Η επικοινωνιακή τακτική της νέας κυβέρνησης δεν αρκεί για να αποκρύψει ότι η πολιτική της βασίζεται, όπως και προηγουμένως της ΝΔ, στη στρατηγική της Λισαβόνας, στην αντιδραστική πολιτική υπέρ των μονοπωλίων και των πολυεθνικών. Στο χώρο των αυτοαπασχολούμενων, μικρών επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων η πραγματικότητα είναι λίγο - πολύ γνωστή σε όλους. Παρ' όλα αυτά και ενώ επιβάλλονται μέτρα σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και με όρους ενίσχυσης και προστασίας της εγχώριας βιοτεχνίας, του εμπορίου, των ελεύθερων επαγγελμάτων, η νέα κυβέρνηση σιγοντάρεται από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και από τα Επιμελητήρια για να δώσει «λύσεις» που εξυπηρετούν λίγους και ακόμη λιγότερους για μικρότερο χρονικό διάστημα.

Απέναντι στις επιμέρους, διαχειριστικού τύπου κυβερνητικές προτάσεις με τα «κοντά ποδάρια», που αγνοούν επιμελώς τα πραγματικά προβλήματα και τις αιτίες τους, οι δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ που δεν «προσκυνούν» τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, δεν υποτάσσονται εθελοντικά στην εκάστοτε κυβέρνηση, δεν περιορίζονται στο εμπόριο «ελπίδων» για έναν ενδεχόμενο επιπρόσθετο δανεισμό ώστε να εξυπηρετηθούν προηγούμενα δάνεια, ασφαλιστικά χρέη και οι «καμπάνες» της εφορίας, προχωρούν δυναμικά στην αγωνιστική διεκδίκηση λύσεων. Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των ΕΒΕ διοργανώνει συγκέντρωση στην Αθήνα, τη Δευτέρα 9 του Νοέμβρη, στις 6 το απόγευμα στο θέατρο ΑΛΦΑ (Πατησίων 37), δίνοντας τη μάχη όχι μόνο απέναντι στις κυβερνήσεις και στις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά και απέναντι στις ηγεσίες των συνδικαλιστικών παρατάξεων που βλέπουν τη «λύση» στη Χάρτα για τις Μικρές Επιχειρήσεις της ΕΕ, στη ...στρατηγική της Λισαβόνας, στις προτεραιότητες του ευρωπαϊκού μεγάλου κεφαλαίου!

Στο επίμαχο θέμα της ασφάλισης των ΕΒΕ, με τον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών να αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα ρευστότητας, οι αγωνιστικές δυνάμεις διεκδικούν: Χρηματοδότηση του ΟΑΕΕ κατά τα 2/3 των εξόδων. Μείωση κατά 10% των εισφορών και πάγωμα των χρεών προς το Ταμείο όσο διαρκεί η κρίση. Να σταματήσουν οι δικαστικές διώξεις των ασφαλισμένων. Αξιοπρεπείς συντάξεις στα 1.150 ευρώ. Δημόσια - δωρεάν Υγεία για όλους χωρίς εισφορές - 4μηνη άδεια τοκετού με αποδοχές για τις γυναίκες.

Η πραγματικότητα στην οποία «πατούν» τα συγκεκριμένα αιτήματα έχει να κάνει με τους περίπου 500.000 ασφαλισμένους οι οποίοι δεν είναι ταμειακά εντάξει, χρωστάνε στο Ταμείο από μία διμηνία έως και αρκετά περισσότερες με συνέπεια να μη δικαιούνται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Εχει να κάνει με τη δεδομένη απαξίωση των πραγματικών αναγκών ασφαλισμένων και συνταξιούχων. Η διοίκηση του ΟΑΕΕ έχει κάνει ήδη την πρώτη κρούση, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ κι αμέσως μετά τη συνάντηση που είχε με τον αρμόδιο υπουργό, Α. Λοβέρδο, για μείωση των συντάξεων στο εξής, με την ενεργοποίηση «παγωμένης» διάταξης του ΠΔ 258/05 για την ενοποίηση των ΤΕΒΕ - ΤΣΑ - ΤΑΕ. Από την άλλη, η δυσχερής οικονομική κατάσταση του Ταμείου, σε συνδυασμό με την άρνηση του διορισμένου διοικητή να διεκδικήσει όσα του οφείλονται διαχρονικά, αλλά και μια σταθερή λύση της χρηματοδότησής του από τον κρατικό προϋπολογισμό, αποτελεί τη βολική δικαιολογία για τις προσπάθειες για νέες αυξήσεις των εισφορών, περικοπή παροχών και την παρατεινόμενη λειψή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ασφαλισμένων. Το αίτημα για κάλυψη των 2/3 των εξόδων διασφαλίζει σε βάθος χρόνου το Ταμείο και τα δικαιώματα των ασφαλισμένων, σε αντίθεση ακόμη και με την πρόταση για χρηματοδότηση με 0,62% του ΑΕΠ, που προτάσσουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, χωρίς βεβαίως να την διεκδικούν αγωνιστικά.

