Associated Press

Γερμανοί στρατιώτες γυμνάζονται για αποστολή στο Αφγανιστάν

Οι περιπτώσεις που ακολουθούν είναι παρμένες από τον γερμανικό Τύπο. Στις 5 του Ιούλη η «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» δημοσίευσε ρεπορτάζ σχετικό με το προαναφερόμενο θέμα με τίτλο «Το Βερολίνο απορρίπτει την κριτική των ΗΠΑ για τις ανακρίσεις» και υπότιτλο: «Υπουργείο Δικαιοσύνης: "Είμαστε ως προς την 11η Σεπτέμβρη πιο προχωρημένοι από τους Αμερικανούς"». Ακριβώς μια μέρα νωρίτερα (4 του Ιούλη) είχε εκφραστεί στη «Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ» «απογοήτευση» ανακριτών των ΗΠΑ για την έλλειψη επιτυχίας των Γερμανών ανακριτών κατά των ξένων «τρομοκρατών». «Βάσει της ακαταστασίας των αρμοδιοτήτων, ενός σεβασμού της πίστης στο γράμμα των νόμων και της έλλειψης συνεργασίας των γερμανικών αρχών μεταξύ τους» δεν προχωρούν οι διώξεις, γράφουν οι ανώνυμοι ανακριτές των ΗΠΑ.

Το παράπονό τους δηλαδή είναι ότι δεν αποδεικνύονται ως τρομοκράτες ξένοι - ιδίως ισλαμιστές - στη Γερμανία, χωρίς πολλές διαδικασίες και χωρίς να παίρνονται υπόψη οι σχετικοί νόμοι - το «γράμμα των νόμων», όπως το ονομάζουν αυτοί.

Εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Δικαιοσύνης απάντησε αμέσως, σε τόνο κάπως ασυνήθιστο για τις γερμανο-αμερικανικές σχέσεις «απεριόριστης αλληλεγγύης» (κατά τον καγκελάριο Σρέντερ) και επέστρεψε την μπάλα στη Δικαιοσύνη των ΗΠΑ. Δήλωσε: «Οι ΗΠΑ δε γνωρίζουν το πώς οι απαγωγείς ανέβηκαν στο αεροπλάνο» και «εμείς είμαστε ως προς την 11η Σεπτέμβρη πιο προχωρημένοι». Εκείνες τις μέρες είχαν συμβεί και τα εξής γεγονότα στις δύο χώρες. Την Τετάρτη (3 του Ιούλη) η αστυνομία του Αμβούργου είχε συλλάβει εφτά άνδρες (από Μαρόκο, Αφγανιστάν και Αίγυπτο) τους ανέκρινε, και είχε ερευνήσει τις κατοικίες τους και ένα βιβλιοπωλείο, που αυτοί είχαν επισκεφτεί. Κατά την ανακοίνωση της Ομοσπονδιακής Εισαγγελίας της Καρλσρούης, υπήρχε υποψία ότι οι συλληφθέντες είχαν ιδρύσει «τρομοκρατική ένωση». Ωστόσο, το ίδιο βράδυ οι εφτά αφέθηκαν ελεύθεροι, αλλά οι ανακρίσεις θα συνεχιστούν. Ας μη νομιστεί βέβαια ότι οι Γερμανοί ανακριτές είναι αθώες περιστερές, αλλά φαίνεται ότι σεβάστηκαν το «γράμμα» του νόμου, αφού, όπως ανακοινώθηκε, «δε βρέθηκαν συγκεκριμένες ενδείξεις για συμμετοχή στην (τρομοκρατική) απόπειρα (της 11ης του Σεπτέμβρη)».

Πάρτε τώρα τη Δικαιοσύνη (αυτή τη φορά τη στρατιωτική) των ΗΠΑ. Τα στρατιωτικά αμερικανικά αεροπλάνα όχι μόνο βομβάρδισαν τη γαμήλια γιορτή στο Αφγανιστάν, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας πολλές δεκάδες εορτάζοντες, αλλά οι αρχές ούτε συνέλαβαν κανέναν υπεύθυνο αυτού του εγκλήματος και με διάφορες δικαιολογίες προσπαθούν να το συγκαλύψουν.

Αυτή η ασυλία της Ουάσιγκτον απέναντι σε δικούς της στρατιωτικούς (και πολίτες) που εγκληματούν, πολεμώντας για τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους, δεν είναι νέα. Είναι παλιά τακτική, από την εποχή των κατακτήσεων και πολέμων, όπως, π.χ., από τον πόλεμο κατά του Βιετνάμ. Αν ο ίδιος ο πόλεμος ήταν ένα μεγάλο έγκλημα κατά του λαού και της χώρας του Βιετνάμ, λεπτομερέστερες πράξεις στη διάρκεια της διεξαγωγής του δεν ήταν λιγότερο απαίσιες, φρικιαστικές.

