Στο μεταξύ, ισχύει το σκεπτικό της πρόσφατης επί του θέματος απόφασης της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ (αρ. 528/2013), που ορίζει ότι τα μεγάλα έργα δημοσίου συμφέροντος οφείλουν να σέβονται τη συνταγματική επιταγή προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, δικαιώνοντας την επιμονή του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, του Δήμου Θεσσαλονίκης, της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας και πολλών φορέων της πόλης προκειμένου το ιστορικό σταυροδρόμι να διασωθεί στη θέση του ως ένας ζωντανός αρχαιολογικός χώρος-τοπόσημο, ενταγμένος στο σύγχρονο έργο του ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης.

Συγκεκριμένα, το ΣτΕ ζητά: «Με τα δεδομένα αυτά, εφόσον δηλαδή κατά την έγκριση της κατασκευής του σταθμού Βενιζέλου δεν είχαν εξετασθεί μέτρα προστασίας του μνημείου, η Διοίκηση όφειλε πριν από την έγκριση οποιασδήποτε υλικής επέμβασης επί του συγκεκριμένου μνημείου να ερευνήσει πλήρως διά των αρμοδίων επιστημονικών συμβουλίων και με βάση τεχνικές μελέτες τη δυνατότητα διατήρησης των αρχαιοτήτων στη θέση στην οποία αποκαλύφθηκαν, διασφαλίζοντας έτσι στο ακέραιο την αυθεντικότητά τους εν ανάγκη και με την επιβολή όρων για τον επανασχεδιασμό της τεχνικής μελέτης του σταθμού στη συγκεκριμένη θέση. Εξάλλου, αν από τις σχετικές μελέτες είχε διαπιστωθεί ότι η διατήρηση των αρχαιοτήτων in situ είναι απολύτως αδύνατη, ακόμη και με τον ανασχεδιασμό του σταθμού με λογική αύξηση του κόστους, η Διοίκηση είχε υποχρέωση να προβεί δυνάμει των ως άνω μελετών σε στάθμιση της σπουδαιότητας του μνημείου και της αναγκαιότητας κατασκευής του σταθμού».

Θυμίζουμε ότι ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων διεκδικεί: «Να ξεκινήσουν και πάλι οι αρχαιολογικές εργασίες στο Σταθμό Βενιζέλου με ολοκλήρωση της ανασκαφής στο βυζαντινό μνημείο και διερευνητικές τομές στα υποκείμενα στρώματα, ώστε να βοηθηθεί η εξεύρεση της βέλτιστης λύσης προστασίας των αρχαιοτήτων. Να εκπονηθούν εμπεριστατωμένες και κοστολογημένες μελέτες για κάθε εναλλακτική λύση συνύπαρξης αρχαιοτήτων και σταθμού, όπως υποδεικνύει και η απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ, σε συνεργασία με την 9ηΕΒΑ, ξεκινώντας από την τεχνική λύση της διατήρησης των αρχαιοτήτων in situ εντός του σταθμού χωρίς τη μετακίνησή τους».

«Φάουστ»

• «Η Εβραία» του Μπέρτολτ Μπρεχτ είναι ένα από τα εικοσιτέσσερα μονόπρακτα που ο συγγραφέας έγραψε εξόριστος από τη Γερμανία ανάμεσα στο 1935 και το 1939, με γενικό τίτλο «Τρόμος και αθλιότητα του τρίτου Ράιχ». Αυτό το πολύ ενδιαφέρον έργο, σε σκηνοθεσία και απόδοση κειμένου Φένιας Παπαδόδημα παρουσιάζεται, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στη Β΄σκηνή του «Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας».
• Το πρώτο μέρος του ποιητικού δράματος του Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε «Φάουστ», θα παρουσιάζει μέχρι τις 2 Φλεβάρη (9 μ.μ., εκτός Δευτέρας και Τρίτης), η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, σε σκηνοθεσία του Μιχαήλ Μαρμαρινού. Η παράσταση, που αντλεί το πρώτο υλικό της από το έργο - «κοιτίδα» του νεότερου ευρωπαϊκού πνεύματος, τον «Φάουστ» (1828-9) του Γκαίτε, στην έμμετρη μετάφραση του Πέτρου Μάρκαρη, αλλά και από τον προγενέστερο «Δόκτορα Φάουστους» (1604) του Κρίστοφερ Μάρλοου, αξιοποιώντας όμως και «μεταμορφώσεις» του μύθου, μεταγραφές, προσωπικές αφηγήσεις και ομολογίες, ακόμα και τραγούδια μιας παιδικής χορωδίας, επιχειρεί μια εμβάθυνση στην ποίηση, τη φιλοσοφία, την Ιστορία και στην ανθρώπινη ψυχή.

• «Η Εβραία»

  Τρεις τελευταίες παραστάσεις (24/1, 31/1, 7/2, στις 19.00) στο Θέατρο «Θησείον», του έργου «Πέερ Γκιντ» του Ιψεν, μια διασκευή για 3 ηθοποιούς. Η περιπέτεια του Πέερ μετατρέπεται σε ένα προσωπικό ταξίδι υποσυνείδητου, όλα τα επεισόδια γίνονται αφηγήσεις και η πλοκή εκτυλίσσεται μέσα από 3 άξονες, Πέερ Γκιντ, Οσε, Σούλβαϊγ. Ο Πέερ, ως βασικός άξονας που αντιπροσωπεύει τη ζωή, ένα πλάσμα που ανταγωνίζεται τη φύση και προσπαθεί να την ξεπεράσει, το θάνατο μέσα από το κυνήγι της εξουσίας. Γύρω του υπάρχει η Οσε, η μητέρα του και η Σούλβαϊγ, η αγαπημένη του. Η Οσε, προσωποποίηση της μάνας γης, της πατρίδας του και η Σούλβαϊγ, σύμβολο της πίστης και της συγχώρεσης, γίνονται οι δύο επιπλέον πόλοι του έργου και υποδύονται τα πολλά πρόσωπα που εμφανίζονται στη διαδρομή του Πέερ.

Η έκθεση (ο τίτλος της δανείζεται από το εμβληματικό έργο του Καζαντζάκη «Αναφορά στον Γκρέκο») αντικατοπτρίζει τη ματιά σύγχρονων καλλιτεχνών, που δημιούργησαν έργα, που μετουσιώνουν τη ζωή και το έργο του συγγραφέα. Η δύναμη, η πίστη, η αγάπη, η παθιασμένη αναζήτηση, η γη, το νερό και η φωτιά είναι στοιχεία, που αναζητούν την ισορροπία μέσα στο «είναι» του ανθρώπου. Αυτή η αέναη πάλη για την κατάκτηση του ανώτερου και απόλυτου εμπνέει τον καλλιτέχνη, που δημιουργεί με φθαρτά στοιχεία άφθαρτα έργα.

Στην έκθεση, που θα ταξιδέψει και σε άλλες πόλεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, συμμετέχουν οι εικαστικοί (αλφαβητικά): Θεοδοσία Αργυράκη - Ασσαριωτάκη, Αντώνης Βολανάκης, Ολγα Βερυκάκη, Νίκος Βισκαδουράκης, Βασίλης Γρατσίας, Μαρία Γρηγοριάδη, Γιώργος Γυπαράκης, Σοφία Δατσέρη, Μιχάλης Δουκουμετζάκης, Στέλλα Δρυγιαννάκη, Αγγελική Δουβέρη, Μαρίβα Ζαχάροφ, Κάλλη Καραδάκη, Καλλιόπη Κουκλινού, Στέλλα Κουκουλάκη, Δήμητρα Κουμαντάκη, Γιάννης Κουμεντάκης, Μαρίνα Μαραβελάκη, Γιάννης Μαρκαντωνάκης, Λαμπρινή Μποβιάτσου, Κων/να Μπολιεράκη, Κώστας Παγωμένος, Ευτύχης Παλλήκαρης, Μάριος Παπουτσάκης, Αναστασία Πετράκη, Κορίνα Πρεβεδουράκη, Μανώλης Σαριδάκης, Χρυσούλα Σκεπετζή, Βασίλης Σολιδάκης, Γιάννης Στεφανάκις, Εύα Τζαγκαράκη, Δημήτρης Τζάνης, Βαγγέλης Τζερμιάς, Γιάννης Τζερμιάς, Ζαχαρίας Τσαμάνδουρας, Αλέξανδρος Τσίντζος, Ηλίας Χαρίσης.