Από το τέλος της μεγαλειώδους απεργίας των 118 ημερών των εργαζομένων της «Ανακύκλωσης» στο Ηράκλειο το 2012, πιο ειδικά το τελευταίο δίχρονο, η δουλειά μας στο εργοστάσιο προσέφερε πρωτόγνωρη πείρα στις δυνάμεις μας, θετική και αρνητική, στα προβλήματα οργάνωσης και πολιτικής παρέμβασης στους εργάτες ενός εργοστασίου στο οποίο δρούμε από θέση κύρους, με ρόλο αναγνωρισμένου οργανωτή - καθοδηγητή.

Η περίπτωση της «Ανακύκλωσης» αποτελεί σημαντικό παράδειγμα στην παρέμβασή μας στους βιομηχανικούς εργάτες της περιοχής. Αποτελεί το μοναδικό εργοστάσιο στο οποίο υπάρχει σημαντική συνδικαλιστική οργάνωση, με εκλεγμένη σωματειακή επιτροπή της Ενωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου, με σταθερή λειτουργία και τακτικές γενικές συνελεύσεις των εργατών. Εχει κατακτηθεί σημαντική πείρα από ταξικούς αγώνες, η οποία μεταφράζεται σε μεγάλα ποσοστά συμμετοχής σε πανελλαδικές απεργίες, στήριξη των ταξικών δυνάμεων σε αρχαιρεσίες, καθώς και διεύρυνση της εκλογικής επιρροής του Κόμματος.

Με επίμονη δουλειά, οι ταξικές δυνάμεις κατάφεραν οι συνεργαζόμενοι συνδικαλιστές μέσα στο εργοστάσιο να αποχτήσουν κύρος και αναγνώριση στους εργάτες, κάτι που εκφράζεται και μπροστά σε σταθμούς του κινήματος αλλά και σε ζητήματα καθημερινότητας. Μετρήσαμε συμμετοχή εργατών σε ταξικά ψηφοδέλτιά σε αρχαιρεσίες, στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές, καταφέραμε να διευρύνουμε επαφές με βιομηχανικούς εργάτες σε εργατοσυνοικίες.

Βοηθήσαμε τους εργάτες, αξιοποιώντας την πείρα της απεργίας, να αναπτύξουν ένα σημαντικό αντανακλαστικό, που τους βοήθησε να κατανοήσουν καλύτερα την πραγματική τους δύναμη στην παραγωγή: Το πάγωμα της παραγωγής σε περίπτωση που προέκυπταν ζητήματα, όπως καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων ή όταν απειλούνταν η ασφάλειά τους στη γραμμή παραγωγής.

Καταφέραμε να συσπειρώσουμε Ελληνες και μετανάστες σε ταξική βάση, απομονώνοντας ρατσιστικές συμπεριφορές. Καταφέραμε να βάλουμε και εμπόδια στα σχέδια της εργοδοσίας για υπογραφή δυσμενέστερων συμβάσεων, σε απολύσεις, αναγκάσαμε την εργοδοσία να πάρει μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στο εργοστάσιο. Κατακτήσαμε την ικανότητα να συνέρχεται έκτακτα, μεταξύ βαρδιών, το εργοστάσιο σε Γενική Συνέλευση όποτε ήταν αναγκαίο.

Υπάρχει όμως και αρνητική πείρα, που αποκτάει επικαιρότητα στις σημερινές πολιτικές συνθήκες, όπως διαμορφώνονται με την εκλογή της νέας κυβέρνησης.

Κάτω από την πίεση των καθημερινών καθηκόντων των -αναντίστοιχα λίγων για τις ανάγκες του κινήματος- δυνάμεων μας, κάτω από την δυσκολία να «βγουν» όλα, καθώς αντικειμενικά πρέπει να διευρύνουν τον περίγυρό τους, να μπαίνουν σε νέα εργοστάσια, να πιάνουν νέες επαφές και να ανοίγουν νέα μέτωπα, εύκολα χάνεται ο τακτικός έλεγχος του σχεδίου οικοδόμησης στο εργοστάσιο, στον κλάδο, εύκολα «στεγνώνει» σε περιεχόμενο η συνδικαλιστική δράση.

