Από τα πρώτα βήματα της ηγετικής ομάδας φάνηκε πολύ καθαρά πως ουδεμία πρόθεση είχαν να έρθουν σε ρήξη με το σύστημα επί της ουσίας. Αλλά και από την πλευρά της Αριστερής Πλατφόρμας φάνηκε καθαρά πως ουδεμία πρόθεση δεν είχε να έρθει σε ρήξη με τη συμβιβαστική γραμμή της παρέας του Τσίπρα. Ετσι, μετά τη σύμπραξη με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου ως ΠτΔ, ήρθε και η «συμφωνία» της 20ής Φλεβάρη (προ-μνημόνιο), τα καλέσματα για «πληρωμή του ΕΝΦΙΑ ως πατριωτικό καθήκον», το νέο μνημόνιο, και η γενικότερη κατρακύλα της κυβερνητικής κλίκας σε μια αστική διαχείριση ίδια και απαράλλαχτη με αυτή των προκατόχων της.

Ακόμα χειρότερα, αυτή η υπόδουλη στο διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο, αντεργατική - αντιλαϊκή και προκλητικά αμερικανόδουλη πολιτική εδώ και 4 χρόνια, εφαρμόζεται στο όνομα μιας κάποιας «Αριστεράς». Και αυτή η υποτιθέμενη «Αριστερά», που με περίσσιο θράσος σπιλώνει με την παρουσία της μνημεία όπως αυτό των κομμουνιστών της Καισαριανής, καταφέρνει σήμερα να συνεργάζεται με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ και τον Νετανιάχου, τον σφαγέα των Παλαιστινίων, τους Σαουδάραβες που σφυροκοπούν και αφανίζουν την Υεμένη, να παίζει ρόλο διαμεσολαβητή του ΝΑΤΟ, να δίνει βάσεις σωρηδόν και να βυθίζει τη χώρα όλο και περισσότερο στα σχέδια των ιμπεριαλιστών για όλη τη Βαλκανική αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, εκθέτοντάς την σε τεράστιους κινδύνους...

Τα δείγματα ομολογουμένως τα είχαμε πολύ νωρίτερα... Ομως η «θολούρα» που όλο αυτό το διάστημα έντεχνα καλλιεργούσαν τα ηγετικά στελέχη, καθώς και η πεποίθηση ότι έστω και τα ελάχιστα που έβαζε ως προϋπόθεση ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να αποτελέσουν την απαρχή μιας ουσιαστικής κοινωνικής αλλαγής, θαρρώ πως ήταν οι κύριες αιτίες που μας κράτησαν μέσα σε αυτό το συνονθύλευμα, να δίνουμε έναν πολύπλευρο και επίπονο εσωκομματικό αγώνα για την αλλαγή των συσχετισμών.

Προσωπικά, επέλεξα να δώσω αυτόν τον αγώνα από το 2013 έως και το 2015, μέσα από τις γραμμές της Κομμουνιστικής Τάσης. Κάποιες σημαντικές διαφωνίες ωστόσο ως προς την τακτική της οργάνωσης, τον Σεπτέμβρη του 2015, με οδήγησαν στο να αποχωρήσω και από εκεί και έκτοτε να ακολουθήσω μια πορεία εκτός κομμάτων μεν, ωστόσο μέσα στους κοινωνικούς αγώνες, αφού και μέσα από το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας και το ΠΑΜΕ δίνω μαζί με όλους τους υπόλοιπους τον αγώνα για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, αλλά και από το 2017 συμμετέχω στην Ομάδα Γυναικών Β. Κέρκυρας της ΟΓΕ, όπου μια παρέα γυναικών καταφέρνουμε να βγάζουμε με συνέπεια την εφημεριδούλα μας, την «Τσούχτρα», αλλά και να έχουμε μια σημαντική παρέμβαση μέσα στην τοπική κοινωνία με διάφορες δράσεις μας.

Είμαι βαθιά πεπεισμένη πλέον πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν της ανατροπής αυτού του αδηφάγου και άνισου, εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν που προτάσσει το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, αυτόν του ανυποχώρητου ταξικού αγώνα για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Μπορεί να μη συμφωνώ με όλα, μπορεί να ήθελα μια άλλη προσέγγιση σε μια σειρά ζητημάτων που αφορούν ελευθερίες και ατομικά δικαιώματα... Ομως συμφωνώ με το βασικό πρόταγμα και αυτό θαρρώ πως είναι υπεραρκετό για να στοιχίσω τις μικρές δυνάμεις μου στον αγώνα για έναν άλλο κόσμο, ομορφότερο, δίκαιο και ισότιμο για όλους, ειρηνικό, που θα υπηρετεί την αλληλεγγύη και τη συνεργασία των λαών ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών.

Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για αυταπάτες, πως αυτό το σύστημα μπορεί να αλλάξει «σταδιακά», πως μπορεί να γίνει μια «καλύτερη διαχείρισή του». Ηδη, και με δική μας ευθύνη, χάσαμε πολύ χρόνο αφήνοντας χώρο στον νεοφιλελευθερισμό να αλωνίζει και στον φασισμό να ξαναγεννιέται από τις στάχτες του... Ας διδαχτούμε από αυτό το τεράστιο πολιτικό μάθημα της εξέλιξης και κατάντιας του ΣΥΡΙΖΑ. Δίπλα στο ΚΚΕ λοιπόν, να δώσουμε αυτόν τον μεγάλο κοινωνικοπολιτικό αγώνα για να δυναμώσει η ταξική πάλη, να αφυπνιστεί η συλλογική ταξική συνείδηση. Να στηρίξουμε και να δυναμώσουμε παντού τις ταξικές δυνάμεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης»! Να κάνουμε αυτόν τον αγώνα δική μας υπόθεση!

Οι μάσκες έπεσαν, τα πραγματικά πρόσωπα αποκαλύφθηκαν και τώρα όλοι μπορούμε να δούμε πλέον ξεκάθαρα ότι πίσω από όλα αυτά βρίσκονται όλα ανεξαιρέτως τα αστικά κόμματα, με μόνη εξαίρεση το ΚΚΕ, δηλαδή τα κόμματα που ως υπέρτατο σκοπό τους έχουν την προάσπιση των συμφερόντων της ντόπιας - αλλά και ξένης όταν αυτό απαιτείται - άρχουσας τάξης.

Είτε κυβέρνηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με ακροδεξιό δεκανίκι τους ΑΝΕΛ, είτε το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ με τη ΝΔ, είτε μαζί είτε και μόνοι, με το χορό των βουλευτικών μεταγραφών καλά να κρατεί όταν αυτό είναι απαραίτητο, αν κάτι αποδεικνύεται περίτρανα είναι ότι καμιά σχέση δεν έχουν όλοι αυτοί με τα συμφέροντα του λαού και της εργατικής τάξης. Οσες προβιές και να αλλάξουν, όσα ονόματα και να μεταχειριστούν, η ουσία είναι ότι εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό και οι όποιες διαφωνίες τους είναι καθαρά για λόγους θολώματος των νερών για να είναι δυσδιάκριτοι οι ίδιοι και οι πολιτικές που ακολουθούν μπροστά στα μάτια των νέων, των ανέργων, των εργαζομένων, των συνταξιούχων.

Η μόνη αντίσταση και τώρα και στο παρελθόν και ο μόνος πραγματικός υπερασπιστής των συμφερόντων των ανθρώπων που παράγουν τον πλούτο και προασπίζονται αυτόν τον τόπο, είναι το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του, η ιδεολογία του και οι δράσεις του. Ετσι η συμπόρευση και η στήριξη των δυνάμεων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές και των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές είναι επιτακτικό καθήκον.

Είσαστε χαμένοι.

(...) Πιάστε, πάρτε αυτό που σας αρνιούνται»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Επέλεξα συνειδητά ως τίτλο τους συγκεκριμένους στίχους του Μπρεχτ, επειδή θεωρώ ότι κάτω από τις παρούσες πολιτικο-οικονομικές συνθήκες έχουμε καθήκον, απέναντι κυρίως στα παιδιά μας, να συμπεριφερθούμε με ωριμότητα, υπευθυνότητα και σύνεση. Η βαθιά κρίση που ακουμπά κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής και μετατρέπεται εντέλει και σε προσωπική κραυγή αγωνίας, δεν μπορεί να ανατραπεί με ασαφείς πολιτικούς στόχους και παραπλανητικά ημίμετρα. Η δυνατότητα της ενεργού συμμετοχής μας στα πολιτικά δρώμενα στην παρούσα φάση ενισχύεται ενόψει των εκλογικών αναμετρήσεων.

Με αφορμή, λοιπόν, αυτών των διαδικασιών καλούμαστε να ενισχύσουμε με την ψήφο μας το κόμμα του ΚΚΕ επειδή, κατά τη γνώμη μου, είναι το μόνο που δείχνει ιδεολογική συνέπεια, αγωνιστική τακτική, πολιτική ηθική και διακρίνεται για διεκδικητικό τεκμηριωμένο λόγο. Οι παρεμβάσεις του Κόμματος τόσο στο Κοινοβούλιο όσο και στους μαζικούς λαϊκούς αγώνες αποδεικνύουν την ωριμότητα του ΚΚΕ να διαδραματίσει ρόλο πρωτοπόρου στην ανατροπή των εφιαλτικών πολιτικών που μας οδήγησαν στην παρακμή.

Η πνευματική, οικονομική και ηθική αποδυνάμωση της κοινωνίας πρέπει να ανατραπεί τώρα με τη στήριξη των ψηφοδελτίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Το παράδειγμα της δημοτικής αρχής της Πάτρας αποτελεί πηγή έμπνευσης για τις λαϊκές τάξεις, καθώς αποδείχθηκε ότι οι δυνάμεις του ΚΚΕ στην πόλη άσκησαν με επιτυχία πολιτικές ενίσχυσης των λαϊκών στρωμάτων και αντιστάθηκαν περήφανα στις προκλήσεις του ντόπιου σάπιου πολιτικού συστήματος.

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» στην Πάτρα ανέδειξε τα προβλήματα του λαού, έφερε τις λύσεις με διεκδικητικό πείσμα, οραματίστηκε και υλοποίησε έργα που ανακούφισαν και «ελευθέρωσαν» αυτούς που η κρίση οδήγησε στο περιθώριο. Εχοντας επανειλημμένως αποδειχθεί ότι ο μόνος υγιής πολιτικός χώρος που εκφράζει τα δικαιώματα του λαού χωρίς λαϊκίστικες φιοριτούρες είναι το ΚΚΕ, πρέπει να στηρίξουμε σε όλη την Ελλάδα τα ψηφοδέλτια που στηρίζονται από το Κόμμα για να μην αισθανθούμε ποτέ ξανά χαμένοι.

Τα συμφέροντα του συστήματος υπονομεύουν την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων, καταπατούν τα δικαιώματά τους, παρεμβαίνουν άναρχα στο φυσικό περιβάλλον και προάγουν την αισθητική του καταναλωτικού κιτς ως πολιτισμό. Ξεζουμίζουν οτιδήποτε θα επιφέρει κέρδος και δη το μέγιστο. Εμπόδιο σε αυτήν την ασυδοσία βρίσκονται το ΚΚΕ και η «Λαϊκή Συσπείρωση», που όχι μόνο αντιστέκονται, αλλά αφυπνίζουν το λαό και οργανώνουν το επόμενο βήμα του. Η πείρα του ΚΚΕ είναι αυτή που κάνει κάθε αγώνα του πατραϊκού λαού νικηφόρο.

Η διεκδίκηση των λαϊκών αναγκών μέσω της μαζικής κινητοποίησης του ίδιου του λαού είναι αυτό που πλήττει σήμερα το σύστημα και καθιστά τον δήμο της Πάτρας επικίνδυνο δήμο για τα καπιταλιστικά συμφέροντα. Γιατί σήμερα προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας πείσουν ότι είναι και δικό μας συμφέρον η ανάπτυξη των επιχειρήσεων (θέσεις εργασίας, αύξηση τουρισμού, κ.λπ.). Αποκρύβουν, όμως, το γεγονός ότι έτσι θα «χορεύουμε» διαρκώς στο ρυθμό της ελεύθερης αγοράς.

Η νέα γενιά επιστημόνων και εργαζομένων βιώνει στο έπακρο την εκμετάλλευση, παραχωρώντας όλες τις δυνάμεις της για μια καλύτερη τύχη. Το ΚΚΕ με τις θέσεις και τις επιστημονικές αναλύσεις αναδεικνύει ότι τα αίτια της φτώχειας, της έλλειψης ίσων ευκαιριών, των εμποδίων για προσωπική ανάπτυξη και της απαξίωσης της συλλογικής ζωής δεν είναι θέμα τύχης ή ατυχίας. Είναι ο ακραίος ανταγωνισμός μεταξύ εκείνων που κατέχουν την οικονομία. Η συμπόρευση όλων των προοδευτικών δυνάμεων υπό την πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ, σε όλες τις διαβαθμίσεις της πολιτικής ζωής, θα καταστήσει την κοινωνία κυρίαρχη με γνώση, στόχο και οργάνωση.