«Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη χώρα. Ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος της ανάπτυξης, ο δρόμος της ανταγωνιστικότητας». Η φράση αυτή, που ειπώθηκε τις προάλλες από τον Α. Σαμαρά σε εκδήλωση της ΔΑΚΕ, αποτελεί την προμετωπίδα της πολιτικής πρότασης της ΝΔ, που «ενσωματώνει» το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων του μνημονίου, αλλά επεκτείνεται και πέρα από αυτό, με μέτρα που συνιστούν ένα μνημόνιο διαρκείας.

Η παραπάνω φράση, όμως, καθορίζει και την καθημερινή πολιτική δράση της ηγεσίας της ΝΔ, προκειμένου να συγκροτηθεί ένα αρραγές μέτωπο συναίνεσης υπέρ της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της «ανταγωνιστικότητας». Εμφανής στόχος είναι η νομιμοποίηση στη λαϊκή συνείδηση των πλέον βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων και των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, στο όνομα της «ανάπτυξης».

Οταν όμως τα κόμματα της πλουτοκρατίας μιλούν για «ανάπτυξη», αφαιρούν το ταξικό της πρόσημο και προπαγανδίζουν ότι από τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του ντόπιου κεφαλαίου και την επάνοδό του σε υψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης, εκτός από τις μεγαλοεπιχειρήσεις, έχει να κερδίσει και ο λαός. Σε αυτό το αντιλαϊκό μέτωπο, που εμφανίζει ως μονόδρομο τη στρατηγική της πλουτοκρατίας, η ηγεσία της ΝΔ διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο, αξιοποιώντας τη θέση της ως κόμματος της κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενης αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Στο όνομα της «ανάπτυξης», η ηγεσία της ΝΔ θεωρεί αναπόφευκτο και «αναγκαίο κακό» τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου, ενώ ταυτόχρονα προχωρώντας ένα βήμα μπροστά, πλειοδοτεί υπέρ της άμεσης λήψης νέων μέτρων κρατικής στήριξης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Η «ανάπτυξη» προβάλλεται στον καθημερινό πολιτικό λόγο των στελεχών της ΝΔ ως φάρμακον διά πάσαν νόσον του καπιταλισμού.

«Αν θέλετε να αντιμετωπιστεί η ανεργία, πάρτε μέτρα ανάπτυξης», διακηρύσσουν, επαναλαμβάνοντας το ίδιο σλόγκαν σε κάθε περίπτωση και αντικαθιστώντας τη λέξη ανεργία με κάθε κοινωνικό πρόβλημα που δημιουργεί ο καπιταλισμός. Επιπλέον, η «ανάπτυξη» εμφανίζεται ως μονόδρομος για να απαλλαγεί η χώρα από τις δεσμεύσεις του μνημονίου, αλλά και για να αποφευχθεί η «κοινωνική εξέγερση», όπως είπε τις προάλλες ο πρόεδρος της ΝΔ.

Επίσης για τα λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η απάντηση είναι μονότονη: «Πάρτε μέτρα ανάπτυξης, όπως αυτά που έχει προτείνει ο πρόεδρος της ΝΔ». Σκόπιμα βέβαια αποφεύγουν να αναφέρουν ποια είναι τα συγκεκριμένα μέτρα που είχε προτείνει στο πλαίσιο της ψευδεπίγραφης «στρατηγικής για την έξοδο από την κρίση» ο Α. Σαμαράς, ακριβώς γιατί όλα, μηδενός εξαιρουμένου, τα μέτρα αυτά βρίσκονται ήδη σε φάση υλοποίησης από την κυβέρνηση και την τρόικα.

Για του λόγου το αληθές ας παραθέσουμε τη δέσμη προτάσεων της ΝΔ κάτω από τον τίτλο «άμεσα αναπτυξιακά μέτρα»:

• Εξόφληση των οφειλών του Δημοσίου προς κατασκευαστές και προμηθευτές νοσοκομείων, επιστροφές φόρων προς τις επιχειρήσεις, καθώς και επιχορηγήσεις του αναπτυξιακού νόμου (σ.σ. που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση της ΝΔ).
• Αμεση προώθηση και ψήφιση ενός επενδυτικού νόμου με ισχυρά φορολογικά κίνητρα.
• Αμεση καταπολέμηση του παρεμπορίου.
• Υπαγωγή των μεγάλων επενδύσεων απευθείας στο γραφείο πρωθυπουργού.
• Μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη.
• Ολοκληρωμένο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.
• Αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου.

Μόλις έξι μήνες μετά, όλο αυτό το πακέτο των γενναίων φιλομονοπωλιακών μέτρων, γίνεται πράξη από την κυβέρνηση, εννοείται με την υποστήριξη της ηγεσίας της ΝΔ, που το μόνο που προσάπτει στην κυβέρνηση είναι ότι αντιγράφει τις προτάσεις της και πως πολλές φορές κάνει «μικρά και άτολμα βήματα».

