- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Με την εκδήλωση, το Κόμμα απαντά στο διαχρονικό δίλημμα που θέτει ο καπιταλισμός στους καλλιτέχνες: Αν θα μετατραπούν οι ίδιοι σε υπαλλήλους της οπτικοακουστικής βιομηχανίας και τα έργα τους σε εμπορευματικά προϊόντα του ή θα επιλέξουν το δρόμο της ρήξης με την κυρίαρχη, αλλά ιστορικά ξεπερασμένη και σάπια αστική κουλτούρα.
Οι προτάσεις του Κόμματος δείχνουν την πραγματική διέξοδο των δημιουργών που προβληματίζονται με τις καταστροφικές συνέπειες της επίθεσης του κεφαλαίου στην κοινωνία και την τέχνη. Αυτή τη διάσταση υπογραμμίζει το ΚΚΕ, συνοδεύοντας την πρόσκλησή του με την πάντα επίκαιρη ρήση του Ντιντερό: «Η Τέχνη δεν έχει καμία υποχρέωση να είναι προνόμιο για τους ακαμάτηδες, οφείλει να έχει κοινωνική αποστολή και χρησιμότητα».
Ο σκηνοθέτης αντιμετωπίζει επιτυχώς - ως προς την αισθητική και τη δομή του περιεχομένου - τους κινδύνους που ελλοχεύουν, λόγω της ικαριώτικης καταγωγής του. Στο επίκεντρο βρίσκεται ένα τοπικό έθιμο (οι απαρχές του χάνονται στα βάθη του χρόνου), το «Μνημόσυνο», που πραγματοποιείται κάθε χρόνο την περίοδο του Πάσχα. Το έθιμο, γίνεται αφορμή για να προβάλλει ο σκηνοθέτης μια κοινωνία που διατηρεί αναλλοίωτους τους όρους λειτουργίας της ως κοινότητας. Δηλαδή, όπως λέει σε ένα σημείο ο βασικός αφηγητής της ταινίας, «Το "Μνημόσυνο" είναι το αποκορύφωμα της αγάπης, της αλληλεγγύης και της ισότητας».
Πρόκειται για στοιχεία που δε λειτουργούν μόνο με όρους εντοπιότητας αλλά, όποτε χρειαστεί, μετατρέπονται σε «όπλα» συλλογικής αντίστασης, όπως συνέβη το 1947, όταν η γιορτή του εθίμου αγκάλιασε και τους κομμουνιστές πολιτικούς εξόριστους στο νησί.
Η ταινία του Σπύρου Τέσκου, λοιπόν, ξεπερνά, παρότι περιλαμβάνει, την ηθογραφία, τη λαογραφία ή τις «παρυφές» της ανθρωπολογίας και της κοινωνιολογίας. Η κάμερα δεν προσεγγίζει «εντομολογικά» το θέμα, αλλά μετατρέπεται σε «κλειδί» που ανοίγει διάπλατα την «πόρτα» στο θεατή για να γνωρίζει την πραγματική ζωή των ανθρώπων του «αλίμανου» νησιού.
- «Σύγχρονη Εποχή»: Γιάννης Ρίτσος «Συντροφικά τραγούδια» (συλλογή ποιημάτων του ποιητή της Ρωμιοσύνης, δημοσιευμένα σκόρπια σε εφημερίδες και περιοδικά από το 1933 μέχρι και το 1981, η έκδοση των οποίων το 1981 αφιερώθηκε τα 40χρονα του ΕΑΜ. Η παρούσα - 4η - έκδοση της συλλογής έγινε προς τιμή των 100 χρόνων από τη γέννηση του Γ. Ρίτσου, προκειμένου η νέα γενιά να μάθει τα ποιήματα που περιλαμβάνει ο τόμος αυτός καθώς δεν περιλαμβάνονται σε καμιά άλλη έκδοση έργων του).
