Ο «Ριζοσπάστης» συζητά με τον Φίλιππο Φλουσκούνη, πρόεδρο του ΔΣ της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής
Eurokinissi |
Για όλα αυτά συζητάμε σήμερα με τον Φίλιππο Φλουσκούνη, πρόεδρο του ΔΣ της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής, η οποία με νέες δυνάμεις μετά το συνέδριό της συνεχίζει και εντείνει τη διεκδίκηση για όλα όσα δικαιούνται τα παιδιά μας. Και προκύπτει για μία ακόμα φορά πως οι γονείς, με προμετωπίδα το δικαίωμα κάθε παιδιού να μορφώνεται και να ζει σύμφωνα με τις τεράστιες σύγχρονες δυνατότητες, έχουν τη δύναμη να επιβάλουν το δίκιο τους.
-- Μόλις ξεκίνησαν τα σχολεία και κατά συνέπεια ξεκινάνε και οι υποχρεώσεις. Οχι μόνο οι σχολικές υποχρεώσεις των μαθητών, αλλά και των οικογενειών τους που καλούνται να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη...
-- Η έναρξη της σχολικής χρονιάς συνοδεύεται από χαρά, αγωνία, όνειρα, για τη μόρφωση, τη γνώση, την κοινωνικοποίηση των παιδιών μας, αλλά δυστυχώς τις περισσότερες φορές όλα αυτά «σκοντάφτουν» στην καθημερινότητα που βιώνουμε.
Η περιβόητη σχολική λίστα είναι πια γεγονός. Και μάλιστα, στη λίστα περιλαμβάνονται και κόστη που, ας πούμε, είναι καθαρά υποχρέωση του κράτους. Πόσες είναι οι φορές που ένας γονιός δεν έχει αναγκαστεί να αγοράσει κόλλες Α4, καθαριστικά ή ακόμα και να συμβάλει οικονομικά για να διορθωθούν βλάβες;
Πλάι σε αυτά έρχονται να προστεθούν και τα υπέρογκα κόστη για φροντιστήρια, εξωσχολικές δραστηριότητες, που συμπληρώνουν το σύνολο της ακρίβειας και κάνουν τον Σεπτέμβρη να μοιάζει όλο και πιο δυσβάσταχτος.
Κι αν θέλετε, δεν είναι τυχαίο πόσα κέντρα μελέτης έχουν «ξεφυτρώσει» γύρω από δημοτικά σχολεία. Είναι πολλά τα ολοήμερα τμήματα που αργούν να ξεκινήσουν, αφού λείπουν εκπαιδευτικοί, έτσι αυτά τα κέντρα αναλαμβάνουν να πάρουν το παιδί από το σχολείο, να το κρατήσουν και να το παραλάβει ο γονιός μετά τη δουλειά του. Κι ας σκεφτούμε πόσο τέτοια φαινόμενα θα γιγαντωθούν με τις 13 ώρες δουλειάς που μας ετοιμάζουν.
-- Μαζί με όσα καλούνται ευθέως οι γονείς να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη, βλέπουμε πως αξιοποιούνται και πολλοί άλλοι, ας πούμε, έμμεσοι τρόποι για να περικοπεί η χρηματοδότηση της Παιδείας, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται συνεχώς η μόρφωση που δίνεται στους μαθητές, αλλά και η ίδια η καθημερινότητά τους στο σχολείο...
-- Πράγματι, τρανταχτό παράδειγμα τα «τμήματα - μαμούθ», έτσι λέμε τα τμήματα που έχουν πάνω από 25 παιδιά, που τείνουν να γίνουν κανονικότητα.
Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχαν προσπάθειες να γίνουν συγχωνεύσεις σε μεγαλύτερες τάξεις. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάτω από κινητοποιήσεις γονιών, εκπαιδευτικών, μαθητών, οι προσπάθειες αυτές δεν απέφεραν καρπούς.
Ομως, φέτος παρατηρούμε πολλά σχολεία να διαμορφώνουν τάξεις Α' Δημοτικού με τον μεγαλύτερο αριθμό μαθητών και όταν συμπληρωθεί, να στέλνονται παιδιά που ανήκουν στο συγκεκριμένο δημοτικό σε άλλα σχολεία της περιοχής, που βρίσκονται πιο μακριά. Δεν τα αφήνουν καν να εγγραφούν! Οποιος πρόλαβε, πρόλαβε...
Αυτό έχει σαν συνέπεια από τη μία να δημιουργούνται πολυάριθμα τμήματα στην Α' Δημοτικού, που δυσχεραίνουν το παιδαγωγικό έργο του σχολείου, και από την άλλη είτε για τα παιδιά που φοιτούν σε τάξεις Α' Δημοτικού με πολύ μεγάλο αριθμό μαθητών είτε για τα παιδιά που αναγκάζονται να φύγουν απ' το σχολείο της γειτονιάς τους για κάποιο μακρινότερο, δημιουργούνται πολλές δυσκολίες τόσο στον προγραμματισμό της οικογένειας, όσο και στην ομαλή κοινωνικοποίηση του παιδιού.
Κάθε χρόνο, επίσης, είναι οξυμένο και το ζήτημα της μεταφοράς των μαθητών, ειδικά στα καλλιτεχνικά, τα μουσικά, τα ειδικά σχολεία που τα παιδιά μετακινούνται σε άλλες περιοχές, με τους διαγωνισμούς μάλιστα της Περιφέρειας να βγαίνουν άγονοι! Μιλάμε για 1.500 μαθητές...
-- Από τη μία, λοιπόν, έχουμε μια ζοφερή πραγματικότητα που τη βιώνουν και τη γνωρίζουν από πρώτο χέρι η πλειοψηφία των γονιών και από την άλλη έχουμε μια ισχυρή φωνή αντίστασης από μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς. Η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής πραγματοποίησε το καλοκαίρι το συνέδριό της. Ποια είναι η συζήτηση που κυριάρχησε, οι διεκδικήσεις που προτάχθηκαν; Ποιο είναι το κάλεσμα που απευθύνετε προς τις Ενώσεις και τους Συλλόγους Γονέων όλων των σχολείων της Αττικής;
-- Βασικά ζητήματα που απασχόλησαν είναι:
α) Η ασφάλεια των κτιρίων. Αυτήν τη βδομάδα είχαμε έναν σεισμό... Πόσα από τα σχολεία μας, ειδικά όταν πολλά είναι 50 και 60 χρονών, είναι ασφαλή; Είναι χαρακτηριστικό ότι τα αποτελέσματα των πρωτοβάθμιων αντισεισμικών ελέγχων δεν έχουν ανακοινωθεί. Ανακοινώνονται μόνο τα σχολεία που κλείνουν.
Οσο για το περιβόητο πρόγραμμα «Μαριέτα Γιαννάκου» να πούμε ότι αφορά μόνο τη βελτίωση των υποδομών της τουαλέτας και του ελαιοχρωματισμού. Τίποτα άλλο. Αλλά και πάλι το πρόγραμμα αυτό αφορά μόνο 430 σχολεία πανελλαδικά! Δηλαδή μόνο το 3%. Το 90% των σχολείων ανοίγει χωρίς ούτε μία πινελιά. Και ταυτόχρονα θέλουν τα παιδιά μας, οι μαθητές να λένε κι «ευχαριστώ» στους τραπεζίτες! Είναι πρόκληση και θράσος της κυβέρνησης να καλέσει τραπεζίτες να παραβρεθούν στους αγιασμούς των σχολείων, προκειμένου να διαφημίσουν ότι τάχα «νοιάζονται» για τα σχολεία μας.
β) Η κατάσταση με την Ειδική Αγωγή. Είναι πάρα πολλές οι διαγνώσεις, ενώ από το υπουργείο Παιδείας μπαίνει κόφτης. Ενας εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής ανά τάξη! Κι έτσι, δυστυχώς, έχουμε περιπτώσεις παιδιά να μένουν πίσω, ενώ υπάρχουν οι επιστημονικές δυνατότητες για να προοδεύσουν.
γ) Η έλλειψη δυνατότητας να γίνονται δύο αιτήσεις (για παράλληλη στήριξη και σχολικό νοσηλευτή). Ο γονιός δηλαδή μπορεί να κάνει μία από τις δύο αιτήσεις. Αυτή η πολιτική, δυστυχώς, αναγκάζει τον γονιό να επιλέξει αν το παιδί του θα ζήσει ή θα μορφωθεί. Ας φανταστούμε. Ενα παιδί που έχει αιμορροφιλία και βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού. Χρειάζεται και τις δύο ειδικότητες και όμως ο γονιός δεν έχει καν τη δυνατότητα να προβεί στο παραπάνω αίτημα.
δ) Ελλείψεις σε εκπαιδευτικό και επιστημονικό προσωπικό (σχολικοί ψυχολόγοι, νοσηλευτές, εκπαιδευτικοί Ειδικής Αγωγής). Μέχρι να έρθουν οι εκπαιδευτικοί χάνονται εκατοντάδες ώρες, ακόμα και σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα.
Το θετικό, όμως, είναι ότι περισσότεροι γονείς συμμετέχουν στους Συλλόγους Γονέων. Στο τελευταίο Συνέδριο της Ομοσπονδίας είχαμε περισσότερους αντιπροσώπους.
Είναι δική μας υπόθεση οργανωμένα και συλλογικά να παλέψουμε για τη ζωή και τη μόρφωση που έχει ανάγκη κάθε παιδί, κάθε μαθητής. Τη μόρφωση και τη ζωή των παιδιών μας δεν τη χαρίζουμε σε κανέναν!
Μέσα από τους Συλλόγους Γονέων, τις Ενώσεις, τις Ομοσπονδίες και την Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων, να διεκδικήσουμε ένα σχολείο:
Που δεν θα διαχωρίζει τους μαθητές ανάλογα την τσέπη των γονιών.
Που θα εκπληρώνει δημιουργικά τον παιδαγωγικό και κοινωνικό του ρόλο για όλα τα παιδιά.
Που θα στεγάζεται σε κτίρια και θα έχει υποδομές που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών μας.
Που θα χρηματοδοτείται πλήρως και επαρκώς από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από τους γονείς και τις «φιλανθρωπίες» επιχειρηματικών ομίλων.
Που θα έχει όλους τους εκπαιδευτικούς, όλων των ειδικοτήτων και όλο το απαιτούμενο επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό.
Που δεν θα διαχωρίζει τη μόρφωση των παιδιών μας (π.χ. Ωνάσεια Σχολεία), ούτε θα βάζει κόφτες στην παιδαγωγική τους εξέλιξη (π.χ. Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, Τράπεζα Θεμάτων, Τμήματα με 25-27 μαθητές, χωρίς Τμήματα Ενταξης).
-- Κλείνοντας, μια ακόμα ερώτηση. Είναι γνωστό ότι η Ομοσπονδία αναπτύσσει μια πλούσια και πολύμορφη δράση για καθετί που απασχολεί τη λαϊκή οικογένεια. Ξεχωρίζουν το τελευταίο διάστημα οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, αλλά και η προσπάθεια επαφής των νεότερων ηλικιών με το βιβλίο. Ποια συνέχεια επιδιώκετε;
-- Δεν μπορούμε να δεχτούμε να δολοφονούνται παιδιά δίπλα μας και να μη λέμε κουβέντα. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε ότι για τα παιδιά στη Γάζα δεν θα χτυπήσει κουδούνι.
Βεβαίως, μας απασχολεί τι μαθαίνουν τα παιδιά μας. Ξέρετε, το σχολείο δεν είναι μόνο τα ντουβάρια... Για αυτό και πήραμε την παραπάνω πρωτοβουλία. Και ξέρουμε καλά ότι η μη επαφή με το λογοτεχνικό βιβλίο δεν λύνεται μόνο από το σπίτι.
Πώς να βελτιωθεί η επαφή των παιδιών όταν το ίδιο το σχολείο δεν προωθεί τη λογοτεχνία και όταν μαθαίνουν ανάγνωση τα παιδιά μας μέσα από συνταγές μαγειρικής;
Παράλληλα, εκτός από την καμπάνια και τις πολύμορφες πρωτοβουλίες που θα πάρουμε, διεκδικούμε σχολικές βιβλιοθήκες, βιβλιοθήκες σε δήμους.
Με ένα βιβλίο ταξιδεύω - Με ένα βιβλίο γνωρίζω τον κόσμο
Θα μιλήσουν οι Μαρία Πεσκετζή, διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστήμιου Αθηνών και πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων, Νίκος Βουρδουμπάς, εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ και Φίλιππος Φλουσκούνης, πρόεδρος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής.