Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να κινδυνολογούμε. Οι ίδιοι, από μόνοι τους τα λένε. Πιο συγκεκριμένα: Η ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι πουλάει με κατεπείγουσες διαδικασίες ποσοστό από 15 - 30% των ΕΛΠΕ σε «στρατηγικό εταίρο» σημαίνει με ακρίβεια και την απαξίωση του Ομίλου. Τα διορισμένα από την κυβέρνηση στελέχη της διοίκησης των ΕΛΠΕ, πριν 15 μέρες περίπου (πριν ανακοινωθεί η απόφαση της κυβέρνησης), στα πλαίσια συνάντησής τους με εκπροσώπους του Τύπου, σημείωναν κατηγορηματικά: «Η επέκταση του Ομίλου σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιδιωχτεί με την είσοδο στρατηγικού εταίρου. Σε μία τέτοια περίπτωση, ο Ομιλος θα σαλαμοποιηθεί, με απρόβλεπτες συνέπειες. Εμείς θέλουμε τη συνεργασία με ισοδύναμη ομοειδή εταιρία της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, με την οποία θα ανταλλάξουμε πακέτα μετοχών. Ηδη, είμαστε πολύ κοντά στη συμφωνία και είναι ζήτημα χρόνου να το ανακοινώσουμε». Τους ...πρόλαβε όμως η κυβέρνηση, που χωρίς καμία συνεννόηση με τη διοίκηση των ΕΛΠΕ, - κυριολεκτικά «αδειάζοντάς» την - ανακοίνωσε ότι πωλείται το προαναφερθέν ποσοστό σε «στρατηγικό εταίρο».

Στην αγωνία να βρει κυρίως ντόπια επιχειρηματικά ερείσματα, η κυβέρνηση δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να αναγάγει σε μείζονες «εταίρους», ήσσονες (για τα μεγέθη των ΕΛΠΕ) επιχειρηματίες. Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι την ημέρα των εν λόγω ανακοινώσεων, ο Κ. Σημίτης συναντήθηκε με τον πρόεδρο της «Μότορ Οϊλ» Β. Βαρδινογιάννη. Στη συνάντηση αυτή, η οποία επιχειρήθηκε να μείνει μυστική, πληροφορίες αναφέρουν ότι το βασικό θέμα ήταν η πώληση του ποσοστού των ΕΛΠΕ στον Ομιλο Βαρδινογιάννη. Εγκυρες, επίσης, πληροφορίες αναφέρουν ότι για το ίδιο θέμα έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον και ο Ομιλος Λάτση.

Οι προαναφερθέντες Ομιλοι, οι δραστηριότητες των οποίων στον τομέα του πετρελαίου είναι πολύ μικρότερες από τα μεγέθη των ΕΛΠΕ, δεν μπορούν να γίνουν οι «στρατηγικοί εταίροι». Τα στελέχη των ΕΛΠΕ, όταν τους αναφέρεται ακόμα και τώρα ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μιλούν απαξιωτικά. Ομως, αν η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να στηριχτεί και να ενισχύσει τα «παλιά τζάκια», όσο και απαξιωτικά να μιλά η διοίκηση των ΕΛΠΕ γι' αυτά, σε καμία περίπτωση δεν τους διαφεύγει ότι είναι διοίκηση διορισμένη από την κυβέρνηση.

Η συνήθης, διεθνής πρακτική, σε τέτοιου είδους συνεργασίας, αναφέρει ότι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες δεν μπαίνουν στη διαδικασία να αγοράσουν ποσοστά τέτοιου μεγέθους σε περιφερειακούς Ομίλους. Τίποτα όμως δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Οι ισομεγέθεις εταιρίες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (αυστριακή OMV, ουγγρική MOL και πολωνική PLK - ORLEN), με τις οποίες συζητούσαν τα ΕΛΠΕ για την ανταλλαγή πακέτου μετοχών, φαίνονται να απομακρύνονται. Συνεπώς, οι επικρατέστεροι «μνηστήρες» είναι οι ντόπιοι.

Είμαστε κάθετα αντίθετοι με το σημερινό καθεστώς λειτουργίας των ΕΛΠΕ. Δεν μπορούμε, όμως, να μην επισημάνουμε ότι είναι μεγάλη πρόκληση για τον ελληνικό λαό. Και η πρόκληση έγκειται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση θέλει να παραδώσει μία στρατηγικής σημασίας για τη χώρα επιχείρηση, που γιγαντώθηκε με τα λεφτά του ελληνικού λαού και την αυτοθυσία των εργαζομένων, στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Ιδιωτικοποιημένη, σε ένα μεγάλο βαθμό, είναι και τώρα. Ωστόσο, το δημόσιο - αυτό, που, εν πάση περιπτώσει, είναι και με τη μορφή που λειτουργεί - ακόμα την ελέγχει. Με την πώληση του συγκεκριμένου ποσοστού, η κυβέρνηση, και το λέει ξεκάθαρα, επιδιώκει να παραδώσει και το μάνατζμεντ, διότι έτσι εκτιμά ότι θα επιτύχει καλύτερες επιδόσεις στις εξετάσεις της προς το κεφάλαιο.

Με την παράδοση της διοίκησης των ΕΛΠΕ ξεκάθαρα στο ιδιωτικό κεφάλαιο, κλείνει ένας κύκλος εξαπάτησης του ελληνικού λαού. Το 1998, η Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου (πρώην ΔΕΠ) κατακερματίζεται, για να εισαχθεί στο Χρηματιστήριο. Το επιχείρημα των κυβερνώντων, για την πώληση του πρώτου πακέτου μετοχών των ΕΛΠΕ μέσω του Χρηματιστηρίου - το είχαν υιοθετήσει και οι συνδικαλιστές των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, που ήταν και παραμένουν η πλειοψηφία στο Σύλλογο Εργαζομένων στα ΕΛΠΕ - ήταν η «εξεύρεση χρημάτων για την επέκταση του ομίλου και τη χρηματοδότηση νέων επενδυτικών προγραμμάτων». Ο δεύτερος γύρος ιδιωτικοποίησής της έρχεται ένα χρόνο μετά με την παράδοση και άλλου πακέτου μετοχών.

Το αποτέλεσμα, εν ολίγοις, ήταν η δημιουργία μιας επιχείρησης που λειτουργεί με αυστηρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σε βάρος των εργαζομένων της και του ελληνικού λαού. Ηδη, για φέτος, τα κέρδη της υπολογίζεται ότι θα φτάσουν τα 140 δισεκατομμύρια δραχμές. Με την πρώτη μετοχοποίηση των ΕΛΠΕ, επειδή έτσι κρινόταν συμφερότερο για τα ιδιωτικά κέρδη:

• Σταμάτησε η έρευνα για κοιτάσματα πετρελαίου στη χώρα. Ακόμα και το έτοιμο κοίτασμα πετρελαίου στον Πρίνο το απεμπόλησε.
• Απαξίωσε τον κλάδο έρευνας.
• Εκλεισε τις μονάδες αμμωνίας στη Θεσσαλονίκη.
• Καταστρατήγησε εργατικά δικαιώματα.

Και, μετά απ' όλα αυτά, τώρα, κατηγορείται ο όμιλος ΕΛΠΕ ότι έχει συστήσει εγχώριο καρτέλ πετρελαίου στη χώρα, σε συνεργασία με τις πολυεθνικές εταιρίες εμπορίας πετρελαιοειδών! Επαιξε και παίζει παιχνίδια με τις τιμές των καυσίμων σε βάρος του Ελληνα καταναλωτή.

Αφού όλα αυτά συμβαίνουν τώρα, που η εταιρία είναι μερικώς ιδιωτικοποιημένη και ελέγχεται από το δημόσιο, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τι θα γίνει, όταν η εταιρία περιέλθει οριστικά στα χέρια κάποιου ιδιώτη. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι, από την πλευρά των εργαζομένων, οι συνδικαλιστικές εκείνες παρατάξεις, που «έπιναν νερό» στο όνομα της μετοχοποίησης, τώρα αντιδρούν και κηρύσσουν απεργιακές κινητοποιήσεις. Συμπαραστάτες σ' αυτόν τον αγώνα, πρέπει να είναι όλος ο εργαζόμενος λαός και όχι απλά για να μην περάσουν τα ΕΛΠΕ σε ιδιωτικά χέρια, αλλά για τη δημιουργία ενός ενιαίου δημόσιου φορέα ενέργειας, που θα λειτουργεί και θα αναπτύσσεται, πραγματικά προς όφελος του ελληνικού λαού, για τις ανάγκες της λαϊκής οικονομίας.