Βρισκόμαστε σε μια περίοδο πρωτοφανή για τον κλάδο μας. Για πρώτη φορά στα 117 χρόνια ζωής του Συλλόγου μας, τις μέρες των γιορτών δεν υπάρχει εργασία για τους μουσικούς. Σε μια περίοδο που χαρακτηριζόταν από τον μεγάλο φόρτο εργασίας για το σύνολο των επαγγελματιών μουσικών, η συντριπτική πλειοψηφία θα βρίσκεται στο σπίτι περιμένοντας ένα ελάχιστο επίδομα, όχι για το γιορτινό τραπέζι, αλλά για τους λογαριασμούς που τρέχουν και πιέζουν.

Η κυβέρνηση μπροστά σε μια τέτοια συγκυρία δεν κάνει προσπάθεια να καλύψει την επιβίωση χιλιάδων εργαζομένων στον Πολιτισμό, αλλά αντίθετα προσπαθεί να προστατεύσει τον κρατικό προϋπολογισμό από τις διεκδικήσεις των σωματείων μας. Σύμφωνα με κυβερνητικές ανακοινώσεις, η επιδότηση Σεπτέμβρη - Οκτώβρη δόθηκε σε μόλις 16.000 εργαζόμενους από όλες τις ειδικότητες στον Πολιτισμό, όταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΥΠΠΟ τον Μάρτη, οι εργαζόμενοι στον κλάδο φτάνουν τους 100.000. Θεωρούν παράλογη και έξω από τα δημοσιονομικά δεδομένα τη διεκδίκηση για επιδότηση ενοικίου και προστασία από εξώσεις, πλειστηριασμούς και διακοπές στην υδροδότηση, στην ηλεκτροδότηση, στις τηλεφωνικές συνδέσεις.

Αντίστοιχα, στα κρατικά θέατρα προχωρούν σε μεγάλες περικοπές. Στο Εθνικό Θέατρο η διοίκηση, με τις ευλογίες του ΥΠΠΟ, αλλάζει τις ατομικές συμβάσεις των μουσικών που συμμετέχουν σε παραστάσεις του, αμείβοντάς τους με την παράσταση και όχι με το μήνα, φορτώνοντας το κόστος του lockdown στις πλάτες των εργαζομένων, μειώνοντάς τους τις αμοιβές. Συγχρόνως δημιουργούν πολλές ταχύτητες συμβάσεων, για να μπορούν με μεγαλύτερη ευκολία, χωρίς ΣΣΕ, να κατεβάζουν το κόστος ανάλογα με την περίσταση και την παράσταση. Με ενιαίο τρόπο, η διοίκηση της Λυρικής Σκηνής αρνείται να εφαρμόσει τη ΣΣΕ που υπέγραψε πριν από λίγους μήνες, για να μην επιβαρύνει το κόστος λειτουργίας της από τις παροχές σε είδος που είχε συμφωνήσει με τα σωματεία και ο υπουργός Οικονομικών ζήτησε να μην καταβληθούν.

Ευθύνη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι να αποκαλύψει αυτές τις πολιτικές και να οργανώσει τους εργαζόμενους του κλάδου απέναντι σε αυτές τις επιδιώξεις. Οπως έχουμε σημειώσει σε πρόσφατες ανακοινώσεις μας, «είναι σημαντικό στην περίοδο που ζούμε να γίνουν περισσότερο γνωστά τα αιτήματα και προβλήματα του κλάδου μας, να ενισχυθεί η αλληλεγγύη μας στους συναδέλφους που έχουν ανάγκη, να δοθεί μια ανάσα αισιοδοξίας και αγωνιστικότητας σε έναν λαό που δεν το βάζει κάτω και αγωνίζεται».

Σ' αυτό το πλαίσιο, ως ΠΜΣ οργανώσαμε τη μεγάλη συναυλία στο Μέγαρο, η οποία προβλήθηκε διαδικτυακά στις 13 Δεκέμβρη, και ακολουθεί η ραδιοφωνική και τηλεοπτική μετάδοσή της από την ΕΡΤ, ενώ αντίστοιχες πρωτοβουλίες παίρνουν τα παραρτήματα του Συλλόγου και Επιτροπές Αγώνα Μουσικών και σε άλλες πόλεις. Συνεχίζουμε να προβάλλουμε τις διεκδικήσεις μας, να κάνουμε τη φωνή μας πιο δυνατή.

