Eurokinissi

Η πάγια και αταλάντευτη θέση του ΚΚΕ, είναι ενιαία και αποκλειστικά δημόσια ΟΑ, ενταγμένη σε έναν κρατικό ενιαίο φορέα μεταφορών, που θα λειτουργεί προς όφελος του λαού. Με ασφάλεια, φτηνό εισιτήριο και σύγχρονη εξυπηρέτηση.(φωτ. αρχείου από παλιότερη κινητοποίηση εργαζομένων της Ολυμπιακής)

Και ...ευθανασία του ομίλου της ΟΑ για το πολυεθνικό κεφάλαιο, σημαίνει κατ' αρχήν να περιέλθουν στην κατοχή του οι κερδοφόρες δραστηριότητες (επίγεια εξυπηρέτηση αεροσκαφών, τεχνική βάση κλπ.). Οσον αφορά στο αμιγώς πτητικό έργο, το ιδιωτικό κεφάλαιο μπορεί να εξυπηρετηθεί είτε εάν το έργο αυτό περάσει στον έλεγχό του είτε κι αν ακόμα «βάλει λουκέτο». Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, αποδεσμεύεται ένα σημαντικό μέρος της αγοράς που καλύπτει σήμερα η ΟΑ, με ετήσιο κύκλο εργασιών 1,2 δισ. ευρώ.

Για τη συνολική πορεία του ομίλου ΟΑ, οι πάντες συμφωνούν ότι πρόκειται για ένα «έγκλημα διαρκείας». Με τη θέση αυτή - τι ειρωνεία; - συμφωνούν (έστω και στα λόγια) ακόμα και οι εκάστοτε κυβερνώντες, όταν δε βρίσκονται στην κυβερνητική εξουσία. Δηλαδή ...εγκληματολογούν πάντα όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση! Τότε μόνο «καταγγέλλουν» την πολιτική που εφαρμόζουν οι ίδιοι όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση. Βέβαια, οι κατηγορίες που ανταλλάσσουν μεταξύ τους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν είναι επί της ουσίας για την εγκληματική πολιτική απαξίωσης και ιδιωτικοποίησης του ομίλου. Οι κατηγορίες που ανταλλάσσουν μεταξύ τους έχουν να κάνουν με τον τρόπο άσκησης της διοίκησης και διαχείρισης της εταιρείας, καθώς και την άσκηση «άτολμης και αδιέξοδης» πολιτικής, η οποία αν και έχει ως κοινό στόχο την ιδιωτικοποίηση, εντούτοις δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα.

Η πορεία απαξίωσης και συρρίκνωσης του ομίλου της ΟΑ, με απώτερο σκοπό την ιδιωτικοποίηση είναι υπερδεκαετής. Χρονολογείται από τις αρχές της 10ετίας του 1990, που άρχισαν να εφαρμόζονται τα αποκαλούμενα «προγράμματα εξυγίανσης». Τα προγράμματα αυτά εφαρμόστηκαν πιστά στο σκέλος που προέβλεπε εργασιακές ανατροπές (δραστική μείωση προσωπικού και των αποδοχών του, νέους κανονισμούς εργασίας κλπ.). Το άλλο σκέλος, το οποίο στην ουσία προέβλεπε μόνο ότι το κράτος - μέτοχος θα προχωρούσε σε αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας, ουδέποτε εφαρμόστηκε.

Μ' αυτά και μ' αυτά φτάσαμε στο 2003, που ο όμιλος «έσπασε» στα δύο, με την ίδρυση των «Ολυμπιακών Αερογραμμών» (εταιρεία αμιγώς πτητικού έργου, απαλλαγμένη από τα μέχρι τότε χρέη του ομίλου) και την «Ολυμπιακή Αεροπορία - Υπηρεσίες», στην οποία παραμένουν οι υπόλοιπες δραστηριότητες και τα χρέη έως το 2003. Και φυσικά, όλα αυτά τα χρόνια, μαζί με την πολιτική απαξίωσης και συρρίκνωσης του ομίλου, οι εκάστοτε κυβερνώντες κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια κατασυκοφάντησης των εργαζομένων, προβάλλοντας τους προσβλητικούς ισχυρισμούς για εργαζόμενους «χαραμοφάηδες» με μισθούς «ρετιρέ» κ.λπ.

Η πολιτική απαξίωσης της εταιρείας συνοδεύτηκε, βέβαια και από δημόσιες δηλώσεις του Κων. Μητσοτάκη, ο οποίος όταν ήταν πρωθυπουργός είχε πει ότι «η Ελλάδα μπορεί να ζήσει και χωρίς την Ολυμπιακή». Για να ακολουθήσει λίγα χρόνια μετά ο Θ. Πάγκαλος, ο οποίος, ως υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ είχε εκστομίσει τη φράση «είναι τρελός όποιος πετά με την Ολυμπιακή»! Η πιο πρόσφατη απαξιωτική δήλωση για τον όμιλο έγινε από τον Π. Παπαγεωργίου, τον οποίο διόρισε πρόεδρο της εταιρείας ο Κ. Καραμανλής κατά την πρώτη θητεία του. Ο κύριος αυτός λοιπόν είχε ισχυριστεί προκλητικά ότι «εταιρείες σαν την "Ολυμπιακή" θα πρέπει να πωλούνται ακόμα και για ένα ευρώ»!

Ο νέος υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών Κ. Χατζηδάκης, απαντώντας πρόσφατα στη Βουλή σε ερώτηση, που κατέθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Μαυρίκος, επανέλαβε ότι σταθερή θέση της κυβέρνησης είναι η ιδιωτικοποίηση του ομίλου ΟΑ, αφού πρώτα διευθετηθούν τα «νομικά βάρη» που υπάρχουν σε επίπεδο Κομισιόν. Αξίζει εδώ να σημειωθεί, πως ο υπουργός παραδέχτηκε ότι η πολιτική ιδιωτικοποίησης είναι απόρροια των κατευθύνσεων της ΕΕ από το 1988 για την «απελευθέρωση των αερομεταφορών».

Σημειώνεται ότι κατευθυντήριος στόχος της ΕΕ, στο πλαίσιο της πολιτικής συγκέντρωσης και ελέγχου στον κλάδο των αερομεταφορών, είναι η ύπαρξη 2 - 3 μεγάλων και ανταγωνιστικών ευρωπαϊκών αερομεταφορέων και η μετατροπή των υπολοίπων σε συμπληρωματικούς και περιφερειακούς αερομεταφορείς. Βάσει της πολιτικής αυτής, τα τελευταία χρόνια οι αεροπορικές εταιρείες, προχωρούν σε μείωση του προσωπικού, εντατικοποίηση της εργασίας, μείωση των αποδοχών, ενοικίαση πληρωμάτων με χαμηλή τιμή και χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα κλπ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την τελευταία 5ετία, οι απολύσεις συνολικά στον κλάδο των αερομεταφορών, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, υπερβαίνουν τις 200.000. Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στις μέρες μας, βάσει των επίσημων στοιχείων της ΙΑΤΑ (Διεθνής Ενωση Αεροπορικών Εταιρειών), είναι ότι το 1996 αντιστοιχούσαν κατά μέσο όρο 192,3 εργαζόμενοι ανά αεροπλάνο. Το 2005 αυτή η αναλογία έγινε 157 εργαζόμενοι ανά αεροπλάνο, ενώ πολύ χειρότερη είναι η αναλογία στις εταιρείες «χαμηλού κόστους», όπου ανά αεροπλάνο αντιστοιχούν 38,96 εργαζόμενοι!

Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και η επιδίωξη του μέγιστου κέρδους στο νευραλγικό τομέα των αερομεταφορών - ανεξάρτητα από τους ισχυρισμούς που προβάλλουν οι θιασώτες της «ελεύθερης αγοράς» περί βελτίωσης των υπηρεσιών και μείωσης των τιμών των εισιτηρίων λόγω ανταγωνισμού - επιφέρει δραματικές επιπτώσεις, πρωτίστως στην ασφάλεια των πτήσεων. Παράλληλα, η ένταση του ανταγωνισμού μεταξύ των αεροπορικών εταιρειών πλήττει καίρια τόσο τους εργαζόμενους στον κλάδο όσο και τους επιβάτες.

Ειδικότερα για τον όμιλο της ΟΑ, εκτός από το πλήγμα στην ασφάλεια των πτήσεων, αλλά και την εθνική ασφάλεια, η ιδιωτικοποίηση θα σημάνει:

• Περαιτέρω επιδείνωση της θέσης όσων τελικά εργαζομένων παραμείνουν στον όμιλο, οι οποίοι θα κληθούν να εργαστούν σε καθεστώς «σκληρής εκμετάλλευσης».
• Αύξηση του κόστους της αεροπορικής μεταφοράς (ακριβότερα εισιτήρια), καθώς το κόστος θα το καθορίζει ο ιδιώτης, πάντα με αποκλειστικό γνώμονα το μέγιστο κέρδος και όχι βέβαια τις ανάγκες του ελληνικού λαού.
• Και, φυσικά, ισχυρό πλήγμα θα δεχτεί και η αεροπορική σύνδεση περιοχών, κυρίως ακριτικών, οι οποίες με καθαρά επιχειρηματικά κριτήρια, κρίνονται «οικονομικά ασύμφορες».

Σε πλήρη αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που έχουν ως πρωταρχικό τους μέλημα την επιτάχυνση των διαδικασιών για την ιδιωτικοποίηση του ομίλου ΟΑ, το ΚΚΕ μακριά από κάθε μικροκομματική σκοπιμότητα, προβάλλει με σταθερότητα την κατηγορηματική και πάγια αντίθεσή του ενάντια σε κάθε σχέδιο ιδιωτικοποίησης ή κλεισίματος της ΟΑ. Η πάγια και αταλάντευτη θέση του ΚΚΕ, είναι ενιαία και αποκλειστικά δημόσια ΟΑ, ενταγμένη σε έναν κρατικό ενιαίο φορέα μεταφορών, που θα λειτουργεί προς όφελος του λαού. Με ασφάλεια, φτηνό εισιτήριο και σύγχρονη εξυπηρέτηση.

Αυτή, κατά το ΚΚΕ, είναι η μόνη λύση προς όφελος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Στο πλαίσιο αυτό, ζητά να σταματήσει κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης της ΟΑ και να μη διαμελιστεί, ιδιωτικοποιηθεί ή κλείσει κανένα τμήμα της εταιρείας. Καλεί τους εργαζόμενους στον όμιλο της ΟΑ να απεγκλωβιστούν από τις καλλιεργούμενες αυταπάτες κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ και αγωνιστικά και αποφασιστικά να διεκδικήσουν τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων (μονίμων και εκτάκτων). Παράλληλα, το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους σε ενιαία πάλη κατά των ιδιωτικοποιήσεων που έρχονται και των νέων αντεργατικών μέτρων για το ασφαλιστικό και τα εργασιακά δικαιώματα, με την επισήμανση ότι «ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και όχι της πλουτοκρατίας, μπορεί να γίνει μόνο όταν τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής γίνουν λαϊκή περιουσία, με λαϊκή εξουσία».