Ανακοινώθηκε τη βδομάδα που μας πέρασε. Από την 1η του μήνα αυξάνεται αναδρομικά ο φόρος που πληρώνουν οι καταναλωτές ρεύματος, προκειμένου να ενισχυθούν οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ). Είναι η δεύτερη αύξηση του συγκεκριμένου χαρατσιού που επιβάλλεται μέσα στο χρόνο με απόφαση της κυβέρνησης. Αυτοί οι ίδιοι που αποφασίζουν τις συνεχείς περικοπές για τα εισοδήματα των εργαζομένων, αυτοί αποφάνθηκαν ότι οι χρήστες ηλεκτρικού ρεύματος πρέπει να πληρώνουν χαράτσι για τη στήριξη των εταιρειών των ΑΠΕ, αυτοί έκριναν πέρσι ότι ο φόρος 1,95 ευρώ για κάθε μεγαβατώρα ήταν αρκετά, αυτοί τώρα μας κοπανάνε στο κεφάλι 9,5 ευρώ υπέρ ΑΠΕ για την κάθε μεγαβατώρα. Με δυο λόγια, και με αποκλειστικό στόχο να χρηματοδοτηθούν οι επιχειρήσεις που φέρονται ότι κάνουν επενδύσεις στο χώρο των ΑΠΕ, με στόχο να εξασφαλιστεί, δηλαδή, η δική τους κερδοφορία, εμείς πληρώνουμε φόρους, οι οποίοι μάλιστα μέσα στη χρονιά αυξήθηκαν 387,2%!!!

Μπορεί αυτά να ακούγονται κάπως περίεργα, όμως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έτσι γίνεται. Καλύτερα: Μόνο έτσι γίνεται. Εξηγούμαστε: Ο οποιοσδήποτε καπιταλιστής σκοπεύει να κάνει κάποιου είδους επένδυση στην αρχή σπεύδει να εξασφαλίσει κρατική χρηματοδότηση. Τζάμπα χρήμα που προσφέρει το αστικό κράτος στο όνομα των επενδύσεων που πρόκειται να γίνουν και οι οποίες - όπως λέγεται συνήθως - θα συνεισφέρουν στην υπόθεση της ανάπτυξης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας. Παραμύθια. Μόνο εφόσον εξασφαλιστεί το κέρδος, μόνο τότε πραγματοποιούνται οι επενδύσεις, ενώ η όποια οικονομική δραστηριότητα υπάρχει πίσω από αυτή, θα συνεχίσει να υπάρχει μόνο στο βαθμό που θα συνεχιστεί η κερδοφορία της. Σε διαφορετική περίπτωση ο καπιταλιστής τα βροντάει και πάει αλλού να βγάλει κέρδη.

Η ιστορία με τις Εναλλακτικές Πηγές Ενέργειας είναι από τις πιο χαρακτηριστικές για τον τρόπο που η ΕΕ και τα κράτη προσπαθούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις κερδοφορίας. Γιατί, εδώ που τα λέμε, η αγορά Ενέργειας στην ουσία έχει απελευθερωθεί, μόνο που οι συνθήκες δεν ευνοούν ακόμα την αποκόμιση υψηλών κερδών. Γι΄αυτό ακριβώς το λόγο, πρώτον έχουν επιβάλει το χαράτσι στο όνομα των ΑΠΕ, δεύτερον έχουν θεσπίσει υποχρεωτικές τιμές για την αγορά από το Δημόσιο της Ενέργειας των ΑΠΕ, τρίτον προσφέρουν εγγυήσεις για διατήρηση της τιμής για μερικές δεκαετίες. Και επειδή ακόμα και αυτά σε κάποιους φαντάζουν λίγα, οι κυβερνώντες έχουν δεσμευτεί για αυξήσεις στα τιμολόγια της ηλεκτρικής ενέργειας συνολικά. Κοντολογίς: Οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν όλο και πιο ακριβά τιμολόγια, προκειμένου να ικανοποιηθεί μία από τις πλευρές της πολιτικής της απελευθέρωσης της αγοράς της ηλεκτρικής ενέργειας και είναι δυνατόν να εξασφαλίζονται υψηλά κέρδη για όσο γίνεται περισσότερους παρόχους ρεύματος.

Αν επιχειρήσουμε να δούμε λίγο πιο «μέσα» στον κλάδο της Ενέργειας, θα δούμε ότι στη θέση της άλλοτε κυρίαρχης ΔΕΗ έχουν εισβάλει σημαντικές πολυεθνικές του κλάδου, οι οποίες με τη δράση τους προκαλούν καθημερινές ανακατατάξεις, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Η σχέση, για παράδειγμα, που αναπτύσσεται μεταξύ της ΔΕΗ και της πρώην ΠΕΣΙΝΕ, που τώρα ανήκει στον όμιλο Μυτιληναίου, είναι από τις χαρακτηριστικές. Ο εν λόγω όμιλος διαθέτει μία από τις πλέον ενεργοβόρες επιχειρήσεις της χώρας, η οποία με τη λειτουργία της προσφέρει σημαντικό ποσοστό λειτουργικότητας στη ΔΕΗ, την ίδια στιγμή όμως είναι και πωλητής ρεύματος που υποχρεωτικά αγοράζει η ΔΕΗ. Παράλληλα, ενώ η ΔΕΗ στην ουσία αναγκάζεται να πουλήσει ρεύμα στον όμιλο σε τιμές που οι άνθρωποι του Μυτιληναίου υπαγορεύουν, ο Μυτιλιναίος μπορεί και πουλάει το δικό του ρεύμα σε προνομιακές τιμές, βάσει των ευνοϊκών ρυθμίσεων που υπάρχουν για τους παραγωγούς ηλεκτρικού ρεύματος. Γύρω από την τιμολόγηση του ρεύματος ανάμεσα στις δύο εταιρείες λέγονται και γράφονται πολλά, ενώ εδώ και αρκετούς μήνες φέρονται να αναζητούνται μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που λείπουν από τα ταμεία της ΔΕΗ και υποστηρίζεται ότι τα χρωστά ο όμιλος Μυτιληναίου. Εκ μέρους του ομίλου ισχυρίζονται ότι «η δίκαιη τιμολόγηση της ηλεκτρικής ενέργειας της Αλουμίνιον από τη ΔΕΗ στο πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς» και «οι πρωτοφανείς καθυστερήσεις στην αδειοδότηση της μονάδας Συμπαραγωγής» οφείλονται στην αδυναμία της κυβέρνησης «να εφαρμόσει το νόμο και τους κανονισμούς της Εθνικής και Ευρωπαϊκής νομοθεσίας, δίνοντας τη δυνατότητα σε όλων των ειδών και προέλευσης παράγοντες της αγοράς να μιλούν για πολιτικά σκάνδαλα».

Κατά τ' άλλα έχει ξεκινήσει ένας χορός δισεκατομμυρίων, ενώ εκείνο που βλέπει ο καθένας με γυμνό μάτι είναι ότι όλο και πιο πολύ γιγαντώνονται οι επιχειρήσεις που ασχολούνται με τον υψηλά επιδοτούμενο κλάδο της Ενέργειας, ενώ οι εργαζόμενοι καταναλωτές ρεύματος αναγκάζονται να πληρώνουν όλο και πιο ακριβά το ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτή η διαδικασία, αυτή η τάση, που ενισχύεται στις μέρες μας και λόγω της κρίσης, θα ενταθεί ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα. Στο όνομα των επιχειρηματικών κερδών, θα οξύνεται συνεχώς, ενώ μοναδική περίπτωση αποτροπής αυτής της πορείας είναι η περίπτωση που οι εργαζόμενοι με το κίνημά τους καταφέρουν να ανατρέψουν συνολικά την πολιτική ενίσχυσης των μονοπωλίων και των καπιταλιστών.