Ο «Ριζοσπάστης» με αφορμή τις αρχαιρεσίες συζητά με την Ελένη Πολυχρονίδου, μέλος του Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας και πρόεδρο της Προσωρινής Διοίκησης του Σωματείου Εργαζόμενων στην «ICAP», και την Βασιλική, εργαζόμενη σε εταιρεία ψηφιοποίησης υπηρεσιών του ΕΦΚΑ.

- Η «ICAP» είναι μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες στην Ελλάδα, με δραστηριότητες από ενοικίαση προσωπικού, χρηματοοικονομικές δραστηριότητες κ.ά., καταγράφοντας για το 2024 τζίρο 68 εκατ. ευρώ. Ποια όμως είναι η πραγματικότητα των εργαζομένων;

-Ελ. Π.: Βιώνουμε τη συνεχιζόμενη αύξηση της εντατικοποίησης και ατέλειωτες υπερωρίες που ούτε δηλώνονται, ούτε πληρώνονται. Τι εννοούμε: Τις πληρώνουν με τη μορφή κουπονιών για το σούπερ μάρκετ, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ζητάνε εργασία την 6η μέρα ή μας κόβουν τα ρεπό. Παράλληλα, η εργοδοσία αξιοποιεί εργαζόμενους με 6ωρες ή και 4ωρες συμβάσεις, ώστε όταν η «δουλειά είναι πεσμένη», να μη χρειάζεται να δώσει παραπάνω χρήματα. Να τονίσουμε πως είναι πολλές οι καταγγελίες που φτάνουν στο Σωματείο ότι δεν δίνονται τριετίες, ενώ κανονικά θα έπρεπε. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που η τηλεργασία αξιοποιείται έναντι αναρρωτικής άδειας.

Φυσικά και δεν υπάρχει γιατρός Εργασίας μέσα στα κτίρια σε τακτική βάση, όμως οι επαγγελματικές ασθένειες όπως μυοσκελετικά αλλά και κρίσεις πανικού θερίζουν. Αυτή η εταιρεία των 68 εκατ. τζίρου είναι που εμάς μας έχει με τον βασικό μισθό, μέσα στην ανασφάλεια και δεν ξέρουμε αν θα έχουμε δουλειά μόλις λήξει ένα έργο ή απειλούμαστε με απόλυση αν δεν πιαστούν οι στόχοι της εταιρείας.

- Η κυβέρνηση της ΝΔ κάνει λόγο για εμβληματικά έργα από το Ταμείο Ανάκαμψης για την ψηφιακή μετάβαση του κράτους. Οι εργαζόμενοι στις εταιρείες ψηφιοποίησης του ΕΦΚΑ όμως βρισκόσασταν σε κινητοποιήσεις το προηγούμενο διάστημα. Ποια είναι η κατάσταση;

-Β.: Πίσω από τη βιτρίνα των «εμβληματικών έργων» της ψηφιακής μετάβασης, η πραγματικότητα για τους εργαζόμενους είναι εντελώς διαφορετική. Καταρχάς να πούμε ότι πρόκειται για έργα που το κράτος δίνει μέσω διαγωνισμών σε άλλες εταιρείες και στη συνέχεια αυτή η σύμβαση μοιράζεται σε άλλες (όπως αυτές που δουλεύουμε εμείς), που παράλληλα και οι ίδιες νοικιάζουν προσωπικό! Αρα σκλαβοπάζαρο. Εναν χρόνο πριν, περίπου, η Κεραμεως διαφήμιζε το έργο της ψηφιοποίησης του ΕΦΚΑ στον Κεραμεικό, όπου μετά από 2 - 3 μήνες έχασε τη ζωή της εργαζόμενη μέσα στον χώρο εν ώρα εργασίας από την πίεση και το άγχος.