Και στη Λυρική, τον μεγαλύτερο ίσως πολιτιστικό οργανισμό της Ελλάδας, υλοποιείται απαρέγκλιτα η κυβερνητική πολιτική που εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου στον χώρο του Πολιτισμού. Εκφράζεται με γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας (συμβάσεις με «μπλοκάκι», συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ημερήσιες, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι μέσω εταιρειών), με τη δικαιολογία ότι μ' αυτόν τον τρόπο μειώνονται οι δαπάνες, αφού η λειτουργία του Θεάτρου απαιτεί ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.

Παράλληλα, σε τμήματα όπου δεν γίνονται οι αναγκαίες προσλήψεις αυξάνεται η εντατικοποίηση για να καλυφθούν οι εργασίες - το προηγούμενο διάστημα της πανδημίας είχαμε μεγάλη αύξηση των παραγωγών στις δύο σκηνές του Θεάτρου. Στο καλλιτεχνικό προσωπικό γίνεται σταδιακή προσπάθεια κατάργησης των πνευματικών - συγγενικών δικαιωμάτων: Σε όλους τους καλλιτέχνες που προσλαμβάνονται για τις ανάγκες των παραγωγών μπαίνει ο όρος οικειοθελούς παραχώρησης των δικαιωμάτων! Η πανδημία ήρθε ως δικαιολογία για να γενικευτεί αυτή η παραχώρηση και σε μόνιμο προσωπικό.

Μέσα στην περίοδο της πανδημίας επιταχύνθηκε η προσπάθεια του Θεάτρου να πραγματοποιήσει τη διαδικασία του ψηφιακού μετασχηματισμού με τη δημιουργία της διαδικτυακής πλατφόρμας GNO-TV, που όπως είπε ο καλλιτεχνικός διευθυντής «ήρθε για να μείνει». Είναι μια πλατφόρμα που μπορεί να δίνει πρόσβαση σε περισσότερο κοινό και από απόσταση στις παραστάσεις Οπερας, Μπαλέτου και της Εναλλακτικής Σκηνής, αλλά εκτιμούμε ότι δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη διά ζώσης παρακολούθηση του πολιτιστικού θεάματος, ενώ παράλληλα ανοίγει την όρεξη για κερδοφορία από την αύξηση των εσόδων, λόγω της διεύρυνσης του κοινού.

Σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες, οι εργαζόμενοι, που την περίοδο της προηγούμενης κρίσης είχαν δεχτεί μια πρωτοφανή επίθεση στα δικαιώματά τους - όπως και οι εργαζόμενοι των άλλων κλάδων - και είχαν υποστεί μειώσεις αποδοχών ύψους 40% - 50%, κατάφεραν μετά από 12 ολόκληρα χρόνια να υπογράψουν μια επιχειρησιακή ΣΣΕ η οποία, εκτός των θεσμικών θεμάτων που κατοχυρώνει, δίνει τη δυνατότητα σε ένα μέρος των εργαζομένων να πάρουν μια μικρή παροχή, λίγα ψίχουλα, για να βελτιώσουν λίγο το βιοτικό τους επίπεδο.

Η υπόσχεση της διοίκησης, της υπουργού Πολιτισμού και του υπουργείου Οικονομικών φαίνεται ότι μένει στα λόγια, καθώς από το υπουργείο Οικονομικών επικαλούνται ότι «η επικύρωση μιας τέτοιας παροχής θα λειτουργήσει αλυσιδωτά, θα έχουν την ίδια απαίτηση άλλοι 10.000 εργαζόμενοι και η οικονομία δεν το αντέχει».

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να το βάλουν κάτω. Με οργάνωση στα σωματεία τους να απαντήσουν στον διαχρονικό εμπαιγμό των κυβερνήσεων και των διορισμένων διοικήσεών τους. Να μη φοβηθούν, αλλά ούτε να νιώθουν ενοχές επειδή διεκδικούν ακόμα κι αυτά τα λίγα ψίχουλα, που για κάποιους μπορεί να είναι μια πολύ ουσιαστική βοήθεια. Να πουν «τέρμα πια» στους δημοσιονομικούς περιορισμούς, να κάνουν lockdown στην πολιτική της κυβέρνησης, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών τους.