Ζήσαμε τα Τέμπη στον σιδηρόδρομο, οι εργαζόμενοι της ΥΠΑ προειδοποιούν για «Τέμπη του αέρα» και τώρα προκύπτει κίνδυνος για Τέμπη στις γέφυρες! Σύμφωνα με δημοσίευμα, από τις 6.000 γέφυρες που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα η συντριπτική πλειοψηφία είναι ασυντήρητες, το όριο ζωής έχει παρέλθει προ πολλού και μερικές χιλιάδες από αυτές έχουν πρόβλημα στατικότητας! Δεν είναι τυχαίο ότι σε μεγάλες νεροποντές βλέπουμε γέφυρες να καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι (ο «Daniel» κατέστρεψε 15 γέφυρες σε όλη τη Θεσσαλία πριν δυο χρόνια), ενώ ακόμα και στον Κηφισό υπάρχουν γέφυρες με εμφανείς φθορές, κι ας περνούν από πάνω τους καθημερινά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα. Από το σύνολο των γεφυρών παρακολουθούνται συστηματικά και με σύγχρονα μέσα μόνο 610, ενώ σύμφωνα με έρευνα του 2019 το 10% όλων των γεφυρών βρίσκονται «σε κρίσιμη κατάσταση». Σημειωτέον, η επιβάρυνση των παλιότερων γεφυρών είναι μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη, αφού οι προδιαγραφές με τις οποίες φτιάχτηκαν, πριν από 50 και πλέον χρόνια, ήταν τελείως διαφορετικές από τις σημερινές. Η παλαιότητα και η φθορά των γεφυρών είναι μέρος μόνο του τεράστιου προβλήματος των γερασμένων και ασυντήρητων υποδομών στη χώρα μας, λόγω της πολιτικής του «κόστους - οφέλους», που αφήνει απροστάτευτο τον λαό, αντιμέτωπο με μεγάλους κινδύνους. Τεράστια έργα που αποδίδουν κέρδη στο κεφάλαιο χρηματοδοτούνται αδρά από κράτος και ΕΕ, ενώ υποδομές χωρίς ανταποδοτικότητα σαπίζουν και προειδοποιούν για σοβαρά ατυχήματα. Αλλη μια επιβεβαίωση ότι η πολιτική του καπιταλιστικού κέρδους και οι λαϊκές ανάγκες δεν ...γεφυρώνονται με τίποτα!

Συνταξιοδότηση, πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας, σπίτι, ανατροφή και εκπαίδευση δύο παιδιών, αυτοκίνητο, ετήσιες διακοπές. Αυτά συνθέτουν σήμερα την εικόνα του «αμερικάνικου ονείρου» στη μητρόπολη του καπιταλισμού και κοστολογούνται σε περίπου 5 εκατ. δολάρια εισόδημα σε όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ενήλικα. Μιλάμε για πράγματα αυτονόητα, ειδικά με το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της παραγωγικότητας και της τεχνολογίας, που διαμορφώνει δυνατότητες για την ικανοποίηση ακόμα πιο σύνθετων αναγκών της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας. Παρ' όλα αυτά, στο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης και των ανταγωνισμών για το κέρδος είναι πράγματι «όνειρο» να ζεις με τα στοιχειώδη. Μάλιστα το «όνειρο» αυτό καθίσταται όλο και πιο άπιαστο για τους περισσότερους Αμερικανούς, αν σκεφτεί κανείς ότι οι συνολικές αποδοχές ενός εργαζόμενου πλήρους απασχόλησης με απολυτήριο Λυκείου είναι 1,6 εκατ. δολάρια κατά μέσο όρο στη διάρκεια της ζωής του, χωρίς να υπολογίζονται περίοδοι ανεργίας και αναζήτησης εργασίας. Το εισόδημα αυτό απέχει πολύ από το να ζει κανείς με αξιοπρέπεια, ειδικά σε μια χώρα όπου η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των πάντων έχει οδηγήσει εκατομμύρια νοικοκυριά σε τέτοια φτώχεια και απόγνωση, που αν δεν έχεις να πληρώσεις κινδυνεύεις να βρεθείς χωρίς Υγεία, σύνταξη, ακόμα και χωρίς ...Πυροσβεστική αν καεί το σπίτι σου!