Ο νέος υπουργός Εργασίας Π. Σκουρλέτης βρέθηκε την περασμένη Κυριακή σε τηλεοπτική εκπομπή και μίλησε για τα σχέδια της κυβέρνησης αναφορικά με τον κατώτατο μισθό. Εκεί, ίσως για πρώτη φορά, ομολόγησε «φόρα παρτίδα» ότι η επαναφορά στα 751 ευρώ μεικτά θα γίνει «σταδιακά», σε συνεννόηση με τους κοινωνικούς εταίρους και σε κάθε περίπτωση θα προηγηθούν αντισταθμιστικά μέτρα για τις επιχειρήσεις, όπως ρύθμιση των δανείων, εισφοροαπαλλαγές, ακόμα και επιδότηση των μισθών, όπως ζητάει μερίδα των εργοδοτών.

Ενας εκδότης που συμμετείχε στη συζήτηση, από εκείνους που στα έντυπά τους στήριξαν προεκλογικά το ΣΥΡΙΖΑ, αναφώνησε σχεδόν απορημένος: «Αυτό είναι είδηση!». Ποιο; Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό με ένα νόμο στα 751, αλλά η όποια αύξηση θα γίνει σταδιακά και επαφίεται στην καλή θέληση των εργοδοτών, στις διαπραγματεύσεις με τη συμβιβασμένη συνδικαλιστική πλειοψηφία. Δηλαδή ζήσε μαύρε μου...

Βέβαια, η παραδοχή του υπουργού καθόλου «είδηση» δεν είναι. Αν πρόσεχε κανείς τις ακριβείς διατυπώσεις στα όσα έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, θα καταλάβαινε ότι η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 δεν ήταν παρά ένας τίτλος, μια γενικολογία, ένα σύνθημα στο λεγόμενο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», που είχε στόχο να «κλέψει» την ψήφο των λαϊκών στρωμάτων, καλλιεργώντας την προσδοκία ότι με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον θα επανέλθει ο κατώτατος μισθός.

Κάτω από αυτόν τον τίτλο κρυβόταν η αλήθεια, που δεν είναι άλλη από αυτή που ομολόγησε τις προάλλες ο Π. Σκουρλέτης. Σημειώνουμε ότι μόνο το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης» είπαν και έγραψαν επανειλημμένα ότι η εξαγγελία για τα 751 είναι «άδειο πουκάμισο», πέρα από το γεγονός ότι δεν μπορεί να ανακουφίσει ουσιαστικά τους εργαζόμενους, αφού παραμένει σε ισχύ όλο το αντεργατικό πλαίσιο με το οποίο η εργοδοσία επιβάλλει μισθούς 200 και 300 ευρώ.

Η περίπτωση του κατώτατου μισθού δεν είναι όμως η μόνη όπου ο ΣΥΡΙΖΑ άλλα διέδιδε ότι θα κάνει και άλλα έγραφε στο πρόγραμμα που σήμερα εφαρμόζει. Για παράδειγμα, οι συνδικαλιστικές του δυνάμεις στο Δημόσιο καλλιεργούσαν την προσδοκία ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα ανακαλέσει όλες τις απολύσεις και θα αποκαταστήσει τους μισθούς, που χαντακώθηκαν κυριολεκτικά την περίοδο της κρίσης.

Βέβαια, στο πρόγραμμά του ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγραφε τίποτα για αποκατάσταση των μισθών, ούτε καν για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού. Τώρα που ήρθε η ώρα να κάνουν ταμείο, οι δημόσιοι υπάλληλοι διαπιστώνουν ότι αλλιώς τα είχαν καταλάβει τα πράγματα, ακόμα και στο θέμα της επαναπρόσληψης όσων έχασαν τη δουλειά τους μετά από τη λήξη της διαθεσιμότητας.

Οπως ενημέρωσε την ΑΔΕΔΥ ο νέος υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γ. Κατρούγκαλος, δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση να ανοίξει η κυβέρνηση θέμα αυξήσεων στους μισθούς του Δημοσίου. Οσο για τις επαναπροσλήψεις των «διαθέσιμων», αυτές θα αφαιρεθούν από τις 15.000 προσλήψεις που προβλέπονται από το («μνημονιακό») προϋπολογισμό του 2015 και οι οποίες προϋποθέτουν να γίνουν 15.000 αποχωρήσεις.

Αλλα παραδείγματα: Ο τίτλος «εθνικοποίηση των τραπεζών» στις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ μεταφραζόταν στο πρόγραμμά του σε αλλαγή των διοικήσεων, σε συνεννόηση με τους ιδιώτες μετόχους, προκειμένου να αποτυπωθεί στα διοικητικά συμβούλια η πλειοψηφική συμμετοχή του Δημοσίου στο μετοχολόγιο των τραπεζών, μετά από την ανακεφαλαιοποίηση. Αυτό βέβαια απέχει πολύ από την προσδοκία που καλλιεργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι μετά από τις εκλογές οι τράπεζες θα περνούσαν στο κράτος και - ούτε λίγο, ούτε πολύ - θα γίνονταν μοχλός για την άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής.

Τώρα, βέβαια, που το τοπίο ξεκαθαρίζει και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει σε εφαρμογή, οι ιδιώτες που συμμετέχουν στα μετοχικά κεφάλαια των λεγόμενων «συστημικών τραπεζών» ευχαρίστως συναινούν στην αλλαγή διοίκησης και το χρηματιστήριο επιβραβεύει τις επιλογές της κυβέρνησης.

Το ίδιο ισχύει και για τις ιδιωτικοποιήσεις. Ο τίτλος στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ έγραφε «σταμάτημα του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων» και «δημόσιος έλεγχος» σε ΔΕΗ, λιμάνια και αλλού. Στα αυτιά της πλειοψηφίας των εργαζομένων αυτό ακουγόταν σαν εγγύηση ότι τα δικαιώματά τους σ' αυτές τις επιχειρήσεις δε θα κατρακυλήσουν κι άλλο, ότι η κυβέρνηση, διατηρώντας την πλειοψηφία των μετοχών, θα ασκούσε μέσω αυτών των επιχειρήσεων φιλολαϊκή πολιτική.

Τώρα επιβεβαιώνεται αυτό που μόνο το ΚΚΕ έλεγε προεκλογικά. Οτι το «πάγωμα» της διαδικασίας των ιδιωτικοποιήσεων σημαίνει ότι η δραστηριοποίηση του κεφαλαίου σ' αυτούς τους τομείς θα γίνει με άλλους όρους, όπως οι Συμπράξεις (ΣΔΙΤ), οι μακροχρόνιες παραχωρήσεις υπηρεσιών και υποδομών, όπως άλλωστε γινόταν σε πολλές περιπτώσεις μέχρι σήμερα, με αρνητικές συνέπειες για τους εργαζόμενους και το λαό.

Το ΚΚΕ προειδοποιούσε επίσης ότι ο κρατικός έλεγχος σε μια επιχείρηση δε σημαίνει και άσκηση πολιτικής υπέρ του λαού, αλλά ενισχυμένος ρόλος του κράτους στο μοίρασμα της πίτας στους ιδιώτες. Αυτό θέλει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο λιμάνι του Πειραιά και αυτή την επιλογή στηρίζουν ισχυρές μερίδες της πλουτοκρατίας.

Αρα, άλλο πράγμα ο τίτλος στο πρόγραμμα, και άλλο οι πραγματικές δεσμεύσεις που υπάρχουν στο πρόγραμμα και που τώρα περνάνε στη φάση της υλοποίησης... Στη συντριπτική τους πλειοψηφία μάλιστα, αυτές οι δεσμεύσεις αφορούν «αναπτυξιακά» μέτρα και «διαρθρωτικές» μεταρρυθμίσεις για το κεφάλαιο, που θέτουν ακόμα υπό αμφισβήτηση και αυτά τα ψίχουλα που έταξε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό.