Associated Press

Για το «καλό» αυτών των προσφύγων υποτίθεται πως πάνε στο Τσαντ χιλιάδες στρατιώτες της ΕΕ και κυανόκρανοι του ΟΗΕ...

Ομως, ο Σαρκοζί «ξέχασε» να πει ότι στη συγκεκριμένη κεντροαφρικανική χώρα βρίσκονται, εδώ και δεκαετίες, εκατοντάδες Γάλλοι στρατιώτες, καθώς και μερικές δεκάδες μεταγωγικά αεροσκάφη, βομβαρδιστικά ελικόπτερα σε μία μεγάλη βάση του γαλλικού στρατού στην ανατολική πόλη Αμπέτσε. Εκεί δηλαδή όπου πριν ένα μήνα συνελήφθησαν απ' τις τσαντιανές αρχές έξι Γάλλοι στελέχη της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Κιβωτός Ζωής» για την παρ' ολίγον απαγωγή 103 παιδιών που τα είχαν μασκαρέψει σαν «προσφυγόπουλα από το Νταρφούρ του Σουδάν»...

Ο Γάλλος πρόεδρος ξέχασε επίσης να πει ότι το Παρίσι ευθύνεται εδώ και χρόνια για τη χειραγώγηση της πολιτικής και οικονομικής ζωής του κεντροαφρικανικού Τσαντ. Για την πολυδάπανη και γεμάτη αίμα στήριξη σειράς στρατιωτικών κυβερνήσεων (όπως της σημερινής του «προέδρου» Ιντρίς Ντεμπί). Για τη μεγάλη φτώχεια που πλήττει το σύνολο των 10.000.000 Τσαντιανών πολιτών που δεν έχει δει ούτε δεκάρα τσακιστή απ' τα πετρέλαια που παράγει η χώρα τους απ' το 2003. Και που, όπως πάνε τα πράγματα, δεν πρόκειται να δουν ούτε δολάριο απ' τη μελλοντική εκμετάλλευση του πάνω από ένα δισεκατομμύριο βαρέλια πετρελαίου που υπολογίζεται πως κρύβει η γη αυτής της προ 47 χρόνων γαλλικής αποικίας...

Είναι μάλλον έκδηλο πως το ζωηρό «ενδιαφέρον» του Νικολά Σαρκοζί και για την Κεντρική Αφρική προδίδει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα όπως και τις συνεχιζόμενες ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες της πρώην αποικιοκρατικής Γαλλίας. Το ζήτημα είναι όμως ότι ο Σαρκοζί κατάφερε να κάνει και τις άλλες 26 χώρες-μέλη της ΕΕ να συμμεριστούν τους ιμπεριαλιστικούς πόθους του Παρισιού, με τη γνωστή φενάκη του «ανθρωπισμού» και της «ειρήνης»... Δε δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα. Αλλωστε, δεν είναι μόνο η Γαλλία που διψά για έλεγχο και εκμετάλλευση των αφρικανικών πετρελαίων, αλλά και οι άλλες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου που, όσο περνούν τα χρόνια, θα εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο απ' τον ορυκτό και ενεργειακό πλούτο του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου...

Στα ιμπεριαλιστικά σχέδια της ΕΕ στην Αφρική εμπλέκει την Ελλάδα η κυβέρνηση της ΝΔ, που αποφάσισε να συμμετάσχει στην αποστολή στρατού στο Τσαντ ...για την «αντιμετώπιση της κρίσης στο Σουδάν», προς το παρόν με ένα μεταγωγικό αεροπλάνο και 3 Ελληνες αξιωματικούς.

Θυμίζουμε ότι την περασμένη άνοιξη αποφασίστηκε η αποστολή των 4.500 στρατιωτών του ευρωστρατού (εκ των οποίων περίπου 3.000 θα είναι Γάλλοι), υπό ιρλανδική διοίκηση, στην καρδιά της Κεντρικής Αφρικής. Υποτίθεται πως θα είχε αναπτυχθεί στην περιοχή έως το τέλος Δεκέμβρη. Στην πραγματικότητα σήμερα βρίσκονται στο Τσαντ μόνο 23 απ' τους 4.500 στρατιωτικούς του ευρωστρατού («EUFOR»). Εχουν καταλύσει σε ένα ξενοδοχείο της τσαντιανής πρωτεύουσας, Ντζαμένα, με διοικητή τον αντισυνταγματάρχη Πάτρικ Πουλέν. Οι 23 πηγαινοέρχονται με τα ελικόπτερα του γαλλικού στρατού και σιτίζονται στις βάσεις του γαλλικού στρατού, κάνοντας «στρατιωτικό τουρισμό»... Ο διοικητής Πουλέν απέδιδε, προ ημερών, το πρόβλημα στις διαφωνίες που έχουν ξεσπάσει εντός της ΕΕ σχετικά με την υλοποίηση αυτής της δαπανηρής αποστολής, σε μία περίοδο μάλιστα που: 1) κλιμακώνονται οι συγκρούσεις ανάμεσα στον τσαντιανό στρατό και τους αντάρτες και 2) οξύνονται τα προβλήματα και με την ανάπτυξη της «υβριδικής» στρατιάς 26.000 κυανοκράνων ΟΗΕ - Αφρικανικής Ενωσης στο Νταρφούρ του Δυτικού Σουδάν...

Είναι χαρακτηριστικό ότι ως σήμερα μόνο δύο - τρεις απ' τις χώρες της ΕΕ έχουν υποσχεθεί μία χούφτα μεταγωγικά αεροπλάνα και ελικόπτερα. Επιπλέον, έκθεση του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) στις 5 Δεκέμβρη ανέφερε ότι η αποστολή της EUFOR στην Κεντρική Αφρική θα έπρεπε να απαρτιζόταν από τουλάχιστον 12.500 στρατιώτες, για να εξασφαλιστεί η «προστασία» των προσφύγων και η παροχή βοήθειας στην έτερη αποστολή του ΟΗΕ (MINURCAT) που καλείται να παίξει ρόλο αστυνόμευσης και ακόμη δεν έχει φθάσει στην περιοχή... Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες στην ΕΕ υπολόγιζαν επίσης ότι η ανάπτυξη της στρατιάς της «EUFOR» θα είναι - πλην νέου απροόπτου - επιχειρησιακά έτοιμη όχι νωρίτερα απ' το Μάη του 2008... Μπας και μέχρι τότε, δηλαδή, καταλαγιάσουν οι μάχες και σταθεροποιηθεί η πολιτικο-στρατιωτική κρίση στο Τσαντ, αλλά και στο Νταρφούρ του Σουδάν, όπου εκδηλώνονται ανάλογα προβλήματα.

Με λίγα λόγια, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ είναι αποφασισμένες να αναπτυχθούν σε μία κρίσιμη γεωπολιτικά περιοχή της Κεντρικής Αφρικής, προκειμένου να έχουν από πρώτο χέρι «λόγο και ρόλο» στην κρίση, σε μία περίοδο που οξύνεται ο ανταγωνισμός με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα, ακόμη και την Ινδία στο πλουσιότατο υπέδαφος της Αφρικής. Διστάζουν - μάλλον προσωρινά - μπροστά στο εκτιμώμενο υψηλό πολιτικό κόστος που θα προκαλούσαν εικόνες δεκάδων φερέτρων με σημαία της ευρωενωσιακής αστερόεσσας στις τηλεοράσεις λαών της ΕΕ, αφού επιδιώκουν τα μεγαλύτερα οφέλη με το μικρότερο - ει δυνατόν -«κόστος». Εντούτοις, επιμένουν στην επιλογή «λύσεων» που ταυτίζονται με την ανάπτυξη ξένων στρατών μασκαρεμένων σαν «ειρηνευτικών δυνάμεων».

Ομως, οι ξένες στρατιωτικές δυνάμεις, όποια μάσκα και εάν φορούν, δεν είναι δυνατόν να λύσουν τα πραγματικά προβλήματα ειρήνης και ανάπτυξης των λαών της περιοχής. Δεν μπορείς να ευαγγελίζεσαι «ειρήνη και ανάπτυξη», όταν απ' τη μια πουλάς όπλα, στηρίζεις χουντικές κυβερνήσεις, τροφοδοτείς την ντόπια διαφθορά με το μάτι στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της περιοχής προς ίδιον όφελος. Δεν μπορείς, δηλαδή, να πεις σοβαρά ότι θέλεις να εξασφαλίσεις την ειρήνη, όταν δεν καταπολεμάς τις ρίζες του κακού: Την άνιση κατανομή του πλούτου, τη φτώχεια και την παρεπόμενη ανυπαρξία αναπτυξιακών υποδομών που προκαλεί η συνέχιση νεοαποικιοκρατικών πολιτικών...

Κοντολογίς, η ζωή του πρόσφυγα απ' το Τσαντ, το Σουδάν και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία δε θα βελτιωθεί ούτε με το πινάκιο φακής των διεθνών οργανώσεων αρωγής, ούτε υπό την κάννη του όπλου ενός κυανόκρανου του ΟΗΕ ή ενός στρατιώτη της ΕΕ...

Ο Αντώνης Δαμίγος απουσιάζει εκτάκτως