Μια κατηγορία - η πιο χοντροκομμένη - περιλαμβάνει τα περί Βόρειας Κορέας και ελληνικής ιδιαιτερότητας. Τα επιχειρήματα αυτού του τύπου απευθύνονται στα FOMO αντανακλαστικά¹ ενός κοινού που επιθυμεί να είναι μέσα στις «τάσεις» της εκάστοτε εποχής. Αποτελούν δε χονδροειδή ψέματα. Στη χώρα μας, εδώ και δεκαετίες, δραστηριοποιούνται ιδιωτικά κολέγια που δίνουν χιλιάδες πτυχία κάθε χρόνο - τα οποία, κατ' εφαρμογή των οδηγιών της ΕΕ, χαίρουν επαγγελματικής αναγνώρισης. Δεν έχουν ακόμα ακαδημαϊκή αναγνώριση: Δηλαδή δεν θεωρούνται ΑΕΙ. Αρα, η μόνη πραγματική ιδιαιτερότητα που εντοπίζεται στη χώρα μας είναι ότι τα ιδιωτικά κολέγια έχουν εξασφαλίσει για τους πελάτες τους αυτό που δεν έχει εξασφαλίσει η ελληνική πολιτεία στους δεκάδες χιλιάδες αποφοίτους των πρώην ΤΕΙ και των μετεξελίξεών τους, που είναι ΑΕΙ. Αυτό μάλλον δεν συμβαίνει πουθενά αλλού - ούτε στη Βόρεια Κορέα.

Και κατά τα θρυλούμενα, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ως παραρτήματα ξένων ιδρυμάτων θα απονέμουν από την ίδρυσή τους τίτλους σπουδών με ίδια επαγγελματικά δικαιώματα που έχουν και στη χώρα προέλευσής τους. Η σύνδεση του πτυχίου με το επάγγελμα αποτελεί διαχρονικό αίτημα του φοιτητικού κινήματος. Ενα αίτημα που δεν ικανοποίησε κανένα κόμμα από όσα κυβέρνησαν τη χώρα παρότι όλα έφεραν αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στα πανεπιστήμια, σχεδίασαν ξανά τον «χάρτη της Τριτοβάθμιας», ίδρυσαν νέα Τμήματα. Η κυβέρνηση της ΝΔ το τολμά. Για τα ιδιωτικά. Που δεν έχουν ακόμα ιδρυθεί. Στο μεταξύ, οι φάκελοι των 5ετών προγραμμάτων σπουδών του ΠΑΔΑ, αφού περίμεναν να συγκροτηθούν οι διάφορες επιτροπές, αφού πιστοποιήθηκαν από την (Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ), αφού φέτος θα δώσουν τα πρώτα πτυχία, περιμένουν ακόμα... Αυτό κι αν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα.

Βέβαια, μαθαίνουμε ότι στην Κύπρο² - της οποίας την «καλή πρακτική» φέρνει ως υπόδειγμα η κυβέρνηση της ΝΔ - τα δημόσια πανεπιστήμια δεν προσφέρουν ακόμα ξενόγλωσσα προγράμματα σπουδών γιατί την αγορά την έχουν «καπαρώσει» από χρόνια τα ιδιωτικά που είναι και τα περισσότερα και φρενάρουν τις σχετικές νομοθετικές διαδικασίες. Πρόκειται, υποθέτουμε, περί κυπριακής ιδιαιτερότητας... Τα δε επιχειρήματα των δημοσίων πανεπιστημίων της Κύπρου, που εκλιπαρούν να τους επιτραπεί να πέσουν κι αυτά στην αγορά των ξενόγλωσσων, είναι ίδια με αυτά της ελληνικής κυβέρνησης για την «απελευθέρωση» του δημόσιου πανεπιστημίου...

Συμπέρασμα: Και στην Ελλάδα και στην Κύπρο τους όρους του ανταγωνισμού τους υπαγορεύει το κεφάλαιο. Οι νόμοι της αγοράς είναι αμείλικτοι.

Μια άλλη κατηγορία επιχειρημάτων είναι τα «αναπτυξιακά», δηλαδή η προσέγγιση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με κριτήρια εμπορικά. Το επιχείρημα απευθύνεται στον γενικό πληθυσμό. Πρόκειται για το μόνο ίσως επιχείρημα που έχει αντικειμενική βάση. Η πλήρης εμπορευματοποίηση ενός τομέα με εξασφαλισμένη πελατεία, όπως η πανεπιστημιακή εκπαίδευση, θα αποφέρει κέρδη. Σε ποιους όμως;

Η κυβέρνηση εκτιμά ότι η εισροή Ελλήνων και ξένων φοιτητών θα συνεισφέρει 1% στο ΑΕΠ: Δίδακτρα, νοίκια, σίτιση, μετακινήσεις, άλλες δαπάνες κ.λπ...