Εφησυχάζοντας μπροστά στην ευκολία, από πλευράς ταξικών δυνάμεων, της οργάνωσης γενικών συνελεύσεων, όπου γίνονταν ομόφωνα αποδεκτά τα πλαίσια πάλης του σωματείου, οι αποφάσεις για απεργίες κλπ., υποτιμήσαμε τη συστηματική ιδεολογικοπολιτική δουλειά με τους εργάτες, την προετοιμασία και συζήτηση, ώστε να κατανοήσουν γιατί πάμε με το συγκεκριμένο πλαίσιο, με ποιο γνώμονα το βάζει ΠΑΜΕ, το εξειδικεύει το σωματείο και άρα ποιο θα πρέπει να είναι το δικό τους κριτήριο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η συμφωνία και συμπόρευση να γίνεται σε πολλές περιπτώσεις τυπική, μηχανική.

Εύκολα έτσι σε ένα δυναμικό του σωματείου, ακόμα και σε εργαζόμενους με σχετικά πιο πρωτοπόρα στάση, εμφανίζεται κόπωση, υποχώρηση, ενώ ορισμένες φορές ασκούν επίδραση ιδεολογήματα που προέρχονται άμεσα ή έμμεσα από την εργοδοσία.

Δηλαδή, στο βαθμό που αδυνάτιζε η συγκεκριμένη, σταθερή, ολοκληρωμένη ιδεολογικοπολιτική δουλειά σε έναν κρίσιμο πυρήνα, στην ουσία περιορίζονταν η δράση μας στη συνδικαλιστική δουλειά, οι κομματικές δυνάμεις εμφανίζονταν απλώς ως καλοί συνδικαλιστές, υπερασπιστές των οικονομικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Κάτι που αδυνατίζει την διαπάλη μας με όλες τις εκδοχές αστικής διαχείρισης και ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες.

Ακριβώς στις σημερινές συνθήκες, είναι κρίσιμο να μην υποτιμήσουμε τη δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να ενσωματώνει εργατικές συνειδήσεις, με δεδομένες τις χαμηλωμένες απαιτήσεις της εργατικής τάξης και την υποχώρηση του κινήματος, παρά την συμφωνία - παράταση του μνημονίου, τις δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής. Σε αυτές τις συνθήκες είναι κρίσιμο η δουλειά μας στο εργατικό κίνημα να ανέβει ποιοτικά στο περιεχόμενο, να ενσωματώνει ιδεολογική δουλειά, ώστε να μη χάνεται η προοπτική.

Ενα τελευταίο ειδικό ζήτημα που προκύπτει από την «Ανακύκλωση», το οποίο δίνει συμπεράσματα που μπορούν να γενικευτούν, έχει να κάνει με το γεγονός ότι αναδείχτηκαν συνδικαλιστές που στηρίζουν το Κόμμα. Υπάρχει δυνατότητα αυτός ο κύκλος, με βάση την πείρα της δουλειάς μπροστά στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ της 1ης Νοέμβρη, να διευρυνθεί. Πρέπει να μην υποτιμηθεί η ανάγκη της σταθερής ιδεολογικοπολιτικής δουλειάς με αυτές τις δυνάμεις που μπορεί να ανοίξει και δρόμους στην προσπάθεια κομματικής οικοδόμησης. Προϋπόθεση, βέβαια, γι' αυτό είναι να κατακτιέται από τις Κομματικές Οργανώσεις ενιαία αντίληψη και ενιαίο πάλεμα των στόχων οικοδόμησης που συνδέονται άμεσα ως προϋπόθεση για το προχώρημα της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος.