Με τις ψήφους της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ κυρώθηκε νομοθετικά αυτή η συνθήκη», τόνισε στην παρέμβασή του ο εισηγητής του ΚΚΕ, Αντώνης Σκυλλάκος, σημειώνοντας ότι η συνθήκη «ενισχύει τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας σε βάρος του βιοτικού επιπέδου και των κοινωνικών δικαιωμάτων του λαού, μια συνθήκη που θωρακίζει την εξουσία των πολυεθνικών της Ευρώπης σε βάρος των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων, μια συνθήκη που κατοχυρώνει μια Ευρωπαϊκή Ενωση με χαρακτήρα ακόμη περισσότερο στρατιωτικό, επιθετικό, ιμπεριαλιστικό». Παράλληλα, έκανε λόγο για έλλειψη ενημέρωσης του ελληνικού λαού, προσθέτοντας: «Είναι μονόπλευρη η ενημέρωση που γινόταν όλα αυτά τα χρόνια. Η διαφορετική άποψη είχε πολύ λιγότερο χρόνο, τουλάχιστον στα Μέσα Ενημέρωσης, να ακουστεί».

Αναφερόμενος στην προηγούμενη κυβέρνηση τόνισε: «Για πολλά χρόνια κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ, το οποίο σήμερα ξαφνικά θυμήθηκε το δημοψήφισμα. Στο Μάαστριχτ, που αποτέλεσε μια κρίσιμη καμπή και έναν σταθμό, επειδή έγινε η ποιοτική μεταπήδηση από την τότε ΕΟΚ στην Ευρωπαϊκή Ενωση με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τότε κατοχυρώθηκαν οι τέσσερις ελευθερίες, τι έλεγε τότε η Νέα Δημοκρατία; Ηταν κυβέρνηση και είπε "όχι" στο δημοψήφισμα, αλλά με τη σύμπλευση του ΠΑΣΟΚ. Ρωτάω, λοιπόν, τώρα το εξής: Το ΠΑΣΟΚ κάνει αυτοκριτική για εκείνη τη στάση του;». Κατέληξε δε επισημαίνοντας: «Το ΚΚΕ επιμένει να ζητάει δημοψήφισμα. Για τόσο μεγάλα και κρίσιμα ζητήματα χρειάζονται δημοψηφίσματα. Χρειάζεται να ρωτιέται ο λαός. Δεν μπορεί να παίρνονται αποφάσεις μόνο στους τέσσερις τοίχους της Βουλής, ερήμην του ελληνικού λαού. Πρώτον, διότι με αυτό θα διευκολυνόταν η ενημέρωση του ελληνικού λαού. Δεύτερον, διότι πρέπει σε τέτοια σοβαρά ζητήματα να λέει τη γνώμη του. Τρίτον, για να του δοθεί η δυνατότητα να πει ένα ισχυρό ΟΧΙ και στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη και στην Ευρωπαϊκή Ενωση».

«Η διεθνής συνθήκη, που πριν από λίγες μέρες ψήφισε το Ελληνικό Κοινοβούλιο, θα πρέπει, πρώτον, να συμφωνήσουμε όλοι ότι δεν είναι ένα Σύνταγμα και, δεύτερον, να συμφωνήσουμε ότι αυτή η συνθήκη δεν υπερέχει του ελληνικού Συντάγματος», δήλωσε στη δική του παρέμβαση ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Ορέστης Κολοζώφ, απευθυνόμενος στα άλλα πολιτικά κόμματα. Συγκεκριμένα, σημείωσε: «Εάν δούμε ότι αυτές οι αλλαγές που προτείνονται σε αυτήν τη συνθήκη αποκτούν και ουσιαστικό περιεχόμενο και ουσιαστικά είναι πάνω από το Σύνταγμά μας, τότε στην πράξη προχωρούμε σε μία διολίσθηση συνταγματικού χαρακτήρα, όπου εκχωρείται μία σειρά από δικαιώματα, μία σειρά από αρμοδιότητες του ελληνικού κράτους σε έναν υπερεθνικό οργανισμό». Επίσης, αναφερόμενος στη ...«δημοκρατία» της ΕΕ ο Ορέστης Κολοζώφ τόνισε: «Οταν πρόκειται για την ελεύθερη διακίνηση του κεφαλαίου, των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών και των προσώπων, εκεί η Ευρωπαϊκή Ενωση παίρνει μέτρα. Και αν το διαβάσετε όλο το κείμενο (σ.σ. της ευρω-συνθήκης) και κρατήσετε στατιστικά στοιχεία σχετικά με το πόσες φορές παρεμβαίνει γύρω από αυτά τα ζητήματα της θωράκισης του κεφαλαίου, θα καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι αυτό το Σύνταγμα είναι Σύνταγμα του κεφαλαίου, έχει ταξικό χαρακτήρα και καλό είναι να γίνει δημοψήφισμα για να ενημερωθεί όσο το δυνατόν καλύτερα ο ελληνικός λαός».

Στο θέμα του «βασικού μετόχου» στάθηκε μεταξύ άλλων στην τοποθέτησή του ο βουλευτής του ΚΚΕ Αγγελος Τζέκης, μιλώντας για χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς «εκχωρούνται κυρίαρχα δικαιώματα της χώρας σε ένα υπερεθνικό όργανο». Οπως είπε, «η θέση τουλάχιστον του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας ήταν ξεκάθαρη. Θεωρούσε το ζήτημα πολιτικό και όχι νομικό. Η κυβέρνηση, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση επέλεξαν τη στάση της υποτέλειας προς ένα υπερεθνικό όργανο, απέναντι στην υπεράσπιση ενός και αστικού ακόμα Συντάγματος, όπως είναι το ελληνικό». Παράλληλα, αναφερόμενος στις ευρωπαϊκές αποφάσεις για το θέμα της διευθέτησης του χρόνου εργασίας σημείωσε: «Την ώρα που εμείς μιλάμε για την ευρω-συνθήκη, η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει βάλει στο στόχαστρό της όλα τα εργατικά δικαιώματα τα οποία χτυπά».