Ο τουρισμός συνεισφέρει πάνω από 10% στο ΑΕΠ. Την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι στον τουρισμό δουλεύουν με όρους γαλέρας, με άθλια μεροκάματα, σακατεύονται. Και, από την άλλη, το κόστος των διακοπών έχει εκτοξευτεί σε επίπεδα απαγορευτικά για τα εισοδήματα ενός λαϊκού νοικοκυριού, μετατρέποντας την ανάπαυση από ανάγκη σε πολυτέλεια. Μόνος κερδισμένος: Το ξενοδοχειακό κεφάλαιο.

Η ναυτιλία συνεισφέρει περίπου 8% στο ΑΕΠ. Την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι στον κλάδο δουλεύουν με εξοντωτικά ωράρια και άθλιες συνθήκες ενώ οι υπόλοιποι πληρώνουν πανάκριβα εισιτήρια για τις μετακινήσεις τους σε μια νησιωτική χώρα όπως η Ελλάδα. Μόνοι κερδισμένοι: Οι εφοπλιστές.

Οι εταιρείες Ενέργειας σκάνε από τα κέρδη αλλά η ενεργειακή φτώχεια καλπάζει και οι εργαζόμενοι μαντεύουν με ποιο χρώμα τιμολογίου θα χάσουν λιγότερα.

Στον κρίσιμο τομέα της Υγείας, ο ελληνικός λαός πληρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιωτικής δαπάνης στην ΕΕ, την ώρα που τα δημόσια νοσοκομεία διαλύονται και τα ιδιωτικά θησαυρίζουν. Μόνοι κερδισμένοι: Φαρμακοβιομήχανοι κι επιχειρηματικοί όμιλοι υπηρεσιών Υγείας.

Συμπέρασμα: Το άνοιγμα της αγοράς στα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα φέρει κέρδη στους επενδυτές και στους επιχειρηματίες που θα δραστηριοποιηθούν σε αυτά αλλά θα επιδεινώσει δραματικά και γρήγορα την κατάσταση των πανεπιστημίων μας, των φοιτητών και των οικογενειών τους, των εργαζομένων, των μελών ΔΕΠ.

Μια άλλη κατηγορία επιχειρημάτων είναι αυτή που απευθύνεται σε μαθητές και γονείς που αγωνιούν για το μέλλον των παιδιών τους αλλά και στις οικογένειες των φοιτητών που σπουδάζουν στο εξωτερικό. Στους μεν πρώτους υπόσχονται διέξοδο προς την Τριτοβάθμια, εκτός της δοκιμασίας των πανελλαδικών εξετάσεων - ό,τι δηλαδή κάνουν τόσα χρόνια και τα κολέγια. Στους δεύτερους πετάνε το τυράκι του επαναπατρισμού. Αρκεί και οι μεν και οι δε να έχουν να πληρώνουν.

Εχουν φτιάξει ένα δημόσιο σχολείο ταξικό κι αποκρουστικό που κάνει τα παιδιά μας ν' αποστρέφονται τη γνώση.

Εχουν επιβάλει έναν σωρό «κόφτες» (Τράπεζα Θεμάτων, ΕΒΕ κ.λπ.), για να μειωθεί ο αριθμός του φοιτητικού πληθυσμού στα πανεπιστήμιά μας.

Εχουν ανεβάσει δραματικά το κόστος σπουδών στα πανεπιστήμιά μας, ειδικά μακριά από τον τόπο κατοικίας (στέγαση, σίτιση, μεταφορές, περίθαλψη και άλλες δραστηριότητες απαραίτητες για έναν νέον άνθρωπο).

Και τώρα θα ανοίξουν μαγαζιά για να μπορούν τα παιδιά «να σπουδάζουν στον τόπο τους». Αρκεί να έχουν να πληρώνουν. Τόσο άθλιο εμπόριο ελπίδας με τις αγωνίες και τα όνειρα των νέων παιδιών...

Ο πραγματικός αναχρονισμός είναι η ίδια η ιδιωτική Εκπαίδευση, σε οποιαδήποτε βαθμίδα. Η Εκπαίδευση για λίγους, η Εκπαίδευση - προνόμιο για όσους έχουν να πληρώσουν ανήκει σε προηγούμενους αιώνες. Μια από τις κατακτήσεις της ανθρωπότητας, ως συνέπεια της επιστημονικής εξέλιξης αλλά και του απίστευτου δυναμικού που απελευθέρωσαν οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής στην ΕΣΣΔ και σε άλλες χώρες, ήταν τα δημόσια συστήματα Παιδείας. Ηταν απαραίτητα για να ανέβει το μορφωτικό επίπεδο στις μάζες και να μπορούν αυτές να ανταποκριθούν στις υψηλές πλέον απαιτήσεις της οικονομίας και της παραγωγικής διαδικασίας και στον καπιταλισμό.

Τα ιδιωτικά σχολεία - με ελάχιστες εξαιρέσεις - αποτελούσαν επιλογή αποτυχίας κι όχι αριστείας, για όσους είχαν χρήματα. Η υποχρηματοδότηση, η υποστελέχωση, οι «μεταρρυθμίσεις», το πλιάτσικο, η υπονόμευση οτιδήποτε «δημόσιου» που έγινε το επίσημο δόγμα της ΕΕ, ειδικά μετά τη δεκαετία του '90, αποσάθρωσαν τα δημόσια συστήματα Παιδείας, Υγείας και Πρόνοιας και πέτυχαν μ' έναν σμπάρο δυο τρυγόνια: α) Δημιουργούν χώρο για τα ιδιωτικά κεφάλαια κι επιχειρήσεις, β) Αναγκάζουν τους εργαζόμενους να πληρώνουν από τον μισθό τους για υπηρεσίες που έχουν ανάγκη τόσο οι ίδιοι αλλά και το κεφάλαιο που τους χρησιμοποιεί: Εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι δηλαδή...

Συμπέρασμα: Αναχρονισμός είναι η ίδια η ιδιωτική Εκπαίδευση, οι στρατιές των πτυχιούχων ανέργων, οι εξοντωτικές συνθήκες εργασίας των νέων επιστημόνων. Η αλματώδης επιστημονική και τεχνολογική εξέλιξη δημιουργεί νέες αναβαθμισμένες ανάγκες για εργατικό δυναμικό με υψηλή ειδίκευση. Το πραγματικά σύγχρονο και προοδευτικό είναι ισότιμη πρόσβαση για όλες και όλους σε δωρεάν σύστημα Παιδείας όλων των βαθμίδων. Με πανεπιστημιακές σπουδές υψηλού επιπέδου, σε διαλεκτική σύνδεση με την παραγωγική διαδικασία, που να οδηγούν σε επαγγέλματα με συνθήκες αντάξιες του 21ου αιώνα, σε μια οικονομία που δεν θεωρεί κόστος τα δημόσια σχολειά κι όφελος τα εμπορικά μαγαζιά, σε ένα σύστημα που δεν κλέβει από τους εργαζόμενους για να δώσει στους επενδυτές, αλλά αναπτύσσεται με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και γι' αυτό κανείς δεν περισσεύει.

Παραπομπές

1. Ακρωνύμιο που προέρχεται από τις λέξεις Fear Of Missing Out, δηλαδή, στα Ελληνικά, φόβος μη χάσεις το τι συμβαίνει και αντιπροσωπεύει μια τάση που έχουν γεννήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

2. https://politis.com.cy/651807/article

Στη βάση της κοινής απόφασης άνω των 100 φοιτητικών συλλόγων από όλη την Ελλάδα, θα πραγματοποιηθούν μεγάλα συλλαλητήρια φοιτητών σε όλες τις πόλεις την Πέμπτη 11 Γενάρη δηλώνοντας «Οχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια! Θέλουμε πτυχία με αξία και δωρεάν σπουδές!». Στην Αθήνα, το αγωνιστικό ραντεβού έχει οριστεί στις 12 μ. στα Προπύλαια.

Οι σύλλογοι απορρίπτουν το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια απαιτώντας να μην κατατεθεί στη Βουλή, καθώς, όπως λένε, «δίνει το τελειωτικό χτύπημα στις σπουδές, στα πτυχία και την εργασιακή μας προοπτική!

Υποβαθμίζει την αξία των πτυχίων μας! Μεγαλώνει η στρατιά άνεργων πτυχιούχων, διαφόρων κατηγοριών πτυχίων, που θα ανταγωνίζονται για μια θέση εργασίας συμπιέζοντας τα εργασιακά, μισθολογικά, επαγγελματικά δικαιώματα όλων προς τα κάτω.

Ενισχύει την εμπορευματοποίηση της Παιδείας! Το κράτος απαλλάσσεται από την ευθύνη της αποκλειστικά δημόσιας Ανώτατης Εκπαίδευσης. Στο όνομα του "ανταγωνισμού" με τα ιδιωτικά θα προχωρήσουν συγχωνεύσεις, καταργήσεις τμημάτων, μεγαλύτερη πίεση για άνοδο του ρυθμού αποφοίτησης, η επιβολή διδάκτρων, θα συρρικνωθεί το δημόσιο πανεπιστήμιο για να βρουν "πελατεία" τα ιδιωτικά, θα μειωθεί η δαπάνη για τα δημόσια.

Η πρόσβαση στην πανεπιστημιακή μόρφωση κρίνεται ακόμα περισσότερο από το "πορτοφόλι" κάθε οικογένειας. Κάποιοι λίγοι θα αγοράζουν πτυχία ισάξια με τα δικά μας, ενώ εμείς αντιμετωπίσαμε το άγχος των πανελλαδικών εξετάσεων, την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και πολλά ακόμα εμπόδια για να καταφέρουμε να σπουδάσουμε».

Οι φοιτητές προτάσσουν τις ανάγκες τους για ένα αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν και ποιοτικό πανεπιστήμιο με επαρκή κρατική χρηματοδότηση, πτυχία με αξία για δουλειά με δικαιώματα. Απαιτώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου προχωρούν σε Γενικές Συνελεύσεις την πρώτη βδομάδα που θα ανοίξουν οι σχολές, συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα την Πέμπτη 11/1, καταλήψεις σχολών και συντονισμό με εργατικά σωματεία κι άλλους πανεπιστημιακούς φορείς σε κάθε πόλη για να κλιμακώσουν τον αγώνα.