Νέοι εργαζόμενοι που έφταναν στο χώρο με τα «ρούχα της δουλειάς», παιδιά του Γυμνασίου και του Λυκείου, φοιτητές, που δεν χορταίνουν την περιήγηση στα στέκια και στα περίπτερα, στις εκθέσεις και στο βιβλιοπωλείο. Ολοι μαζί, απλωμένοι στην τεράστια έκταση του πάρκου, συνθέτουν μια μοναδική εικόνα, σαν να γίνονται δύο και τρία Φεστιβάλ ταυτόχρονα...

Ανάμεσά τους πολλοί που έρχονται για πρώτη φορά, δίνοντας συνέχεια στο μαζικό νεανικό ξέσπασμα που είχε φανεί από την πρώτη μέρα ότι θα εκφραστεί στις εκδηλώσεις. Μια ανάσα αγώνα και αισιοδοξίας της νεολαίας που τολμά, που αμφισβητεί, που αντιστέκεται στις σειρήνες της υποταγής και της μοιρολατρίας. Που ψάχνει διέξοδο στις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της, διψάει για συζήτηση. Εκεί συναντιέται με τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ, κι αυτό εκφράζεται στη μαζική συμμετοχή στις συζητήσεις, που συνεχίστηκε και την Παρασκευή, με την κεντρική εκδήλωση για τα 150 χρόνια από την Παρισινή Κομμούνα.

«Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς. Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό»: Με το σύνθημα αυτό του φετινού Φεστιβάλ να δίνει το στίγμα, οι εκδηλώσεις κορυφώνονται το Σάββατο, με τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στις 8.30 μ.μ., όπου θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, και θα χαιρετίσει ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Αμπατιέλος.

Σε κάθε συζήτηση με επισκέπτες του Φεστιβάλ αποτυπώνεται η ίδια εικόνα: Ο ενθουσιασμός για τη διοργάνωση, η εμπιστοσύνη που κερδίζει η ΚΝΕ και το Κόμμα από νέους ανθρώπους που αναγνωρίζουν την πρωτοπόρα δράση και τις θέσεις που απαντούν στα σύγχρονα προβλήματα από τη σκοπιά των αναγκών του λαού και όχι από αυτή της διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Ο Γιώργος, μαθητής της Γ' Γυμνασίου από το 7ο Γυμνάσιο Νίκαιας, μαζί με τον συμμαθητή του Βασίλη που έγινε πρόσφατα ΚΝίτης, πάνε για την κεντρική έκθεση. Ηρθε πρώτη φορά στο Φεστιβάλ και όπως ο ίδιος είπε, «μου είχε πει ο Βασίλης τι γίνεται, αλλά αυτό δεν το περίμενα. Δύο χρόνια στην πανδημία, οι βόλτες ήταν ελάχιστες. Λίγο στο Κατράκειο, λίγο σε καμία πλατεία. Μετά τηλεκπαίδευση, ίντερνετ. Επρεπε να έρθω εδώ στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ για να καταλάβω ότι έχω ανάγκη σαν 15χρονος που είμαι για πολλά περισσότερα και νομίζω ότι εδώ με όλα αυτά που βλέπω και ζω, τις συναυλίες, τις συζητήσεις που μαθαίνεις ένα σωρό πράγματα που δεν τα είχες ξανακούσει, η ζωντανή επαφή με χιλιάδες στην ηλικία μου και όχι η εικονική με το Facebook, είναι ...εντάξει, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω».

Ο Γιώργος, μαθητής της Γ' λυκείου σε Λύκειο της Γλυφάδας, έρχεται και αυτός από τόσο μακριά, για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ μαζί με έναν συμμαθητή του, Γιώργος και αυτός. Ο πρώτος μας λέει: «Δεν πιστεύουμε στα μάτια μας. Πρωτόγνωρη αίσθηση. Πρωτόγνωρες εικόνες». «Εγώ νιώθω και πάλι ότι είμαι νέος άνθρωπος που θέλει δράση, να διασκεδάσει. Που θέλει την "έφοδο στον ουρανό", γιατί όχι;», ανέφερε και ο δεύτερος πρόσθεσε: «Μπορεί στις συναυλίες να είσαι μαζί με χιλιάδες άλλους νέους, όμως ένα τέτοιο φεστιβάλ, με τα μηνύματα που εκπέμπει, με όλη αυτή την ερασιτεχνική δημιουργία, είναι μοναδικό. Θα φύγουμε από εδώ και σίγουρα θα είμαστε με πιο ανοιχτό μυαλό. Δεν τη γνωρίζω τώρα εδώ την ΚΝΕ. Συμμετείχα στις μαθητικές κινητοποιήσεις, μιλάμε με παιδιά της ΚΝΕ. Και να μη συμφωνείς με όλα όσα λέει, δεν μπορεί να μην αναγνωρίσεις τι προσφέρει τώρα στους νέους με αυτό το Φεστιβάλ δύο χρόνια μετά το μαύρο».

Ο 29χρονος Αποστόλης, που βρίσκεται στην κεντρική έκθεση, είναι ηλεκτρονικός και μάλιστα σε «καινοτόμα επιχείρηση» στον τομέα της Υγείας. «Είμαι μέσω προγράμματος του ΟΑΕΔ και παίρνω 750 ευρώ μεικτά. Αυτή είναι η ζωή των νέων μετά από τόση προσπάθεια, τόσες σπουδές. Πώς να μη συμφωνώ με αυτά που λέει η ΚΝΕ και το ΚΚΕ; Πώς να μην αναγνωρίζω ότι δεν σταμάτησε τη δράση της ούτε μέσα στην πανδημία; Εμένα όλα αυτά μου όξυναν το κριτήριο, μου έδωσαν ερεθίσματα να αναρωτηθώ παραπάνω και να βρω την αιτία των προβλημάτων και των νέων ανθρώπων. Αυτά τα μηνύματα τα βλέπω και τώρα εδώ. Είναι η τρίτη φορά που έρχομαι στο Φεστιβάλ στο Πάρκο Τρίτση, και κάθε χρόνο είναι και καλύτερα. Ηξερα ότι και φέτος, όπως και τις άλλες φορές που ήρθαμε, θα ήταν μοναδικά. Αλλά δεν περίμενα τέτοια έκταση. Τέτοια προσπάθεια. Είναι αυτό που θέλουμε μετά από δύο χρόνια πανδημίας. Τα κεφάλια έξω παιδιά!».

Στο Φοιτητικό Στέκι η Αλεξάνδρα, 19 ετών, τώρα πέρασε στη σχολή Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων στη Θεσσαλονίκη. Για πρώτη φορά και αυτή έρχεται στο Φεστιβάλ. «Μετά από δύο χρόνια είχα ανάγκη να περάσω καλά και από την ώρα που μπήκα το έχω καταφέρει. Είναι φανταστικά. Τι να πρωτοπώ; Για όλη αυτήν τη ζωντάνια που επικρατεί; Τους χιλιάδες νέους ανθρώπους που βρισκόμαστε εδω; Ηξερα ότι η ΚΝΕ είναι εγγύηση. Ξέρει να αγωνίζεται, να οργανώνεται, να διασκεδάζει, αλλά τώρα αυτό με έχει συνεπάρει. Σήμερα το πήρα απόφαση. Θα οργανωθώ. Δεν γίνεται να μην συμμετέχω και εγώ σε όλα αυτά».