Με κάθε τρόπο προσπαθούν οι κυρίαρχες αντιδραστικές δυνάμεις της Τσεχίας να ξαναγράψουν την Ιστορία και να χειραγωγήσουν τις νεότερες γενιές, είκοσι χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και την καπιταλιστική παλινόρθωση.

Αυτές τις μέρες, από τις 20 Φλεβάρη, διεξάγεται στην τσεχική πρωτεύουσα το λεγόμενο ετήσιο «διεθνές πολιτιστικό φεστιβάλ Mene Tekel», με στόχο, όπως υποστηρίζεται, «τη βελτίωση της κατανόησης όλων των κακών και ολοκληρωτικών καθεστώτων σε όλο τον κόσμο, τόσο στο παρελθόν όσο και στην παρούσα φάση». Διοργανωτές είναι ο Δήμος της Πράγας, η «Συνομοσπονδία Πολιτικών Κρατουμένων», το λεγόμενο «Ινστιτούτο για τη Μελέτη Απολυταρχικών Καθεστώτων» και η «Τέχνη χωρίς Σύνορα». Πρόκειται για ένα «φεστιβάλ» που συμπεριλαμβάνει συζητήσεις με λεγόμενους «πολιτικούς» κρατούμενους επί σοσιαλισμού, συναυλίες, ταινίες, εκθέσεις αλλά και διαδραστικά προγράμματα για παιδιά σχολικής ηλικίας. Εκτός από την προσπάθεια δαιμονοποίησης του παρελθόντος, οι διοργανωτές στηρίζουν και τη λεγόμενη «Διακήρυξη 2012», που ξεκίνησε στις αρχές του έτους από μια ομάδα, την «Πρωτοβουλία για τη Νομική Επανόρθωση για τα Εγκλήματα του Κομμουνισμού». Η συγκεκριμένη ομάδα ζητά από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις να υιοθετήσουν συγκεκριμένους νομικούς κανόνες ώστε να τιμωρούνται οι κομμουνιστές «εγκληματίες», καταργώντας παράλληλα όποια επιδόματα λαμβάνουν.

Είναι γνωστή εξάλλου η πολιτική που ακολουθούν οι κυρίαρχες δυνάμεις της χώρας σε ό,τι αφορά στον εντεινόμενο αντικομμουνισμό, στην παραχάραξη της Ιστορίας, στην εξίσωση του φασισμού με το σοσιαλισμό, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τις αντικομμουνιστικές κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μάλιστα, ήδη η Κάτω Βουλή έχει εγκρίνει νομοσχέδιο για την επίσημη αναγνώριση της λεγόμενης «τρίτης αντίστασης», δηλαδή του λεγόμενου «αντικομμουνιστικού αντιστασιακού κινήματος». Με βάση αυτό, ανάμεσα στα άλλα, οι υποτιθέμενοι «αγωνιστές» που δρούσαν κατά της σοσιαλιστικής εξουσίας, ακόμα και με εγκληματικές πράξεις, σαμποτάζ και δολιοφθορές την περίοδο 1948 - 1989, θα λάβουν το καθεστώς του «βετεράνου του πολέμου»... Επιπλέον, οι δήθεν αυτοί «αγωνιστές» θα λαμβάνουν συγκεκριμένες κοινωνικές παροχές που σήμερα απολαμβάνουν οι αντιφασίστες μαχητές.

Το πρώτο «φεστιβάλ» διοργανώθηκε το 2007 και από τότε «αποκαλύπτει ιστορίες αυτών που είχαν καταπιεστεί, φυλακιστεί και βασανιστεί σε απολυταρχικά καθεστώτα». Αρχικά τα «φεστιβάλ» επικεντρώνονταν στη σύγχρονη ιστορία των πρώην σοσιαλιστικών χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, των Βαλτικών χωρών, ενώ το «περιεχόμενό» τους ...επεκτείνεται και σε άλλες χώρες, όπως η Λευκορωσία, η Κίνα, η Δυτική Σαχάρα!

Στο ...στόχαστρο των διαφόρων αντικομμουνιστικών ομάδων βρίσκεται η νεολαία, η οποία δεν έχει ζήσει τα επιτεύγματα και τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού. Το «Mene Tekel» με υπερηφάνεια δηλώνει πως δρα και μέσα στα σχολεία, εμφανίζοντας «πολιτικούς» κρατουμένους για συζητήσεις με τα παιδιά. Εξάλλου, στην Τσεχία η χειραγώγηση ξεκινάει κυριολεκτικά από το νηπιαγωγείο και κλιμακώνεται στη βασική και μέση Εκπαίδευση έως την ανώτατη, όπου γίνεται διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων και ιδιαίτερα της μεταπολεμικής Ιστορίας, γίνεται αναφορά στις αρνητικές πλευρές, μηδενίζοντας και εξαφανίζοντας τα πολλά θετικά στη διάρκεια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Αναφέρονται στα «εγκλήματα του κομμουνιστικού καθεστώτος τη δεκαετία του '50», αποκρύβοντας ότι υπήρχαν οργανωμένα σαμποτάζ ενάντια στο λαϊκό καθεστώς, ότι υπήρξαν δολοφονίες κομμουνιστών ηγετών που αναδείχτηκαν από τη λαϊκή ετυμηγορία στην εξουσία, δολοφονίες υπευθύνων σε αγροτικούς συνεταιρισμούς, αστυνομικών, συνοριοφυλάκων.

Η επιλογή να επικεντρωθούν στη νεολαία δεν είναι καθόλου τυχαία. Φοβούνται μήπως οι σημερινές νέες γενιές μάθουν την αλήθεια και διδαχθούν από την τεράστια προσπάθεια των προγόνων τους να οικοδομήσουν μια πιο δίκαιη κοινωνία, τη σοσιαλιστική.

Σε συνθήκες φτώχειας ζει το 35% των Πολωνών, ενώ ολοένα και αυξάνεται ο αριθμός των αστέγων

Αφορά τη σταδιακή αύξηση της συντάξιμης ηλικίας για άνδρες και γυναίκες από το 2013, αυξάνοντας κάθε τέσσερις μήνες τη συντάξιμη ηλικία κατά ένα μήνα, ώστε έως το 2020 οι άνδρες και το 2040 οι γυναίκες να συνταξιοδοτούνται στα 67 τους χρόνια. Σήμερα οι άνδρες συνταξιοδοτούνται στα 65 χρόνια και οι γυναίκες στα 60. Παράλληλα, αναμένεται να αλλάξει και το συνταξιοδοτικό σύστημα για τους στρατιωτικούς, τους αστυνομικούς, τους δικαστές, τους εισαγγελείς και τους κληρικούς, ενώ δρομολογείται και η κατάργηση ορισμένων επιδομάτων. Οποιεσδήποτε τροποποιήσεις που έχουν κατατεθεί από άλλα κόμματα, ακόμα και από αυτά που συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό, π.χ. για διευκολύνσεις σε πολύτεκνες μητέρες, θα πρέπει να αποφευχθούν, υπογράμμισε ο Πολωνός πρωθυπουργός.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας αντιτίθεται στην αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, πως δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια προσπάθεια να μετακυλήσουν οι κυρίαρχες δυνάμεις το κόστος της καπιταλιστικής κρίσης στους εργαζόμενους. Οπως δηλώνουν οι Πολωνοί κομμουνιστές, η ηλικία συνταξιοδότησης θα πρέπει να παραμείνει στα σημερινά επίπεδα ή και να μειωθεί, να επωμισθούν το κόστος της κρίσης οι καπιταλιστές που την προκάλεσαν.