- «Αγρα»: Κατερίνα Ζαχαροπούλου «Για τα πράγματα που λείπουν (18 καλλιτέχνες, διευθυντές μουσείων και επιμελητές συζητούν στην «εποχή των εικόνων» με την Κατερίνα Ζαχαροπούλου)». (Συλλογή τηλεοπτικών συζητήσεων καλλιτεχνών και παραγόντων της τέχνης, σε εκπομπή της ΕΤ-1). Σαρλ Μποντλέρ «Εγκώμιο του μακιγιάζ» (μετάφραση Μαργαρίτα Καραπάνου. Μικρό δοκίμιο του μεγάλου ποιητή για την τέχνη και τη σκοπιμότητα του μακιγιάζ, ως υποκατάστατου της φυσικής ομορφιάς). Μπαρόν ντ' Ολμπαχ «Η τέχνη της κοινωνικής αναρρίχησης (δοκίμιο προς χρήσιν των αυλικών)» (μετάφραση Βάνα Χατζάκη. Σαρκαστικό κείμενο για τα αήθη και δόλια μέσα αναρρίχησης των αυλικών). Αρχηγός Σκατλ «Η νύχτα των Ινδιάνων (Ενας λόγος του 1855)» (μετάφραση Αλόη Σιδέρη). Προφητικός λόγος για την εξαφάνιση των ιθαγενών από τους Λευκούς που απηύθυνε ένας αρχηγός των Ινδιάνων, ο Σιατλ, στον κυβερνήτη Ισαάκ Στήβενς, σε συμβούλιο που κατέληξε στη συνθήκη του Πόιντ Ελιοτ, στο Ορεγκον το 1855, μεταξύ λευκών και ινδιάνων). Αντονέλλα Μοσκάτι «Μια αιωνιότητα, ή σχεδόν» (μετάφραση Παναγιώτης Τσιαμούρας. (Ενα στοχαστικό κείμενο για το χρόνο, τη νεότητα, τα γηρατειά, το θάνατο). Νάνσυ Χιούστον «Ιχνη ρήγματος» (μετάφραση Ειρήνη Τσολακέλη Μυθιστόρημα). «Βωμολοχικές σκανδαλιστικές ελληνικές παροιμίες» (επιμέλεια - ανθολόγηση Θωμάς Κοροβίνης. Συλλογή λαϊκών παροιμιών, με αλφαβητική σειρά). Ανδρέας Αποστολίδης «Είσαι ο Παπαδόπουλος;» (δώδεκα αστυνομικές ιστορίες που αρχίζουν την ημέρα εισόδου της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή κοινότητα και τελειώνουν τα Χριστούγεννα του 2016).
- «Μεταίχμιο»: Ιαν Ντέιβιντσον «Τα τελευταία χρόνια του Βολταίρου» (μετάφραση Νίκη Προδρομίδου. Βιογραφία για τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής που έζησε στην εξορία ο κορυφαίος εκπρόσωπος του Διαφωτισμού, φιλόσοφος, ποιητής, δραματουργός. Στην εξορία ο Βολταίρος ανέπτυξε τις ιδέες του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ισότητα και δικαιοσύνη και έγραψε το αριστούργημά του «Καντίντ»). Σαρλ Μποντλαίρ «Τα άνθη του κακού (τα απαγορευμένα ποιήματα)» (έμμετρη μετάφραση Ερρίκος Σοφράς. Εικονογράφηση Πατ Αντρέα. Δίγλωσση έκδοση της συλλογής με τα επτά απαγορευμένα ποιήματα του μεγάλου «καταραμένου» ποιητή). Πιερ Λορί «Το βιβλίο που πετάει» (εικονογράφηση Ρεμπέκα Ντοτρεμέρ. Βιβλίο για παιδιά).
- Θωμάς Σιδέρης «Το απουσιολόγιο του χρόνου (Οι άνθρωποι και τα σχολεία τους)» (εικονογραφημένη με φωτογραφίες παλιών κτιριακών «τεκμηρίων» για παλιά εγκαταλειμμένα ελληνικά σχολεία, διάσπαρτα εντός και εκτός Ελλάδας, που λειτούργησαν σε εποχές δύσκολες, κοινωνικών και απελευθερωτικών αγώνων μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους μέχρι και τα μετεμφυλιακά χρόνια, το εκπαιδευτικό έργο που πρόσφεραν αλλά και για ποικίλα προβλήματα των ανθρώπων και της τοπικής κοινωνίας, όπου βρίσκονταν τα σχολεία (εκδόσεις Μ. Γκιούρδας. Ζωοδόχου Πηγής 70-74, Αθήνα 106 81, 210-3630.219).
- «Κασταλία»: (Σταδίου 33, 105 59, 210-3215.280) Ντάνιελ Γκοντλιμπ «Γράμματα στον Σαμ (Μαθήματα από έναν παππού για την αγάπη, την απώλεια και τα δώρα της ζωής)» (μετάφραση Διονύσης Γιαννάτος. Κείμενα για την αξία και δύναμη της αγάπης μεταξύ των μελών μιας οικογένειας του Αμερικανού ψυχολόγου - θεραπευτή οικογένειας).
- Γκοβόστη: Τάσος Συμεωνίδης «Αποκάλυψη» (μυθιστόρημα).
Στην 3η και τελευταία Γενική Συνέλευση, καλεί τα μέλη το ΔΣ του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), τη Δευτέρα (22/3, 7 μ.μ.) στο θέατρο «Περοκέ» (Οδυσσέως 2 - πλατεία Καραϊσκάκη), ενόψει των εκλογών του σωματείου, στις 29 Μάρτη, Μ. Δευτέρα. Θέματα ημερήσιας διάταξης: Απολογισμός πεπραγμένων απερχόμενης διοίκησης ΣΕΗ και Οργανισμού Εταιρικών Θιάσων (ΟΕΘ). Οικονομικός απολογισμός - προϋπολογισμός ΣΕΗ και ΟΕΘ. Εκθεση Εξελεγκτικής Επιτροπής για ΣΕΗ και ΟΕΘ. Απολογισμός πεπραγμένων απερχόμενου Πειθαρχικού Συμβουλίου. Ομιλίες - κριτική μελών για τα πεπραγμένα των απερχόμενων διοικήσεων. Εγκριση απολογισμών πεπραγμένων των διοικήσεων ΣΕΗ και ΟΕΘ. Εκλογή εφορευτικής επιτροπής αρχαιρεσιών. Αντιπροσώπευση ΣΕΗ στην τριτοβάθμια οργάνωση μέσω ΠΟΘΑ ή ΕΚΑ.
Οι αρχαιρεσίες για εκλογή διοικητικών συμβουλίων Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Οργανισμού Εταιρικών Θιάσων, Εξελεγκτικής Επιτροπής, Πειθαρχικού Συμβουλίου και αντιπροσώπων σε ΠΟΘΑ και ΕΚΑ θα πραγματοποιηθούν, από την ανατολή έως τη δύση του ήλιου, στα γραφεία του Σωματείου (Κάνιγγος 33, 2ος όροφος), στην έδρα του περιφερειακού γραφείου Θεσσαλονίκης (αίθουσα ΚΘΒΕ - «Βασιλικό Θέατρο») και στις έδρες των ΔΗΠΕΘΕ.
Τα αφιερώματα του 12ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στους σκηνοθέτες Γιόρις Ιβενς και Κριστόφ Κισλόφσκι θα προβληθούν και στην Αθήνα, στην αίθουσα «Λαΐς» της Ταινιοθήκης της Ελλάδος (Κεραμεικός) από 25 - 29/3. Με τη φιλοξενία του διπλού αυτού αφιερώματος στην Αθήνα συνεχίζεται η συνεργασία μεταξύ του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και της Ταινιοθήκης, που ξεκίνησε με τα εγκαίνια της νέας Ταινιοθήκης, τον Οκτώβρη του 2009.