Η αλήθεια είναι πως οι «αναπτυξιακοί» νόμοι που ψηφίζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι πιο προωθημένοι από τις σκόπιμα γενικόλογες προτάσεις της ηγεσίας της ΝΔ, γεγονός που αναγκάζονται να το αναγνωρίσουν τα γαλάζια στελέχη. «Ανακάλυψε επιτέλους το ΠΑΣΟΚ τι σημαίνει ανάπτυξη», τόνισε χαρακτηριστικά ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος Κ. Μαρκόπουλος, υπερψηφίζοντας τον αναπτυξιακό νόμο που έφερε πρόσφατα στη Βουλή η κυβέρνηση και ο οποίος ξεπερνά και τις πλέον τολμηρές προτάσεις της ΝΔ στην προσφορά «κινήτρων» και φοροασυλίας για το κεφάλαιο.

Παρ' όλα αυτά, τα στελέχη της ΝΔ επιμένουν σε καθημερινή βάση να ασκούν πιέσεις για λήψη πρόσθετων μέτρων για την «ενίσχυση της ρευστότητας της αγοράς», της διοχέτευσης δηλαδή ζεστού χρήματος στις μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ δε διστάζουν να καταγγέλλουν την περισσότερο επικοινωνιακού χαρακτήρα έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις ως «αντιαναπτυξιακό μέτρο που βλάπτει την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας»(!).

Είναι ολοφάνερο από τα παραπάνω ότι η πολυδιαφημισμένη «ανάπτυξη» είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, που θωρακίζει την κερδοφορία των μονοπωλίων, πατώντας πάνω στα ερείπια των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την άγρια υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων και την ανεργία, αλλά και την επέκταση της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

Παρομοίως η ανταγωνιστικότητα, που είναι το δεύτερο σκέλος της προμετωπίδας της ΝΔ, περνάει μέσα από τη γενίκευση της ελαστικής εργασίας, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, τη διάλυση των συνδικάτων. Τα κροκοδείλια δάκρυα των στελεχών της ΝΔ για τις «περικοπές των εισοδημάτων στον ιδιωτικό τομέα» δεν ξεγελάνε κανέναν, γιατί την ίδια στιγμή συναινεί υπέρ της θέσπισης των επιχειρησιακών συμβάσεων και τα στελέχη της ΔΑΚΕ μπαίνουν στην πρώτη γραμμή για την υλοποίησή τους.

Επειδή όμως η λίστα με τα αναπτυξιακά μέτρα που είχε προτείνει έχει «εξαντληθεί» από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ηγεσία της ΝΔ επιχειρεί «φυγή προς τα μπρος» για λογαριασμό του κεφαλαίου, προετοιμάζοντας το έδαφος για τις επόμενες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που είναι ενταγμένες στη στρατηγική της πλουτοκρατίας. Για το σκοπό αυτό, ολοένα και πιο έντονα το τελευταίο διάστημα συνδέει τη διαχείριση της κρίσης με το ευρωομόλογο και τη «συνολική λύση» που προετοιμάζεται σε επίπεδο ΕΕ.

«Δεν αρκούν πια τα μικρά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Χρειάζονται άλματα προς τα μπρος και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Και αυτά τα άλματα απαιτούν συνολικό σχέδιο, όχι ημίμετρα», τόνιζε στο άρθρο του στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής ο Α. Σαμαράς, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι «η Ευρώπη οφείλει να προχωρήσει σε θεσμοθέτηση του ευρωομολόγου και συνδυασμό μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης με μέτρα οικονομικής ανάπτυξης».

Ασφαλώς και γνωρίζει ο πρόεδρος της ΝΔ ότι το δικό του «συνολικό σχέδιο» είναι ταυτόσημο με τη «συνολική λύση» της Α. Μέρκελ και των άλλων ηγετών της ΕΕ, όπως άλλωστε και του Ελληνα πρωθυπουργού. Γνωρίζει επίσης ότι η συνολική λύση δεν είναι παρά ένα ευρωμνημόνιο διαρκείας, προέκταση και γενίκευση του μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα, που κατά τ' άλλα εντελώς υποκριτικά και δημαγωγικά αποδοκιμάζει.

Αναπόσπαστο τμήμα αυτού του «συνολικού σχεδίου» είναι η αυταρχική θωράκιση του συστήματος, η ένταση της καταστολής και το χτύπημα των λαϊκών - ταξικών αγώνων. Η ηγεσία της ΝΔ κάνει ό,τι μπορεί στην κατεύθυνση αυτή. Αποδοκιμάζει σταθερά τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων, της φτωχομεσαίας αγροτιάς, ενώ καταδικάζει και τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, ενθαρρύνοντας τη λήψη αυταρχικών μέτρων.

Στην ίδια κατεύθυνση, η ΝΔ επιδιώκει να μετατρέψει το μεταναστευτικό σε κεντρικό ζήτημα της καθημερινής δράσης της, πλειοδοτώντας στη λήψη μέτρων δίωξης και καταστολής. Από την άποψη αυτή δεν προκάλεσε καμία έκπληξη η θέση του Α. Σαμαρά για οριστική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, προαναγγέλλοντας μάλιστα την άμεση κατάθεση σχετικής πρότασης νόμου. Αλλωστε ο πρόεδρος της ΝΔ είχε ταχθεί υπέρ της κατάργησης του ασύλου από το συνέδριο της ΝΔ τον περασμένο Ιούνη.