Χωρίς τέλος είναι τα «συγχαρητήρια» που αποσπά για το αντιλαϊκό της έργο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς», συγχαρητήρια που δίνουν νέο «αέρα στα πανιά» της, προκειμένου να ολοκληρώσει μια ώρα αρχύτερα το κλείσιμο της τρίτης «αξιολόγησης» με τα 95 αντιλαϊκά «προαπαιτούμενα», όπως το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας, το περαιτέρω τσεκούρι σε κοινωνικά επιδόματα κ.ο.κ. Στα απανωτά αυτά συχαρίκια ήρθε να προσθέσει τα δικά της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που σε νέα έκθεση με τίτλο «Το Πρόγραμμα Στήριξης της Σταθερότητας για την Ελλάδα του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας - 1η και 2η Αξιολόγηση» προχωρά σε μια πρώτη «αποτίμηση» του 3ου μνημονίου.

Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση με πυροτεχνήματα όπως αυτά του «κοινωνικού μερίσματος» επιχειρεί να παρουσιάσει στο λαό το παραμύθι της «δίκαιης» ανάπτυξης, τα όσα καταγράφονται στην έκθεση της Επιτροπής είναι παραπάνω από ενδεικτικά για το τι περιμένει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα από τη «βελτίωση του επενδυτικού και επιχειρηματικού περιβάλλοντος», όσο και από την «επόμενη μέρα» για το κεφάλαιο.

Ετσι, η «σημαντική πρόοδος στον τομέα της αγοράς εργασίας» που καταγράφει η Επιτροπή δεν είναι τίποτα παραπάνω από τα επιπλέον μέτρα που πρόσθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο ήδη γεμάτο αντεργατικό οπλοστάσιο του κεφαλαίου: Από τα μέτρα γενίκευσης της «ευελιξίας» και των δουλεμπορικών, έως την απελευθέρωση των απολύσεων, το χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και του ίδιου του δικαιώματος της απεργίας, η ένταση της εκμετάλλευσης αποτελεί θεμέλιο λίθο για την ανάκαμψη του κεφαλαίου.

Τα περισσότερα από 700 (!) μέτρα που καταγράφει η Επιτροπή ότι έχουν εφαρμοστεί για την «απομάκρυνση των εμποδίων στον ανταγωνισμό», όπως επίσης και οι παρεμβάσεις που προβλέπονται «έως τη λήξη του προγράμματος», δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από την ατελείωτη αλυσίδα των παρεμβάσεων που κάνουν τη ζωή ακόμα ευκολότερη στους επιχειρηματικούς ομίλους, ανοίγοντας νέα πεδία κερδοφορίας, μέσα από τις «απελευθερώσεις» και το τσάκισμα αυτοαπασχολούμενων και επαγγελματιών σε μια σειρά κλάδους, μέσα από το τερατώδες πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, το χτύπημα δικαιωμάτων σε Υγεία, Πρόνοια κ.α.

Τα προνόμια στο κεφάλαιο, προκειμένου να ανακάμψει η κερδοφορία του, δεν μπορεί παρά να προκύπτουν από τις θυσίες χωρίς τέλος που καλείται να κάνει ο λαός. Διόλου τυχαία, ως βασικότερες «μεταρρυθμίσεις» στον τομέα των δημοσιονομικών αναφέρονται το συνταξιοδοτικό, το φορολογικό και η «μεταρρύθμιση» των συντελεστών ΦΠΑ. Με πανηγυρικούς σχεδόν τόνους επισημαίνεται επίσης ότι τέθηκαν «υπό έλεγχο» (βλέπε πετσοκόφτηκαν) οι δαπάνες στον τομέα της Υγείας και των κοινωνικών επιδομάτων, προσθέτοντας ότι στο ίδιο πλαίσιο θεσπίστηκε το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», που συμπιέζει προς τα κάτω όλες τις εναπομείνασες κοινωνικές και προνοιακές παροχές.

Μήπως όμως όλα αυτά αποτελούν τις «τελευταίες θυσίες», όπως λέει η κυβερνητική προπαγάνδα, μέχρι το «ξέφωτο» του ερχόμενου καλοκαιριού, εκεί που τελειώνει η «επιτροπεία» και θα ανασάνουν - υποτίθεται - τα λαϊκά στρώματα; Κάθε άλλο, αφού όπως υπογραμμίζει χαρακτηριστικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «η μεγάλη εκκρεμούσα ατζέντα απαιτεί περαιτέρω συνεχιζόμενες αποφασιστικές προσπάθειες στις μεταρρυθμίσεις μέχρι το τέλος του προγράμματος και πέραν αυτού».

Χαρακτηριστικά είναι και τα όσα καταγράφονται στην έκθεση για δύο βασικά ζητήματα:

• Το Ασφαλιστικό, όπου επισημαίνεται η «ανάγκη» να συνεχιστεί η εφαρμογή των «μεταρρυθμιστικών μέτρων και πιο συγκεκριμένα η πλήρης ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων».
• Τα «μη εξυπηρετούμενα δάνεια», τα οποία περιλαμβάνουν και το «κεραμίδι» χιλιάδων λαϊκών οικογενειών που βρίσκονται έρμαιο των πλειστηριασμών, και για τα οποία η έκθεση επισημαίνει ότι μεγάλο μέρος της εφαρμογής μένει να ολοκληρωθεί στο πλαίσιο της τρίτης «αξιολόγησης» και μετά τη «λήξη» του προγράμματος.

«Πέραν του μνημονίου», εξάλλου, η κυβέρνηση έχει νομοθετήσει το νέο τσεκούρι σε αφορολόγητο και συντάξεις για το 2019 και 2020 (με ανοιχτό το ενδεχόμενο να έρθουν και νωρίτερα), το μάτωμα του λαού για τις επόμενες δεκαετίες, ώστε να αποπληρωθούν στο ακέραιο τα δανεικά του κεφαλαίου, χώρια το αντεργατικό οπλοστάσιο, αλλά και τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, που θα κρέμονται μόνιμα πάνω από το κεφάλι του λαού.

Χαρακτηριστική είναι από την πλευρά της Επιτροπής και η επισήμανση της αδιάλειπτης εφαρμογής των προβλεπόμενων από το πρόγραμμα, με πλήρη δέσμευση και «ιδιοκτησία» του σε όλες τις διοικητικές βαθμίδες, που παραμένει «κλειδί» για την πετυχημένη εφαρμογή του. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι φανερό ότι «κλείνουν το μάτι» και στα όποια διάδοχα κυβερνητικά σχήματα, καθώς βέβαια και στον κρατικό μηχανισμό που διεκπεραιώνει τις «μεταρρυθμίσεις» στα επόμενα χρόνια.

Μάλιστα, όπως τονίζεται, ξεκαθαρίζοντας τι σημαίνει καπιταλιστική ανάπτυξη για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, «αυτό θα είναι κρίσιμο για να ορθοποδήσει και πάλι η οικονομία και να ξεπεράσει την ανάγκη για οικονομική βοήθεια μετά από οκτώ χρόνια, δημιουργώντας τη βάση για μια επιστροφή στη βιώσιμη ανάπτυξη και την πρόσβαση στις αγορές».

Τα ίδια άλλωστε έχει επισημάνει στις δικές του εκτιμήσεις και το ΔΝΤ στην πρόσφατη έκθεσή του (Fiscal Monitor), όπου καταγράφεται π.χ. πως βασικός στυλοβάτης της ανάκαμψης για λογαριασμό του κεφαλαίου αποτελεί η διαρκής πίεση των κρατικών κονδυλίων που αφορούν την κάλυψη ακόμη και των στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών, προβλέποντας ότι οι συνολικές δαπάνες της «γενικής κυβέρνησης» (κρατικός προϋπολογισμός και ασφαλιστικά ταμεία), από 50,3% του ΑΕΠ φέτος, θα υποχωρήσουν στο 48% το 2018, και η καρατόμηση θα συνεχιστεί αμείωτη και με εντεινόμενους ρυθμούς, για να υποχωρήσει στο 45,4% από το 2021...

Τα παραπάνω αποτελούν τους αναγκαίους όρους και τις προϋποθέσεις για την επίτευξη ρυθμών ανάκαμψης των επιχειρηματικών ομίλων, «αυγατίζοντας» τη μάζα της κερδοφορίας τους. Οι «επιτυχίες» κυβέρνησης και κεφαλαίου χτίζονται πάνω στα «ερείπια» των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων...