***

Η απάντηση είναι κατηγορηματικά «όχι». Και δεν το λέμε εμείς. Το ομολογεί ο ίδιος ο εν αναμονή πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ: «Θα είχα παραιτηθεί αν διαφωνούσα με τον πρωθυπουργό», ήταν (και είναι) η θέση του κ. Παπανδρέου. Ετσι τουλάχιστον την περιέγραφε η εφημερίδα «Ημερησία» (1/6/2002), στη συνέντευξη που της είχε παραχωρήσει ο υπουργός Εξωτερικών...

***

Μια ολόκληρη βιομηχανία νομοσχεδίων στήθηκε ήδη στη Βουλή, λίγες μέρες πριν κλείσει. Διαφωνεί με αυτά τα νομοσχέδια ο κ. Παπανδρέου, όπως αυτό για το Ασφαλιστικό, ας πούμε, που έρχεται να συμπληρώσει το προηγούμενο αντιασφαλιστικό έκτρωμα και επιχειρείται να περάσει άρον άρον; Δεν ακούσαμε κάτι. Μόλις πριν λίγες μέρες, δε, ψηφίστηκε το ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας (παραλίες, δάση, λίμνες, βουνά κλπ.!), με το πέρασμα της περιουσίας του ΕΟΤ στο Χρηματιστήριο! Ο νόμος έλαβε την ψήφο και του κ. Παπανδρέου. Ποια «αλλαγή», λοιπόν;

`Η μήπως αυτή η «συμμετοχική δημοκρατία» που επαγγέλλεται ο κ. Παπανδρέου έχει κάποια διαφορά από τη «δημοκρατία» του κ. Σημίτη; Αν ρωτήσετε τους ελαιοπαραγωγούς και τους οικοδόμους, που δέχτηκαν τη λυσσαλέα επίθεση των ΜΑΤ, δε θα βρουν καμία διαφορά με ό,τι ίσχυε πριν. Μέσα στις 10 μέρες της «αναβάπτισης της δημοκρατικής παράταξης» με ανάδοχο τον κ. Παπανδρέου, λαϊκά στρώματα δέχτηκαν δυο φορές την επίθεση των ΜΑΤ! Και πού; Στην Πάτρα και στο Αίγιο, ακριβώς την «επόμενη μέρα» της επίσκεψης του κ. Παπανδρέου στο Καλέντζι της Αχαΐας...

***

Την απάντηση δε θα τη δώσουμε εμείς. Δόθηκε ήδη από τα πλέον αρμόδια χείλη. Και συγκεκριμένα:

Ο κ. Αλέκος Παπαδόπουλος, φυσικά και δεν είναι τυχαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Είναι ο επικεφαλής του εκλογικού προγράμματος του κυβερνώντος κόμματος, με τον οποίο συναντήθηκε πριν λίγες μέρες ο κ. Παπανδρέου. Και ο άνθρωπος που τον περασμένο Αύγουστο (στο «Βήμα»), δήλωσε: «Η χώρα τουλάχιστον μέχρι το 2008 θα βρίσκεται σε περίοδο περιοριστικής πολιτικής και όποιος λέει το αντίθετο, απλά δε λέει την αλήθεια».

Εχει αλλάξει θέση, σήμερα, ο κ. Παπαδόπουλος; Κάθε άλλο. Ερωτηθείς προχτές γι' αυτή την προηγούμενη τοποθέτησή του, απάντησε: «Στο ακέραιο την επαναλαμβάνω»!

Τι σημαίνει αυτό; Δε θέλει πολύ ...μυαλό. Οπως λέει ο επικεφαλής του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, όταν ο Χριστοδουλάκης τάζει «παροχές» και ο κ. Σημίτης «κοινωνική πολιτική», πολύ απλά, λένε ψέματα! Οταν ο κ. Παπανδρέου καμώνεται το «παιδί της Αλλαγής», πολύ απλά, λέει ψέματα! Γιατί η αλήθεια είναι η ακριβώς αντίθετη. Η αλήθεια είναι λιτότητα μέχρι το 2008!

***

Συνεπώς, όσοι προσπαθούν να εγκλωβίσουν το λαό κάνοντας αφιερώματα για την «αυτοκριτική» του κ. Παπανδρέου και για την αναγνώριση εκ μέρους του «λαθών» κατά την προηγούμενη 8ετία, θα πρέπει να νομίζουν ότι οι εργαζόμενοι τρώνε ...εντελώς κουτόχορτο.

Τον είχαμε ξεχάσει, μια και πέρασαν χρόνια και ο Βαγγελάκης δεν είχε δώσει σημεία ζωής. Επόμενο. Οντας «κρυμμένος» εκεί στο υπουργείο Εξωτερικών, ακολουθούσε υποχρεωτικά τις κλασικές αφανείς (σκοτεινές) κινήσεις των διπλωματών.

Εργαζόταν σκληρά, όπως φάνηκε, και διέγραφε τροχιά ανόδου ο Βαγγελάκης.

Η αναγνώριση της προσφοράς του είχε έρθει προ πολλού, πρώτα και κύρια από τον Γεωργάκη Παπανδρέου (ποιος ξέρει και από ποιους ακόμη). Λαμπρό παιδί, με σπουδές και με πολιτική θητεία στο ΚΚΕ, εξαιρετικό εφόδιο για να πραγματοποιείς μεταπηδήσεις (άλματα) με επιτυχία, ο Βαγγελάκης περίμενε μια πιο μεγάλη στιγμή της αναγνώρισης. Και αυτή ήρθε. Και ήρθε με τέτοιο τρόπο, που αυτομάτως έφερε τον Βαγγελάκη στη δημοσιότητα (δεν είναι και λίγο...). Φρόντισε γι' αυτό ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και βεβαίως η TV ALTER (για την ώρα μόνον αυτή).

Ετσι, κάποιο βράδυ της βδομάδας που τέλειωσε, ο Βαγγελάκης εμφανίστηκε στο δελτίο ειδήσεων του σταθμού. Με μια καλοστημένη παράσταση ανακοίνωσε (γνωστοποίησε) την υποψηφιότητά του με το ΠΑΣΟΚ στο νομό Πρέβεζας. Ο εκφωνητής τού επιδαψίλευσε άφθονους επαίνους για την προσφορά του στο υπουργείο, μας έκανε γνωστά τα προσόντα της κόρης του Βαγγελάκη και υπογράμμισε το νέο δρόμο που ο Βαγγελάκης ακολουθεί. Ο δε Βαγγελάκης μας υπενθύμισε ότι δεν μπαίνει τώρα στην πολιτική. Υπήρξε και το 1985 υποψήφιος βουλευτής στην Πρέβεζα, με το ΚΚΕ τότε...Ενώ ιδιαίτερη αξία είχε το πολιτικό μήνυμα που εξέπεμψε ο Βαγγελάκης. Το θέμα, είπε, είναι να μάθουμε να δουλεύουμε όλοι μαζί, για ν' αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα!! Συναινετικός...

Πολέμιοι του ιμπεριαλισμού κάποτε, ένθερμοι υπηρέτες του σήμερα. Ανιδιοτελείς (;) κάποτε, κυνηγοί του αζημίωτου σήμερα. Δίχως αιδώ, οχυρωμένοι πίσω από το γνωστό ...δικαίωμα να αλλάζει κανείς ελεύθερα το κόμμα που θα πάει κάθε φορά, αλλά και να ...τεκμηριώνει τις νέες επιλογές του σε σωρό «μοντέρνων» θεωριών, αφού χρεοκόπησε(!!!) εκείνη η θεωρία, της οποίας τα λαμπρά παιδιά επί μια εικοσαετία ήσαν κήρυκές της!!

Η ταξική πάλη, λοιπόν, τέλειωσε. Τώρα έχουν ανοιχτεί νέοι δρόμοι! Η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση μετέτρεψε τη σφαγή των λαών σε ανθρωπιστική βοήθεια (ή επίλυση κρίσεων)! Και για την επίλυση αυτών των κρίσεων οι Βαγγελάκηδες, οι Νικολάκηδες και άλλοι προσφέρουν τις καλές υπηρεσίες τους. Στο Κόσσοβο, στο Ιράκ, στη μητέρα ΕΕ, παντού. Τις προσφέρουν με το μανδύα του αριστερού (αν το αμφισβητήσεις, κάηκες), του σύγχρονου δίχως παρωπίδες, που μέριασε τα δόγματα και άπλωσε τη σκέψη του στον άνθρωπο (γενικώς), όπως οι κυρίες της φιλανθρωπίας, που «νοιάζονται» για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, αν και όχι περισσότερο από τη δημόσια φιγούρα τους...

Το έχουν. Αλλά έχουμε και εμείς οι άλλοι το δικαίωμα να τους κρίνουμε, τόσο για το ύφος, όσο και για το ήθος τους. Να τους κρίνουμε με βάση το αν η μεταπήδηση σε άλλο κόμμα είναι προς τα μπρος ή προς τα πίσω. Και να τους τοποθετούμε εκεί που πρέπει. Δίχως να έχει κάποια σημασία, που εκείνοι δεν αναγνωρίζουν σε άλλους αυτό το δικαίωμα, αλλά μόνο το δικό τους εγωιστικό, που όταν λέει «ελευθερία μου» εννοεί την επιδίωξή τους να λειτουργούν έξω και ενάντια σε κάθε κριτική και σε βάρος των πολλών.

Και τέλος: Το ΚΚΕ το απαρνήθηκαν και πέρασαν στην άλλη ταξική όχθη. Ομως, τη σφραγίδα του πρώην, που πήραν μαζί, ας μην τη χρησιμοποιούν στο λαθρεμπόριο ιδεών που κάνουν, γιατί προκαλούν.