Ας θυμηθούμε το νοτιοβιετναμέζικο χωριό Μι Λάι (Σον Μι). Στις 16 του Μάρτη του 1968 Αμερικανοί στρατιώτες μπήκαν στο χωριό, έβγαλαν με τη βία από τις αχυρένιες καλύβες τους γέρους, γυναίκες και παιδιά και τους σκότωσαν, το λιγότερο 350, έγραφαν οι δημοσιογράφοι της εποχής. Ενα έγκλημα πολέμου, που έμοιαζε και ξεπερνούσε σε αγριότητα τα ναζιστικά μακελειά του δικού μας Διστόμου, της γαλλικής Οραντούρ και του Λίντιτσε της Τσεχοσλοβακίας.

Και τι έκανε η στρατιωτική Δικαιοσύνη των ΗΠΑ; Οπως τώρα, στη γαμήλια γιορτή στο Αφγανιστάν, συγκαλύπτει το έγκλημα, έτσι και τότε. Χρειάστηκαν δυο χρόνια, για να αρχίσουν οι ανακρίσεις του Πενταγώνου, που διήρκεσαν τέσσερις μήνες. Σύμφωνα με την τελική έκθεσή του, παραπέμπονταν στη στρατιωτική Δικαιοσύνη δεκάδες συμμετέχοντες στο έγκλημα με την κατηγορία του φόνου, του βιασμού και της προσπάθειας συγκάλυψης των εγκληματικών πράξεων. Τελικά όμως από τους 25 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και στρατιώτες που οδηγήθηκαν στο στρατοδικείο, καταδικάστηκε μόνο ο διοικητής του εγκληματικού αποσπάσματος (William Calley) σε ισόβια κάθειρξη. Αλλά όταν εκδικαζόταν η έφεσή του, ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον (1974), του απένειμε χάρη!

Γιατί οι Αμερικανοί πολίτες, και ιδίως οι στρατιωτικοί, που πολεμάνε για τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ, μπορεί να εγκληματούν, αλλά δεν επιτρέπεται να τιμωρούνται - τότε επί Νίξον, όπως τώρα επί Μπους.

Associated Press

Σωστικά συνεργεία ετοιμάζονται να συμμετάσχουν στη διάσωση ανθρακωρύχων

Οι νεκροί απ την πυρκαγιά που εκδηλώθηκε την Κυριακή, 7 του Ιούλη, σε υπόγεια στοά στο ανθρακωρυχείο «Ουκρανία», κοντά στην πόλη Ντόνετσκ (Ανατολική Ουκρανία), έφθασαν τους 35. Τα σωστικά συνεργεία περισυνέλεξαν 33 πτώματα από βάθος 670 μέτρων και αργότερα εντόπισαν ένα ακόμη πτώμα σε βάθος 210 μέτρων. Ο 35ος νεκρός ανακαλύφθηκε σε ψηλότερο σημείο. Πιστεύεται ότι δεν υπάρχουν αγνοούμενοι. Οταν εκδηλώθηκε η φωτιά, στην υπόγεια στοά βρίσκονταν 114 ανθρακωρύχοι. Ογδόντα ένας ανθρακωρύχοι κατόρθωσαν να βγουν στην επιφάνεια. Δεν έχουν προς το παρόν διευκρινιστεί τα αίτια που συντέλεσαν στο να χάσουν τη ζωή τους οι ανθρακωρύχοι. Εικάζεται ότι πρόκειται για έκρηξη μεθανίου ή ανάφλεξη σκόνης κάρβουνου. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι περισσότεροι έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας αναπνευστικών προβλημάτων. Εννέα από τους επιζώντες νοσηλεύονται και η κατάσταση δύο εξ αυτών είναι κρίσιμη. Τα 209 ανθρακωρυχεία της Ουκρανίας θεωρούνται από τα πιο επικίνδυνα στον κόσμο, στα οποία κάθε χρόνο χάνουν κατά μέσο όρο τη ζωή τους περίπου 300 ανθρακωρύχοι. Οι εκρήξεις μεθανίου και ο πεπαλαιωμένος μηχανολογικός εξοπλισμός είναι από τις κυριότερες αιτίες των δυστυχημάτων. Στον τόπο του δυστυχήματος έσπευσε ο υπουργός Καυσίμων και Ενέργειας της Ουκρανίας Βιτάλι Γκαϊντούκ για να συντονίσει τις προσπάθειες διάσωσης.