Στην προσπάθειά τους να αποφύγουν το «θα μας πάρουν με τις πέτρες», τόσο οι υποψήφιοι του κυβερνητικού κόμματος στις εκλογές για τα τοπικά κρατικά όργανα σε Περιφέρειες και Δήμους, όσο και οι υποψήφιοι των άλλων συνδυασμών που στηρίζουν κεντρικά τις κατευθύνσεις της εφαρμοζόμενης πολιτικής, έχουν βαλθεί - με τη συμβολή και των αστικών μέσων ενημέρωσης - να μετατρέψουν πλατιές λαϊκές μάζες σε διχασμένες προσωπικότητες.

Μπορεί το πρωί να είσαι δυστυχής στη δουλειά σου, αλλά μην ανησυχείς, το βράδυ θα 'σαι βασιλιάς στη γειτονιά.

Μ' έναν τέτοιο παραλογισμό σαν σημαία τους έχουν ξαμολυθεί να μαζέψουν ψήφους ισχυριζόμενοι ότι:

-- Μπορεί το μεροκάματο να πέφτει στα 595 ευρώ, αλλά άμα είναι καλό παιδί ο δήμαρχος κάτι θα γίνει.

-- Μπορεί να τρέμει η ψυχή σου μην αρρωστήσεις και χρειαστείς νοσοκομείο, αλλά μη στεναχωριέσαι κάποια λύση θα βρει ο δήμαρχος που είναι και γιατρός.

-- Σε κυνηγάει η Πολεοδομία γιατί έκλεισες το πίσω μπαλκόνι για δωμάτιο του παιδιού; Μη χολοσκάς, τι τον έχουμε τον πολιτικό μηχανικό για δήμαρχο που έχει και τις «άκρες»;

Μ' έναν ωμό τρόπο οι ίδιοι που παριστάνουν τους κυνηγούς της φαυλότητας, εκβιάζουν στην ψύχρα τις συνειδήσεις των θυμάτων της πολιτικής τους.

Δεν κινούνται σε νέο άγνωστο πεδίο, έχουν επενδύσει χρόνια και χρόνια σ' αυτόν το διχασμό της προσωπικότητας του ανθρώπου, που το πρωί βλαστημά το αφεντικό του και το απόγευμα χειροκροτά τον πολιτευτή του αφεντικού του. Είχε κάνει σάλο στην εποχή της η περίπτωση δημάρχου που το πρωί απέλυε εργάτες του δήμου και το απόγευμα έστελνε ψυχολόγο στους απολυμένους για υποστήριξη!

Μόνο που τα πράγματα πια έχουν ξεπεράσει το ως εδώ και μη παρέκει.

Κι εκεί που χτες έβλεπες απέναντι καθαρά μόνο τις κεντρικές υπηρεσίες του κράτους, τώρα έχεις επίσης καθαρά απέναντι το σύνολο της κρατικής δομής.

Οι δήμοι είναι ήδη επιχειρήσεις που πουλάνε υπηρεσίες κι απ' τον καιρό ακόμα που ψηφίστηκε η συνθήκη του Μάαστριχτ είναι επίσης καθαρό πως οι περιφέρειες προορίζονταν να παίξουν πρώτο ρόλο στη σχέση κράτους - κεφαλαίου ενάντια στα λαϊκά στρώματα.

Η τοπική διοίκηση ποτέ δεν ήταν «αυτοδιοίκηση». Η εικόνα του δημάρχου που έτρεχε για να μπει ένας σωλήνας νερού ή μια αποχέτευση στα πρώτα βήματα ανάπτυξης των συνοικιών δεν υπάρχει πια, όχι γιατί δεν υπάρχουν οι άνθρωποι, αλλά γιατί είναι άλλες οι ανάγκες του κράτους σήμερα, άλλα τα καθήκοντα του δημάρχου - εκπροσώπου του κράτους σε τοπικό επίπεδο. Και τότε ακόμα, οι δήμοι μέρος της κρατικής εξουσίας ασκούσαν. Το καινούριο είναι πως πια ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος της κρατικής εξουσίας έχει μεταφερθεί στα τοπικά όργανα, έτσι που η κεντρική διοίκηση να ασκεί ανενόχλητη τον επιτελικό ρόλο της και η λαϊκή δυσαρέσκεια να βρίσκει περισσότερα τείχη να ορθώνονται μπροστά της.

Τι δεν άλλαξε, αντίθετα έγινε ισχυρότερο; Η άσκηση της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο. Ετσι που αναδεικνύεται ακόμα πιο κρίσιμο και σε τοπικό επίπεδο το ποια είναι κεντρικά η πολιτική που εφαρμόζεται. Αυτή πρέπει να αντιπαλευτεί για να λυθούν και τοπικά τα προβλήματα.

Προβλήματα απ' αυτά που βασανίζουν πραγματικά τα λαϊκά στρώματα σαν αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής δεν μπορούν να λυθούν σε τοπικό επίπεδο με την κυβέρνηση να συνεχίζει ανενόχλητη το έργο της. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη γι αυτό.

Αντίθετα, τα λαϊκά προβλήματα, έτσι όπως βιώνονται και σε τοπικό επίπεδο, δίνουν τη δυνατότητα να συγκροτηθεί σε αγωνιστική βάση η λαϊκή συσπείρωση από τα κάτω έτσι που να αντιπαλευτεί η αντιλαϊκή πολιτική και τοπικά και κεντρικά. Αυτόν το ρόλο θέλουν να αναλάβουν και με τη συμμετοχή τους στις τοπικές εκλογές οι κομμουνιστές, για μια τέτοια αποστολή αξίζει να υπερψηφιστούν οι συνδυασμοί που στηρίζει το ΚΚΕ, οι συνδυασμοί της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Για να υπάρχει ένα πλατύ αγωνιστικό ρεύμα που θα αντιπαλεύει την αντιλαϊκή πολιτική και με την πάλη του θα συμβάλει στην αλλαγή των συσχετισμών έτσι που να ανατραπεί αυτή η πολιτική. Και για την αξιοποίηση των εκλεγμένων κομμουνιστών και συνεργαζόμενων μαζί τους στα κρατικά τοπικά όργανα στο πλευρό του λαού κόντρα στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Οι άλλοι θα εφαρμόζουν την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, την πολιτική της ΕΕ που είναι υπέρ του κεφαλαίου.

Για να μην πανηγυρίζουν και την επομένη των εκλογών όσοι από σήμερα ισχυρίζονται ότι το Μνημόνιο και τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν έχουν ήδη τη λαϊκή έγκριση.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΜΑΓΑΖΙΑ των μονοπωλίων και ταξικοποίηση των σχολών

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Παράκαμψη συλλογικών συμβάσεων

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΤΑ ΝΕΑ ΟΡΙΑ για τις συντάξεις

ΤΟ ΒΗΜΑ: Μαφία... ακινήτων υπεράνω υποψίας

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Αμάξια με δύο ταχύτητες

Η ΑΥΓΗ: Μεταλλαγμένα σε ιδιωτικά τα δημόσια ΑΕΙ

ΤΑ ΝΕΑ: Φόροι ΙΧ: Νέα, πράσινα τέλη ανάλογα με τους ρύπους. Περαίωση: Προκαταβολή 20% και έως 24 οι δόσεις

Ο ΛΟΓΟΣ: ΨΑΧΝΟΥΝ για έσοδα

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Οχι 12, αλλά 24 οι δόσεις

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Περαίωση σε 24 δόσεις και προκαταβολή 20%

ΕΘΝΟΣ: ΠΕΡΑΙΩΣΗ με ...ευκολίες πληρωμής

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Το mea culpa έγινε mega colpo

Η ΧΩΡΑ: Χαράτσι στα Τέλη του 2011 σε όλα τα ΙΧ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΠΗΡΑΝ ΦΩΤΙΑ ΟΙ «ΚΟΡΙΟΙ» ΤΗΣ ΕΥΠ

«Η εύκολη εισαγωγή στο πανεπιστήμιο είναι η αλλαγή που θα συζητηθεί περισσότερο αφού αλλάζει άρδην τα δεδομένα της λυκειακής παραπαιδείας. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι οι φοιτητές θα έχουν επιλέξει μια σχολή που πραγματικά τους ενδιαφέρει. Στο πρώτο εκκαθαριστικό έτος θα διαπιστώνεται η επάρκεια στο συγκεκριμένο κλάδο (...) πολλοί θα φοβηθούν την εγκαινίαση ενός νέου ρουσφετολογικού μηχανισμού: στις "καλές" σχολές θα μπαίνουν οι γόνοι και σε αυτές με χαμηλό κύρος τα φτωχόπαιδα. Δεν μπορούμε παρά να είμαστε μπερδεμένοι» (από άρθρο στο ΒΗΜΑ).

«Διαμορφώνεται ένα σύστημα "χωνί" όπου θα φτάνουν πολλοί μέχρι το πρώτο έτος των Πανεπιστημίων και από κει και πέρα δεν πρόκειται να βγαίνουν πολλοί. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχουν υποβαθμισμένες σχολές και υποβαθμισμένα πτυχία. Και το είπαν καθαρά: Η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών θα έχουν ένα πτυχίο, μπορεί και πανεπιστημιακής σχολής, το οποίο θα ισοδυναμεί με καλή χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Να ξέρουν καλά να στέλνουν e-mail. Να ξέρουν δυο τρεις γλώσσες, από χίλιες λέξεις την καθεμία όσο χρειάζεται για να προσφέρουν υπηρεσίες. Δε χρειάζεται να ξέρουν και τη λογοτεχνία και το βάθος της κάθε γλώσσας.

Θα πλημμυρίσουμε από υποβαθμισμένες σχολές, από πανεπιστημιακές σχολές ταξικοποιημένες. Ενα μέρος των ΤΕΙ θα υποβαθμιστεί σε ένα είδος ΙΕΚ και ακόμα παρακάτω. Η ουσία είναι αυτή. Αν ακόμα καταφέρουν να φτάσουν τα παιδιά των εργατικών, των αγροτικών, των λαϊκών οικογενειών στα Ανώτερα Ιδρύματα, εκεί θα ανακοπεί η διεισδυτικότητά τους με πτυχία υποβαθμισμένα.

Και η αγορά, όπως ξέρετε, θα έχει να παραλάβει για δουλειά ή για ανεργία ή για εναλλασσόμενη δουλειά δύο ειδών: Ενα εργατικό δυναμικό επιστημονικό, το οποίο θα έχει μια ειδίκευση, μια ικανότητα για κάποιες στελεχικές δουλειές και κάπως ανώτερες δουλειές επιστημονικές. Και θα έχει και μία μάζα που μπορεί να έχει πτυχίο πανεπιστημίου, αλλά θα είναι φθηνό εργατικό δυναμικό με ορισμένες δεξιότητες για καθαρά εκτελεστική δουλειά» (από την προχτεσινή συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα / «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»).