Μαζική και σε πνεύμα αγωνιστικής ανάτασης ήταν η εκδήλωση που πραγματοποίησαν η ΚΟ Γερμανίας του ΚΚΕ και οι Οργανώσεις Γερμανίας της ΚΝΕ, στο Βερολίνο, με θέμα «80 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη: Εκεί που η Κόκκινη Σημαία τσάκισε τον ναζισμό, ανεμίζει ξανά μέχρι την τελική νίκη των λαών!» και κεντρικό ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος Δημήτρη Κουτσούμπα.

Τους παρευρισκομένους στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων Maschinenhaus στο κέντρο της πόλης, ανάμεσά τους συντρόφους και συντρόφισσες από Οργανώσεις που πρώτευσαν και κέρδισαν την άμιλλα της Οικονομικής Εξόρμησης, καλωσόρισε ο Νίκος Ζαχαρόπουλος, Γραμματέας της ΚΟ Γερμανίας. Ευχαρίστησε ιδιαίτερα όσους συνέβαλαν στην επιτυχή πραγματοποίηση της εκδήλωσης, αλλά και την ΚΟ Γερμανίας του ΚΚ Τουρκίας για τη συντροφική υποστήριξη και βοήθεια που πρόσφερε.

Τα νέα φτάνουν γρήγορα σε κάθε γωνιά, γεμίζουν με χαμόγελο εκατομμύρια λαϊκών ανθρώπων. Οι αγωνιστές, οι λαϊκοί μαχητές από την Απω Ανατολή έως την Καισαριανή και το Μπούχενβαλντ σφίγγουν τη γροθιά τους.

Οι εφημερίδες τυπώνουν την εικόνα του Στάλιν στο εξώφυλλό τους, από τα ραδιόφωνα σε όλες τις γλώσσες του κόσμου ακούγεται η λέξη «Νίκη». Τις επόμενες ώρες ανακοινώνεται πως ο Χίτλερ αυτοκτόνησε, με τον Αμερικανό ανταποκριτή να λέει ότι έμοιαζε «με τον ποντικό που πιάνεται στη φάκα». Στις 2 του Μάη το μεσημέρι τα γερμανικά στρατεύματα σταματούν σχεδόν κάθε αντίσταση.

Η πλήρης κύκλωση του Βερολίνου από τον Κόκκινο Στρατό είναι η κατάληξη της θριαμβευτικής πορείας του, που περιλάμβανε σημαντικές, καθοριστικές νίκες για την εξέλιξη του πολέμου, στη Μόσχα, στο Κουρσκ, στο Στάλινγκραντ.

Ως μέρα τιμής, μνήμης και υπόκλισης στα εκατομμύρια που έπεσαν στον αγώνα για να συντριβεί ο ιμπεριαλιστικός φασιστικός - ναζιστικός Αξονας.

Ως μέρα υπενθύμισης της τεράστιας προσφοράς του Κόκκινου Στρατού, του σοβιετικού λαού και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων της Ευρώπης, στα οποία πρωτοστάτησαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα. Γιατί η Σοβιετική Ενωση σήκωσε το κύριο βάρος της πάλης κατά του φασισμού - ναζισμού, πληρώνοντας βαρύτατο κόστος.

Το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών, των εργοστασίων, του πλούτου που είχε δημιουργήσει με μεγάλο μόχθο και ενθουσιασμό ο σοβιετικός λαός, στη διάρκεια δύο δεκαετιών, καταστράφηκε και λεηλατήθηκε από τους ναζί εισβολείς.

Η Σοβιετική Ενωση προσέφερε πάνω από 25 εκατομμύρια νεκρούς και πάνω από 10 εκατομμύρια ανάπηρους και τραυματίες, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο ανθός του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκοι), της Κομμουνιστικής Νεολαίας (Κομσομόλ) και των οργάνων της σοσιαλιστικής εξουσίας.

Ο σοβιετικός λαός προσέφερε πρωτόγνωρες θυσίες στην τιτάνια μάχη εναντίον του φασισμού - ναζισμού, ακριβώς επειδή πολεμώντας για τη σοσιαλιστική πατρίδα υπερασπιζόταν το πρώτο εργατικό κράτος και τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής που τότε θεμελιώνονταν, όλα όσα είχαν προσφέρει στην ανάπτυξη της σοσιαλιστικής παραγωγής με στόχο την κοινωνική ευημερία.

Παράλληλα, η δράση του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος ως επαναστατικής εργατικής πρωτοπορίας αποδείχθηκε έμπρακτα, στη δυνατότητα οργάνωσης του σοβιετικού λαού, τόσο στα πεδία των μαχών και στα μετόπισθεν όσο και πίσω από τις γραμμές του εχθρού, στα κατειλημμένα σοβιετικά εδάφη, όπου πρωτοστάτησε στην οργάνωση του παρτιζάνικου κινήματος.

Αυτή είναι η Ιστορία, η αλήθεια. Η ιστορική αλήθεια! Και επισφραγίστηκε εδώ στο Βερολίνο, στη Γερμανία, με την Κόκκινη Σημαία να τσακίζει τον ναζισμό και νικηφόρα να ανεμίζει.

Εδώ που ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ενγκελς έθεσαν τα θεμέλια της κοσμοθεωρίας μας, του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού, του επιστημονικού σοσιαλισμού.

Εδώ που ο Καρλ Λίμπκνεχτ και η Ρόζα Λούξεμπουργκ ίδρυσαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, πρωτοστάτησαν στην Επανάσταση του Νοέμβρη του 1918 και γι' αυτήν τη δράση τους εξοντώθηκαν από τους σοσιαλδημοκράτες.

Εδώ που ο Ερνστ Τέλμαν μαζί με τους υπόλοιπους Γερμανούς κομμουνιστές έγραψαν σελίδες απαράμιλλου ηρωισμού στην πάλη ενάντια στην αστική τάξη και τους ναζί. Εδώ που μετά τη συντριβή του ναζισμού, σε ένα σημαντικό τμήμα της χώρας οικοδομήθηκε για δεκαετίες ο σοσιαλισμός, στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, την DDR.

Η Ιστορία δεν θα βαλτώσει στον βούρκο της ταξικής εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Θα την ξελασπώσουμε με την κοινή ανατρεπτική πάλη των λαών ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα. Με τους κομμουνιστές πάντα μπροστά. Με τις ιδέες, το Πρόγραμμα, τη δράση μας.

Με την αντοχή, την επιμονή, το σχέδιο, διδαγμένοι από τα συμπεράσματα όλης αυτής της πολυκύμαντης και συγκλονιστικής ιστορικής πορείας του ΚΚΕ και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Γιατί ο σοσιαλισμός θα νικήσει, γιατί θα νικήσει το δίκιο των λαών.

Πριν λίγες μέρες, από την ηρωική πόλη της Καισαριανής σημάναμε την έναρξη του γιορτασμού των 80 χρόνων της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Εκεί όπου την Πρωτομαγιά του '44 200 ήρωες κομμουνιστές, αλύγιστοι της ταξικής πάλης, έπεφταν με το κεφάλι ψηλά χωρίς να προδώσουν τον αγώνα, τον λαό.

Χωρίς να προδώσουν το Κόμμα τους, το τιμημένο ΚΚΕ, που αποτέλεσε τον εμπνευστή, οργανωτή και κύριο αιμοδότη της μεγάλης ΕΑΜικής Αντίστασης, ενός από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα της κατεχόμενης Ευρώπης, όταν οι αστικές δυνάμεις της χώρας επέλεγαν είτε την αποχή από τον αγώνα είτε τη συνεργασία με τις αρχές Κατοχής.

Ενα ηρωικό κίνημα που τόλμησε να τα βάλει με έναν αντίπαλο που τη δεδομένη στιγμή φάνταζε ανίκητος, που δεν δίσταζε να διαπράξει τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα, γεμίζοντας την Ελλάδα με τόπους μαρτυρίου.

Η Βιάννος, η Κάνδανος, τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, ο Χορτιάτης, η Μεγαλόπολη, η Κοκκινιά, η Καισαριανή, όπως και τόσοι άλλοι τόποι ολοκαυτώματος και μαζικών εκτελέσεων, στέκουν αδιάψευστοι μάρτυρες της ιμπεριαλιστικής φασιστικής - ναζιστικής θηριωδίας. Αυτά τα εγκλήματα δεν πρέπει να ξεχαστούν!

Με την ευκαιρία της επίσκεψής μας εδώ στο Βερολίνο, στη Γερμανία, για την επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης, θέλουμε για μια ακόμη φορά να θέσουμε και το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων από τις θηριωδίες των ναζιστικών κατοχικών στρατευμάτων.

Επανορθώσεις - αποζημιώσεις που αρνούνται να αποδώσουν οι γερμανικές κυβερνήσεις, εκμεταλλευόμενες την απαράδεκτη στάση της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και των προηγούμενων, που δεν έκαναν καμία απολύτως ενέργεια για την πρακτική διεκδίκησή τους. Η απόδοση όμως των γερμανικών αποζημιώσεων αποτελεί δίκαιο αίτημα του ελληνικού λαού, των αντιστασιακών οργανώσεων, των συγγενών των θυμάτων.

Στηρίζουμε τον αγώνα τους και διεκδικούμε να αποδοθούν στον ελληνικό λαό:

- Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο - ληστεία που επιβλήθηκε στην κατεχόμενη Ελλάδα από τη ναζιστική Γερμανία.

- Οι αποζημιώσεις για τις τεράστιες καταστροφές στις υποδομές, που προκάλεσαν τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής.

- Οι αποζημιώσεις των θυμάτων των φρικιαστικών ναζιστικών εγκλημάτων στις μαρτυρικές πόλεις και χωριά της Ελλάδας, των ομήρων στα ναζιστικά στρατόπεδα και στα εργοστάσια των γερμανικών μονοπωλίων.

- Η επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών ανεκτίμητης αξίας και των θησαυρών πολιτιστικής κληρονομιάς που λεηλατήθηκαν από τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις.

Παραμένει ως πολύτιμο ιστορικό δίδαγμα για το Κόμμα μας ότι σε όλες τις συνθήκες, και κάτω από κάθε συσχετισμό δυνάμεων, πρέπει να είναι αταλάντευτη η προσήλωση στον στόχο της εργατικής εξουσίας. Να μην αλλάζει ράγες και περιεχόμενο ο στόχος της Λαϊκής Συμμαχίας, ως κοινωνικής συμμαχίας με αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση πάλης, ως εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι συνολικά στην αστική εξουσία. Μόνο έτσι μπορεί να έχει προοπτική η εργατική - λαϊκή πάλη!

Αυτήν τη συζήτηση, για την προοπτική της εργατικής - λαϊκής πάλης στην Ελλάδα, ανοίγουμε, φίλες και φίλοι, πλατιά μέσα στους εργαζόμενους, στον λαό μας.

Ο ελληνικός λαός, με τη μεγαλειώδη συμμετοχή του στις απεργιακές συγκεντρώσεις και στα συλλαλητήρια των προηγούμενων μηνών, για να υπάρξει δικαίωση για το έγκλημα των Τεμπών, βούλωσε πολλά στόματα και απέδειξε ότι η φωνή του μπορεί να ακουστεί δυνατά.

Εκατομμύρια λαού και νεολαίας απέργησαν, πλημμύρισαν δρόμους και πλατείες σε όλη την Ελλάδα, ζητώντας δικαίωση για το έγκλημα των Τεμπών, που εξακολουθεί να εξοργίζει τον λαό μας, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ να «τη βγάλει καθαρή».

Ο λαός μας όμως εξακολουθεί να εξοργίζεται, να αγανακτεί, να ανησυχεί συνολικά για όσα βιώνει ως συνέπειες της πολιτικής που ιεραρχεί τα καπιταλιστικά κέρδη, που γι' αυτόν σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης, επίθεση στο εισόδημά του, με την ακρίβεια, τον μισθό που δεν φτάνει, τους φόρους, την άθλια κατάσταση στην Παιδεία, στην Υγεία, αλλά και τις διεθνείς εξελίξεις με την εμπλοκή της χώρας μας στα πολεμικά μέτωπα.

Γιατί παρά τα όσα λέει η κυβέρνηση της ΝΔ, επιδεικνύοντας τα ματωμένα πλεονάσματα που έχει πληρώσει ο λαός με φορολογία και περικοπές, τίποτα απ' όσα εξαγγέλλει ή διαρρέει ότι θα εξαγγείλει στη ΔΕΘ δεν αποτελεί βήμα βελτίωσης της ζωής του. Ούτε στη Δευτέρα Παρουσία.

Γιατί οι εργαζόμενοι και ο λαός μετρούν διαχρονικά τεράστιες απώλειες ως αποτέλεσμα των μνημονίων που επιβλήθηκαν πριν από 10 - 15 χρόνια από όλα τα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους μικρότερους συνοδοιπόρους τους, με τους βασικούς νόμους να ισχύουν και σήμερα στο ακέραιο.

Ποια βελτίωση στη ζωή του θα δει ο συνταξιούχος με μόλις 0,68 ευρώ τη μέρα, όταν η κυβέρνηση κόβει κάθε συζήτηση για την επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης, που έχασε με τους μνημονιακούς νόμους;

Ποια βελτίωση θα δει ο εργαζόμενος με την επιστροφή ενός ενοικίου τον χρόνο από το κράτος, όταν τα ενοίκια έχουν αυξηθεί κατά 49% από το 2019 και όλοι προεξοφλούν ότι θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο, και οι πλειστηριασμοί γενικεύονται;

Βελτίωση στους δείκτες των καπιταλιστικών κερδών τους μπορεί να δει μόνο το μεγάλο κεφάλαιο, οι διάφοροι επενδυτές και όσοι μεγαλοεπιχειρηματίες ετοιμάζονται να ξεκοκαλίσουν τα εξοπλιστικά πακέτα της στροφής στην πολεμική οικονομία.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, ό,τι και να κάνει ο Μητσοτάκης, ήδη έχει υποστεί μεγάλη «φθορά», έχει χάσει τη στήριξη, ακόμα και την ανοχή μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων της, λόγω της δυσαρέσκειας από την πολιτική της.

Και επειδή, όπως φαίνεται, η συγκρότηση ενός άλλου πόλου στο αστικό πολιτικό σύστημα, δήθεν προοδευτικού, πέριξ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, για να συγκρατεί αυτήν τη δυσαρέσκεια εντός των τειχών, έχει τις δυσκολίες της, εξαιτίας των αμαρτιών που κουβαλάνε, ε, παίρνουν και τα μέτρα τους.

Τι κάνουν; Ως συνήθως, τα γνωστά! Εμφανίζουν κόμματα πυροτεχνήματα, όπως η Πλεύση Ελευθερίας, που επιλέγονται μάλιστα ως βολικοί αντίπαλοι από την εκάστοτε κυβέρνηση, σπρώχνονται και από το σύστημα, αξιοποιούνται όποτε χρειαστεί με διάφορους τρόπους και μετά «φτου κι απ' την αρχή».

Η λύση για τον λαό μας βρίσκεται μακριά και πέρα από όλους αυτούς. Βρίσκεται στην οργάνωση της πάλης του μέσα από τα σωματεία, τους συλλόγους, τους φορείς του, για να δυναμώσουν παντού οι εστίες αντίστασης, για να συγκροτηθεί ένα μεγάλο, πανελλαδικό, αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό κίνημα που θα περνάει στην αντεπίθεση απέναντι στην «πολεμική» επίθεση του αντιπάλου. Θα συνενώνει την εργατική τάξη με τους βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, επιστήμονες και αγρότες, θα ανοίγει τον δρόμο για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, αυτού του σάπιου συστήματος.

Σήμερα, 80 χρόνια μετά, οι παράγοντες που οδήγησαν στο μακελειό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όχι απλά υπάρχουν, αλλά κάνουν την παρουσία τους πιο εμφανώς από ποτέ.

Οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών κρατών και συμμαχιών για τις αγορές, τις σφαίρες επιρροής, τις πρώτες ύλες και τους δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων οξύνονται πλέον με όλες τις μορφές. Και με τη χρήση της πολιτικής ισχύος και με τις κυρώσεις και με τους δασμούς, αλλά και με τα όπλα στα πεδία των μαχών.

Και τα μικρά παιδιά έχουν πλέον καταλάβει ότι αυτό είναι που διεξάγεται εδώ και πάνω από τρία χρόνια στο έδαφος της Ουκρανίας, ανάμεσα στην ουκρανική αστική τάξη και τους συμμάχους της - ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ - από τη μία, και στη ρωσική αστική τάξη και τους δικούς τους συμμάχους από την άλλη.

Η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν πρόκειται για κάποια «μάχη υπεράσπισης των δυτικών φιλελεύθερων αξιών ενάντια στον ολοκληρωτισμό», όπως παραμύθιαζαν τους λαούς η ελληνική και η γερμανική κυβέρνηση, η Κομισιόν, το ΝΑΤΟ και οι παπαγάλοι τους, για να τους πείσουν ότι αξίζει να επωμιστούν κάθε θυσία για αυτή.

Ούτε φυσικά και πρόκειται για καμιά μάχη τάχα για «να καθαρίσει η Ουκρανία από τους ναζί» ή «ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό», όπως έλεγε η ρωσική κυβέρνηση και διάφοροι δικοί της άνθρωποι στις χώρες μας.

Εχουν αποκαλυφθεί περίτρανα όλα αυτά τα ψέματα σήμερα, που είναι σε πλήρη εξέλιξη τα παζάρια για τη μοιρασιά του πλούτου του ουκρανικού λαού.

Ο Τραμπ, ο Πούτιν, ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές κοντράρονται και συζητούν για το «ποιος θα βάλει στο χέρι τι» και όχι για τίποτα αξίες.

Η μεγάλη εικόνα είναι ότι σήμερα εξελίσσεται η μάχη για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, ανάμεσα στις ΗΠΑ που κατέχουν αυτή τη θέση από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και στην Κίνα που απειλεί να τις εκτοπίσει.

Οι νίκες του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία έχουν προκαλέσει ρήγμα στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, καθώς οι ΗΠΑ θέλουν να απεμπλακούν - αποκομίζοντας βέβαια πρώτα σημαντικά οφέλη - να αφήσουν στους Ευρωπαίους - τη Γερμανία, τη Γαλλία κ.ο.κ. - το μεγαλύτερο βάρος αυτής της αντιπαράθεσης στο ουκρανικό μέτωπο, ώστε να επικεντρωθούν στην αντιπαράθεσή τους με την Κίνα.

Η ιστορία - και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - διδάσκει ότι τέτοιες ανακατατάξεις δεν έγιναν ποτέ αναίμακτα. Και βέβαια τέτοιες αντιπαραθέσεις χρειάζονται όπλα, πολλά όπλα, χρειάζονται επί της ουσίας όλα τα γρανάζια της οικονομίας να δουλεύουν για τις ανάγκες του πολέμου.

Χρειάζονται όλο και περισσότεροι πόροι να περικόπτονται από την - έστω υποτυπώδη - κάλυψη των λαϊκών αναγκών και να κατευθύνονται στους εξοπλισμούς και στις επιδοτήσεις των βιομηχάνων, κυρίως της πολεμικής βιομηχανίας.

Αυτή είναι η στροφή στην πολεμική οικονομία που έχει διακηρύξει η ΕΕ, η «ιστορική καμπή», όπως την είχε αποκαλέσει ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος της Γερμανίας το 2022, για να έρθει τώρα ο καινούριος, ο χριστιανοδημοκράτης, που εκλέχτηκε προχθές, για να τη συνεχίσει, συγκυβερνώντας βέβαια με τους σοσιαλδημοκράτες, γιατί πώς να το κάνουμε, αυτές οι δουλειές χρειάζονται ευρύτερες αστικές συναινέσεις.

Σαν τη συναίνεση που παρείχαν στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του Βελόπουλου και άλλοι ψηφίζοντας τις πολεμικές δαπάνες στον κρατικό προϋπολογισμό που έφερε η κυβέρνηση της ΝΔ, του Μητσοτάκη.

Στη Γερμανία αναθεωρήθηκε το συνταγματικά κατοχυρωμένο «φρένο χρέους», που για χρόνια κάποιοι διαφήμιζαν και στον ελληνικό λαό ως πρότυπο υπευθυνότητας, προκειμένου να μπορούν οι πολεμικές δαπάνες να φτάσουν έως και το 1 τρισεκατομμύριο.

Στην Ελλάδα, λυτοί και δεμένοι έχουν πέσει από πάνω, για να πείσουν τον λαό να αποδεχτεί ότι θα διαιωνίζεται το χάλι στα σχολεία και τα νοσοκομεία, οι παγωμένοι μισθοί και οι συντάξεις, αφού τώρα προέχει, όπως λένε, «να θωρακιστεί αμυντικά η χώρα».

Το τι εννοούν, βέβαια, αυτοί όταν μιλάνε για «άμυνα», το βλέπουμε όταν στέλνουν τους πυραύλους Patriot στη Σαουδική Αραβία, ή τις πολεμικές φρεγάτες στην Ερυθρά, και τα όπλα, τις σφαίρες και τα θωρακισμένα στην Ουκρανία. Τώρα μάλιστα διαβάζουμε πως σχεδιάζουν να στείλουν και Patriot εκεί.

Η Γερμανία ήταν η πρώτη και η Ελλάδα η τρίτη χώρα της ΕΕ, οι οποίες έσπευσαν να καταθέσουν αίτημα εξαίρεσης των πολεμικών δαπανών από τους δημοσιονομικούς περιορισμούς, για να μπορέσουν να δώσουν ακόμα περισσότερα!!!

Με τη στροφή στην πολεμική οικονομία, προσπαθούν να πετύχουν και μια πρόσκαιρη οικονομική αναζωογόνηση, να μεταθέσουν για λίγο αργότερα το ξέσπασμα μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης, που, ειδικά στη Γερμανία της τριετούς ύφεσης, φαίνεται ήδη καθαρά στον ορίζοντα.

Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια δηλαδή, και ευκαιρίες για κερδοφόρες επενδύσεις για τους καπιταλιστές, μιας και η «πράσινη ανάπτυξη» δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, και διεκδίκηση μεγαλύτερου κομματιού της ιμπεριαλιστικής λείας μέσω της παραγωγικής κατανάλωσης του πολεμικού προϊόντος.

Γι' αυτό στη Γερμανία προβάλλεται ως λύση απέναντι στη μειωμένη παραγωγή της αυτοκινητοβιομηχανίας η μετατροπή της σε πολεμική, με «τυράκι στη φάκα» τη διατήρηση των θέσεων εργασίας.

Γι' αυτό στην Ελλάδα οι ίδιοι που διέλυσαν την κρατική αμυντική βιομηχανία τα χρόνια των μνημονίων, τώρα καλούν τον λαό να κάνει δική του αγωνία το πόσο μεγάλο κομμάτι από τα εξοπλιστικά πακέτα θα καταλήξει σε χέρια Ελλήνων βιομηχάνων, οι οποίοι ήδη τρίβουν τα χέρια τους, περιμένοντας τις υπεργολαβίες από τα αμερικάνικα, ισραηλινά και άλλα μονοπώλια.

Με το πιστόλι στον κρόταφο, οι λαοί καλούνται να αποδεχθούν ως σωτηρία τους πολεμικούς στόχους των ιμπεριαλιστών, ενώ τους οδηγούν κατευθείαν στον όλεθρο, βάζοντάς τους να παράγουν τα κανόνια, πριν τους στείλουν να γίνουν κρέας γι' αυτά.

Στο προσκήνιο προβάλλει τώρα ακόμα πιο επιτακτικά η ανάγκη να διαχωριστεί ο λαός και το κίνημά του από αυτούς τους σχεδιασμούς, και στη Γερμανία και στην Ελλάδα και παντού. Δυναμώνοντας τη δική του αυτοτελή πάλη, να ανατρέψει την εξουσία των εκμεταλλευτών, που για τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς τους δεν διστάζουν μπροστά σε κανένα έγκλημα.

Για να μπορέσουν επιτέλους οι μεγάλες σύγχρονες παραγωγικές δυνατότητες σε κάθε χώρα να αξιοποιηθούν σχεδιασμένα με σκοπό τη βελτίωση της ανθρώπινης ζωής και όχι για να σπέρνουν τον θάνατο.

Ο προηγούμενος αιώνας, που «εγκαινιάστηκε» με τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση το 1917, συνεχίστηκε με την εποποιία της Αντιφασιστικής Νίκης το 1945. «Εκλεισε» δυστυχώς με τις αντεπαναστατικές ανατροπές της περιόδου 1989-1991, τις τραγικές συνέπειες τις ζούμε όλοι μας τα τελευταία 35 χρόνια.

Οι λαοί όμως αναγνωρίζουν την ανωτερότητα του σοσιαλισμού, παρά τις αδυναμίες του, κυρίως αυτοί που τον έζησαν, ανάμεσά τους και η πλειοψηφία των Γερμανών που έζησαν στην DDR.

Ο 21ος αιώνας δείχνει ήδη σε όλο το «μεγαλείο» της τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, με τους πολέμους, τις κρίσεις, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την ανεργία, την καταπίεση.

Το να τιμάς λοιπόν την Ιστορία, σημαίνει πάνω από όλα να τη μελετάς, βγάζοντας σύγχρονα συμπεράσματα για την πάλη σήμερα και να συνεχίζεις να παλεύεις ακόμη πιο δυναμικά, πιο μαχητικά, πιο αποτελεσματικά.

Το ΚΚΕ έρχεται από μακριά και πηγαίνει πολύ μακριά. Με το αίμα των καλύτερων παιδιών του, έχει αποδείξει την αφοσίωσή του στην εργατική τάξη, στο δίκιο του λαού, στον σοσιαλισμό, στον προλεταριακό διεθνισμό! Από τα χαρακώματα του Ισπανικού Εμφυλίου έως την Καισαριανή.

Εχουμε λοιπόν απέναντι στις προηγούμενες γενιές κομμουνιστών, όπως και απέναντι στη σημερινή και τις επόμενες γενιές, ένα σημαντικό χρέος. Να συνεχίσουμε στον δρόμο που χαράχτηκε με μεγαλύτερη ακόμα γνώση, αισιοδοξία, τόλμη και ορμή, μέχρι την τελική νίκη των λαών.

Στις πλάτες μας πέφτει το μεγάλο καθήκον να δικαιώσουμε τις προσδοκίες, να συμβάλλουμε στην πάλη των λαών όλου του κόσμου.

Η πάλη που δίνουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, γνωρίζουμε ότι κάνει κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές στο εξωτερικό να τη μελετούν, να θέλουν να τη γνωρίσουν, να τη συζητήσουμε.

Θα ήθελα να αναφέρουμε ένα γεγονός μόνο, ως παράδειγμα. Κατά τη συνεχή εναλλαγή βαθιάς οικονομικής κρίσης με την ασταθή οικονομική ανάκαμψη στη χώρα μας τα τελευταία 15 χρόνια, που «έστειλε» πολλούς από εσάς στο εξωτερικό, αποδείχτηκε περίτρανα η ορθότητα κατηγορηματικής εναντίωσης του ΚΚΕ για στήριξη, συμμετοχή ή ανοχή σε κάθε μορφή καπιταλιστικής διαχείρισης που άσκησαν και ασκούν τα συστημικά κόμματα, με όποιο πρόσημο και ονομασία κι αν παρουσιάστηκαν.

Αυτή η στάση βοήθησε και βοηθά και άλλους λαούς, κινήματα, να μην πέσουν στην παγίδα που στήνουν και σε άλλες χώρες οι καπιταλιστές για δήθεν «ενότητα της Αριστεράς», των «προοδευτικών δυνάμεων», καλλιεργώντας τη λογική του «μικρότερου κακού».

Αλλωστε, αντίστοιχη πείρα υπάρχει και στο Βερολίνο. Οπου οι λαϊκές προσδοκίες για ανθρώπινα ενοίκια (αφού ο καπιταλισμός μετέτρεψε και τη στέγη σε εμπόρευμα) οδήγησαν αρκετούς εργαζόμενους εδώ να στηρίξουν την «Αριστερά», την DIE LINKE, η οποία, βέβαια, αναρριχώμενη στην εξουσία στο κρατίδιο υλοποίησε την ίδια πολιτική με τα άλλα αστικά κόμματα, έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια τη λαϊκή εναντίωση στην εμπορευματοποίηση της στέγης που εκφράστηκε και με τοπικό δημοψήφισμα.

Τα λέμε όλα αυτά γιατί, στις σημερινές συνθήκες της πολεμικής οικονομίας και πολεμικής προετοιμασίας, θα φουντώσουν ξανά τα διλήμματα, οι πιέσεις προς την εργατική τάξη, να μπει «κάτω από ξένη σημαία».

Συνολικότερα, οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ στο εξωτερικό έχουν μεγάλη προσφορά στη στήριξη και προώθηση της πολιτικής του ΚΚΕ και αυτό συμβαίνει και εδώ στη Γερμανία. Σήμερα, μπορούν να αναλάβουν πρόσθετες ευθύνες, να εντάξουν πιο ουσιαστικά στη δράση τους τον στόχο της επίδρασης για την ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος.

Αυτή θα είναι μια πολύ σημαντική συμβολή στην κατεύθυνση αναζωογόνησης του Κομμουνιστικού Κινήματος, για το μεγάλο άλμα των νέων ορμητικών και νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων, που μπορούν να συγκλονίσουν και αυτόν τον αιώνα.

Για αυτό απαιτείται από σήμερα η ιδεολογικοπολιτική δουλειά και η μαζική δράση σε κάθε χώρα, σε κάθε μεγάλη πόλη, σε μεγάλα εργοστάσια, επιχειρήσεις, σε χώρους εκπαίδευσης και Υγείας, με σχέδιο, χαρτογράφηση, με μεγαλύτερη επιμονή στους ντόπιους εργαζόμενους, παίρνοντας υπόψη τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, την κατάσταση που βιώνουν από την επίθεση του κεφαλαίου και την πολιτική των αντιλαϊκών κυβερνήσεων.

Απαιτείται ένταση της διαπάλης με τα αστικά κόμματα, ιδιαίτερα με τη σοσιαλδημοκρατία, που δουλεύει μεθοδικά για τη χειραγώγηση των εργαζομένων, ελέγχει και έχει προσδέσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ευρώπη και σε άλλες περιοχές στο άρμα του κεφαλαίου. Διαπάλη με τον οπορτουνισμό που λειτουργεί διαβρωτικά χρησιμοποιώντας το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), τη λεγόμενη «Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα» και άλλα τέτοια σχήματα.

Απαιτείται να δουλέψουμε με κατεύθυνση οργάνωσης των κομμουνιστών και των φίλων του Κόμματος στα συνδικάτα, με αυτοτελή δουλειά και επεξεργασμένα πλαίσια δράσης, με στόχο τη συγκρότηση πυρήνων, επιτροπών αγώνα, από Ελληνες και ντόπιους εργάτες, σε διαπάλη με τις ηγεσίες και τους μηχανισμούς των συνδικάτων που ελέγχονται από την εργοδοσία, τους μηχανισμούς της σοσιαλδημοκρατίας. Να δουλέψουμε σε συντονισμό με τα Κομμουνιστικά Κόμματα με τα οποία συνεργάζεται αδελφικά το Κόμμα μας.

Ετσι θα συμβάλλουμε ώστε να ανατρέπεται ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης παντού, σε όλες τις χώρες. Ετσι η εργατική - λαϊκή πάλη που διεξάγεται στην Ελλάδα και στην οποία πρωτοστατεί το Κόμμα μας, θα βρει πραγματικό στήριγμα στους άλλους λαούς που αγωνίζονται και αυτοί για τα δίκια τους.

Γιατί, όπως πριν 80 χρόνια, που κάθε τουφεκιά του λαϊκού στρατού στην Ελλάδα συνέβαλε στην πάλη των υπόλοιπων λαών του κόσμου ενάντια στον ναζισμό και αντίστοιχα η νίκη στο Βερολίνο γιορταζόταν σε κάθε γωνιά της Γης.

Ετσι και σήμερα, κάθε αγώνας ενάντια στην αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική σε κάθε χώρα μπορεί να στηρίζει και να συμβάλλει στην πορεία της λαϊκής πάλης ενάντια στους καπιταλιστές σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης.

Σήμερα, πιο έμπειροι και εξοπλισμένοι, μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών! Να οικοδομήσουμε τη μεγάλη αντικαπιταλιστική συμμαχία που θα αντιπαλέψει την αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική, θα βάλει τέλος στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Αυτή θα είναι και η πραγματική τιμή στη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών! Αναδεικνύοντας ότι ο σοσιαλισμός είναι που συνέτριψε τον φασισμό! Και αυτή η πάλη αποτελεί πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων για τη μόνη πραγματική εναλλακτική λύση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό!

Προχωράμε μπροστά, θα τα καταφέρουμε! Οι λαοί θα τα καταφέρουν!

Ακολούθησε η παράδοση απ' την ΚΟ Γερμανίας στον Δημήτρη Κουτσούμπα για το Αρχείο του Κόμματος δύο πολύτιμων κειμηλίων, δύο ιστορικών και εμβληματικών αντικειμένων, άμεσα συνδεδεμένων με την ηρωική πάλη του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο. Τα δύο αυτά ιστορικά αντικείμενα, μετά από ενδελεχή έρευνα συντρόφων που δούλεψαν εντατικά για την εκδήλωση, περιήλθαν στην κατοχή της ΚΟ Γερμανίας και τα παρέδωσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ.

Συγκεκριμένα:

Μια Στρατιωτική πυξίδα χεριού, κατασκευασμένη το 1940 στο Λένινγκραντ, που ανήκε σε μαχητή του Κόκκινου Στρατού, και ήταν κομμάτι του εξοπλισμού των τμημάτων που πολέμησαν στη Μάχη του Βερολίνου, αλλά και σε όλα τα μέτωπα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Την πυξίδα αυτή φορούσαν κυρίως στελέχη του Κόκκινου Στρατού, συνήθως στο ίδιο χέρι που φορούσαν και το ρολόι τους, ώστε να είναι σε θέση να συντονίζουν γεωγραφικά και χρονικά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που διεξήγαγαν τα τμήματα που διοικούσαν, κάτι που απεικονίζεται και στη γνωστή φωτογραφία με την κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ. Πέρα από την ιστορική αξία της, έχει και πολιτική, αφού αποτελεί απάντηση σε ανιστόρητους και συκοφαντικούς ισχυρισμούς νοσταλγών των ναζί ή θιασωτών της άθλιας θεωρίας των δύο άκρων, με τους οποίους επιχειρούν να πλήξουν το ηθικό κύρος του Κόκκινου Στρατού.

RIZOSPASTIS

Η βράβευση των πέντε πρώτων Οργανώσεων

RIZOSPASTIS

Στρατιωτική πυξίδα χεριού, κατασκευασμένη το 1940 στο Λένινγκραντ, κομμάτι του εξοπλισμού των τμημάτων που πολέμησαν στη Μάχη του Βερολίνου

RIZOSPASTIS

Μετάλλιο του Προεδρείου του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ που απονεμόταν σε μαχητές του Κόκκινου Στρατού για τη συμμετοχή τους στην έφοδο για την κατάληψη του Βερολίνου

RIZOSPASTIS