Τα παραδείγματα από τους χώρους δουλειάς, που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα, φανερώνουν ότι οι παραινέσεις των μεγαλοεργοδοτών να προχωρήσει πιο αποφασιστικά η εφαρμογή της εκ περιτροπής εργασίας και άλλα παρόμοια αντιδραστικά μέτρα, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να δημιουργούν το αναγκαίο κλίμα τρομοκράτησης των εργαζομένων ώστε να μην αντιδράσουν στην εξελισσόμενη επίθεση. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα έρχεται από την εταιρεία ΕΛΜΑ ΑΕΒΕΑ (όμιλος επιχειρήσεων που κάνει εισαγωγές και εμπορία αυτοκινήτων), η οποία υποχρέωσε εκβιαστικά τους υπαλλήλους της να δεχτούν σημαντικές περικοπές στους μισθούς τους, στο όνομα της οικονομικής κρίσης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που διαθέτει ο «Ρ», διευθυντικό στέλεχος της εταιρείας καλούσε στο γραφείο του την περασμένη Πέμπτη τους εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων σε ομάδες και αφού αγόρευε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η επιχείρηση λόγω της κρίσης, τους ζητούσε μέχρι το μεσημέρι να έχουν υπογράψει ένα «Ιδιωτικό συμφωνητικό τροποποιήσεως Συμβάσεως Εργασίας», διαφορετικά θα απολύονταν την επόμενη μέρα. Επί της ουσίας τους εκβίαζε να αποδεχτούν μείωση του μισθού τους για όλο το 2009, με αντάλλαγμα να τους κρατήσει στη δουλειά!

Η συσπείρωση στα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ, με αίτημα η πλουτοκρατία να πληρώσει την κρίση, αποτελεί τη μόνη αποτελεσματική απάντηση στην εργοδοτική επιθετικότητα

Ολόκληρο το κείμενο του «Συμφωνητικού», το οποίο ισοδυναμεί με ατομική Σύμβαση, είναι το εξής:

«Στην Αθήνα, σήμερα την 15η Ιανουαρίου 2009, μεταξύ αφ' ενός της εταιρίας υπό την επωνυμία ΕΛΜΑ ΑΕΒΕΑ, εδρευούσης στην Αθήνα και επί της οδού ΠΟΣΙΔΙΠΠΟΥ 5 και ΠΟΛΥΚΡΑΤΟΥΣ 41, νομίμως εκπροσωπούμενης απ' τον ΜΙΧΑΗΛ ΚΟΡΤΕΣΗ, δυνάμει της από 14/01/2009 αποφάσεως του διοικητικού της συμβουλίου (εφ' εξής: εργοδότης) και αφ' ετέρου του/της.... του.... κατοίκου.... επί της οδού.... αριθμ.... (εφ' εξής: εργαζόμενος) συνωμολογήθησαν, συνεφωνήθησαν και έγιναν αμοιβαίως αποδεκτά τα ακόλουθα:

Ι. Ο εργαζόμενος εργάζεται στον εργοδότη από.... δυνάμει συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας.

ΙΙ. Η παγκόσμια οικονομική κρίση που πλήττει τη διεθνή και την ελληνική οικονομία, έχει ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στην αγορά των αυτοκινήτων της χώρας μας. Ο τομέας αυτός διέρχεται πρωτοφανή εμπορική κρίση που έχει οδηγήσει σε μείωση της δραστηριότητάς του και έχει καταστήσει επιτακτική την άμεση λήψη μέτρων από τις επιχειρήσεις, ώστε να μην κινδυνεύσει η ίδια η ύπαρξή τους.

ΙΙΙ. Στα παραπάνω πλαίσια ο εργοδότης καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να περιοριστούν οι απολύσεις προσωπικού.

ΙV. Οι μηνιαίες αποδοχές του εργαζόμενου σήμερα ανέρχονται σε ευρώ....

Ενόψει των άνω τα μέρη συμφώνησαν τα ακόλουθα:

• Για την περίοδο 1.2.2009 - 31.1.2010, μειώνονται οι μηνιαίες αποδοχές του εργαζόμενου και προσδιορίζονται στο ποσό των ευρώ.... μηνιαίως.
• Ο εργαζόμενος αναγνωρίζει ότι η μείωση αυτή δεν επηρεάζει τα κατώτατα όρια μισθού του, όπως ορίζονται αυτά από τις οικείες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
• Την 1.2.2010 οι μηνιαίες αποδοχές του εργαζόμενου θα επανέλθουν στο άνω από IV ύψος.

Σε πίστωση των άνω υπογράφεται το παρόν σε πέντε πρωτότυπα, εκ των οποίων έλαβαν από ένα τα συμβαλλόμενα μέρη και από ένα θα κατατεθεί στις αρμόδιες αρχές (ΔΟΥ, Επιθεώρηση Εργασίας, ΙΚΑ)».

Η περίπτωση της ΕΛΜΑ ΑΕΒΕΑ έρχεται να προστεθεί σε άλλες παρόμοιες που αποκάλυψε ο «Ρ» τις προηγούμενες μέρες. Οπως αυτή της ΑΛΚΟ (αλουμινοκατασκευές) στον Ασπρόπυργο, που με τη σύμφωνη γνώμη του σωματείου (ελέγχεται από την ΠΑΣΚΕ) επέβαλε το Δεκέμβρη στους 150 εργαζομένους της να απασχολούνται μόνο τρεις μέρες τη βδομάδα με μειωμένες αποδοχές για 2 τουλάχιστον μήνες. Και σ' αυτή την περίπτωση η εργοδοσία είχε απειλήσει ότι, αν δεν εφαρμοζόταν η εκ περιτροπής εργασία, θα απέλυε πέντε εργαζόμενους κάθε μήνα.

Το ίδιο συνέβη και στη βιομηχανία επίπλων κουζίνας ΑΒΕΛΟΝ, όπου η εργοδοσία εξανάγκασε τους εργαζόμενους να αποδεχτούν μείωση ωρών εργασίας με ταυτόχρονη μείωση αποδοχών. Απείλησε ότι αν οι εργαζόμενοι δε συναινέσουν, θα προχωρήσει σε απολύσεις ή ακόμα και κλείσιμο του εργοστασίου. Ως αποτέλεσμα, το προσωπικό του εργοστασίου (εργάτες και υπάλληλοι) δεν εργάζεται κάθε Δευτέρα και τις υπόλοιπες μέρες απασχολείται κατά μία ώρα λιγότερο από το συμβατικό ωράριο.

Είναι φανερό ότι στο όνομα της οικονομικής κρίσης και πατώντας στο έδαφος που δημιουργεί η συναίνεση του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, αλλά και στη νομοθεσία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι μεγαλοεργοδότες είναι αποφασισμένοι να χτυπήσουν κάθε δικαίωμα, με στόχο να δημιουργήσουν τετελεσμένα που θα παραμείνουν σε βάρος των εργαζομένων ακόμα και όταν η οικονομική κρίση ξεπεραστεί. Απέναντι σ' αυτή την κλιμακούμενη επιθετικότητα άλλος δρόμος δεν υπάρχει: Συσπείρωση στα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ, πάλη για άμεσα μέτρα προστασίας των εργαζομένων και των οικογενειών τους, συγκέντρωση δυνάμεων για την αναμέτρηση με την πολιτική που αναπαράγει τα καπιταλιστικά αδιέξοδα και θέλει να καταστήσει τους εργαζόμενους συνένοχους στην κρίση.

Τι σου ζητήσανε οι άνθρωποι, ρε; Να απομακρυνθείς από τη δουλειά, σε παρακάλεσαν! Σιγά τη δουλειά, ρε, τύπε! Μήπως τετραγωνίζεις τον κύκλο και δεν το κατάλαβα; Ενας πωλητής του κερατά είσαι. Και μάλιστα ωρομίσθιος! Δουλειά, δηλαδή, για τους μετανάστες και μάλιστα τους παράνομους μετανάστες!

Σιγά, ρε, φίλε! Εκλεισες κανένα συμβόλαιο με το ήθος, και δεν το ξέρω; Σου είπε κανένας ότι είσαι πρωτεξάδελφος του Μαρξ και πρέπει εσύ να οργανώνεις τους εργαζόμενους; Τι είσαι, ρε, φίλε, ο Σάκο και ο Βαντσέτι; Ενας εργαζόμενος φοιτητής είσαι που μόλις πάρεις το πτυχίο σου θα πεις αντίο στο «Τζάμπο» και στο «Ντάμπο».

Την έχω ξανακούσει, ρε, την άποψή σου. Οτι τάχα μου και οι απόφοιτοι του πανεπιστημίου προλετάριοι είναι. Οτι και οι επιστήμονες πουλάνε πάμφθηνα, και με εξαρτημένη σχέση, τη δουλειά τους! Και έτσι να έχουν τα πράγματα, εσύ δεν είσαι ακόμα ούτε επιστήμονας. Σε μεταβατικό στάδιο είσαι, ρε, φοιτητής που δεν έχει ακόμα βρει το χαρακτήρα του, τη σχέση του με την παραγωγή. Τι σκατά συνείδηση μου τσαμπουνάς; Πάρε ρε, τα λεφτά να τελειώνουμε! Μην αναγκάζεις τους ανθρώπους να σου τα χώσουν με το ζόρι στο στόμα! Καλά, ρε, δε σου λέει τίποτα το βιτριόλι της Βουλγάρας;

Σε καταλάβαμε αγόρι μου, μην συνεχίζεις! Το όραμά σου δεν είναι να συνδικαλιστούν οι εργαζόμενοι και στη συνέχεια να υπάρξει συνεννόηση των κοινωνικών εταίρων, όπως είθισται στις πολιτισμένες κοινωνίες! Σε μια τέτοια περίπτωση, ποιος θα είχε αντίρρηση; Ποιος θα σου έδινε χρήματα για να το βουλώσεις; Εσύ, άνθρωπέ μου, είσαι ακραίος και φαίνεσαι ακραίος! Εσύ έχεις βάλει αμέτι μουχαμέτι να ανατρέψεις το σύστημα! Τι να σου κάνουν τα 50.000 ευρώ εσένα! Εσύ τα θέλεις όλα!