Οι εργαζόμενοι στα έργα ψηφιοποίησης (ΕΦΚΑ, υπουργεία, Κτηματολόγιο κ.α.) δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κυρίως μηνιαίες, σε επικίνδυνους και ακατάλληλους χώρους. Για παράδειγμα, έχουμε τον τραυματισμό συναδέλφου στην AMS επειδή η εταιρεία τον ανάγκασε να εκτελεί εργασίες αποθηκάριου χωρίς καν να του παρέχει τον κατάλληλο εξοπλισμό. Αλλο παράδειγμα είναι οι εργαζόμενοι της «Anybill» και της «Scripta» που εργάζονται σε ακατάλληλα κτίρια όπου δεν υπάρχει κλιματισμός, εξαερισμός, κατάλληλος χώρος αποθήκευσης εγγράφων, ούτε καν πόσιμο νερό!

Κι όταν κάποιος συνάδελφος διαμαρτύρεται για τα αυτονόητα, απολύεται όπως έγινε στη «Scripta». Μέσα σ' όλα αυτά έχουμε και περιπτώσεις με καθυστερήσεις πληρωμών όπως συμβαίνει στους συναδέλφους στη «Records Hub». Οπως και στις αποθήκες ψηφιοποίησης της «Iron Mountain» τα προβλήματα είναι πολλά. Δουλεύουμε με αρχεία δεκαετιών που είναι γεμάτα σκόνη και μούχλα με τα ελάχιστα μέτρα προστασίας, ένα ζευγάρι γάντια και μια απλή μάσκα. Το 80% των εργαζομένων είναι με μηνιαίες συμβάσεις, μιλάμε για εργαζόμενους χαμηλόμισθους, γονείς, νέα παιδιά που μπαίνουν τώρα στον εργασιακό χώρο, που προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα, αλλά η ανασφάλεια αυτής της κατάστασης δεν τους το επιτρέπει γιατί δεν ξέρουν καν αν θα δουλεύουν τον επόμενο μήνα!

- Η κινητικότητα σε αυτούς τους χώρους είναι έντονη και επίσης υπάρχει μεγάλο κομμάτι νέων εργαζομένων, με αρκετούς να είναι και η πρώτη τους δουλειά. Πώς ξεδίπλωσε ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων την παρέμβασή του;

- Ε.: Οντως έτσι είναι και μάλιστα υπάρχει μεγάλος όγκος εργαζόμενων φοιτητών, που δεν τους δίνουν καν τη φοιτητική άδεια με το γνωστό «έλα δούλεψε άλλη ώρα». Σε αυτό ειδικά το κομμάτι των εργαζομένων, με απειρία από τη συλλογική και οργανωμένη διεκδίκηση και συμμετοχή στον αγώνα, εξηγούμε τι θα πει σωματείο, διεκδίκηση. Αναδείξαμε πως αυτό που βιώνουν δεν είναι φαινόμενο μόνο της «ICAP», αλλά είναι η πολιτική που ασκείται από τις κυβερνήσεις διαχρονικά. Εχει αντεργατικό χαρακτήρα. Τι λέμε λοιπόν στους συναδέλφους μας; Πως στην εποχή του AI και της προόδου της επιστήμης, δεν είναι σύγχρονο να μας λένε να δουλεύουμε με τέτοιους όρους.

Η Σωματειακή Επιτροπή του Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων είχε χρόνια παρέμβαση μέσα στην «ICAP», με κινητοποιήσεις ενάντια σε απολύσεις, παρεμβάσεις για να δοθούν οι τριετίες και οι φοιτητικές άδειες, να σταματήσει αυτό το άθλιο καθεστώς των συνεχών υπερωριών με τους προϊσταμένους να ασκούν «συναισθηματικό» εκβιασμό. Ενώ μπροστά στις απεργίες πιέζουν για να βγει η δουλειά ακόμα παραπάνω. Προβάλλουμε ότι σύγχρονο σήμερα είναι το 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο και όχι η 13ωρη δουλειά, απαιτούμε ουσιαστικές αυξήσεις και Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Ετσι λοιπόν μέσα από αυτήν τη δράση, αρκετοί συνάδελφοι κατάλαβαν πως η λύση είναι στον οργανωμένο αγώνα, έτσι συγκροτήθηκε και το Σωματείο Εργαζομένων στην «ICAP» και το ίδιο πρέπει να γίνει και σε άλλους χώρους.

- Β.: Ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων προσέγγισε αυτούς τους χώρους με επιμονή και οργάνωση. Από την αρχή έγινε προσπάθεια να έρθουμε σε άμεση επαφή με τους εργαζόμενους, να ακούσουμε τα προβλήματά τους και να οργανώσουμε τη συλλογική μας δράση.

Πραγματοποιήθηκαν συνελεύσεις και συσκέψεις μέσα στους χώρους δουλειάς, πριν ή μετά τις βάρδιές τους, όπου οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αποφάσιζαν πώς θα προχωρήσουμε κάθε φορά: Αν θα γίνει παρέμβαση στην Επιθεώρηση Εργασίας, κινητοποίηση, στάση ή απεργία.

Οπως όταν αποφασίστηκε στάση εργασίας και συνέντευξη Τύπου έξω από το υπουργείο Εργασίας για να επιδώσουμε τα αιτήματά μας, ή όταν αποφασίστηκε απεργία στην «Anybill» τον Ιούλιο ή στην «Iron Mountain» που μετά από την πίεση των εργαζομένων παρατάθηκαν οι συμβάσεις τους.

Μέσα από αυτήν τη διαδικασία, το σωματείο κατάφερε να ενώσει ένα τμήμα νέων εργαζομένων που συχνά ήταν στην πρώτη τους δουλειά, χωρίς προηγούμενη εμπειρία συλλογικής δράσης.

Από εκεί ξεπήδησαν αξιοσημείωτες κατακτήσεις: Ανανεώσεις συμβάσεων, πληρωμές καθυστερημένων δεδουλευμένων, να δοθούν άδειες, παύση εργασιών σε ακατάλληλα κτίρια και μέτρα για την προστασία της υγείας. Ετσι, σπάσαμε τη βιτρίνα των έργων ψηφιοποίησης, αποκαλύψαμε ότι υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν χωρίς τα στοιχειώδη, όπως κλιματισμό και νερό, σε κτίρια του ΕΦΚΑ που είναι έτοιμα να πέσουν, παλέψαμε και κερδίσαμε και δείξαμε στην πράξη τη δύναμη της συλλογικής οργάνωσης.

- Τόσο η «ICAP» όσο και άλλα μεγάλα «δουλεμπορικά» («Manpower», «Project Solutions», «Randstant» κ.τ.λ.) εφαρμόζουν όλο το πλέγμα ελαστικών μορφών απασχόλησης, έχοντας και ένα νέο όπλο στα χέρια τους με τον νόμο για 13ωρη δουλειά και την ένταση της «ευελιξίας». Ποια είναι η απάντηση των εργαζομένων στα σχέδια αυτά;

- Ε.: Ολες αυτές οι εταιρείες νοικιάζουν προσωπικό και λειτουργούν κανονικά ως σύγχρονα δουλεμπορικά, απαλλάσσοντας άλλες εταιρείες από «περιττά κόστη», ενώ εφαρμόζουν όλο το πλέγμα των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Δηλαδή «ευελιξία» στον μισθό, στο ωράριο, στο αντικείμενο και την τοποθεσία της εργασίας, ανομοιομορφία στις Συμβάσεις Εργασίας.

Πρώτες αυτές οι εταιρείες τρέχουν να τα εφαρμόσουν. Χαρακτηριστικές είναι οι προτάσεις που κατέθεσε η Ενωση Ιδιωτικών Εταιρειών Απασχόλησης στη δημόσια διαβούλευση, πριν την ψήφιση του νόμου για 13ωρο: Αύξηση ετήσιων υπερωριών, fast track προσλήψεις, περισσότερη «ευελιξία» στο ωράριο. Το έκτρωμα για τη 13ωρη δουλειά είναι απαίτηση των εργοδοτών και τρέχουν οι κυβερνήσεις να εφαρμόσουν για λογαριασμό του κεφαλαίου, υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Θα μας βρουν μπροστά τους λοιπόν, αν τολμήσουν να εφαρμόσουν κάτι τέτοιο, όπως μας βρίσκουν κάθε μέρα.

- Πώς συνεχίζεται η δράση του σωματείου μέσα στις εταιρείες ψηφιοποίησης;

- Β.: Συνεχίζουμε συλλογικά, οργανωμένα και με σταθερή παρουσία στους χώρους δουλειάς. Μέσα από συζητήσεις, συνελεύσεις και παρεμβάσεις, συσκέψεις και προσπάθεια συσπείρωσης όλο και περισσότερων εργαζομένων στο σωματείο μας. Αναδεικνύουμε τα προβλήματα και διεκδικούμε μέτρα, όπως: Ενιαίος, κατάλληλος χώρος ψηφιοποίησης όλων των αρχείων δημόσιων οργανισμών με μόνιμο προσωπικό. Κατάργηση όλων των δουλεμπορικών. Συμβάσεις αορίστου χρόνου με αυξήσεις στους μισθούς και πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.

Το Σωματείο παραμένει δίπλα στους εργαζόμενους σε κάθε εταιρεία του κλάδου («Iron Mountain», «AnyBill», «Scripta», «Records Hub», AMS κ.ά.), στηρίζοντας κάθε προσπάθεια διεκδίκησης και οργανώνοντας συλλογικά βήματα για να μπει τέλος στις άθλιες συνθήκες που επικρατούν.

- Από σήμερα 1η του μήνα έως και τις 9 Νοέμβρη, ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας προχωρά στις εκλογές του. Τι θα σημάνει δυνατό σωματείο για το επόμενο διάστημα;

- Ε.: Οι εργαζόμενοι του κλάδου γνωρίζουν καλά τι θα πει δυνατό σωματείο. Συναντηθήκαμε με εκατοντάδες συναδέλφους το προηγούμενο διάστημα στους αγώνες ενάντια στη χειροτέρευση της ζωής μας, είναι περισσότεροι σήμερα όσοι αναγνωρίζουν πως μόνο συλλογικά και οργανωμένα μπορούμε να έχουμε κατακτήσεις. Η ισχυροποίηση του σωματείου στις εκλογές θα σηματοδοτήσει την ενίσχυση της πάλης για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο. Θα είναι συμβολή στον αγώνα ενάντια σε κράτος, κυβερνήσεις, ΕΕ που συνθλίβουν τη ζωή μας για τα κέρδη των ομίλων. Η ισχυροποίηση μπροστά στις εκλογές είναι όρος για την ανάπτυξη ακόμα πιο μαχητικών και διεκδικητικών αγώνων.

- Β.: Ενα μαζικό και δυνατό σωματείο σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι έχουν φωνή και δύναμη να παλέψουν για τα δικαιώματά τους κόντρα στην ένταση της εκμετάλλευσης. Η πείρα του σωματείου έχει δείξει πως η ισχυροποίησή του, η αύξηση στη συμμετοχή και στη δράση όταν γίνεται υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων μπορεί να βάλει εμπόδια στην εφαρμογή των σχεδιασμών της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, συνολικά στην εφαρμογή των αντιλαϊκών νόμων που έχουν ψηφιστεί, όπως η ένταση της «ευελιξίας» με το 13ωρο.

Οσο περισσότεροι εργαζόμενοι συμμετέχουν, τόσο πιο δύσκολο είναι για την εργοδοσία και την κυβέρνηση να αγνοήσουν τις ανάγκες μας. Ενα μαζικό σωματείο σημαίνει ότι οι αποφάσεις θα παίρνονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους και ότι κανένας δεν θα μένει μόνος του απέναντι στην πίεση και την αυθαιρεσία.