ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 20 Ιούνη 2004
Σελ. /32
Κατακτητές και πιστωτές «ανοικοδομούν» το Ιράκ

Β. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Σε ένα άθλιο παζάρι εξελίχθηκε η συζήτηση των ηγετών των οκτώ πλουσιότερων χωρών του κόσμου για το μέλλον του κατεχόμενου Ιράκ. Στη συνάντηση του G8, δηλαδή των ηγετών ΗΠΑ, Ιαπωνίας, Καναδά, Ρωσίας, Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας και Ιταλίας, στις 10 Ιούνη, μεταξύ των άλλων συζητήθηκε και το θέμα των χρεών του Ιράκ. Και εκεί, έπεσαν οι μάσκες...

Υπολογίζεται ότι το εξωτερικό χρέος του Ιράκ, επί καθεστώτος Σαντάμ, ήταν περίπου 120 δισεκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της λονδρέζικης εταιρίας «Exotic», η οποία ειδικεύεται στις συναλλαγές χρέους αναδυόμενων αγορών, ο μεγαλύτερος πιστωτής του Ιράκ είναι η Σαουδική Αραβία, στην οποία οφείλονται περί τα 25 δισ. δολάρια. Στις χώρες του Περσικού Κόλπου, εξαιρουμένου του Κουβέιτ, το Ιράκ οφείλει 17,5 δισ. δολάρια. Στο Κουβέιτ χρωστά 12,5 δισ. δολάρια, στον όμιλο πιστωτών του Παρισιού - εξαιρουμένων της Ρωσίας και της Γαλλίας - 9,5 δισ. δολάρια, στη Ρωσία 8 δισ. δολάρια και στη Γαλλία 8 δισ. δολάρια. Ακόμη, το Ιράκ οφείλει σε εμπορικές τράπεζες 2,6 δισ. δολάρια, στη Βουλγαρία 1,7 δισ. δολάρια, στην Πολωνία, στην Τσεχία και στη Ρουμανία 1,6 δισ. δολάρια και στη Γιουγκοσλαβία 700 εκατ. δολάρια. Παράλληλα, υπάρχουν εμπορικές απαιτήσεις, ύψους 2,2 δισ. δολαρίων, όπως και άλλες απαιτήσεις, των οποίων το σύνολο φθάνει τα 26,1 δισ. δολάρια.

Στη Σύνοδο του G8, ΗΠΑ και Ιαπωνία ζήτησαν από τους πιστωτές του Ιράκ να παραιτηθούν από τις απαιτήσεις τους και να παραγράψουν το σύνολο των ιρακινών χρεών. Παρουσίασαν, μάλιστα, την πρότασή τους ως συμβολή στην ανοικοδόμηση της χώρας και δώρο στην ιρακινή κυβέρνηση, που θα παραλάβει την εξουσία από τις δυνάμεις κατοχής έως τις 30 Ιούνη.

Και ενώ η αμερικανική κυβέρνηση πέτυχε, με απευθείας διαπραγματεύσεις, να «πείσει» τους υπόλοιπους πιστωτές να παραιτηθούν, οι κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Γαλλίας επιμένουν στην άρνησή τους. Πίσω από την άρνησή τους, βρίσκεται η πικρία για τον αποκλεισμό τους από τα συμβόλαια για την εκμετάλλευση των τεράστιων πετρελαϊκών κοιτασμάτων του Ιράκ και την «ανοικοδόμηση» της χώρας.

Δηλαδή, από τη μια πλευρά, οι κατακτητές Αμερικανοί προσπαθούν να απαλλαγούν από τα χρέη, αφού ως δύναμη κατοχής οφείλουν να τα πληρώσουν, από την άλλη, οι πιστωτές εκβιάζουν, ζητώντας ανταλλάγματα για να μειώσουν τις απαιτήσεις τους! Και οι δύο πλευρές στήνουν αλισβερίσι στις πλάτες μιας χώρας, που οι μεν κατέστρεψαν με τα όπλα τους και οι δε νομιμοποιούν την κατοχή της, στο όνομα των συμφερόντων τους.

Από την άποψη αυτή, η απάντηση του Προέδρου της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, στην απαίτηση του Μπους, αποτυπώνει όλο τον κυνισμό αυτής της συναλλαγής: «H ευελιξία μας θα εξαρτηθεί από τη δική σας και από τη δυνατότητά μας να διεξάγουμε επιχειρηματικές δραστηριότητες στο Ιράκ»!

Η ιδιωτικοποίηση του πολέμου

Η «ιδιωτικοποίηση του πολέμου» είναι μια πτυχή της Νέας Τάξης από τις λιγότερο συζητούμενες. Ομως, όπως αποδείχτηκε και στην επιδρομή κατά του Ιράκ, οι πολυεθνικές επιχειρήσεις αναλαμβάνουν όλο και περισσότερα καθήκοντα στα πεδία των μαχών. Από τη διάθεση εκπαιδευμένων μισθοφόρων για επικίνδυνες και «βρώμικες» αποστολές, ως την επιμελητεία και την τροφοδοσία των στρατιωτικών δυνάμεων, οι επιχειρήσεις αυτές έχουν τον πόλεμο ως χρυσοφόρο πεδίο των δραστηριοτήτων τους.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις εταιρίες που αναλαμβάνουν το έργο της αστυνόμευσης και της επιβολής της «τάξης» εκεί που το μεγάλο κεφάλαιο ανοίγει δουλιές και χρειάζεται «προστασία».

Απογοητευμένη από τις επιδόσεις των ντόπιων αστυνομικών- συνεργατών της, η υπηρεσία που έχει την εποπτεία των προγραμμάτων ανοικοδόμησης του Ιράκ, ανέθεσε, έναντι 293 εκατ. δολαρίων σε βρετανική εταιρία, τον έλεγχο της ασφάλειας στη χώρα.

Το εν λόγω συμβόλαιο, το μεγαλύτερο που έχει δοθεί στον τομέα της ασφάλειας, αναθέτει στην Aegis Defense Services να παράσχει ένοπλους σωματοφύλακες για τους εργαζόμενους στο Γραφείο Προγραμματικής Διοίκησης, το οποίο υποτίθεται ότι θα εποπτεύει έργα ανασυγκρότησης ύψους 18,4 δισ. δολαρίων μετά τη μεταβίβαση εξουσίας σε ιρακινή κυβέρνηση, την 30ή Ιουνίου. Το ίδιο συμβόλαιο καλεί την Aegis, να συντονίσει τις δραστηριότητές της στον τομέα της ασφάλειας σε ολόκληρο το Ιράκ, με χιλιάδες ιδιώτες υπεργολάβους.

Επικεφαλής της Aegis είναι ο Τιμ Σπάισερ, πρώην αντισυνταγματάρχης της Σκοτικής Φρουράς που πολέμησε ως μισθοφόρος στην Παπούα Ν. Γουινέα και τη Σιέρα Λεόνε, στα τέλη της δεκαετίας '90.

ΑΤΙΤΛΑ

ΑΝΑΜΕΙΞΗ του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Ντικ Τσέινι, στην επιλογή της εταιρίας του, της περιβόητης «Halliburton Co.», για έργα ανασυγκρότησης των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων μετά τη λήξη του πολέμου, διερευνά επιτροπή του Κογκρέσου. Σε επιστολή προς τον κ. Τσέινι, ο ρεπουμπλικάνος Χένρι Γουάξμαν, από την Καλιφόρνια - μέλος της Επιτροπής Κυβερνητικών Υποθέσεων - αναφέρει ότι ανώτατα στελέχη του Πενταγώνου αποκάλυψαν την περασμένη βδομάδα ότι ο Λιούις Λίμπι, στενός συνεργάτης του αντιπροέδρου, έλαβε μέρος σε συζητήσεις υψηλού επιπέδου για το επικείμενο συμβόλαιο της «Halliburton» στα τέλη Οκτώβρη 2002.

ΚΑΡΦΙ «Οι αποκαλύψεις αυτές φαίνεται να μη συμβαδίζουν με τις δικές σας θέσεις ότι δεν είχατε ενημερωθεί σχετικά με τα συμβόλαια της "Halliburton"» τονίζει ο κ. Γουάξμαν στην επιστολή του προς τον Αμερικανό αντιπρόεδρο.

ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ Οι ίδιοι αξιωματούχοι ανέφεραν επίσης σε στελέχη του Κογκρέσου ότι ανώτατοι πολιτικοί παράγοντες της κυβέρνησης Μπους, και όχι πολιτικοί υπάλληλοι καριέρας, αποφάσισαν να προσεγγίσουν τη «Halliburton» το φθινόπωρο του 2002, για το θέμα της ανασυγκρότησης του Ιράκ, αναφέρει ο κ. Γουάξμαν. Οι συνομιλίες εκείνες οδήγησαν σε συμβόλαιο 7 δισ. δολαρίων, το Μάρτη του 2003 για τη «Halliburton»...

ΕΛΛΕΙΜΜΑ - ΡΕΚΟΡ Σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ αναφέρει ότι το εμπορικό έλλειμμα διευρύνθηκε, απροσδόκητα τον Απρίλη, φθάνοντας τα 48,3 δισ. δολάρια, μια και οι εισαγωγές εξακοντίστηκαν στα 142,3 δισ. δολάρια. Από την άλλη μεριά οι εξαγωγές έδειξαν οριακή κάμψη τον περασμένο μήνα.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