- Οι αγωνιστικές διαθέσεις του κλάδου των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, φάνηκαν με τη μαζική έγκριση των απεργιακών κινητοποιήσεων από τις ΕΛΜΕ. Τι πιστεύετει ότι "υποκινεί" τους εκπαιδευτικούς να απεργήσουν και να βγουν στους δρόμους;

- Στον κλάδο μας υπάρχει μια συσσωρευμένη αγανάχτηση εξαιτίας των συσσωρευμένων προβλημάτων. Μια σειρά αντιδραστικές ρυθμίσεις των κυβερνήσεων στην εκπαίδευση που αμφισβητούσαν ανοιχτά τον δωρεάν, δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας (αποκέντρωση, προσπάθεια ιδιωτικοποίησης κ. ά. ) έσπρωχναν τους καθηγητές στους δρόμους φρενάροντας έτσι τις αντιεκπαιδευτικές επιλογές. Φέτος είναι υπαρκτή περισσότερο από κάθε άλλη φορά στον κλάδο των καθηγητών, η διάθεση για αποφασιστικούς αγώνες. Η φετινή σχολική χρονιά φαίνεται στον εκπαιδευτικό κόσμο η χειρότερη που έχουμε βαδίσει, αφού σε όλα τα άλλα τα προβλήματα ήρθε να προστεθεί και το νέο μισθολόγιο - φτωχολόγιο που έρχεται να παγώσει τους μισθούς και για το 1998 και συνδέεται άμεσα με αντιδραστικές ρυθμίσεις όπως τα "πριμ παραγωγικότητας" και η "αξιολόγηση". Ολα αυτά οδήγησαν τους καθηγητές στους δρόμους.

- Πιστεύετε πως είναι αναγκαίο να συνδεθεί ο αγώνας των εκπαιδευτικών με τους αγώνες που αναπτύσσουν αυτήν την περίοδο τα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα της χώρας μας, κόντρα στην εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης; - Ασφαλώς. Πρέπει, μάλιστα, να τονιστεί ότι η νικηφόρα εξέλιξη του αγώνα των αγροτών θα σηματοδοτήσει θετικές εξελίξεις συνολικά για το λαϊκό, το συνδικαλιστικό κίνημα. Θα σηματοδοτήσει την αντίστροφη μέτρηση υποχώρησης της κρίσης μέσω της αποτελεσματικότητας των αγώνων. Με αυτό το δεδομένο είναι κατανοητό γιατί γίνεται αυτή η προσπάθεια συκοφάντησης και υπονόμευσης των αγώνων των αγροτών από την κυβέρνηση, αφού την ίδια στιγμή υπάρχουν σε εξέλιξη όλοι οι αγώνες των εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Είναι κατανοητό, όταν ιδιαίτερα αυτοί οι αγώνες όπως και των εκπαιδευτικών, εξελίσσονται με αποφασιστικότητα και προοπτική που με τη λογική των συγκοινωνούντων δοχείων επιδρούν θετικά στις συνειδήσεις όλων των εργαζομένων για την ανατροπή συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής που τις επιπτώσεις της βιώνει και η παιδεία.

- Ποιος είναι ο ρόλος που μπορεί να παίξει ένα διευρυμένο μέτωπο εργαζομένων, γονιών, εκπαιδευτικών στην αναβάθμιση και διεύρυνση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης ενόψει και της ψήφισης του προϋπολογισμού;

