Θυμίζουμε ότι ετοιμάζονται η οριοθέτηση και η τοποθέτηση του ραντάρ του αεροδρομίου 20 μέτρα από το σπάνιο αρχαιολογικό εύρημα, που αποκαλύφθηκε πρόσφατα, κατά τη διάρκεια των ανασκαφικών εργασιών του νέου αεροδρομίου, και συγκεκριμένα στην κορυφή του λόφου.

Το αρχαιολογικό εύρημα είναι ένα μοναδικό μινωικό μνημείο στην κορυφή του λόφου Παπούρα, πολύ κοντά στο Καστέλι. Πρόκειται για ένα αρκετά εκτεταμένο κτίριο, ξεχωριστό, αν και δυσερμήνευτο ακόμα, λόγω της μοναδικής του αρχιτεκτονικής μορφής (κτίριο κυκλικό στον πυρήνα του, με πολλαπλούς περιφερικούς δακτυλίους) σε συνδυασμό με τη θέση του, στην κορυφή ενός λόφου που κατοπτεύει ολόκληρη την έκταση της Πεδιάδας. Και το συγκεκριμένο μνημείο και τα άλλα αρχαιολογικά λείψανα στα πρανή του λόφου (αρχαίο μονοπάτι, κτιριακό συγκρότημα και σπήλαιο) αποτελούν σπάνια ευρήματα της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής και όχι μόνο.

Στην Επίκαιρη Ερώτηση που κατάθεσε ο βουλευτής του Κόμματος Μανώλης Συντυχάκης στην υπουργό Πολιτισμού σημειώνονται τα παρακάτω:

«Η ανασκαφή από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηρακλείου που είναι σε εξέλιξη στην κορυφή του λόφου της Παπούρας έφερε στο φως ένα εύρημα μοναδικό για την αρχαιολογία της Κρήτης, πιθανώς ένα από τα σπουδαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα των τελευταίων δεκαετιών, μαζί με άλλα αρχαιολογικά λείψανα στα πρανή του λόφου (αρχαίο μονοπάτι, κτιριακό συγκρότημα και σπήλαιο).

Παρ' όλα αυτά, και παρά τις αντιδράσεις που έχουν ξεσηκωθεί από επιστημονικούς φορείς απ' όλο τον κόσμο, συλλόγους εργαζομένων στον χώρο του Πολιτισμού και γενικότερα από τον λαό, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο γνωμοδότησε υπέρ της τοποθέτησης ραντάρ του ιδιωτικού αεροδρομίου Καστελίου και άλλων συνοδών έργων στον λόφο της Παπούρας, επιβεβαιώνοντας τις πολλαπλές αρνητικές συνέπειες από το ιδιωτικό αεροδρόμιο, το οποίο δεν έχει καθόλου σχέση με τις λαϊκές ανάγκες για ασφαλείς και φτηνές μεταφορές.

Η εγκατάσταση των ραδιοβοηθημάτων αεροναυτιλίας απαιτεί εκτενείς διαμορφώσεις, ταπείνωση του λόφου, προϋποθέτει την κατασκευή συνοδών έργων και βοηθητικών κτιρίων, κατασκευή οδών πρόσβασης, λατόμευση με χρήση εκρηκτικών κ.ά. Συνεπώς θα προκαλέσει άμεση και έμμεση βλάβη στο μνημείο και στον περιβάλλοντα χώρο του, τη στιγμή μάλιστα που η ανασκαφή δεν έχει ολοκληρωθεί και δεν έχει υπάρξει ο ανάλογος χαρακτηρισμός των ζωνών προστασίας του μνημείου. Θα καταδικάσει το μνημείο σε αφάνεια και ερήμωση, ενδεχομένως και σε μερική καταστροφή, στον βωμό των συμφερόντων και των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων, της κοινοπραξίας που θα εκμεταλλεύεται το νέο αεροδρόμιο, για να μην υπάρξουν αλλαγές στον σχεδιασμό.

Συνιστά εμπαιγμό του λαού και προσπάθεια καλλιέργειας εφησυχασμού το γεγονός ότι το υπουργείο Πολιτισμού (σύμφωνα με δελτίο Τύπου του, 6/2024) δήλωνε πως υπήρχε απαίτηση για αναζήτηση άλλης κατάλληλης θέσης για την τοποθέτηση του ραντάρ και την εκπόνηση νέας μελέτης για τη θέση του. Επιπλέον, τα περί διασφάλισης της επισκεψιμότητας του μνημείου που υποστηρίζει το υπουργείο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αφού είναι γνωστό ότι η κυκλοφορία ανθρώπων περιμετρικά τέτοιων συστημάτων ραντάρ γενικά απαγορεύεται σε μια ορισμένη ακτίνα, ενώ για λόγους ασφάλειας κ.λπ. προσδιορίζονται συγκεκριμένες ζώνες περιορισμένης πρόσβασης.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κα υπουργός τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση:

- Για να ακυρωθεί η εγκατάσταση του ραντάρ του ιδιωτικού αεροδρομίου στον λόφο Παπούρα και να κηρυχθεί το μουσείο και όλος ο λόφος αμέσως Α' Ζώνη Αδόμητη, ώστε να καταστεί αρχαιολογικός χώρος, ασφαλής και προσβάσιμος για κατοίκους, επισκέπτες, μελετητές.

- Για να μην αποσπαστεί το μνημείο από τον χώρο στον οποίο είναι ενταγμένο, αλλά να συνεχιστούν απρόσκοπτα οι ανασκαφές, καθώς και η διεξοδική μελέτη των ευρημάτων, με ευθύνη και χρηματοδότηση του κράτους».

Ο Γεράσιμος Μιχελής γεννήθηκε στην Αθήνα και υπήρξε αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Βεάκη, ενώ είχε παρακολουθήσει και διάφορα σεμινάρια. Επίσης είχε κυκλοφορήσει και δύο βιβλία, με ποιήματα και μικρά πεζά.

Συμμετείχε σε πολλές θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Ευρύτερα γνωστός έγινε στον ρόλο του «κακού» στη σειρά «Στο Παρά Πέντε» του Γιώργου Καπουτζίδη.

Οπως αναφέρει, μεταξύ άλλων, στο σημείωμα με το οποίο συνόδευε την προσφορά του:

«Στο Πέραμα, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Ξαβέριου ξεκίνησα 23/07/1959, στα 14 μου χρόνια, με βιβλιάριο εργασίας ανηλίκου.

Στα πρώτα μου βήματα ευτυχώς βρέθηκα δίπλα σε αξιόλογους τεχνίτες και κυρίως έντιμους ανθρώπους, αγωνιστές της ζωής, αρκετοί εκ των οποίων είχαν βρεθεί νωρίτερα στα ξερονήσια, ενώ αργότερα υπήρξα μέλος της διοίκησης του σωματείου μας.

Η πρώτη μου εμπειρία, η οποία καθόρισε και την αγωνιστική μου συνείδηση, ήταν δίπλα στους οικοδόμους την περίοδο 1960 - 1961, που τότε διεκδικούσαν το δικαίωμα στο 40ωρο, την αναγνώριση των βαρέων - ανθυγιεινών, ασφαλείς χώρους εργασίας κ.λπ. Το 1964, στα 19 μου χρόνια, ήμουν πλέον τεχνίτης / οξυγονοκολλητής β' τάξεως, με κανονική άδεια. Συμμετείχα στη ναυπήγηση και επισκευή πάνω από 30.000 πλοίων.

Στο πέρασμα των χρόνων και αγαπώντας τη δουλειά μου στη Ζώνη, άρχισα με απλά υλικά να κατασκευάζω αντίγραφα των πλοίων στα οποία είχα δουλέψει. Μερικά από τα εργαλεία που χρησιμοποιούσα ήταν η πένσα, το ψαλίδι, οι οδοντογλυφίδες και οι καρφίτσες. Τα ξύλινα καλαμάκια χρησίμευαν ως "κατάρτια", ενώ τα μασουράκια των κλωστών της Ελένης μου τα είχα για "φουγάρα". Με αυτή μου την ασχολία προσπάθησα να φέρω τη "μουτζούρα" της Ζώνης και τη μυρωδιά της μπογιάς στο σπίτι, δείχνοντας στα παιδιά μου και μετέπειτα στα εγγόνια μου τη ζωή του εργάτη στο Πέραμα, καλλιεργώντας τους τις αρχές και τις αξίες που με διαμόρφωσαν ως άνθρωπο, μέσα στις γραμμές του Κόμματός μας, πλάι στο κίνημα».