Εξάλλου, με τις ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οι Πολωνοί δεν θα έχουν τα απαιτούμενα χρόνια εργασίας για να λάβουν μια αξιοπρεπή σύνταξη. Το «φαινόμενο» αυτό, που αποτελεί πάγια τακτική στις χώρες της ΕΕ, ολοένα και αυξάνεται, καταδικάζοντας στην εργασιακή αβεβαιότητα τους εργαζόμενους και καθιστώντας τους δέσμιους των εργοδοτών τους για την ανανέωση των συμβάσεών τους. Σημειώνεται πως στη χώρα σχεδόν το 27% των εργαζομένων είναι αναγκασμένο να εργάζεται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, σχεδόν διπλάσιο από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (14%). Κύρια θύματα είναι οι νέοι κάτω των 24 ετών, με το ποσοστό να φτάνει το 85%!

Το ΚΚ Πολωνίας αντιδρά σθεναρά στην αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων με την αντικατάσταση των συμβάσεων εργασίας σε εργασία ορισμένου χρόνου, σημειώνοντας πως ψεύδονται οι καπιταλιστές όταν ισχυρίζονται πως με τέτοιες συμβάσεις υπάρχει μεγαλύτερη ευελιξία στις μορφές απασχόλησης και είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη. Στοιχείο της προπαγάνδας τους είναι επίσης ο ισχυρισμός ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι προτιμούν να συνάψουν τέτοιες συμβάσεις, καθώς τους δίνει περισσότερη «ελευθερία»... Στην ουσία μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε ομήρους, χωρίς κανένα δικαίωμα, σε εργαζόμενους δεύτερης κατηγορίας και φτηνό εργατικό δυναμικό για κάθε χρήση.

Παρά τα όσα γράφονται για μια δυναμικά αναπτυσσόμενη πετυχημένη οικονομία - για το κεφάλαιο φυσικά - η ανεργία το Γενάρη έφθασε στο 13,2% (από το 12,5% που ήταν το Δεκέμβρη του 2011) με την ανεργία ανάμεσα στους νέους να καλπάζει στο 27,8% και τα εισοδήματα να είναι ιδιαίτερα χαμηλά. Ο επίσημος κατώτατος μισθός φτάνει τα 347 ευρώ, ωστόσο μετά τις επιβαλλόμενες περικοπές, σήμερα υπολογίζεται στα 250 ευρώ. Εκτιμάται πως σχεδόν 13 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 35% του συνολικού πληθυσμού των 38 εκατομμυρίων ζει σε συνθήκες φτώχειας. Το ποσοστό φτώχειας στα παιδιά κάτω των 18 ετών υπολογίζεται στο 30,8%, ενώ και η Πολωνία μετράει δεκάδες νεκρούς αυτόν το χειμώνα από το κρύο. Πρόκειται, φυσικά, για άστεγους και εξαθλιωμένους από την καπιταλιστική βαρβαρότητα ανθρώπους, φαινόμενο που εξάλλου «ευδοκιμεί» πλέον και πολλαπλασιάζεται και σε άλλες χώρες όπου ανατράπηκε ο σοσιαλισμός στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη.

Η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τασκ, που επανεξελέγη τον Οκτώβρη του 2011, συνεχίζει να εφαρμόζει την πολιτική λιτότητας, εξαγγέλλοντας «θυσίες από όλους» για να «αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της κρίσης», θυσίες που αφορούν αποκλειστικά και μόνο το λαό. Εχει ήδη περικόψει θέσεις εργασίας στο Δημόσιο, έχει «παγώσει» μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, έχει μειώσει τις συντάξεις για τους εργαζόμενους στο σιδηρόδρομο και τους οδηγούς φορτηγών με βάση τη νέα νομοθεσία που αποτρέπει την πρόωρη συνταξιοδότηση και αναμένονται το επόμενο διάστημα και νέες απολύσεις και περικοπές στις συντάξεις, χειροτερεύοντας τις συνθήκες διαβίωσης του λαού.