Στον «Καιάδα» της ανεργίας πετούν χιλιάδες εργαζόμενους οι εργοδότες στη Λάρισα, όπως και σ' όλη τη χώρα, εκμεταλλευόμενοι την αντεργατική κυβερνητική πολιτική της ΝΔ, η οποία τους δίνει τη δυνατότητα ν' ασυδοτούν σε βάρος τους, να τους εκβιάζουν, να τους απειλούν και να τους τρομοκρατούν καταργώντας τα εργατικά δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους και καταρρακώνοντας την αξιοπρέπειά τους. Τον τελευταίο χρόνο οι άνεργοι στο νομό έφτασαν τις 15.000 και το τελευταίο διάστημα βρίσκεται εν εξελίξει ένα νέο μπαράζ απολύσεων, σε διάφορες επιχειρήσεις, μ' αποτέλεσμα να διογκώνεται κι άλλο το υψηλό ποσοστό της ανεργίας.

Ολα αυτά καταδεικνύουν τη μεγίστη υποκρισία και κοροϊδία της κυβέρνησης, που ισχυρίζεται, διά στόματος του υπουργού Απασχόλησης Π. Παναγιωτόπουλου, ότι «χτυπάει» την ανεργία και μειώνει, δήθεν, τα ποσοστά της.

Οι ψευδείς κυβερνητικοί ισχυρισμοί, βεβαίως, δεν πείθουν. Καταρρίπτονται από την ίδια την πραγματικότητα που βιώνουν και οι εργαζόμενοι της Λάρισας, τόσο αυτοί που είναι άνεργοι, όσο και αυτοί που εξακολουθούν να έχουν δουλιά και ζουν σε κλίμα ανασφάλειας και αγωνίας, καθώς δεν ξέρουν «τι τους ξημερώνει». Και συνειδητοποιούν ότι η «πηγή» του κακού βρίσκεται στην πολιτική που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις, χτες του ΠΑΣΟΚ, σήμερα της ΝΔ, δίνοντας άσυλο στην εργοδοτική ασυδοσία. Επίσης, γνωρίζουν, ότι αυτή η πολιτική είναι που έδωσε και δίνει κίνητρα στους εργοδότες να πάρουν τις επιχειρήσεις τους από το νομό και να «μεταναστεύσουν» σ' άλλες βαλκανικές χώρες, που τους αφήνει ελεύθερους να απολύουν όποτε θέλουν, ν' αυθαιρετούν και να κερδοσκοπούν ασύστολα κι ατιμώρητα.

Οι εργαζόμενοι ανησυχούν και διαμαρτύρονται, αλλά αυτό δε φτάνει. Χρειάζεται να οργανώσουν την πάλη τους και να συνειδητοποιήσουν ότι το ζήτημα της ανεργίας δεν μπορεί να λυθεί μέσα στον καπιταλισμό, όπου και βρίσκεται η γενεσιουργός αιτία της και πως η οριστική λύση μπορεί να δοθεί μόνο στα πλαίσια μιας άλλης, φιλολαϊκής πολιτικής που θα εφαρμοστεί όταν ο λαός εγκαθιδρύσει τη δική του εξουσία.

Γι' αυτό και επιβάλλεται, εκτός από την αγωνιστική διεκδίκηση των μέτρων ανακούφισης των ανέργων, να εντείνουν την ταξική πάλη τους, σε συμπαράταξη με τ' άλλα λαϊκά στρώματα για ν' ανατρέψουν την αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται. Βεβαίως, απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι η συσπείρωσή τους, σε ταξική βάση, στα σωματεία τους. Αυτό που επιτακτικά θέτει και στοχεύει με τη δράση της, η ταξική διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας.

Το τελευταίο διάστημα στο χορό των απολύσεων μπήκαν η υαλουργία «ΒΑΛΑΒΑΝΗ», που απολύει και τους 60 εργαζόμενους, αφού διακόπτει τη λειτουργία της και η «ΕΛΛΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚ», (είχε αναλάβει έργα της ΔΕΗ), που σταμάτησε τη δραστηριότητά της στο νομό και πετάει στο δρόμο πάνω από 50 εργάτες, χωρίς, μάλιστα, να τους δώσει αποζημιώσεις, άδειες, επιδόματα κλπ., η «ΠΕΛΑΣΓΙΣ» που απέλυσε συνδικαλιστή επειδή διαμαρτυρήθηκε για το απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς. Την ίδια μοίρα αναμένεται να έχουν και οι εργαζόμενοι στην «ΕΛΛΗΝΙΚΗ», η οποία, μετά τις καλοκαιρινές άδειες, υπολειτουργεί, λόγω έλλειψης πρώτων υλών.

Τις απολύσεις κατήγγειλε, με ανακοίνωσή του, το Εργατικό Κέντρο Λάρισας καλώντας τους εργαζόμενους να συσπειρωθούν γύρω από τα σωματεία τους, για ενωμένη και μαζική αντίδραση στο επόμενο διάστημα και με στόχο να δυσκολευτεί έως και να ανατραπεί αυτή η πολιτική.

Ο Ιωαν. Σιώκος, μέλος της διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων στα πλαστικά είδη, δουλεύει στην υαλουργία «ΒΑΛΑΒΑΝΗ» κοντά στα 18 χρόνια. «Με το που γυρίσαμε από την καλοκαιρινή μας άδεια, η εργοδοσία μας ανακοίνωσε ότι το εργοστάσιο σταματάει τη λειτουργία του», λέει στον «Ρ». Και συνεχίζει: «Μένουμε άνεργοι περίπου 60 εργαζόμενοι, αν και το εργοστάσιο είχε δουλιά. Καταδικάζονται σε φτώχεια και εξαθλίωση 60 οικογένειες. Δεν ξέρουμε τι θα απογίνουμε. Ζούμε μέσα στην ανασφάλεια, αγωνιούμε για το μέλλον των παιδιών μας. Κι αν μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια δεν έχουμε καμιά ελπίδα. Πρέπει ν' αγωνιστούμε».

O Γ. Ντάσιος, είναι ένας απολυμένος της «ΕΛΛΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚ». Εμεινε, πλέον, άνεργος. Ανεργη είναι και η γυναίκα του. «Δεν πήραμε ούτε, καν, αποζημίωση. Ο εργοδότης μάς έδωσε μόνο μια βεβαίωση για να πάρουμε ταμείο ανεργίας. Μας χρωστά, ακόμα, και το επίδομα αδείας» λέει στον «Ρ». «Το κόστος ζωής - σημειώνει - αυξάνεται συνεχώς κι εμείς πάμε από το κακό στο χειρότερο. Δεν ξέρουμε πώς θ' ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας. Και δε μας φτάνει αυτό. Εχουμε και τους κυβερνώντες να μας κοροϊδεύουν, λέγοντάς μας ότι ενδιαφέρονται για τους άνεργους και για όλους τους εργαζόμενους. Είναι ψέματα όλα αυτά, αφού όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται, αλλά δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τη ζωή μας καταργώντας το 8ωρο και μια σειρά άλλες κατακτήσεις. Μόνο ενωμένοι στον αγώνα θα δούμε καλύτερες μέρες».

Ο Δ. Τζιάτζιος, μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού και Δέρματος, απολύθηκε επειδή, ως όφειλε, έθεσε στην εργοδοσία το θέμα του απαράδεκτου εργασιακού καθεστώτος που επικρατεί στο εργοστάσιο. Ζήτησε, συγκεκριμένα, τη μετατροπή των συμβάσεων εργασίας, σε αορίστου χρόνου καθώς η «ΠΕΛΑΣΓΙΣ», εδώ και πέντε χρόνια, προσλαμβάνει εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και μετά από 11 μήνες τους απολύει, χωρίς αποζημίωση και τους επαναπροσλαμβάνει.

«Δε θα ξαναπατήσεις στο εργοστάσιο μού 'πε ο εργοδότης, όταν διαμαρτυρήθηκα. Κι όταν στη συνέχεια του είπα ότι είναι παράνομη η απόλυσή μου, πήρα την απάντηση: "Τι ξέρεις εσύ από νόμους;"» τονίζει ο Δ. Τζιάτζιος στον «Ρ». «Κάθε συνδικαλιστής - λέει - είναι "αγκάθι" για τον εργοδότη. Και με την απόλυσή μου θέλησε να τρομοκρατήσει ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους για να μην σηκώνουν κεφάλι και να μην διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Οσο όμως δε σηκώνουν κεφάλι, όσο δεν οργανώνονται στα σωματεία τους και δεν αγωνίζονται, άλλο τόσο η εργοδοτική ασυδοσία και τα φαινόμενα τρομοκρατίας θα εντείνονται».