• Η απάντηση της κυβέρνησης σε όλα αυτά είναι μια γενικόλογη δήλωση του Α. Λοβέρδου στο αίτημα για άμεση χρηματοδότηση με 600 εκατ. ευρώ για τις τρέχουσες ανάγκες του ΟΑΕΕ, ότι «θα το αντιμετωπίσουμε».

Στο φορολογικό, οι αγωνιστικές δυνάμεις είναι σαφείς ζητώντας: Κατάργηση κάθε είδους «αντικειμενικών κριτηρίων», αφορολόγητο όριο στα 40.000 ευρώ. Παράλληλη αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου, στο 45% άμεσα.

Αρκετά χρόνια τώρα, οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ βλέπουν να μειώνεται σημαντικά η φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων και να αυξάνεται η δική τους, άμεσα ή έμμεσα, μέχρι που τελευταία ανακηρύχθηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ περίπου ως «εθνικοί φοροφυγάδες». Το αίτημά τους έρχεται να αντιμετωπίσει τη διαχρονική φορολογική βία που ασκείται τόσο σε αυτούς όσο και στους εργαζόμενους. Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ έχουν αποσπαστεί από τους μικρούς ΕΒΕ, με διάφορα τερτίπια, τις περαιώσεις, τις ανέλεγκτες χρήσεις, το κλείσιμο των βιβλίων. Εφαρμόστηκαν συστηματικά εξωλογιστικοί προσδιορισμοί εισοδήματος στη βάση μιας υποθετικής κερδοφορίας και φορολόγηση στη βάση μιας ενδεχόμενης φοροδιαφυγής. Την ίδια περίοδο συντελούνταν η βαθιά κρίση της εγχώριας βιοτεχνίας με την εξαφάνιση ολόκληρων κλάδων. Τζίρος και κέρδη έχουν πάρει την κατηφόρα και οι μικρές επιχειρήσεις ίσα που επιβιώνουν σε πολλές περιπτώσεις.

• Η τοποθέτηση της κυβέρνησης σε αυτά τα ζητήματα είναι: Καμία σε σχέση με τα «αντικειμενικά κριτήρια». Μια «δικαιότερη» ρύθμιση για το αφορολόγητο, κάποτε. Οσο για τις μεγάλες επιχειρήσεις, το σίγουρο είναι ότι οι φορολογικοί συντελεστές δε θα αυξηθούν.

Με ιδιαίτερη οξύτητα προκύπτει το θέμα της επαγγελματικής στέγης τα τελευταία χρόνια. Το αίτημα που διεκδικείται είναι: Οχι στο διώξιμο της βιοτεχνίας. Μετεγκατάσταση με τη δημιουργία Βιοτεχνικών πάρκων με κρατική χρηματοδότηση και συνεταιριστική διαχείριση. Προστασία της ντόπιας βιοτεχνίας.

Ο «θάνατος» του «εμποράκου», αλλά και του μικρού επαγγελματία και βιοτέχνη, του ξυλουργού, του σιδερά, του τεχνίτη αυτοκινήτων, απορρέει τα τελευταία χρόνια από ένα συστηματικό διωγμό που βρίσκεται σε εξέλιξη. Και σε αυτή την περίπτωση, η προηγούμενη κυβέρνηση φρόντισε να αποδυναμώσει ακόμη περισσότερο τις μικρές επιχειρήσεις, ενισχύοντας από την άλλη τις βιομηχανίες και τις μεσαίες, εύρωστες επιχειρήσεις, με πρόσβαση σε δανεισμό ή επαρκή κεφάλαια για αγορές οικοπέδων και κάλυψη εξόδων μετεγκατάστασης σε βιομηχανικά και βιοτεχνικά πάρκα, τα οποία επιδοτήθηκαν με τεράστια δημόσια κονδύλια. Στο Γκάζι, στο Μεταξουργείο, παλαιότερα στου Ψυρρή, αλλά και από πολλές γειτονιές, οι βιοτεχνικές επιχειρήσεις εκδιώκονται.

• Η κυβέρνηση προωθεί νομοσχέδιο για την «αναβάθμιση των ΒΕΠΕ» (Βιομηχανικών Περιοχών), στο πλαίσιο της εναρμόνισης με τη νομοθεσία της ΕΕ και τη χωροταξία για τη βιομηχανία. Νέες ενισχύσεις υπέρ εκείνων που «αντέχει η τσέπη τους» και καμία αναφορά στα αδιέξοδα των μικρών ΕΒΕ.

Η θέση της Συντονιστικής είναι: Οχι στην παραπέρα επέκταση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων και στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Ενιαίο 48ωρο εβδομαδιαίο ωράριο, με Κυριακή αργία, 3 απογεύματα κλειστά για όλα τα καταστήματα, μεγάλα και μικρά, υποχρεωτικά.

Η έλευση των πολυκαταστημάτων και των πολυεθνικών αλυσίδων έφερε έντονα στο προσκήνιο το θέμα, σε συνδυασμό με τη διαρκή επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων στο χώρο του εμπορίου. Οι μεγάλες εταιρείες πιέζουν συστηματικά και έχουν κερδίσει αρκετές μάχες χάρη στη φιλική προς αυτές εφαρμοζόμενη πολιτική, για την απελευθέρωση του ωραρίου και την κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Κάποιοι μικροί ΕΒΕ ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να επιβιώσουν ανταγωνιζόμενοι τις μεγάλες επιχειρήσεις που κάνουν «λάστιχο» τους εργαζόμενους. Μόνο που στην περίπτωση των μικρών εμπόρων, «λάστιχο» θα γίνουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Η πρόταση των αγωνιστικών δυνάμεων για το ωράριο είναι μια θέση κατά των μονοπωλίων και της κυριαρχίας τους.

• Η νέα κυβέρνηση δεν έχει κάνει καμία εξαγγελία για το θέμα. Δυστυχώς για τους ΕΒΕ, είναι δηλωμένη η θέση της υπέρ των μεγαλεμπόρων και των πολυεθνικών.

Χρηματοδοτική «ασφυξία» βιώνουν συστηματικά οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, με τα προγράμματα που εφαρμόζονται διαχρονικά να μην αλλάζουν τα δεδομένα. Τα αιτήματα είναι σαφή και επιδιώκουν μια άμεση ανακούφιση των εκατοντάδων χιλιάδων αποκλεισμένων από τα κονδύλια: Χρηματοδότηση άτοκη για τους μικρούς ΕΒΕ όσο διαρκεί η κρίση με την εγγύηση του δημοσίου. Πάγωμα των χρεών προς το δημόσιο και τις τράπεζες και αναστολή των κατασχέσεων όσο διαρκεί η οικονομική κρίση.

Η αντιδραστική και αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, με την οποία βρίσκονται απόλυτα ευθυγραμμισμένες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχει πολύ συγκεκριμένη άποψη για το ποιες μικρές επιχειρήσεις μπορούν να υπάρχουν. Εχει καθορίσει τα μεγέθη, τα αντικείμενα, τους κλάδους, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Στη βάση αυτών των κριτηρίων καθορίζονται και τα χρηματοδοτικά εργαλεία, προσδιορίζονται οι πολιτικές στήριξης, εγκρίνονται όλα τα σχετικά μέτρα. Η συντριπτική πλειοψηφία των μικρών ΕΒΕ δεν έχει θέση στο οικονομικό όραμα της ΕΕ, το οποίο βασίζεται στις προτεραιότητες του μεγάλου κεφαλαίου. Στην καλύτερη περίπτωση η τύχη τους είναι αδιάφορη. Στη χειρότερη ολόκληροι κλάδοι «εκτελούνται» εν ψυχρώ. Στις σημερινές συνθήκες πάρα πολλοί ΕΒΕ αρνούνται το δανεισμό, όχι επειδή δεν τον χρειάζονται, αλλά επειδή ένα δάνειο θα αποτελέσει ακόμη μια «θηλιά» στο λαιμό τους.

• Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θα δώσει λύσεις στα χρηματοδοτικά προβλήματα των μικρών ΕΒΕ, με τη δυνατότητα ρύθμισης των δανειακών υποχρεώσεων «για όσες επιχειρήσεις πλήττονται ιδιαίτερα λόγω της συγκυρίας», αλλαγές στους όρους λειτουργίας του ΤΕΜΠΜΕ, καθώς και στον «Τειρεσία». Μια από τα ίδια με την κυβέρνηση της ΝΔ, με επιμέρους μέτρα που στο τέλος θα ενισχύσουν και πάλι τους «βιώσιμους» και θα αφήσει στο έλεος των μονοπωλίων τους πολλούς, μη «βιώσιμους».