Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ συμφωνούν από κοινού ότι μέσα σε κλίμα συναίνεσης θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να εργαστούν από κοινού για την προώθηση των... αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, συντρίβοντας τις όποιες αντιστάσεις εκδηλωθούν στην πορεία εφαρμογής των μέτρων υλοποίησης... Τα παραπάνω, που εν πολλοίς δεν είναι και ιδιαίτερα άγνωστα, προκύπτουν αβίαστα από τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων κυβέρνησης και κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που μίλησαν χτες σε ημερίδα που διοργάνωσε η εφημερίδα «Τα ΝΕΑ» με θέμα την «ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας». Οι δύο πλευρές, το όνομα της ανταγωνιστικότητας, συμφωνούν σε όλο το πλέγμα των πολιτικών για ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, το Ασφαλιστικό, τις ιδιωτικοποιήσεις, τον περιορισμό του κράτους και της... κρατικής σπατάλης (διάβαζε κοινωνικές δαπάνες), πολιτικές την υλοποίηση των οποίων εγγυάται η συναίνεση των δυο κομμάτων. Από εκεί και πέρα κάθε εμπόδιο πρέπει να εκτοπιστεί, μηδέ εξαιρουμένου και του Συντάγματος.

Ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης συνέδεσε το θέμα της ανταγωνιστικότητας και με αναθεώρηση, με την πρώτη ευκαιρία, του Συντάγματος, «ώστε να αρθούν τα αντικίνητρα στην ανάπτυξη και την επιχειρηματικότητα»! Κύκλοι του υπουργείου διευκρίνιζαν ότι η αναφορά του υπουργού αφορούσε την ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και την αλλαγή του ρόλου του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο... χρονοτριβεί στην έκδοση αποφάσεων, σε εντάσεις που γίνονται κατά επιχειρήσεων..., ενώ δεν τίθεται θέμα για τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων!

Τόσο ο Γ. Αλογοσκούφης όσο η Α. Διαμαντοπούλου του ΠΑΣΟΚ, αφού διέλυσαν - με τις ομιλίες τους - το σκηνικό της δήθεν αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο κομμάτων για το θέμα της δημοσιονομικής απογραφής («νομίζω δεν ενδιαφέρει πια κανέναν» ήταν η χαρακτηριστική ατάκα της κ. Διαμαντοπούλου) επικεντρώθηκαν στο κύριο: στην εφ' όλης επίθεση κατά των εργατικών κατακτήσεων για την προώθηση των αναγκαίων για το κεφάλαιο καπιταλιστικών, αντιδραστικών και αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων. Ο υπουργός αφού επανέλαβε τους λόγους, «που οδήγησαν την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα σε λήθαργο» (εργασιακές σχέσεις, γραφειοκρατία, αναποτελεσματική λειτουργία δημόσιου τομέα, χρήσεις γης για επιχειρηματίες, διαπλοκή - διαφθορά), στη συνέχεια πέταξε το γάντι της συναίνεσης, προς το ΠΑΣΟΚ κυρίως, αλλά και προς τις άλλες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού». Επί λέξει ανέφερε: «Επιδιώκουμε τη μέγιστη δυνατή συναίνεση με όλα τα κόμματα, με όλους τους κοινωνικούς εταίρους, ώστε να προωθήσουμε πιο αποτελεσματικά για τη χώρα μας τις ενδεδειγμένες λύσεις. Η συναίνεση και ο διάλογος αποτελούν σταθερή επιδίωξή μας, διότι έτσι ενδυναμώνεται η προώθηση των απαραίτητων λύσεων και η θέση της χώρας μας. Εμείς θα ζητήσουμε τη σύσταση διακομματικής επιτροπής, με σκοπό την προώθηση των απαραίτητων για το μέλλον μεταρρυθμίσεων. Μεταρρυθμίσεις που έχουν ορίζοντα δεκαετίας ή και εικοσαετίας ακόμη».

Από την πλευρά της η Α. Διαμαντοπούλου όχι μόνο δήλωσε την πρόθεση του κόμματός της «να συζητήσει προφανώς για πολύ μεγάλα ζητήματα και διαρθρωτικές αλλαγές», αλλά άσκησε κριτική από ακραία νεοφιλελεύθερη σκοπιά στη ΝΔ, την οποία κατηγόρησε για έλλειψη εθνικού στόχου, καθώς και για το ότι «προσπαθεί σήμερα σε υπάρχουσες πολιτικές να κάνει μικρομαστορέματα»! Η όλη τοποθέτησή της αποτελεί μια ευθεία και απροκάλυπτη επίθεση κατά των εργατικών κατακτήσεων. Κατά την εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, «το μοντέλο της ευημερίας της μισθωτής εργασίας», το οποίο γνώρισε η Ευρώπη, αλλά και η Ελλάδα για πολλές δεκαετίας, έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. «Σήμερα θα έβαζα τον τίτλο η ευημερία της μισθωτής εργασίας και το τέλος της καθολικότητάς της», ανέφερε χαρακτηριστικά. Για όποιον δεν κατάλαβε ακόμα, η κ. Διαμαντοπούλου αναφερόταν στο σύστημα της σταθερής εργασίας και ασφάλισης, το οποίο έκλεισε τον κύκλο του... Ανέφερε στη συνέχεια ότι τα μεγάλα ζητήματα των διαρθρωτικών αλλαγών θα πρέπει να τεθούν ανοιχτά. Το θέμα της αγοράς εργασίας, που, όπως είπε, το συζητάνε όλο κρυφά, «είναι ένα θέμα που καίει». Η ίδια έθεσε θέμα να αντιμετωπιστούν οι ανισότητες στις αμοιβές του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, στην ίση αμοιβή για για ίση εργασία... Προκλητικά ανέφερε ότι «πριν φτάσουμε να μιλάμε για ευελιξία, πριν φτάσουμε να μιλάμε για το εάν πρέπει να απολύονται ευκολότερα ή δυσκολότερα οι εργαζόμενοι, θα πρέπει να συζητήσουμε ορισμένα πράγματα», όπως το θέμα της «μαύρης» εργασίας... Για το δε Ασφαλιστικό, το οποίο χαρακτήρισε από τα κορυφαία ζητήματα, ανέφερε με περιπαικτική διάθεση: «Επίσης, κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για το Ασφαλιστικό, είναι απριόρι μάλλον εχθρός του λαού»!