Είναι συνέχεια των δεκάδων αθλητικών δραστηριοτήτων της ΚΝΕ σε όλη την Ελλάδα, που πραγματοποιούνται είτε αυτοτελώς, είτε στα πλαίσια των «Φεστιβάλ». Χιλιάδες νέοι και νέες συμμετείχαν τους προηγούμενους μήνες στα τουρνουά ποδοσφαίρου και μπάσκετ που διεξήχθησαν στα Μαθητικά Φεστιβάλ, στο περσινό Αθλητικό Camp που διοργανώθηκε πέρσι στο πλαίσιο του Κεντρικού Φεστιβάλ και περιλάμβανε αγώνες δρόμου, ποδηλατοδρομίες, αγώνες σκάκι, γνωριμία με αθλήματα στίβου, με πολεμικές τέχνες.

Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία έχει πιο συγκροτημένα χαρακτηριστικά. Είναι διήμερο γνωριμίας της νεολαίας με τα αθλήματα της ελληνορωμαϊκής πάλης, της ελεύθερης πάλης, του παγκράτιου και άλλων μαχητικών αθλημάτων και πολεμικών τεχνών, μέσα από την επίδειξή τους από ομοσπονδίες, διακεκριμένους αθλητές και συλλόγους. Γνωριμία με τα αθλήματα, τους κανονισμούς τους αλλά και με την κατάσταση και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αθλητές, οι ομοσπονδίες και οι σύλλογοι του χώρου. Το διήμερο αυτό γίνεται στις 15 και 16 Ιούνη στο Κλειστό γήπεδο «Νίκος Παξιμαδάς» στην Πετρούπολη (Κώστα Βάρναλη 1-13).

Η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία. Πραγματοποιείται εν μέσω συζητήσεων και προσπαθειών για την αποπομπή της πάλης από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το πιο σημαντικό είναι ότι η παραπάνω προσπάθεια γίνεται με γνώμονα τα κριτήρια της καπιταλιστικής κερδοφορίας της ΔΟΕ. Η πάλη πετιέται έξω από τους ΟΑ, γιατί δεν προσφέρει θέαμα για κέρδη, τηλεθέαση, χορηγούς, εισιτήρια κ.λπ., τη στιγμή που συμπεριλαμβάνονται άλλα αθλήματα, που «πουλάνε» περισσότερο.

Τα πολυάριθμα κρούσματα ντόπινγκ, στημένων αγώνων, βίας σε όλο τον κόσμο και πολλά άλλα αναδεικνύουν τη σαπίλα που αναβλύζει από τον αθλητισμό που λειτουργεί με όρους καπιταλιστικής αγοράς. Που μετατρέπει την ανάγκη για φυσική αγωγή σε απρόσιτο και ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα.

Οπως ο Αθλητισμός συνολικά, έτσι και τα συγκεκριμένα αθλήματα που θα παρουσιαστούν στο διήμερο προάγουν, πέρα από την άθληση για το σώμα, την ευγένεια, τον αλληλοσεβασμό, την πειθαρχία, τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη. Τα μαχητικά αθλήματα έχουν καταβολές σε διάφορους λαούς σε όλο τον κόσμο, είναι συνδεδεμένα σε πολλές περιπτώσεις με τον πολιτισμό και την ιστορία τους. Σήμερα, κάποια απ' αυτά υποβαθμίζονται και άλλα αξιοποιούνται μόνο για το θέαμα και τα κέρδη. Επίσης, αξιοποιούνται στην κρατική καταστολή, στα πογκρόμ της ΧΑ, υποτίθεται ως προϊόντα σωματικής ρώμης και ικανότητας άσκησης βίας. Βέβαια, οι φασίστες χάνουν το βασικό στοιχείο που είναι ο συνδυασμός εκγύμνασης του σώματος αλλά και του πνεύματος. Είναι σωστό το σύνθημα που γράφεται στα σχολεία: «Χρυσαυγίτη είσαι φουσκωτός γιατί είσαι τρόμπας».

Η πολιτική που ακολουθείται, τα τελευταία χρόνια, συρρικνώνει ακόμη περισσότερο και αυτές τις ελάχιστες δυνατότητες της νεολαίας να έχει πρόσβαση στη φυσική αγωγή και τον αθλητισμό, μετατρέπει το δικαίωμα στην άθληση σε εμπόρευμα. Με βάση το σχέδιο του προϋπολογισμού για το 2013 και το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο 2013 - 2016, μειώνεται 50% η χρηματοδότηση της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και κατ' επέκταση σωματείων και ομοσπονδιών. Κατεύθυνση της κυβέρνησης και της ΕΕ είναι ο σταδιακός απεγκλωβισμός του κράτους από το κόστος λειτουργίας των δομών και φορέων του Αθλητισμού.

Με βάση τα παραπάνω, κόβονται αθλητικές δραστηριότητες μαζικού χαρακτήρα (προγράμματα ΓΓΑ, σχολικά πρωταθλήματα κ.λπ.), υποχρηματοδοτείται και υποβαθμίζεται ο σωματειακός και σχολικός αθλητισμός. Προωθείται η ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης, η ανταποδοτικότητα με τη γενίκευση της μηνιαίας συνδρομής, η σύνδεση με επιχειρήσεις - χορηγούς, η εξαφάνιση αθλημάτων χωρίς επιχειρηματικό ενδιαφέρον, η παράδοση αθλητικών εγκαταστάσεων στο κεφάλαιο, η απελευθέρωση του τζόγου.

Το αποτέλεσμα είναι η λαϊκή οικογένεια να αδυνατεί να πληρώσει για την άθληση των παιδιών της, να μειώνεται κατακόρυφα η συμμετοχή νέων ειδικά στις εργατογειτονιές σε αθλητικές δραστηριότητες.

Γι' αυτήν την κατάσταση, ευθύνη έχουν όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που στηρίζουν την παραπάνω λογική.

Συνολικά, ο αθλητισμός, η φυσική αγωγή και η άσκηση είναι ανάγκη και δικαίωμα όλου του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας. Συμβάλλει καθοριστικά στη διαμόρφωση προσωπικότητας, στην προστασία και βελτίωση της υγείας, στην ενίσχυση της συλλογικότητας.

Καμία λαϊκή οικογένεια, κανένας νέος δεν πρέπει να συμβιβαστεί με την κατάσταση που υπάρχει σήμερα, να παραιτηθεί από τις σύγχρονες ανάγκες, από το αναφαίρετο δικαίωμα στην άθληση.

Για να αλλάξει ριζικά αυτή η κατάσταση, που μετατρέπει τα αθλήματα και την ιστορία τους σε εμπορεύσιμη ύλη, σε όργανα ατομικού ανταγωνισμού και πρωταθλητισμού του ντόπινγκ, σε όργανα καταστολής και στρατολόγησης μπράβων απαιτείται σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική. Απαιτείται η απεμπλοκή του αθλητισμού από τις «δαγκάνες» της εμπορευματοποίησης, με την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, σύγκρουση με τις πολιτικές που στηρίζουν αυτήν τη στρατηγική, ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων και των αθλούμενων στον έλεγχο και τη διοίκηση των σωματείων. Χορήγηση δωρεάν από το κράτος όλων των προϋποθέσεων για τη Φυσική Αγωγή και τον αθλητισμό, της υλικοτεχνικής υποδομής, επιστημονική υποστήριξη, επαρκής χρηματοδότηση σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες.

Το πρόγραμμα του διημέρου περιλαμβάνει: Σάββατο 8 Ιούνη, άνοιγμα του μονοπατιού, διανυκτέρευση στην Γράμμουστα και γλέντι. Κυριακή 9 Ιούνη, στις 10.30 π.μ., επανατοποθέτηση της προτομής του Πέτρου Κόκκαλη, στη θέση Βέρτενικ του Γράμμου. Στις 12.30 το μεσημέρι επίσκεψη στο μνημείο των τιμημένων νεκρών του ΔΣΕ που έπεσαν στη μάχη του Γράμμου το 1947 στη Σπανούρα Κοτύλης.

Το Συμβούλιο Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας της ΚΝΕ, καλεί τους νέους της περιοχής να συμμετάσχουν μαζικά σε αυτήν τη δραστηριότητα, να συμβάλλουν και αυτοί στο άνοιγμα του μονοπατιού, να γνωρίσουν την ιστορία του ΔΣΕ.

Σε ανακοίνωσή του σημειώνει: «Η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Το αστικό κράτος γνώρισε, τότε, τον πιο μεγάλο μέχρι σήμερα κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή του. Από τη δράση του ΔΣΕ η εργατική τάξη και η νεολαία, έχει να αντλήσει πολύτιμα διδάγματα και πείρα για την αποφασιστική σύγκρουση με την αστική τάξη και τα μονοπώλια.

Τα κατορθώματα του λαϊκού - επαναστατικού στρατού και στην οργάνωση της Υγειονομικής Υπηρεσίας, αναδεικνύουν την ασύγκριτη ηθική ανωτερότητα του ΔΣΕ απέναντι στις υπέρτερες - αριθμητικά - αστικές δυνάμεις.

Από το καλοκαίρι του 1946, όταν το αντάρτικο άρχισε να αναπτύσσεται, είχαν ήδη βγει στο βουνό οι πρώτοι γιατροί, τους οποίους ακολούθησαν αργότερα κι άλλοι. Σε αυτούς προστέθηκαν στην πορεία γιατροί από τις Λαϊκές Δημοκρατίες. Ξεχωριστή θέση ανάμεσα σε αυτούς που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην Υγειονομική Υπηρεσία του ΔΣΕ, είχε ο Πέτρος Κόκκαλης, στέλεχος του ΚΚΕ και πρωτοπόρος επιστήμονας και γιατρός που διέθεσε τη ζωή του, αφήνοντας στην άκρη "τίτλους" και "καριέρες", προκειμένου να "υπηρετήσει" την εργατική τάξη και το δίκαιο αγώνα της.

Με την ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου, τον Οκτώβρη του 1946, άρχισε να παίρνει η Υγειονομική Υπηρεσία κάποια ενιαία κατεύθυνση. Λειτούργησε στα Χάσια η πρώτη Σχολή Νοσοκόμων. Το Φλεβάρη του '47 λειτουργεί Σχολή στο Γράμμο με θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση. Η νοσοκομειακή περίθαλψη γίνεται σε πρόχειρες καλύβες.

Το Μάη του '48 χτίζεται το μεγάλο νοσοκομείο στο Γράμμο, με τη βοήθεια των κατοίκων, το οποίο διέθετε θαλάμους 10 - 12 ατόμων που χτίστηκαν για βαριά αρρώστους - τραυματίες και θάλαμοι 30 - 60 ατόμων που χτίστηκαν για τους πιο ελαφρά τραυματισμένους. Με τα παραρτήματά του, το νοσοκομείο μπορούσε να νοσηλεύσει 1.000 - 1.200 τραυματίες/αρρώστους.

Υπήρχαν κινητές χειρουργικές ομάδες, με χειρουργούς, ειδικευμένο προσωπικό και υλικό, που χειρουργούσαν σε μικρή απόσταση από το πολεμικό μέτωπο. Ηταν ευκίνητες και η αλλαγή της θέσης τους ρυθμιζόταν ανάλογα με τη διάταξη μεγάλων μονάδων. Χειρουργούνταν όλοι οι τραυματίες, όσοι είχαν ανάγκη από εγχείρηση. Δεν υπήρχε εγχείρηση που έπρεπε να γίνει και δεν έγινε. Από τους τραυματίες με κρανιακά τραύματα, που αρκετά είχαν έξοδο εγκεφαλικής ουσίας με παραλύσεις και τα οποία χειρουργήθηκαν, όχι μόνο επέζησαν, αλλά ύστερα από 1 - 2 μήνες χρησιμοποιήθηκαν σε ανάλογες υπηρεσίες του ΔΣΕ.

Από τις περιπτώσεις καταγμάτων κρανίου που χειρουργήθηκαν στις μάχες Γράμμου - Βίτσι βγήκε το στατιστικό στοιχείο, πως η θνησιμότητα έφτασε μόνο στο 10%, ενώ η θνησιμότητα στον πόλεμο του 1914 - 1918 ήταν 80% και στον πόλεμο του 1939 - 1944 από στατιστικές Γερμανών - Αγγλων, έφτανε στο 25 - 45%! Αυτό από τους χειρουργούς χαρακτηρίστηκε «το θαύμα και τα παράδοξα του Γράμμου - Βίτσι».