«Γιατί το χρειαζόμαστε το Σύνταγμα;», αναρωτήθηκε παρεμβαίνοντας η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, σημειώνοντας: «Το χρειαζόμαστε για να νομιμοποιήσουμε μια ψευδή λαϊκή κυριαρχία μετονομασθείσα σε κοινωνία των πολιτών»! Πρόσθεσε μάλιστα αναφερόμενη στις πολιτικές δυνάμεις: «Η Νέα Δημοκρατία δεν τολμάει να κάνει δημοψήφισμα διότι θα ακυρώσει το σύνολο της πολιτικής της (...), ενώ το ΠΑΣΟΚ έρχεται εκ του ασφαλούς να ζητάει ένα δημοψήφισμα, το οποίο έχει τη σιγουριά ότι δε θα γίνει (...) Κάθε συζήτηση εδώ απλώς αποκαλύπτει τους ρόλους και τα πράγματα. Οι πολίτες είναι σε θέση - και αν δεν είναι σήμερα θα είναι αύριο - και άνευ δημοψηφίσματος να μην εφαρμόσουν ένα Σύνταγμα που δεν κατάλαβαν ποτέ από ποιο λαό προήλθε, για τα συμφέροντα ποίου, τακτοποιώντας ποιες σχέσεις ποιας εξουσίας».

Από την πλευρά της κυβέρνησης η υπουργός Παιδείας, Μ. Γιαννάκου, αρνούμενη τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος δήλωσε: «Δεν τεκμηριώνεται εμπειρικά ότι το δημοψήφισμα συντείνει στην καλύτερη ενημέρωση των πολιτών (...) Η κοινοβουλευτική διαδικασία είναι εξίσου δημοκρατική με τη διαδικασία του δημοψηφίσματος». Ενώ ο εισηγητής της ΝΔ, Ελευθέριος Ζαγορίτης, σημείωσε ότι «η συνθήκη για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα δεν υποκαθιστά τα Συντάγματα των κρατών-μελών».

Η δικαιολόγηση της «αναγκαιότητας» των αντεργατικών διαρθρωτικών αλλαγών με τη συναίνεση και ενεργό στήριξη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, είναι ο «αντικειμενικός στόχος» της συζήτησης προ ημερήσιας διάταξης στη Βουλή που ζήτησε ο Κ. Καραμανλής.

Ο πρωθυπουργός απέστειλε σχετική επιστολή στην πρόεδρο της Βουλής Αννα Ψαρούδα -Μπενάκη την Τρίτη, ζητώντας συζήτηση στη Βουλή για την οικονομία, την ανάπτυξη και την ανεργία. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος επισήμανε ότι η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού αξιοποίησε σχετική πρόταση που είχε κάνει στην τελευταία συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος. «Είναι αποδοχή της πρότασης που είχε κάνει ο πρόεδρος του ΣΥΝ στην τελευταία προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση από τον πρωθυπουργό», είπε ο Θ. Ρουσόπουλος.

Ο Κ. Καραμανλής σχεδιάζει να αξιοποιήσει τη συζήτηση, η ημερομηνία της οποίας δεν έχει ακόμα προσδιοριστεί, προκειμένου να δικαιολογήσει την «αναγκαιότητα» των νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών, τόσο με την ανατροπή εργασιακών δικαιωμάτων σε ασφαλιστικό και εργασιακές σχέσεις, όσο και με την εκχώρηση νέων κινήτρων και «φιλέτων» της δημόσιας περιουσίας στο μεγάλο κεφάλαιο.

Επιχειρώντας να εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική και κοινωνική συναίνεση και ανοχή, η κυβέρνηση επικαλείται αφενός ότι οι ίδιες «αλλαγές» υλοποιούνται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, ενώ από την άλλη είναι «μονόδρομος» για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Ενδεικτικές της κυβερνητικής επιχειρηματολογίας είναι οι αναφορές του Κ. Καραμανλή στο πρωτομαγιάτικο μήνυμά του. Διαβεβαιώνει με κάθε σοβαρότητα ότι «εργαζόμαστε συστηματικά, για να αντιμετωπίσουμε την ανεργία, την περιθωριοποίηση και τον αποκλεισμό», καθώς και για «μια πραγματικά ισχυρή και ανταγωνιστική οικονομία, ικανή να παράγει περισσότερες, σταθερότερες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις δουλιάς», ακριβώς για να ζητήσει στο όνομα «ενός καλύτερου, κοινού μέλλοντος» «αλλαγές, ρήξεις και τομές». Και συνεχίζοντας το παραλήρημα δημαγωγίας καταλήγει: «Ο δρόμος της συντηρητικής διαχείρισης αποδείχτηκε αδιέξοδος. Είναι τώρα η ώρα για μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώσουν σύντομα την εθνική οικονομία, αλλά και τα οικονομικά κάθε οικογένειας, που θα δημιουργήσουν σταθερό και ασφαλές κλίμα ανάπτυξης και ευημερίας».