«Δείγμα» των «ρυθμών» στους οποίους επανέρχεται το ΥΠΠΟ...

Τη σχετική ευκαιρία «άδραξε» χτες ο Μιχ. Λιάπης, με αφορμή την επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια, στο νέο Μουσείο Ακρόπολης. «Εμείς συνεχίζουμε κανονικά τη δουλιά μας», είπε ο υπουργός, απαντώντας σε ερώτηση για τις πολιτικές εξελίξεις, «διαπιστώνοντας» ότι «επανέρχονται και οι ρυθμοί σιγά σιγά στο υπουργείο Πολιτισμού. Εχουμε πολλά πράγματα ακόμη να κάνουμε και κυρίως να φέρουμε τον πολιτισμό κοντά στην καθημερινή ζωή των πολιτών», κατέληξε, ενώ σε ερώτηση για τις «εξηγήσεις» που ζητά η Βουλή είπε ότι «θα πάω στη Βουλή από Δευτέρα».

Οι παραπάνω δηλώσεις έγιναν μόλις μία μέρα μετά την ανακοίνωση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, όπου σημειώνεται, μεταξύ άλλων, ότι «η εκάστοτε πολιτική ηγεσία, πιεζόμενη από μικροπολιτικά αλλά και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που σχετίζονται με την εκμετάλλευση της γης και όχι μόνο, συστηματικά επιχειρεί να ποδηγετεί την Αρχαιολογική Υπηρεσία και τα θεσμικά της όργανα». Προσθέτει, ότι «η υπονόμευση του έργου της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, που υλοποιείται με την απολύτως επιτυχημένη μέθοδο της αυτεπιστασίας από τις περιφερειακές της μονάδες, επιτυγχάνεται κυρίως με τον οικονομικό στραγγαλισμό και την υποστελέχωση». «Κραυγαλέα παραδείγματα αποτελούν οι πιστώσεις για την ενίσχυση του αρχαιολογικού έργου από τον ειδικό λογαριασμό που μειώνονται με γεωμετρική πρόοδο για να φτάσουν στο σημερινό εκμηδενισμό, αλλά και οι προσλήψεις μονίμων αρχαιολόγων που γίνονται κάθε έντεκα χρόνια! Αντί προσλήψεων, παρεισφρέει ο κομματισμός και κυριαρχεί η εργασιακή ομηρία με την απασχόληση χιλιάδων συμβασιούχων για τη διεκπεραίωση του αρχαιολογικού έργου».

Αυτοί είναι... οι «ρυθμοί» που «επανέρχονται» στο ΥΠΠΟ και που αφορούν, από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας, και σε άλλα θέματα της προαναγγελθείσας αντιδραστικής πολιτικής για τον πολιτισμό, όπως, πχ, με το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο. Την ίδια στιγμή, πάνω από 5.000 συμβασιούχοι του ΥΠΠΟ εξακολουθούν να βρίσκονται υπό καθεστώς ανασφάλειας, απειλούμενοι ακόμη και με οριστική απόλυση, αφού, πάνω από 1.000 εργάζονται με ασφαλιστικά μέτρα, ενώ εκατοντάδες συμπληρώνουν 24 μήνες εργασίας μετά την ψήφιση του ΠΔ - «Παυλόπουλου» (Ιούλης 2004) και σύμφωνα με το ΠΔ δε θα έχουν δικαίωμα να εργαστούν ποτέ ξανά στο ΥΠΠΟ. Αυτό, όμως, δεν αποτελεί πρόβλημα για την κυβέρνηση, αφού προετοιμάζει νέες «φουρνιές» εργασιακής ομηρίας.

Κατά τ' άλλα ο Καρ. Παπούλιας αναφερόμενος στο νέο Μουσείο Ακρόπολης είπε μεταξύ άλλων ότι αποτελεί «ένα σημάδι για το επίπεδο της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας, αλλά και αυτών των απαιτήσεων που έχουμε για ορισμένους που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι μερικά πράγματα πρέπει να επιστρέψουν στο φως και στην ιστορική βάση που κάποτε τα δημιούργησε». Να σημειώσουμε, πάντως, ότι αυτό το «σημάδι» χτίστηκε πάνω στον αρχαιολογικό χώρο στου Μακρυγιάννη και σε έναν από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους του ιστορικού κέντρου της πόλης.

• Για ένα δίωρο κάθε μέρα επιτρέπεται η επίσκεψη στο ισόγειο του Μουσείου Ακρόπολης, κυρίως στα παιδιά, από 10 πμ - 12 μ. Τις Κυριακές, τις ίδιες ώρες, θα μπορούν να παίρνουν μέρος σε ποικίλες, εκπαιδευτικού χαρακτήρα, αρχαιολογικές δραστηριότητες.

Σε ένα άθλιο υπόγειο - νοικιασμένο ως «κατάλυμα» - τις παγωμένες χειμωνιάτικες νύχτες, συνωστίζονται κάθε λογής εξαθλιωμένοι: Αλκοολικοί, πόρνες, κλέφτες, προλετάριοι, ηθοποιοί, αναρχικοί, ξεπεσμένοι αριστοκράτες. Ερημες, περιθωριοποιημένες υπάρξεις, με στοιχεία έντονα κοινωνικοαναρχικά, αλλά και ατομικιστικά βυθίζονται σ' έναν κόσμο σκληρότητας και αναισθησίας. Σ' ένα κοινωνικό και υπαρξιακό «βυθό», όπου τα όνειρα ματαιώνονται, τα πάθη κορυφώνονται και αναμετριούνται με το θάνατο.

Οι ηθοποιοί προσεγγίζουν έναν ακόμα Ρώσο δημιουργό, σ' ένα έργο με εντυπωσιακές προσωπογραφίες και εφιαλτικά επίκαιρη διάσταση, καθώς στην εποχή μας ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι οδηγούνται σε κοινωνικό «βυθό». Η διασκευή της Ρ. Πατεράκη ακολουθεί πιστά την πλοκή του πρωτοτύπου, αλλά τη μεταφέρει σε ένα πιο σύγχρονο πλαίσιο, πράγμα που επιτρέπει η πλοκή του έργου, στο οποίο δεν προσδιορίζεται η εποχή του. Ετσι στη διασκευή η γλώσσα και οι χαρακτήρες του έργου πλησιάζουν περισσότερο τη δική μας εποχή και γίνονται πιο οικείοι.

Εργο του Σαράντη Καραβούζη

Από την άλλη πλευρά, οι δυο καλλιτέχνες ακολουθούν τη μεγάλη παράδοση των ζωγράφων - χαρακτών, για τους οποίους η χαρακτική αποτελεί ένα παραγωγικό και πρωτότυπο εργαλείο στη δουλιά τους. Ενίοτε επηρεάζει και διαμορφώνει το ζωγραφικό τους έργο.