Η γυναικεία αυτή οργάνωση καλεί σε κάθε φεστιβάλ γυναίκες κιθαρίστριες. Οχι μόνο γιατί έχουν καταξιωθεί σαν καλλιτέχνιδες, αλλά και σαν προσωπικότητες με μια ευρύτερη αναγνώριση της προσφοράς τους. Η ίδια αυτή οργάνωση προσφέρει τα έσοδα από το φεστιβάλ, για να λειτουργήσει ένα μεγάλο ίδρυμα που έχει δημιουργήσει και βοηθά τις φτωχές γυναίκες της χώρας να αντεπεξέλθουν στα προβλήματά τους - εργασιακά και οικογενειακά.

Στη διάρκεια της παραμονής της στην Παραγουάη η Εύα Φάμπα επισκέφθηκε το ίδρυμα αυτό και εντυπωσιάστηκε: «Είναι μας είπε, αρκετά μεγάλο, έχει πολλά ιατρεία, πολλούς χώρους, παιδική χαρά, χώρους για να παίζουν τα παιδιά των γυναικών που φιλοξενούνται, αλλά δεν είναι αρκετοί και θέλουν να τους επεκτείνουν. Χρειάζονται περισσότεροι ξενώνες για τις γυναίκες που έρχονται και ζητάνε βοήθεια. Γίνεται προσπάθεια και με τη βοήθεια γιατρών και ψυχολόγων, όταν υπάρχει οικογένεια. Υπάρχει όμως και νομική βοήθεια, αν χρειαστεί μια γυναίκα να καταφύγει στο διαζύγιο. Και βέβαια βοηθάνε τις γυναίκες να εργαστούν και να στηριχτούν στα δικά τους πόδια».

- Πώς αντεπεξέρχεται σ' όλα αυτά τα έξοδα μια οργάνωση γυναικεία που δεν είναι κυβερνητική;

- «Στηρίζεται στην οικονομική ενίσχυση των μελών της, αλλά και σε επιχορηγήσεις και στα έσοδα από το φεστιβάλ και άλλες εκδηλώσεις: Για παράδειγμα, το εισιτήριο για το θέατρο όπου έγινε η συναυλία ήταν αρκετά ακριβό - κι όμως το θέατρο ήταν γεμάτο!

Εχουν πολλά έσοδα και από τη διαφήμιση αλλά και από χορηγούς - ίσως έχουν και κρατικές επιχορηγήσεις, αλλά η ίδια η οργάνωση δεν είναι κρατικός φορέας».

Το φεστιβάλ προβλήθηκε ιδιαίτερα από τα ΜΜΕ της χώρας. Εγιναν αφιερώματα σ' όλες τις εφημερίδες και πολλές εκπομπές από την τηλεόραση και κάθε φορά γινόταν αναφορά στο ίδρυμα για τις γυναίκες και τις επιδιώξεις του. Κάθε μέρα δημοσιεύονταν φωτογραφίες από το φεστιβάλ και δίπλα στις καλλιτέχνιδες που συμμετείχαν έπαιρνε το λόγο και εκπρόσωπος από το ίδρυμα, που μιλούσε για τους στόχους του, τα διάφορα προβλήματα που απασχολούσαν τις γυναίκες και η σχετική συζήτηση είχε πολύ ενδιαφέρον. «Εγώ προσωπικά νομίζω ότι πολλά από τα προβλήματα αυτά οφείλονται στη φτώχεια...».

Η προβολή του φεστιβάλ αλλά και της βοήθειας που δίνεται στη φτωχή οικογένεια από τη γυναικεία οργάνωση ήταν τόσο μεγάλη, που ύστερα από μία εκπομπή στην τηλεόραση (που ο ιδιοκτήτης της είναι Ελληνας) την επομένη, η Εύα δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει στην πόλη γιατί σε κάθε βήμα οι διαβάτες φώναζαν «Α, η Ελληνίδα η Ελληνίδα»!

Στο ίδιο φεστιβάλ στην πρωτεύουσα της Παραγουάης συμμετείχε η Νάντια Μπορισλόβα από τη Ρωσία, η Τάνια Ράμος και η Λουζ Μαρία Μπομπαντίλα από την Παραγουάη και η Σιλβίνα Λοπέζ από την Αργεντινή.

Η Εύα Φάμπα έπαιξε έργα των Κυριάκου Τζωρτζινάκη, Μάνου Χατζιδάκι και Δημήτρη Φάμπα αλλά έκανε και διαλέξεις.

Το φεστιβάλ «Κιθάρα και γυναίκα» ξεκίνησε στην Παραγουάη, γίνεται κάθε χρόνο και αυτή είναι η τρίτη φορά που πραγματοποιείται - έχει γίνει και στο Μεξικό και στην Ουρουγουάη και στη Γαλλία. Οπως μας πληροφορεί η διαπρεπής κιθαρίστρια έχει δημιουργηθεί σύλλογος γυναικών κιθαριστριών απ' όλο τον κόσμο. Γιατί ειδικά γυναικών όμως;

- Δε μου φαίνεται παράξενο, απαντά η Εύα Φάμπα. Κάθε επάγγελμα έχει τις δικές του δυσκολίες και σίγουρα οι καλλιτέχνες δε βοηθιούνται - ιδιαίτερα οι γυναίκες καλλιτέχνες, που μένουν έξω από μεγάλες εταιρίες κλπ. και δεν προβάλλονται. Οι μεγάλες εταιρίες έχουν μόνο δύο - τρεις γυναίκες κιθαρίστριες. Δεν μπορείς να μπεις σ' αυτό το λόμπι...

Ενα από αυτά που έκαναν μεγάλη εντύπωση στην Ελληνίδα κιθαρίστρια στην Παραγουάη ήταν πως ενισχύονται στη χώρα αυτή οι μουσικοί, όπως ο συνθέτης Αουγκουστίνο Μπάριος, πολύ γνωστός διεθνώς για τις συνθέσεις του για κιθάρα. «Η μουσική του, λέει η Εύα, είναι θαυμάσια και στην Ελλάδα τον διδάσκουμε στα παιδιά - όλοι οι κιθαρίστες τον αγαπάνε και παίζουν τη μουσική του. Σ' όλο τον κόσμο γίνονται διαλέξεις για τους καλλιτέχνες, υπάρχει ενδιαφέρον. Π.χ. εμένα μου έστειλαν πρόσφατα ενημερωτικά e-mail ότι το Royal College of Music έκανε διαλέξεις για τη μουσική του Μπάριος από την Παραγουάη. Γιατί να μην ενισχύει και η Ελλάδα παρουσιάσεις της ελληνικής μουσικής στα ξένα ωδεία και πανεπιστήμια; Ετσι λοιπόν στη διάλεξη που έκανα στην Παραγουάη επέλεξα σαν θέμα να μιλήσω για την κιθάρα από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα και να κάνω ανάλυση της προσωπικότητας του πατέρα μου Δημήτρη Φάμπα και της μουσικής του. Η Ελλάδα δεν έχει προωθήσει τέτοιες πρωτοβουλίες προς το εξωτερικό και αξίζει να αξιοποιούμε τους καλλιτέχνες μας διεθνώς - αφού άλλωστε υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από το κοινό...

Εκτός από την Παραγουάη η Εύα Φάμπα έκανε καλλιτεχνική περιοδεία και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, καλεσμένη σε μουσικά φεστιβάλ από δήμους και άλλους φορείς. Επισκέφθηκε και έπαιξε στο Περού, στη Βολιβία και τη Βραζιλία, χώρες που, παρά τη φτώχεια τους, η μουσική παράδοση είναι πολύ ισχυρή και η συμμετοχή του κόσμου στα μουσικά δρώμενα μεγάλη. Ιδιαίτερη εντύπωση της έκανε η φτώχεια, που ωθεί τους ανθρώπους στο δρόμο, όπου υπάρχουν πολλές ανύπαντρες μητέρες.

«Παιδάκια στο δρόμο πολλή δυστυχία. Ομως, το πνευματικό τους επίπεδο είναι πολύ υψηλό. Ειδικά στο Περού, αν και οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου οικονομική άνεση, ώστε να χρησιμοποιούν κομπιούτερ στο σπίτι τους, υπάρχει σε κάθε γωνία καφενείο με ίντερνετ που πηγαίνουν και ενημερώνονται με πολύ χαμηλό κόστος... Εκανα μάθημα (σεμινάριο) σε ένα παιδί που σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο και προερχόταν από πολυμελή οικογένεια με έξι επτά αδέλφια - που σπούδαζαν όλοι. Το ρώτησα τι δουλιά έκαναν οι γονείς του. Στην αρχή ντράπηκε να μου πει, αλλά στο τέλος μου είπε ότι δουλεύουν σε "τέντα". Τέντα είναι ένα μαγαζάκι στη μέση του δρόμου, όπου πουλάνε είτε ψιλικά, είτε ρούχα, είτε φαγητό - όπως σ' εμάς κουλούρια. Εκεί τα περισσότερα μαγαζιά είναι υπαίθρια...».

Λαοί φτωχοί, αλλά με ζεστή καρδιά οι λαοί της Λατινικής Αμερικής μοιάζουν με τους μεσογειακούς και η μουσική είναι η καλύτερη γλώσσα επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους...