Από παλιότερο δρώμενο, για την ανάγκη υπογραφής Συλλογικής Σύμβασης

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε ότι η παράσταση "Ερωτες και θρήνοι γυναικών", που ήταν προγραμματισμένη για τις 16/09 στο χώρο του Ηρώδειου, ματαιώνεται και ως εκ τούτου, μια σειρά συντελεστών μένουν απλήρωτοι και ένα καλλιτεχνικό έργο ανολοκλήρωτο.

Το Σωματείο μας, όπως έχει τονίσει και σε προηγούμενη ανακοίνωσή του, από την πρώτη στιγμή της έναρξης της συγκεκριμένης παραγωγής ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των συναδέλφων, αντιπαλεύοντας τις άθλιες εργασιακές συνθήκες που πρότεινε η εργοδοσία, με γνώμονα πάντα το να πραγματοποιηθεί η παράσταση. Η επιχείρηση προχώρησε σε συνδικαλιστικές διώξεις, απειλές και απολύσεις και το Σωματείο μας προχώρησε σε διάλογο με τους συναδέλφους και την εργοδοσία στο έδαφος της υπεράσπισής των εργασιακών σχέσεων, απαιτώντας την επαναπρόσληψη των απολυμένων και την πραγματοποίηση της παράστασης, ώστε να μπορεί να παρουσιαστεί στο κοινό μια άρτια θεατρική παράσταση.

Ωστόσο, κάθε προσπάθεια του Σωματείου μας βρήκε τοίχο, βρήκε κι άλλες απειλές κι άλλες απολύσεις κι άλλη τρομοκρατία, μέχρι και τη ματαίωση της παράστασης, που ουσιαστικά αφήνει "ξεκρέμαστους" 40 και πλέον συντελεστές. Μια κατάσταση που αμαυρώνει το ίδιο το ίδρυμα "Σπίτι του Ηθοποιού", το οποίο δεν μπορεί ως θεσμός, υπέρμαχος των ηθοποιών, να εμπλέκεται σε τέτοιες πρακτικές που βρίσκουν έδαφος στο αντεργατικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί, ιδιαίτερα στα χρόνια στης κρίσης, και που η σημερινή κυβέρνηση, παρά τις εξαγγελίες της, διατηρεί και επεκτείνει.

Πρακτικές της συγκεκριμένης παραγωγής, που δυστυχώς δεν είναι μεμονωμένες και ούτε θα σταματήσουν να υπάρχουν όσο ο κλάδος μας συνεχίζει να εργάζεται χωρίς κλαδική Συλλογική Σύμβαση, που να ανταποκρίνεται στα εργασιακά δικαιώματα του επαγγέλματός μας. Οσο δεν υπάρχει πάλη για τη Συλλογική Σύμβαση, τόσο οι εργοδότες θα επικαλούνται τη νομιμότητα της ωρομισθίας, τη νομιμότητα της αποζημίωσης, τη νομιμότητα των 170 ευρώ το μήνα, τη νομιμότητα των συμβάσεων έργου, τις απολύσεις, τις εξαναγκασμένες παραιτήσεις, τις απλήρωτες πρόβες και μια ατελείωτη λίστα παρόμοιων πρακτικών νόμιμων και νομοθετημένων.

Ολα τα παραπάνω δείχνουν πως το επάγγελμά μας δεν μπορεί να περιφρουρηθεί, παρά μόνο με τη διεκδίκηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Μια διεκδίκηση που ήδη έχει ξεκινήσει, ήδη έχει πάρει σάρκα και oστά, βρίσκοντας την υποστήριξη του κλάδου, με κινητοποιήσεις, συζητήσεις αλλά και με την πραγματοποίηση κλαδικής απεργίας. Ξεκινά μια ακόμα θεατρική σεζόν και ήδη στο Σωματείο φτάνουν δεκάδες καταγγελίες για απλήρωτες πρόβες, για κατάπτυστα συμβόλαια κ.τ.λ.

Είναι η ώρα να μπει ο κλάδος μπροστά και να βάλει τέλος σε αυτήν την κατάσταση.

Διεκδικούμε:

• Υπογραφή κλαδική Συλλογικής Σύμβασης τώρα.

Για τη συγκεκριμένη παραγωγή:

• Ολική αποζημίωση όλων των συντελεστών της παράστασης».

Το «Χαμόγελο της Τζοκόντας» ηχογραφήθηκε το 1965 στη Νέα Υόρκη σε παραγωγή του θρύλου Κουίνσι Τζόουνς. «Τα δέκα αυτά τραγούδια γράφτηκαν μ' ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων. Το θέμα είναι η γυναίκα έρημη μες στη μεγάλη πόλη. Το κάθε τραγούδι είναι κι ένας μονόλογός της, κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της. Μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί». Με αυτά τα λόγια έκλεινε ο Μάνος Χατζιδάκις το σημείωμά του στην πρώτη έκδοση του θρυλικού πλέον «Χαμόγελου της Τζοκόντας».

Στον «Μεγάλο Ερωτικό» ο Χατζιδάκις μελοποίησε Ελύτη, Καβάφη, Σαπφώ, Σαραντάρη, Γκάτσο, Σολωμό, Ευριπίδη, Χορτάτζη, Σολομώντα και ένα ποίημα της Μυρτιώτισσας, το οποίο στάθηκε η αφορμή για τη δημιουργία του έργου. Στην πρώτη αξεπέραστη ηχογράφηση τα τραγούδια του δίσκου ερμήνευσαν η Φλέρυ Νταντωνάκη και ο Δημήτρης Ψαριανός. Στον «Μεγάλο Ερωτικό» ο Χατζιδάκις επινοεί εκ νέου την αρχαία τέχνη της τραγουδοποιίας και καταθέτει μια πρόταση - σταθμό. Ο ίδιος αναφέρει: «Προχωρώ την προσωπική μου μουσική έκφραση στο Τραγούδι, σ' επίπεδα αυστηρότερα και καθαρώς ποιητικά διατηρώντας και παραλλάσσοντας συγχρόνως τα στοιχεία εκείνα που με χαρακτήρισαν απ' την αρχή».

Στη νέα ανάγνωση του «Μεγάλου Ερωτικού», το έργο θα ερμηνεύσουν ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και η Δήμητρα Σελεμίδου.

Η μουσική διεύθυνση είναι του Λουκά Καρυτινού και η καλλιτεχνική επιμέλεια του Γιώργου Χατζιδάκι.

Η Ελένη Ράντου, που ήθελε εδώ και χρόνια να μεταφέρει στη σκηνή αυτό το τόσο σημαντικό σύγχρονο κινηματογραφικό έργο, πήρε την έγκριση του ίδιου του Γούντι Αλεν για τη θεατρική της διασκευή, δίνοντας για πρώτη φορά την ευκαιρία στη μεταφορά της περίφημης «Blue Jasmine» στο θέατρο.

Πρόκειται για την ιστορία μιας πρώην πλούσιας και νυν χρεοκοπημένης Νεοϋορκέζας, της Τζάσμιν (Ελένη Ράντου), η οποία μετά την οικονομική καταστροφή του συζύγου της, Αλ (Μάξιμος Μουμούρης), και τη διάλυση του γάμου της, προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή της από την αρχή. Αναγκάζεται, άφραγκη πλέον, να μετακομίσει στην αδερφή της, Τζίντζερ (Γαλήνη Χατζηπασχάλη), σε μια λαϊκή συνοικία του Σαν Φρανσίσκο, τη στιγμή που η αδερφή της ετοιμάζεται να παντρευτεί τον Τσίλι (Παντελή Δεντάκη). Η απέχθεια της Τζάσμιν προς τον Τσίλι είναι κεραυνοβόλα και οι συγκρούσεις ανάμεσά τους πυροδοτούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Στην προσπάθεια της Τζάσμιν να επαναπροσδιορίσει τη ζωή της, σ' ένα εχθρικό περιβάλλον, το παρελθόν στοιχειώνει το παρόν με απρόβλεπτες συνέπειες.

Το σενάριο του Γούντι Αλεν, στηριγμένο σε μια άλλη εκδοχή του «Λεωφορείο ο Πόθος», περιγράφει με μοναδικά κωμικοτραγικό τρόπο το οδοιπορικό της πτώσης και την τραυματική εμπειρία της απώλειας, αποσπώντας διθυραμβικά σχόλια.

Θεατρική απόδοση: Ελένη Ράντου, Βαγγέλης Χατζηνικολάου. Σκηνικά: Μαγιού Τρικεριώτη. Κοστούμια: Κική Γραμματικοπούλου. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Κίνηση: Αντιγόνη Γύρα. Μουσική επιμέλεια: Ιάκωβος Δρόσος. Φωτογραφίες: Γιώργος Καβαλλιεράκης.

Παίζουν: Ελένη Ράντου, Μάξιμος Μουμούρης, Παντελής Δεντάκης, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Κώστας Κορωναίος, Ορέστης Καρύδας και Δημήτρης Καπετανάκος.