Εδώ και μερικές μέρες, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει θέσει σε διαβούλευση το νομοσχέδιο για τον «Κλεισθένη 1», που αφορά στην έναρξη ενός νέου κύκλου αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στην Τοπική Διοίκηση. Πρόκειται για θεσμικές αλλαγές που αποτελούν τη συνέχεια όσων εφαρμόστηκαν με τον «Καποδίστρια» και τον «Καλλικράτη», μέσω των οποίων προωθούνται οι απαραίτητες προσαρμογές ώστε να υπηρετούνται πιο αποτελεσματικά οι στόχοι του μεγάλου κεφαλαίου μέσα και από την Τοπική Διοίκηση. Να αποκτήσουν οι δήμοι και οι Περιφέρειες ακόμα μεγαλύτερη ικανότητα και ευελιξία διασύνδεσης με τις ανάγκες των επιχειρηματιών ομίλων, με τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Από την πρώτη στιγμή που δημοσιοποιήθηκε το νομοσχέδιο, η αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ, το Κίνημα Αλλαγής, τα συλλογικά όργανα της Τοπικής Διοίκησης (ΚΕΔΕ, ΕΝΠΕ) επικεντρώθηκε στις αλλαγές στο εκλογικό σύστημα για τις τοπικές εκλογές. Το ίδιο επαναλήφθηκε προχτές στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Είναι προφανές ότι αυτή η αντιπαράθεση λειτουργεί αποπροσανατολιστικά για το λαό και κρύβει την ουσία και την πραγματική στόχευση της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης.

Για παράδειγμα, το νομοσχέδιο προβλέπει επιπλέον φόρους, με την ένταξη των Υπηρεσιών Πρασίνου στην κατηγορία των ανταποδοτικών, που από το 2019 θα οδηγήσει σε αύξηση των τελών μεγαλύτερη και από 50%, δίπλα στις πληρωμές για την καθαριότητα και τον φωτισμό, που ήδη είναι ανταποδοτικές υπηρεσίες. Ανοίγει και με αυτόν τον τρόπο ο δρόμος για τη σταδιακή μεταφορά νέων φορολογικών βαρών στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών και τη νομιμοποίηση παλιών μέσω της Τοπικής Διοίκησης. Μέσα σ' ένα τέτοιο πλαίσιο ενισχύεται ολοένα και περισσότερο η αποσύνδεση της χρηματοδότησης των δήμων από το κράτος, ενώ αντίστροφα, η ανταποδοτικότητα και η επιχειρηματικότητα αναδεικνύονται σε κύριες πηγές εσόδων. Στο πλαίσιο αυτό γίνονται αλλαγές στην κατανομή των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (ΚΑΠ), εισάγονται τα κριτήρια των «ιδίων» εσόδων και της επιχειρηματικότητας κ.ά., τη στιγμή που οι ΚΑΠ παραμένουν καθηλωμένοι και μειωμένοι κατά 60% έως 70% μέχρι το 2021 και οι παρακρατηθέντες πόροι φτάνουν τα 13 δισ. ευρώ για τους δήμους και το 1,8 δισ. ευρώ για τις Περιφέρειες.

Ακόμα πιο πέρα: Με το ίδιο νομοσχέδιο οι φορείς της Τοπικής Διοίκησης, δήμοι και Περιφέρειες, δημοτικές επιχειρήσεις, αναπτυξιακές ΑΕ κάθε είδους, διαδημοτικά δίκτυα και οι σύνδεσμοί τους ενισχύονται, για να έχουν πιο ενεργό ρόλο στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής στην Περιφέρεια, να κάνουν «πιο ελκυστικό» το χώρο για την προσέλκυση κεφαλαίων και επενδύσεων. Ηδη καταγράφεται ένα πλήθος τέτοιων εργαλείων στη χώρα και συνδέονται με τομείς όπως: Διαχείριση απορριμμάτων, αξιοποίηση ορεινών όγκων, παραλίες, δημοτικές εκτάσεις, Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ιαματικές πηγές, σύνδεσμοι με πόλεις άλλων χωρών (ειδικά στη Ν. Ευρώπη και τη Βαλκανική) κ.ά. Επιπλέον, με την πρόβλεψη για «εποπτεία και έλεγχο φορέων και προσώπων της Τοπικής Διοίκησης», νομοθετούν μια δήθεν αυτοτελή υπηρεσία, όπου την κύρια αρμοδιότητα έχει ένας διορισμένος από την εκάστοτε κυβέρνηση ανώτερος κρατικός υπάλληλος που προέρχεται από το Μητρώο Στελεχών, κάτω από τον έλεγχο του υπουργού Εσωτερικών. Θεσπίζονται επίσης μια σειρά από άλλα διαχειριστικά όργανα ελέγχου και διαμεσολάβησης. Στόχο έχουν τον έλεγχο και την ακύρωση αποφάσεων που μπορεί να παρεκκλίνουν ή και να εμποδίζουν την απρόσκοπτη υλοποίηση της γενικής αντιλαϊκής πολιτικής και τον πυρήνα της, δηλαδή την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Ολα τα παραπάνω αποτελούν πλευρές που κρύβονται συστηματικά πίσω από τον καβγά για το εκλογικό σύστημα στην Τοπική Διοίκηση, το οποίο, συν τοις άλλοις, θα δημιουργήσει έδαφος για συναινέσεις και ευρύτερες πολιτικές, ενδεχομένως και κυβερνητικές συνεργασίες. Οπως και να 'χει, ο λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα της κυβέρνησης, που παρουσιάζει τις αλλαγές στην Τοπική Διοίκηση ως «εργαλείο» της «δίκαιης ανάπτυξης», γιατί τέτοια δεν υπάρχει στο σάπιο σύστημα που υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ούτε να εγκλωβιστεί στη σκιαμαχία για το εκλογικό σύστημα, που αξιοποιείται από τα άλλα κόμματα για να αντιπαρατεθούν στο κυβερνητικό νομοσχέδιο μακριά από την ουσία του. Οι πραγματικές στοχεύσεις και οι συνέπειες που έχει για τα λαϊκά στρώματα είναι που πρέπει να αποκαλυφθούν και να μπουν στο στόχαστρο του εργατικού - λαϊκού κινήματος.