- Είναι αυτονόητη η αναγκαιότητα ενός τέτοιου διευρυμένου Μετώπου για την υπεράσπιση αλλά και την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου. Πιστεύουμε ότι μέσα από την αυτοτέλεια του κάθε εκπαιδευτικού φορέα με τις αποφάσεις των οργάνων του το επόμενο διάστημα θα συναντηθούμε στους αγώνες και ιδιαίτερα με το μαθητικό κίνημα. Αυτό προϋποθέτει τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους καθηγητές, ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα που δε χωρούνε τακτικές σαν τα κατά καιρούς "αδειάσματα" που γίνονται από την ηγεσία της ΟΛΜΕ τα οποία παίξανε αρνητικό ρόλο στην αγωνιστική συσπείρωση του κλάδου. Σήμερα είναι αναγκαιότητα ένα συνδικαλιστικό κίνημα ισχυρό, αυτόνομο, των αποφασιστικών αγώνων, της άμεσης δημοκρατίας. Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι αναγκαιότητα η συνολική αλλαγή της τακτικής της ΟΛΜΕ. Για ένα τέτοιο ισχυρό κίνημα πρέπει να γίνουν πολλά και κυρίως από τη βάση του κλάδου, με τη διεύρυνση του μετώπου μέσα στον χώρο των εκπαιδευτικών και τη συνάντηση στους αγώνες όλων αυτών που στην ουσία σήμερα αμφισβητούν και παλεύουν για την ανατροπή στο σύνολο της αντιδραστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που επιχειρείται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Μ. Κ.

Η Διακυβερνητική Διάσκεψη, για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ δεν είναι πια μια απροσδιόριστη και ατελέσφορη διαδικασία. Για τα περισσότερα από τα θέματα που την απασχολούν και θα προσδιορίσουν τη μελλοντική εικόνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν, ήδη, δρομολογηθεί οι αποφάσεις, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν τη σφραγίδα του γερμανο-γαλλικού άξονα. Στο γεγονός αυτό -όπως και στις πάμπολλες και σοβαρότατες αρνητικές για το λαό και τη χώρα συνέπειες απο τη μέχρι σήμερα πορεία- απέφυγε να αναφερθεί ο πρωθυπουργός. Ετσι διευκολύνθηκε, να παρουσιάσει μια εικόνα, σύμφωνα με την οποία πολλά "παίζονται", ακόμα και πως, τάχα, υπάρχουν περιθώρια για την Ελλάδα να κερδίσει "πόντους". Πάνω σ' αυτήν την παράκαμψη της πραγματικότητας, στήριξε το κήρυγμά του, για ύστατη προσπάθεια, με στόχο την υλοποίηση του προγράμματος "σύγκλισης", μιας και από τις οικονομικές επιδόσεις της κάθε χώρας - μέλους θα κριθεί υποτίθεται η συμμετοχή της, όχι μόνο στο επόμενο στάδιο της ΟΝΕ, αλλά και, γενικότερα, στο γίγνεσθαι της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

***

Η μόνη θέση - αίτημα, που προβάλλει η ελληνική κυβέρνηση και αυτό έγινε σαφέστερο, κατά την προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή, είναι η αλληλεγγύη των "εταίρων", στην περίπτωση που η χώρα μας δεχτεί επίθεση από την Τουρκία. Για το σκοπό αυτό, η κυβέρνηση ζητάει μια δήλωση των "δεκαπέντε" για την αναγνώριση των ελληνικών συνόρων, ως συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και, επομένως, την ανάγκη της από κοινού υπεράσπισής τους σε περίπτωση απειλής.

Εναντι αυτής της "δήλωσης", η οποία προς το παρόν περιλαμβάνεται υπό μορφήν ...σχολίου στο κείμενο της ιρλανδικής προεδρίας, η κυβέρνηση δηλώνει ότι είναι έτοιμη να αποδεχτεί όλες τις προτάσεις που γίνονται από τις ιθύνουσες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για τα κρίσιμα θέματα της Διακυβερνητικής. Ετσι, λοιπόν, πίσω και από τα μισόλογα του πρωθυπουργού στη Βουλή, υπάρχει η απόφαση της κυβέρνησης να προσυπογράψει:

- Την κατάργηση της αρχής της ομοφωνίας, του "βέτο", με την επέκταση του κανόνα της πλειοψηφίας για όλα τα θέματα, όπως τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, άμυνας, ασφάλειας κλπ.

- Την εισαγωγή της αρχής της "ευελιξίας", δηλαδή της δυνατότητας για όσες χώρες μπορούν και θέλουν να προχωρούν στη διαμόρφωση μιας κοινής πολιτικής, χωρίς να εμποδίζονται από τις υπόλοιπες χώρες, που είτε δεν μπορούν είτε δε θέλουν να συμμετέχουν.

- Το συνυπολογισμό του πληθυσμού για τη στάθμιση της ψήφου της κάθε χώρας - μέλους. Οπότε οι ψήφοι των μεγάλων σε πληθυσμό χωρών, που είναι και οι οικονομικά ισχυρότερες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα μετρούν πολλαπλάσια από τις ψήφους των μικρών και οικονομικά αδύνατων.

Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να θυσιάσει κρίσιμα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα στα "υπερεθνικά" όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, χωρίς, μάλιστα, να έχει οποιαδήποτε εξουσιοδότηση από τον ελληνικό λαό, όχι για να συμφωνήσει, αλλά ούτε καν να τα διαπραγματευτεί. Φυσικά, σ' αυτήν τη μειοδοτική πολιτική, ενισχύεται από τις θέσεις της ΝΔ, του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ, που ασκούν στον ένα ή άλλο βαθμό κριτική σε επιμέρους κυβερνητικούς χειρισμούς, αλλά, τελικά, απαντούν μαζί με το ΠΑΣΟΚ, ότι η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι "μονόδρομος", "αναγκαιότητα", "μεγάλη ευκαιρία".

Βέβαια, η πολιτική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που θα προωθηθεί στη Διακυβερνητική Διάσκεψη και θα έχει σαν αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση της γερμανογαλλικής ηγεμονίας και τη θεσμοθετημένη πλέον διαίρεση της Ενωσης σε κράτη πρώτης και δεύτερης (ίσως και τρίτης) κατηγορίας, θα στηρίζεται στα "επιτεύγματα" της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης. Δηλαδή της ακόμη περισσότερο ενισχυμένης ηγεμονίας και εξουσίας των πολυεθνικών και της διαίρεσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών κατά τα πρότυπα της "κοινωνίας των δύο τρίτων". Οσων, δηλαδή, θα έχουν το δικαίωμα να ζουν (οι πολλοί απ' αυτούς δύσκολα και στα όρια της φτώχειας, οι λίγοι σε συνθήκες ανεξέλεγκτου πλούτου) και όσων θα οδηγούνται βίαια στο περιθώριο της παραγωγής, της κοινωνίας, της ίδιας της ζωής.

***

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να θυσιάσει κρίσιμα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα στα "υπερεθνικά" όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, χωρίς μάλιστα να έχει οποιαδήποτε εξουσιοδότηση από τον ελληνικό λαό, όχι για να συμφωνήσει, αλλά ούτε καν να τα διαπραγματευτεί

ΥΣΤΕΡΑ από δυο χρόνια διακοπής, άνοιξε το αεροδρόμιο στο Γκρόζνι, πρωτεύουσα της Τσετσενίας, για τις πτήσεις της πολιτικής αεροπορίας, οι οποίες είχαν διακοπεί με την έναρξη των εχθροπραξιών το Δεκέμβρη 1994 (σελίδα 19).

ΣΗΜΑ κινδύνου εκπέμπει το Πέραμα. Οι αντοχές της πόλης, του δήμου και των κατοίκων του έχουν εξαντληθεί, αλλά τα "καζάνια του θανάτου" συνεχίζουν να πολιορκούν ένθεν κακείθεν την περιοχή (σελίδα 22).

"ΕΠΙΠΛΕΟΝ επιστημονικές γνώσεις" και ένα "φάκελο πλήρως συγκροτημένο", ζήτησε ο υπ. Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλος, πριν αποφασίσει για την τύχη του λόφου Ζάγανι στο αεροδρόμιο των Σπάτων (σελίδα 25).

ΜΙΑ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ απόφαση της πλειοψηφίας του αιρετού νομαρχιακού συμβουλίου Ροδόπης, καταδικάζει 300 οικογένειες μουσουλμάνων εργατών, κύρια οικοδόμων, να συνεχίσουν να ζουν χρησιμοποιώντας ψυγεία με πάγο και λάμπες πετρελαίου! (σελίδα 32).