Το μνημείο αποτελεί το τελευταίο έργο του γλύπτη Βασίλη Δωρόπουλου, που δυστυχώς έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, πριν το δει ολοκληρωμένο στον φυσικό του χώρο, αλλά που σήμερα μας τιμάει η οικογένειά του με την παρουσία της εδώ.
Οπως και ο ίδιος ο γλύπτης είχε περιγράψει: Το μνημείο υψώνεται σαν κίονας φτιαγμένος από μία μάζα ανθρώπινων σωμάτων σε ανάταση. Το έργο αυτό αφιερώνεται στους αγωνιστές και κομμουνιστές που έμειναν πιστοί στο χρέος τους και προτίμησαν να πεθάνουν περήφανα για τα "δίκαια του λαού".
Πήγαιναν στον τόπο της εκτέλεσης όρθιοι και υπερήφανοι τραγουδώντας. Με τον τρόπο τους ξεπέρασαν την ανθρώπινη φύση και μπήκαν ακόμη ζωντανοί στην αιωνιότητα. Ο κίονας αυτός είναι επίσης ένας βωμός που θυμίζει τη θυσία των αγωνιστών, αλλά και αποτελεί τον σύνδεσμο των γήινων και πρόσκαιρων με τις αιώνιες αξίες. Τα σώματά τους συνθέτουν την υφή, το σώμα και τις ραβδώσεις του κίονα. Τα χέρια τους υψώνονται στον ουρανό σαν φλόγες. Το έργο αυτό, ενώ ανακαλεί θλιβερές μνήμες, θέλει να εκφράσει την τελική δικαίωση και νίκη των αγωνιστών».
Στη συνέχεια ευχαρίστησε για τη στήριξη των θεσμικών οργάνων: Την ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων, του Τοπικού Συμβουλίου της Τοπικής Κοινότητας Κέρκυρας και του Συμβουλίου της Αρχιτεκτονικής Επιτροπής, όπως και τη συμβολή της Εφορίας Αρχαιοτήτων Κέρκυρας, των υπηρεσιών του υπουργείου Πολιτισμού και όλων των δημοτικών υπηρεσιών για τις απαραίτητες αδειοδοτήσεις.
Ευχαριστίες απευθύνθηκαν και στους καλλιτέχνες που πλαισίωσαν το πρόγραμμα, καθώς και στους ζωγράφους Αγγελο Γερακάρη και Γιώργο Παπαβλασόπουλο για τα έργα που εκτέθηκαν στην έκθεση εικαστικών - αρχειακού υλικού και ντοκουμέντων στο κτίριο που στέγαζε το παλιό λοιμοκαθαρτήριο.
«Καρδιά» της προσπάθειας ήταν τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μαζί με οπαδούς και φίλους, που με ακούραστη εθελοντική δουλειά στήριξαν το στήσιμο του Μνημείου και των εκθέσεων - «έναν πραγματικό άθλο», όπως ειπώθηκε. Το Μνημείο, μαζί με όλα τα υλικά και τα εργαλεία μεταφέρθηκαν με καΐκι, ενώ για μία ολόκληρη βδομάδα η Κομματική Οργάνωση το περιφρουρούσε νύχτα - μέρα στο απομονωμένο νησί, ακόμη και με άστατες καιρικές συνθήκες. Μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ που έζησαν τις ατελείωτες ώρες της νύχτας, μέσα στην απέραντη σιωπή, στο κρύο και την υγρασία, σημειώνουν ότι αυτές οι στιγμές «σε αναγκάζουν να επαναπροσδιορίσεις τη ζωή σου, αναλογιζόμενος, στον ίδιο χώρο, τις τελευταίες στιγμές των αλύγιστων της ταξικής πάλης».
Η Οργάνωση Περιοχής Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας της ΚΝΕ προσφέρει οικονομική ενίσχυση, μέσω της ΤΟ Κέρκυρας του ΚΚΕ, για το Μνημείο στο Λαζαρέτο. Οπως σημειώνει, το Λαζαρέτο είναι τόπος συνάντησης του ΚΚΕ με την Ιστορία του λαού και μαρτυρά το μένος της αστικής τάξης απέναντι στους οργανωμένους κομμουνιστές. Αντλώντας διδάγματα μπροστά στο 22ο Συνέδριο, η ΚΝΕ δηλώνει ότι δίνει τον καλύτερο εαυτό της στον αγώνα για την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
Σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο για τον μηχανισμό των εκτελέσεων στο Λαζαρέτο
Με αφορμή την εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα αποκαλυπτήρια του μνημείου στο Λαζαρέτο, ήρθε στη διάθεσή μας ένα μοναδικό ηχητικό ντοκουμέντο: Η ζωντανή αφήγηση του Σπύρου Πανάρετου, Κερκυραίου εργάτη, ο οποίος περιγράφει -όπως τα είδε και τα άκουσε ως έφηβος - τον τρόπο που «μετρούσαν» καθημερινά τις εκτελέσεις στο νησάκι. Η ηχογράφηση παραδόθηκε το 2022 στον ανιψιό του. Ο Σπύρος Πανάρετος έφυγε από τη ζωή πέρυσι.
Ο Σπύρος Πανάρετος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Μέχρι τα 20-25 του δούλευε ως τσαγκάρης στο μικρό τσαγκαράδικο της Οβριακής (συνοικία των Εβραίων στην Κέρκυρα), κάνοντας παράλληλα «δουλειές του ποδαριού» για το μεροκάματο. Αργότερα έζησε στην Αθήνα μέχρι τη σύνταξή του, εργάτης - βυρσοδέψης σε εργοστάσια της Αττικής. Υπήρξε συνδικαλιστής, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Βυρσοδεψών Αττικής, και για τη συνδικαλιστική του δράση αντιμετώπισε διώξεις και προβλήματα στη δουλειά. Δεν ήταν οργανωμένο κομματικό μέλος, όμως από τα χρόνια της Κατοχής είχε ενεργή πολιτική στάση - και αυτό αποτυπώνεται καθαρά στην αφήγησή του.
Στο ηχητικό ο Πανάρετος περιγράφει πώς, 15χρονος τότε, άκουγε στο τσαγκαράδικο «έναν άνθρωπο» να περνά «έξω απ' την πόρτα» και να αναφέρει στον μάστορά του αριθμούς: «Σάββα 5», «Σάββα 8», «Σάββα 7». Δεν καταλάβαινε το νόημα - μέχρι που ο μάστορας κλήθηκε «στην Ασφάλεια, κάτω στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας» στην Κέρκυρα, κρατήθηκε «δύο - τρεις ώρες» και γύρισε «κατσουφιασμένος». Ο νεαρός Σπύρος ζήτησε εξηγήσεις. «Ορκίσου στη μάνα σου πως δεν θα πεις τίποτα... Αυτός που έρχεται είναι ο νεκροθάφτης που θάβει αυτούς που σκοτώνουν κάθε μέρα... Το "πέντε", το "έξι" ήταν πόσους εκτελέσανε εκείνη την ημέρα».
Με λόγο αβίαστα προφορικό, ο Πανάρετος τοποθετεί τον «κώδικα» στο σκληρό χρονικό του 1948 - 1949, όταν ο «νεκροθάφτης» επιβεβαίωνε το καθημερινό μακελειό: «Αυτό το πράγμα γινότανε συνέχεια το '48, και '49 κράτησε».
Η μαρτυρία φωτίζει και το κλίμα γύρω από τις φυλακές της Κέρκυρας:
«Το βράδυ... καθόμανε εκεί πέρα και άκουγα στις φυλακές που φωνάζαν οι φυλακισμένοι... "Θέλουμε τον εισαγγελέα των εφετών"... κι ήξερα ότι την άλλη ημέρα θα λείψουν πέντε, οχτώ, δέκα... Αυτό το πράγμα με βασάνιζε πολύ και το κράτησα μέσα μου όλη τη ζωή».
Συγκλονιστικό είναι και το επεισόδιο που καταθέτει για μια νεαρή από την Καισαριανή, που ήρθε να «ψήσει» τον αδερφό της να υπογράψει δήλωση «μετανοίας» για να σωθεί. «Εγώ δεν προδίδω το Κόμμα. Δεν προδίδω τις ιδέες μου. Εγώ είμαι αυτός που σταμάτησα τους Γερμανούς με τα τανκς στην Αθήνα, ήσουνα και εσύ μαζί και δεν μπορώ να γίνω, να πω ότι τώρα εγώ είμαι προδότης», ανέφερε ο μελλοθάνατος στην αδερφή του. Την επομένη εκτελέστηκε, γεγονός που μετέφερε η αδερφή του όταν επέστρεψε.
Ο Σπύρος Πανάρετος δεν περιορίζεται στην περιγραφή. «Εκτελούσαν ανθρώπους οι οποίοι δεν είχανε φταίξει», αναφέρει και κλείνει με μια απευθείας παρακαταθήκη προς τη νέα γενιά: «Σας ευχαριστώ γι' αυτά που είπα και έπρεπε να τα πω, γιατί κάποτε έπρεπε να φαίνονται. Γεια σας σύντροφοι, καλόν αγώνα και καλές δυνάμεις να 'χουμε, να μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα. Γεια σας και χαρά σας».
Η μαρτυρία του Σπύρου Πανάρετου προστίθεται στο ψηφιδωτό των τεκμηρίων που συλλέγονται τα τελευταία χρόνια για το Λαζαρέτο - από έγγραφα αρχείων μέχρι προφορικές αφηγήσεις. Ερχεται να φωτίσει, με την αλήθεια ενός αυτόπτη, τον μηχανισμό του θανάτου, τους άγραφους κώδικες, τα νυχτερινά συνθήματα από τα κελιά και την αξιοπρέπεια, το μεγαλείο των αλύγιστων. Την ίδια στιγμή, επιβεβαιώνει τη βαθιά συνωμοτική δράση των Οργανώσεων του Κόμματος, την ικανότητά τους να συλλέγουν πληροφορίες και στις πιο δύσκολες συνθήκες, την αξιοποίηση κάθε κρίκου που μπορούσε να αποκαλύψει την αλήθεια.
Στο νησί είναι τοποθετημένοι 112 σταυροί με τα ονόματα των εκτελεσμένων, την ηλικία τους και τη χρονολογία εκτέλεσης. Πρόσφατα εντοπίστηκε στρατιωτικό έγγραφο που πιστοποιεί την εκτέλεση του λαϊκού αγωνιστή της Κρήτης, Λευτέρη Σταμπολάκη, στις 4 Νοέμβρη 1947, μαζί με άλλους συμπατριώτες συναγωνιστές του, τα ονόματα των οποίων μνημονεύαμε.
Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι οι εκτελεσμένοι στο Λαζαρέτο ξεπερνούν τους 200, στοιχείο που αναδεικνύει την ανάγκη να συνεχιστούν οι ιστορικές έρευνες.
Αγιοβλασίτης Δημήτρης
Αικατερίνης Χρήστος
Αλεξιάδης Αλέξης
Αναγνωστόπουλος Μένιος
Αποστολόπουλος Κώστας
Αργυρίου Γιώργος
Βασιλιάς Γιώργος
Βαφάκης Θωμάς
Βόζιος Γιώργος
Γεωργαντάς Μήτσος
Γιαβρής Γιώργος
Γιαννάτος Μιχάλης
Γιάννου Φάνης
Γκερμάκης Κώστας
Γκλιάτης Θανάσης
Γόδας Νίκος
Δημάκος Νίκος
Δημητράκης Γιάννης
Διαβάτης Γιώργος
Δόμτσος Ηλίας
Ζερβός Τάσος
Θωμαΐδης Σάββας
Ιωάννου Δημήτρης
Καλαϊτζάκης Αντώνης
Καρράς Γιάννης
Κατής Φώτης
Κατσέλης Νώντας
Κατσιμίχας Γιώργος
Καφούρος Μάρκος
Κελεμπεσιώτης Πάνος
Κιτσοπάνος Γιώργος
Κίτσος Θοδωρής
Κλουτσινιώτης Σπύρος
Κολοβός Πολύβιος
Κομνηνός Γιάννης
Κουκούτσης Γιάννης
Κουρουτός Ταξιάρχης
Κουτσούμπεης Μιχάλης
Κουτσούρης Δημήτρης
Κουφουδάκης Φώτης
Κυριακίδης Κοσμάς
Κωνσταντόπουλος Βασίλης
Κωνσταντέλος Τάσος
Λαμπρακόπουλος Δημήτρης
Λάμπρου Γιάννης
Λάμπρου Λεωνίδας
Λένας Γιώργος
Λιάκουρας Ηλίας
Λούβαρης Γιώργος
Μαγνήσαλης Αγγελος
Μάμαλης Στάθης
Μάντζος Δημήτρης
Μαριόλης Γιάννης
Μαρτζούκος Γιάννης
Μαστρογιάννης Ηλίας
Μελεμένης Νίκος
Μικρόπουλος Αλέκος
Μιτούσης Ανδρέας
Μιχαήλ Κώστας
Μοντεσάντος Γεράσιμος
Μουστάκας Αποστόλης
Μπαλακτάρης Παναγιώτης
Μπάλλας Κώστας
Μπαμπαλιάρης Μόσχος
Μπαρής Νίκος
Μπάσιος Σαράντης
Μπέης Αντώνης
Μπέλλος Φίλιππος
Μπίρτσας Κώστας
Μπουμπούνας Αγάπιος
Μωραΐτης Μιχάλης
Ναυπλιώτης Λευτέρης
Νικολάου Νίκος
Ντούβας Σπύρος
Παναγιώτου Γιώργος
Παναγιώτου Κώστας
Παπαδημητρίου Θεόδωρος
Παπαδημητρόπουλος Λουκάς
Παπαδόπουλος Ανδρέας
Παπαδόπουλος Κώστας
Παπαδόπουλος Σωκράτης
Παπαπάνος Δημήτρης
Παστιανίδης Σωκράτης
Πελέκης Νίκος
Πιέρρος Σπύρος
Πολίτης Κώστας
Ρεμπάπης Δημήτρης
Ροδίτης Αριστείδης
Σαμπατζής Οδυσσέας
Σημάκης Νίκος
Σηφοδασκαλάκης Νίκος
Σκαλιστήρας Γιάννης
Σταμπολάκης Λευτέρης
Στρατής Μανώλης
Στρουμπούλας Νίκος
Σφακιανάκης Σήφης
Ταξιάρχης Παναγιώτης
Τζαβίδας Θανάσης
Τζανετής Λευτέρης
Τογλάτογλου Σίμος
Τράγος Φάνης
Τσαγκάρης Διαμαντής
Τσαντσαρίδης Σίμος
Τσέκενης Λεωνίδας
Τσιμπρίδης Κυριάκος
Τσουκλίδης Κώστας
Φαράντος Μπάμπης
Φραγκιαδάκης Λευτέρης
Χάλδας Νίκος
Χαραλαμπίδης Ευγένης
Χιόνης Αλέκος
Χριστοφίδης Κώστας
Ψυλλάκης Στρατής - Στάθης