Πράσινη θάλασσα |
Ενώ, αυτό το Σάββατο ανοίγει η αυλαία και για το 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας με 93 ταινίες επαγγελματιών για παιδιά και νέους από 53 χώρες και την 21η Camera Zizanio με 215 ταινίες παιδιών και νέων για παιδιά και νέους στα διαγωνιστικά τμήματα! Παράλληλα θα πραγματοποιηθούν εκπαιδευτικά εργαστήρια, παράλληλες εκδηλώσεις, ειδικές προβολές και αφιερώματα, ενώ από τις 4 Δεκέμβρη θα προβάλλονται ταινίες online και δωρεάν στην ψηφιακή πλατφόρμα: online.olympiafestival.gr.
To 12ο Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου της Αθήνας - Ethnofest, που περιλαμβάνει ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο, θα πραγματοποιηθεί σε «υβριδική» μορφή, έτσι από τις 25 έως και τις 29 Νοέμβρη θα πραγματοποιηθεί στο «Αστορ», ενώ τη σκυτάλη θα πάρει η διαδικτυακή πλατφόρμα από τις 27 Νοέμβρη έως τις 5 Δεκέμβρη. Περισσότερες πληροφορίες βρίσκουμε στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ https://www.ethnofest.gr/el/ .
House of Gucci |
Αυτή η βδομάδα στους κινηματογράφους έχει δικαιωματικά τον τίτλο βδομάδα ελληνικού κινηματογράφου, αφού 6 ελληνικές ταινίες, αριθμός ρεκόρ, προβάλλονται ταυτόχρονα στις αίθουσες, ενώ η δεύτερη ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ για τη φετινή διανομή «Ο Οίκος Gucci» και η παιδική «Ενκάντο: Ενας Κόσμος Μαγικός» σπάνε την ελληνική «παντοκρατορία» της βδομάδας. Πολλές οι ελληνικές ταινίες της βδομάδας μεν, αλλά μας λείπει μια αμιγώς κοινωνική ταινία με σύγχρονους προβληματισμούς. Ευελπιστούμε στις επόμενες διανομές...
Το «Κλαδί στη Φωτιά» του Κωνσταντίνου Μουρατίδη διακατέχεται από έναν ερασιτεχνισμό τόσο σεναριακά όσο και σκηνοθετικά. Στην ταινία «Τα Οριά Μας» του Δημήτρη Γιατζουζάκη, ενώ έχει ενδιαφέρουσα θεματολογία, δείχνοντας το πορτραίτο του μοναδικού Ελληνα παραολυμπιονίκη Γιάννη Χατζήμπεη που τερμάτισε στον υπερμαραθώνιο τριάθλου Ironman, απουσιάζει η κριτική ματιά στην πολιτεία. Το «Λούγκερ» του Κώστα Χαραλάμπους έχει ως θέμα μια ιστορία που δυστυχώς την έχουμε ξαναδεί αρκετές φορές στο παρελθόν... Η φτωχή οικογένεια που έχει όραμα να πλουτίσει και τα καταφέρνει με κάθε τίμημα. Τα «Μικρά Ομορφα Αλογα» του Μιχάλη Κωνσταντάτου είναι η απόπειρα ενός εγκεφαλικού θρίλερ για τα ψέματα που εγκλωβίζουν και απομακρύνουν τα ζευγάρια, παρ' όλη την πολύ καλή σκηνοθετική ματιά, δεν καταφέρνουν να μας δώσουν κάτι περισσότερο... Ο «Ενας Ησυχος Ανθρωπος» του Τάσου Γερακίνη, ενώ έχει όλη την καλή θέληση να «ξεψαχνίσει» καθημερινά κοινωνικά ζητήματα, όπως τη φτώχεια, τα χρέη, τη θέση της γυναίκας κ.λπ. εντούτοις η χροιά θρίλερ αποπροσανατολίζει κάπως τις αρχικές προθέσεις, αφήνοντας μετέωρο ποιο είναι το τελικό διακύβευμα.
Η «Πράσινη Θάλασσα» είναι εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου «Για να δει τη θάλασσα». Αναφέρεται στην ιστορία της Αννας, που έχοντας χάσει τη μνήμη της, βρίσκει «καταφύγιο» ως μαγείρισσα σε μια παρακμιακή ταβέρνα... Εκεί η Αννα, παρόλο που έχει ξεχάσει τα πάντα, θυμάται να μαγειρεύει. Παρότι αντιμετωπίζει μια εκμεταλλευτική συμπεριφορά από τον ιδιοκτήτη, καταφέρνει και βρίσκει στους θαμώνες της ταβέρνας μια ιδιότυπη οικογένεια. Η ταινία έχει περισσότερο χαρακτηριστικά «ταινίας ενός χώρου», αφού ουσιαστικά η Αννα είναι «έγκλειστη» στην ταβέρνα. Η σκηνοθετική ματιά είναι κάπως αμήχανη, αλλά καταφέρνει να αποσπάσει καλές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές και ιδιαίτερα από την Αγγελική Παπούλια.
Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από την πραγματική ιστορία της οικογενειακής αυτοκρατορίας του ιταλικού οίκου μόδας «Gucci». Ο τιτάνας Ρίντλεϊ Σκοτ αυτήν τη φορά δεν κατάφερε να κάνει το θαύμα του, όσο εκπληκτικό καστ κι αν επιστράτευσε (Ανταμ Ντράιβερ, Αλ Πατσίνο, Τζέρεμι Αϊρονς), όσο κι αν «μεταμόρφωσε» τη Lady Gaga και τον Τζάρεντ Λέτο. Η ιστορία των Gucci αφορά τη βιομηχανία του θεάματος και της μόδας... Εμείς, πάλι, προτείνουμε την προηγούμενη ταινία του, που ακόμα δεν έκλεισε ούτε μήνα που προβλήθηκε, την «Τελευταία Μονομαχία».
Η ιστορία της οικογένειας Μαδριγκάλ με το μαγικό σπίτι και τα μοναδικά χαρίσματα για το κάθε μέλος της. Η εξαίρεση βρίσκεται στο πρόσωπο της μικρής Μίραμπελ, που δεν έχει πάρει κανένα μοναδικό χάρισμα. Οταν, όμως, όλα κινδυνεύουν, μήπως εκείνη θα καταφέρει να τα σώσει; Πάντα μια νέα ταινία της Ντίσνεϊ είναι γεγονός για την απανταχού πιτσιρικαρία, μόνο που αυτήν τη φορά το σενάριο φλυαρεί τόσο πολύ μέχρι να φτάσει στο στόχο του, που «αποπροσανατολίζει» ακόμα και τους πιο φανατικούς μικρούς σινεφίλ. Το animation είναι ιδιαίτερα ζωηρό και πολύχρωμο, ενώ τα τραγούδια ιδιαιτέρως βαρετά. Το αποτέλεσμα, μια ταινία χωρίς ιδιαίτερη μαγεία...
Στα υπόγεια του κτιρίου ήταν τα κρατητήρια της Κομαντατούρ. Μετά την απελευθέρωση και μέχρι τον Δεκέμβρη του '44, το συγκεκριμένο κτίριο στέγασε τα γραφεία του ΕΑΜ.
Δηλώσεις συμμετοχής στο τηλέφωνο 6983245954 και στο mail: knetheatrologia@gmail.com.
Ανάμεσα στις πιο ενδιαφέρουσες και ασυνήθιστες συνθέσεις του ανεξάντλητου έργου του Μίκη Θεοδωράκη είναι ο κύκλος τραγουδιών με τον παράξενο τίτλο «Ασίκικο Πουλάκη», που προέκυψε χάρη στην πρωτοβουλία και τη γόνιμη συνεργασία μιας ομάδας καλλιτεχνών που περιλάμβανε τον ενορχηστρωτή Γιάννη Σπάθα (εμβληματικό κιθαρίστα των θρυλικών Socrates), τον τραγουδιστή Βασίλη Λέκκα και τον ποιητή Μιχάλη Γκανά, στους οποίους ο Μίκης Θεοδωράκης εμπιστεύτηκε την πρώτη δισκογραφική κυκλοφορία του έργου το 1996.
Στον κύκλο «Ασίκικο Πουλάκη» κορυφώνεται ο πολυετής όσο και υπόγειος πειραματισμός του εβδομηντάχρονου, τότε, Μίκη με τους μελωδικούς δρόμους και τους ασύμμετρους ρυθμούς της μικρασιατικής παράδοσης. Συνιστά, παράλληλα, έναν φόρο τιμής στη μητέρα του συνθέτη, Ασπασία Πουλάκη (στο επώνυμο της οποίας οφείλεται και η ιδιότυπη ορθογραφία του τίτλου), καθώς και στην καταγωγή της, από τον Τσεσμέ της Μικράς Ασίας.
Προπώληση: Ταμεία της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ (2130885700, καθημερινά 09.00 - 21.00), ticketservices.gr
Η παράσταση «Συνοικία το όνειρο», που πρώτη φορά ανέβηκε ως θεατρικό στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, σε διασκευή και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη, παίχτηκε για δέκα μέρες και χτες, αιφνιδιαστικά, διακόπηκε.
Οπως κατήγγειλε ο Σ. Χατζάκης, ενώ υπήρξαν κρούσματα κορονοϊού στον θίασο και οι παραστάσεις είχαν διακοπεί, ανακοινώθηκε από την παραγωγή στους συντελεστές της παράστασης ότι τελικά η παράσταση κατεβαίνει. Ουσιαστικά οι ηθοποιοί έμειναν χωρίς δουλειά στα μέσα της σεζόν, ενώ γνώριζαν ότι η παράσταση θα πήγαινε μέχρι το Πάσχα... «Ηταν καταπληκτικό αυτό που έγινε, μοναδικό στα θεατρικά χρονικά. Είναι μια επίδειξη βίας, βαρβαρότητας και σκληρότητας ψυχικής αυτό που συνέβη. Δύο χρόνια προετοιμάζαμε την παράσταση», σημείωσε χαρακτηριστικά.