****

• Στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα να περάσει η εντύπωση - γνώμη πως η αποκρατικοποίηση εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα, δηλαδή, καλές και φθηνές υπηρεσίες, ξαλάφρωμα του κρατικού προϋπολογισμού από τα περιττά βάρη των δημόσιων επιχειρήσεων - τραπεζών.
• Στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα,να περιοριστεί το όλο θέμα στα "προνόμια" (μεγάλοι μισθοί, άλλες παροχές) που χάνουν τα "ρετιρέ" του δημόσιου τομέα και γι' αυτό διαμαρτύρονται, την ίδια ώρα που "εσείς σηκώνετε τόσα βάρη χωρίς τα προνόμια των συντεχνιών".
• Στους ίδιους τους μισθωτούς δημόσιους υπάλληλους, υπάλληλους ΔΕΚΟ - Τραπεζών,να περάσει η αντίληψη πως τίποτα δε σταματάει την κυβέρνηση και να κοιτάξουν για συνεννοήσεις με την κυβέρνηση, για διασφαλίσεις και άλλα παρόμοια, χωρίς κόντρες, συντονισμούς δράσης και άλλα ενοχλητικά.

****

2. Οι υπηρεσίες των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων θα γίνουν πανάκριβες και θα κάνουν τη ζωή δύσκολη στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αφού επεκτείνονται στο σύνολο της οικονομικής σφαίρας (ενέργεια, καύσιμα, μεταφορές, επικοινωνίες, λιμάνια, νερό - αποχέτευση κλπ). Το παράδειγμα με την αύξηση των τιμολογίων στον ΟΤΕ, αύξηση που βαρύνει πρώτα και κύρια τα λαϊκά στρώματα είναι αποκαλυπτικό για το τι περιμένει τους εργαζόμενους, με την ιδιωτικοποίηση και στους άλλους τομείς.

3. Η χώρα γίνεται "φτερό στον άνεμο" με τον έλεγχο και τη διεύθυνση νευραλγικών τομέων της οικονομίας από το μεγάλο κεφάλαιο. Εθνική ανεξαρτησία, άμυνα, ασφάλεια, κοινωνική και οικονομική πολιτική υποθηκεύονται στην κερδοσκοπία, τις ταξικές επιδιώξεις των καπιταλιστών.

4. Ολες οι μετοχοποιημένες (ιδιωτικοποιημένες) επιχειρήσεις θα λειτουργήσουν με στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών. Η "εργασιακή ζούγκλα" που επικρατεί στις ιδιωτικές τράπεζες - εκλεκτό τμήμα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας - άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, αύριο θα είναι καθεστώς και στις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις. Αυτό σημαίνει συνολική υποβάθμιση της εργατικής τάξης και ενίσχυση του συσχετισμού δύναμης σε όφελος των εργοδοτών.

Κανένα κέρδος λοιπόν για τους άλλους μισθωτούς (εργάτες - υπαλλήλους), συνταξιούχους που καλούνται να αδρανήσουν - αν όχι να συναινέσουν - στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Οσο για τους ίδιους τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις αυτές, που ιδιωτικοποιούνται, η πράξη δείχνει πως καμιά διασφάλιση δε χωράει μέσα στη νέα κατάσταση. Η ισοπέδωση των δικαιωμάτων, η προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στα μέτρα των ιδιωτών συντρίβουν τις ψεύτικες υποσχέσεις κυβέρνησης, συνδικαλιστικών πλειοψηφιών για οάσεις διασφάλισης δικαιωμάτων και θέσεων μέσα στο νέο καθεστώς (βλέπε ΟΤΕ, ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ, ΣΟΦΤΕΞ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ κ.ο.κ.).

5. Οι άλλες κατηγορίες εργαζομένων - μικρομεσαίοι αγρότες και επαγγελματοβιοτέχνες - έμποροι - θα πληρώσουν πανάκριβα τη... νύφη της ιδιωτικοποίησης, με την άνοδο του κόστους στα ύψη (πετρέλαιο, ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, μεταφορές κλπ). Η σύνθλιψή τους από τα μονοπώλια θα πάρει εφιαλτικές διαστάσεις! Η διαδικασία βίαιης εξόδου τους από την παραγωγή θα ενταθεί, με μοχλό τις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις, όπου θα καταβάλουν, για να αγοράσουν ρεύμα - νερό - καύσιμα κλπ και για ναδιακινήσουν τα προϊόντα τους, όλο και περισσότερα.

****

Να βάλουμε τα πράγματα στη σειρά τους. Αγωνιζόμαστε για άλλη ανάπτυξη, σε αντίθεση με τα μονοπώλια και το κριτήριο του κέρδους, που στο κέντρο της θα έχει τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του. Σε αυτή την ανάπτυξη μοχλός θα είναι ο δημόσιος τομέας της οικονομίας. Δημόσιος τομέας, όπου οι επιχειρήσεις θα λειτουργούν με άλλα, φιλολαϊκά κριτήρια απόδοσης και αποφασιστικό κοινωνικό και λαϊκό έλεγχο. Οσο για την "αποτυχία" του σοσιαλισμού, τους απαντάμε: Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε όλο τον κόσμο, μετράνε σήμερα τις μεγάλες απώλειες στις συνθήκες κυριαρχίας της νέας τάξης των ιμπεριαλιστών. Αναλογίζονται πώς ήτανε ο κόσμος - στο φόντο των τραγικών εξελίξεων στα Βαλκάνια - με την παρουσία των σοσιαλιστικών χωρών! Η ανατροπή στις σοσιαλιστικές χώρες δεν παραγράφει τις μεγάλες κατακτήσεις και επιτεύγματα του σοσιαλιστικού συστήματος.

****

Ανδριανός ΜΠΟΥΚΟΥΡΗΣ

Τι κι αν καίγεται ο τόπος από τη ζέστη, τι κι αν οι εργαζόμενοι φεύγουν όπου και όσο μπορεί ο καθένας - για να γλιτώσουν από τα καμίνια των πόλεων και ιδιαίτερα της τερατούπολης που λέγεται ΑΘΗΝΑ - αυτοί, τη δουλιά τους! Βάλθηκαν να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. "Βγάζουν στο σφυρί" ό,τι έχει απομείνει στο δημόσιο...

- Θα αντιμετωπιστούν οι δυσλειτουργίες των νοσοκομείων με την πολιτική προσλήψεων νοσηλευτικού προσωπικού, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση;

Αυτή τη στιγμή είναι κενή μία στις τρεις οργανικές θέσεις του νοσηλευτικού προσωπικού. Τα κενά αυτά υπολογίζονται με βάση τους οργανισμούς των νοσοκομείων της δεκαετίας του '80, που σημαίνει ότι οι ελλείψεις σε νοσηλευτές είναι ακόμα μεγαλύτερες.

Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στους υπόλοιπους κλάδους, ενώ ολόκληροι τομείς των νοσοκομείων (καθαριότητα, πλυντήρια, μαγειρεία) έχουν εκχωρηθεί στον ιδιωτικό τομέα - με αμφισβητούμενα μάλιστα αποτελέσματα στην ποιότητα των υπηρεσιών.

Ολα αυτά δείχνουν ότι ο χώρος της υγείας συνθλίβεται από μόνιμες ελλείψεις και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με καθεστώς εποχικών αναγκών.

Η κυβέρνηση δεν υλοποίησε ούτε και τις ελάχιστες προσλήψεις μονίμων (ο υπουργός τις υπολογίζει σε 250) με τα δύο δισ. που ήταν εγγεγραμμένα στον προϋπολογισμό του 1999. Ακόμα και αυτά τα δύο δισ. τα διέθεσε για 400 εποχιακούς και προχώρησε στην πρόσληψη προσωπικού με εντεκάμηνες συμβάσεις απ' τον ΟΑΕΔ.

Αυτό ούτε εξυπηρετεί τις ανάγκες των νοσοκομείων, ενώ, επιπροσθέτως, δημιουργεί ένα καθεστώς ομηρίας στους συγκεκριμένους εργαζόμενους. Επίσης οδηγεί και στην αλλαγή, μέσω αυτού του τρόπου, των εργασιακών σχέσεων.

- Τι θα σημάνει η νέα ρύθμιση που προβλέπει νέο κοστολόγιο για τα νοσήλια του ΙΚΑ;

Ηδη η κυβέρνηση εφαρμόζει το διαφοροποιημένο νοσήλιο. Το κόστος των νοσηλίων είτε με αυτό τον τρόπο είτε με την αναπροσαρμογή του ημερήσιου κόστους, ήδη έχει αυξηθεί αρκετά. Η λειτουργία των νοσοκομείων μετά τη διακοπή της επιχορήγησης από τον κρατικό προϋπολογισμό στηρίζεται, σχεδόν, στα έσοδα από τα ασφαλιστικά ταμεία. Πρόκειται δηλαδή για εφαρμογή ουσιαστικά των νόμων της αγοράς στο δημόσιο σύστημα υγείας. Με μαθηματική ακρίβεια δημιουργείται ανταγωνισμός βιωσιμότητας ανάμεσα στα νοσοκομεία και στο ασφαλιστικό σύστημα.

Το ίδιο το κράτος με αυτόν τον τρόπο αναιρεί την υποχρέωσή του στη χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος υγείας. Μ' άλλα λόγια επιδιώκει την εφαρμογή της ανταγωνιστικότητας και στον τομέα της υγείας. Ετσι το κάθε νοσοκομείο θα αναπροσαρμόζει τα νοσήλια για να μπορέσει να έχει έσοδα, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία, με τη σειρά τους, θα αναπροσαρμόζουν τις εισφορές "προς τα πάνω" για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στο κόστος.

Δηλαδή και οι "δύο μαζί" θα αναπροσαρμόζουν τις απαιτήσεις από τον εργαζόμενο με τις ήδη πενιχρές απολαβές. Αλλά με την ανεργία που υπάρχει, τη μερική απασχόληση, τους ανασφάλιστους οικονομικούς μετανάστες, προοιωνίζεται μια ελάχιστη "παροχή υπηρεσιών" που θα παραπέμπει στον περασμένο αιώνα.

- Τι πρέπει να γίνει;

Η κυβέρνηση με την πολιτική της έχει, ουσιαστικά έχει θέσει υπό "καθεστώς ομηρίας" τον ελληνικό λαό και του ζητάει τα αντίστοιχα λύτρα, προκειμένου να του αποδώσει αυτά που δικαιούται. Απαιτεί δηλαδή να ξαναπληρώσει για να έχει μια παροχή υγειονομικών υπηρεσιών, η οποία θα καθορίζεται από την οικονομική του δυνατότητα. Η πολιτική αυτή έχει έντονα ταξικά χαρακτηριστικά.

Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι ενιαία και σε αγωνιστική κατεύθυνση για ένα δωρεάν δημόσιο σύστημα υγείας και υψηλού επιπέδου, καθώς και τη διασφάλιση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης. Τα αιτήματα αυτά δεν μπορούν να κατακτηθούν, αν δεν αμφισβητούνται μέσα από τους αγώνες οι αιτίες που γεννούν αυτά τα προβλήματα. Δηλαδή η προσαρμογή στους στόχους της ΟΝΕ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η επίθεση είναι ολομέτωπη αντίστοιχη πρέπει να είναι και η στάση όλων μας.

Ρ. Μπ.