ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 13 Νοέμβρη 2021 - Κυριακή 14 Νοέμβρη 2021
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΜΑ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ
Το λαϊκό εισόδημα θυσία για την καπιταλιστική ανάκαμψη

Χωρίς σταματημό χτυπάνε τα κύματα ακρίβειας το λαϊκό εισόδημα, μεγαλώνοντας κι άλλο την «ψαλίδα» ανάμεσα στις λαϊκές ανάγκες και στην ικανοποίηση ακόμα και των πιο στοιχειωδών από αυτές.

Η εκτίναξη της ακρίβειας αποτυπώνεται και στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που δημοσιοποιήθηκαν την Τετάρτη. Σύμφωνα με αυτά, ο πληθωρισμός επιταχύνθηκε στο 3,4% τον Οκτώβρη (από 2,2% τον Σεπτέμβρη, 1,9% τον Αύγουστο, 1,4% τον Ιούλη) σε σχέση με τους αντίστοιχους περσινούς μήνες και συγκεκριμένα:

  • 3% στην ομάδα Διατροφή και μη αλκοολούχα ποτά.
  • 11,7% στην ομάδα Στέγαση, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών για φυσικό αέριο, με εκτίναξη 132,3%, ηλεκτρισμό 18,9% και πετρέλαιο θέρμανσης 45,9%.
  • 9,2% στην ομάδα Μεταφορές, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε καύσιμα και λιπαντικά 22,3%, εισιτήρια μεταφοράς επιβατών με αεροπλάνο 30,4%, καινούργια αυτοκίνητα 5%.

Ολα αυτά μεταφράζονται σε πάνω από 200 ευρώ επιπλέον τον μήνα για τον οικογενειακό προϋπολογισμό κι ενώ καλά - καλά δεν έχει μπει ο χειμώνας, οπότε αναμένονται και νέες επιβαρύνσεις από το κόστος της Ενέργειας και του πετρελαίου.

Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει την κατάσταση ως ένα «προσωρινό» φαινόμενο που «μας υπερβαίνει», παρά την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα της «διαχειριστικής ανικανότητας» της κυβέρνησης, στην πραγματικότητα ο λαός πληρώνει και με αυτόν τον τρόπο την καπιταλιστική ανάκαμψη, που από κοινού στηρίζουν.

Χαρακτηριστικό είναι το πώς η πολιτική του «πράσινου New Deal» - της νέας «εθνικής» ιδέας όλων των αστικών κομμάτων, για να ανοίξουν πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο - τροφοδοτεί τις τεράστιες αυξήσεις, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την εκτίναξη των τιμών στην ηλεκτρική ενέργεια ως αποτέλεσμα της πολιτικής της «απελευθέρωσης», του εμπορίου των ρύπων, των μεγάλων αυξήσεων στο φυσικό αέριο, των πανάκριβων ΑΠΕ, της στρατηγικής δηλαδή που στηρίζουν όλα τα αστικά κόμματα.

Και βέβαια το γεγονός αυτό όχι μόνο δεν αλλάζει από τα εφάπαξ ημίμετρα που ανακοίνωσε ξανά μέσα στη βδομάδα η κυβέρνηση για τους λογαριασμούς ρεύματος - την ώρα που αρνείται την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργηση όλων των ειδικών φόρων και του ΦΠΑ σε Ενέργεια και καύσιμα - αλλά στην πραγματικότητα έρχεται να υπηρετήσει αυτήν την πολιτική, εξασφαλίζοντας μεταξύ άλλων την «εισπραξιμότητα» για τους ενεργειακούς ομίλους απέναντι στο νέο κύμα ανεξόφλητων λογαριασμών και χρεών.

Την ίδια ώρα, ο «εξαγωγικός προσανατολισμός» ωθεί τις τιμές προς τα πάνω και στην εσωτερική αγορά, οι ιδιωτικοποιήσεις και τα συνεχιζόμενα κύματα εμπορευματοποίησης στην Ενέργεια, στην ύδρευση, στις μεταφορές, σε Υγεία και Παιδεία ματώνουν «από δέκα πάντες» το λαϊκό εισόδημα.

Μεγαλώνει η «ψαλίδα»

Γι' αυτό ακριβώς η ακρίβεια σε βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης «ήρθε για να μείνει», ροκανίζοντας παραπέρα το λαϊκό εισόδημα. Σύμφωνα μάλιστα με την ΕΚΤ, «καθώς η οικονομία ανακάμπτει περαιτέρω, υποστηριζόμενη και από τα μέτρα νομισματικής πολιτικής, ο πληθωρισμός αναμένεται να αυξηθεί μεσοπρόθεσμα. Αυτή η αύξηση αναμένεται ότι θα γίνει σταδιακά, δεδομένου ότι θα χρειαστεί χρόνος μέχρι η οικονομία να λειτουργήσει ξανά σε συνθήκες πλήρους χρησιμοποίησης του παραγωγικού δυναμικού και επομένως οι μισθοί αναμένεται να αυξηθούν συγκρατημένα».

Ουσιαστικά, λένε, οι μισθοί θα διαμορφώνονται χαμηλότερα από τα επίπεδα του επίσημου πληθωρισμού, μια εξέλιξη που έρχεται να αποδυναμώσει ακόμα περισσότερο τα λαϊκά εισοδήματα, όπως δείχνουν άλλωστε και οι προκλητικές ανακοινώσεις της κυβέρνησης ότι με βάση τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, ετοιμάζεται να «αυξήσει» κατά ...0,50 ευρώ τον κατώτερο μισθό!

Μονά - ζυγά κερδίζει το κεφάλαιο

Η σημερινή κατάσταση αποδεικνύει και πώς η περιβόητη «επεκτατική» πολιτική και το «κόψιμο χρήματος» από την ΕΚΤ, που δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζουν ως πανάκεια, δεν αποτελούν λύση για τον λαό.

Το αποτέλεσμα όμως για τον λαό παραμένει ίδιο: Από τη μια, επιταχύνονται αντιλαϊκά μέτρα για την εκταμίευση κονδυλίων από το Ταμείο Ανάκαμψης, που θα δοθούν στο κεφάλαιο, κι από την άλλη ο πληθωρισμός γίνεται μια επιπλέον πληγή για το λαϊκό εισόδημα, πλάι βέβαια στους «πράσινους» φόρους και τα χαράτσια.

Σημειωτέον ότι η νομισματική πολιτική που εφαρμόζει η ΕΚΤ τοποθετεί τον πήχη του πληθωρισμού στο 2%, και σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο, κάθε απόκλιση από τον στόχο αυτό (είτε προς τα κάτω είτε προς τα πάνω) σηματοδοτεί την αναμόρφωση του «μείγματος» νομισματικής πολιτικής, έτσι ώστε σε κάθε περίπτωση να θωρακίζονται η ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία του κεφαλαίου.

Ετσι σε συνθήκες κρίσης ή και αναιμικής ανάκαμψης με χαμηλό πληθωρισμό ή ακόμη και με πτώση των τιμών (αποπληθωρισμός) όπως για παράδειγμα συνέβη στην ελληνική οικονομία στο πρώτο φετινό τρίμηνο, η ΕΚΤ διοχέτευσε πακτωλό κεφαλαίων προς το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης, προκειμένου να «τονωθεί» η ανάκαμψη. Τα σπασμένα; Φορτώθηκαν στις πλάτες του λαού με ελλείμματα, κρατικά χρέη, φόρους και χαράτσια.

Στη φάση της ανάκαμψης, ο λαός πληρώνει και με την αύξηση του πληθωρισμού που έρχεται να αποδεκατίσει το λαϊκό εισόδημα. Και παράλληλα, όπως δείχνει και η συζήτηση για την επαναφορά του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ ανοίγει «μια ώρα αρχύτερα» και η συζήτηση για την επαναφορά ενός σχετικά πιο «σφιχτού» μείγματος, με νέες περικοπές και «κόφτες» για τις λαϊκές ανάγκες.

Μεγαλώνουν οι «αβεβαιότητες»

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο την ερχόμενη Παρασκευή κατατίθεται στη Βουλή το τελικό σχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2022.

Μεταξύ άλλων, επισημαίνεται ότι οι προοπτικές ανάκαμψης περιβάλλονται από «υψηλούς εξωτερικούς κίνδυνους και αβεβαιότητες. Συγκεκριμένα:

-- Την πιθανότητα μονιμότερων παγκόσμιων πληθωριστικών πιέσεων, που θα επέβαλλαν την έγκαιρη σύσφιξη των επεκτατικών πολιτικών στήριξης.

-- Την εξέλιξη της πανδημίας (εμφάνιση μεταλλάξεων, ενδεχόμενη υψηλότερη εξάπλωση του ιού, κ.ά.).

-- Γεωπολιτικές εντάσεις και μεταναστευτικές ροές στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Τέλος, η επανεμφάνιση των δίδυμων ελλειμμάτων (στον κρατικό προϋπολογισμό και στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών) είναι παράγοντας κινδύνου και καθιστά περισσότερο ευάλωτη την ελληνική οικονομία σε μια νέα αρνητική εξωτερική διαταραχή», επισημαίνει η Τράπεζα της Ελλάδας, δείχνοντας προς την κατεύθυνση κλιμάκωσης των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.


Πατριδογνωμόνιο
Η σπέκουλα

Οταν πατώντας πάνω σε πραγματικά προβλήματα στα λόγια πλασάρεται ο ορθολογισμός και στην πράξη κυριαρχεί η σπέκουλα, τότε ακόμα και η ελαστικότερη έννοια δημοκρατίας πάει στον αγύριστο. Κοντά δυο χρόνια πανδημίας ήταν αρκετά. Μαθαίνουμε αναγκαστικά και συστηματικά να κοιτάμε μόνο το δέντρο, κι όχι απλώς να μη βλέπουμε αλλά να καίμε το δάσος. Τα παραδείγματα, άλλα φανταχτερά κι άλλα χαμηλότονα, είναι πολλά.

Η ανελέητη και εν πολλοίς χαζή προπαγάνδα υπέρ του αναγκαίου και πράγματι σωτήριου εμβολιασμού, λόγου χάρη, καλεί τους πολίτες να απαλλάξουν το Εθνικό Σύστημα Υγείας από την αφόρητη πίεση που δέχεται. Ποιο Ε.Σ.Υ.; Αυτό με τις ουρές, τις θεόρατες ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα. Αυτό που ανάγκαζε μέχρι χτες μάζες ασθενών να βασίζονται στην αρωγή των συγγενών, να παίρνουν μαζί τους σεντόνια και μαξιλαροθήκες, χαρτιά υγείας και νερό, και να μπαίνουν στην ουρά για μια θέση στην ακτινοθεραπεία με τον καρκίνο να καλπάζει ή τις φυσικοθεραπείες να κόβονται στο μισό. Ενα Ε.Σ.Υ. ορθό στη σύλληψη, πολύ μακριά από κάθε έννοια δωρεάν Υγείας, όταν το επείγον, το σωτήριο, το πιεστικό πρόβλημα, χρόνια τώρα εκτός πανδημίας, αντιμετωπιζόταν με προσφυγή στον ιδιώτη, το χέρι βαθιά στην τσέπη και εράνους για την αντιμετώπιση σπάνιων ασθενειών, για τις οποίες η επιστήμη έχει βρει κάμποσες λύσεις, αλλά πανάκριβες.

Πάνω σ' αυτή την αντίφαση εύκολα διαστρεβλώνεται το σημαντικό και το ασήμαντο. Μαθημένος ο πολίτης να επιβιώνει μέσα στο σύστημα, ψάχνοντας λύσεις έξω απ' αυτό, βρίσκει φυσικό να μην αισθάνεται την παραμικρή ενοχή, όταν το ξεγελάει με ψεύτικα πιστοποιητικά και αντιεπιστημονικές θεωρίες, πιο λογικοφανείς από τον παραλογισμό του εμπορίου της σωτηρίας μιας ζωής. Κι έτσι σιγά σιγά ντύνει και την παρανομία με τη μυθολογία της αντίστασης στη σαπίλα του συστήματος και την πολλαπλασιάζει αυτοκτονώντας ως κοινωνία μετ' ευτελείας.

Η κυρίαρχη εξουσιαστική τάξη σπεκουλάρει αθεράπευτα. Γραπώνεται από τις ίδιες της τις αντιφάσεις κι επιτίθεται σε κάθε μορφής μαζική αντίσταση στα έργα και τις ημέρες της, χαϊδεύοντας αυτιά που έχουν χάσει την ικανότητα να ακούν και πέραν του θορύβου που αναγκάζονται να παράγουν για ν' ακουστούν. Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να ακούγεται λογικό να επιστρατευθούν άνθρωποι γιατροί του ιδιωτικού τομέα, για να καλύψουν τα τεράστια κενά των κρατικών νοσοκομείων έναντι 250 ευρώ ανά ημέρα εφημερίας. Και όχι θεμιτό και λογικό να επιταχθούν τα ιδιωτικά νοσοκομεία και οι κλινικές για να αντιμετωπιστεί η πανδημία, όχι μόνον του κορονοϊού, αλλά η πανδημία της εγκατάλειψης των άλλων ασθενειών ή και ατυχημάτων. Δηλαδή θα αφήσει ο γιατρός το πλουσιοπάροχα αμειβόμενο χειρουργείο ή ιατρείο του και ο νεαρός ντελιβεράς, που γκρεμίστηκε από το μηχανάκι κι έχει βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις να μην μπορεί να μεταφερθεί στο πρώτο διαθέσιμο ιατρικό «κατάστημα» με ΜΕΘ, και να περιμένει δώδεκα ώρες να πεθάνει κάποιος σε κρατικό κρεβάτι για να σωθεί. Αυτό το κόστος των δώδεκα ωρών μιας νεανικής ζωής κρεμασμένης από μια κλωστή, ποιος, που να πάρει ο διάολος, το αναλαμβάνει παίζοντας πολιτικά, ιδεολογικά και χυδαία τελικά μεταξύ των καθόλου απλών λέξεων: επιστράτευση κι επίταξη.

Η σπέκουλα, η άκρως διευκολυντική της ατομικής ευθύνης έχει μετατραπεί σε αποθέωση του ατομικού ωχαδερφισμού. Οπότε πολύ εύκολα θα πεισθούν οι μάζες ότι είναι πολύ καλό πράγμα να μη βγαίνουν στο δρόμο, αφού στη διαδήλωση μπορεί και προβοκατόρικα να πέσει μια μολότοφ κι αν δεν καούν, να μπορεί να βρεθούν μπουζουριασμένοι αντιμέτωποι με την κατηγορία της κακουργηματικής διακινδύνευσης της ζωής σε πλήθος. Οχι πως είναι χρήσιμο ή αθώο όπλο η μολότοφ. Αλλά μιας και μιλάμε για έκθεση του πλήθους σε κίνδυνο, πώς θα μπορέσει αυτό το πλήθος να σκεφθεί πόσο επικίνδυνο είναι να στέκεται άοπλο απέναντι σε πάνοπλους αστυνομικούς που μπορεί ανεμβολίαστοι ή και εμβολιασμένοι, να το πνίξουν σε χημικά άγνωστης χημικής σύνθεσης ή σφαίρες και μάλιστα άφθονες και με τις πλάτες της εξουσίας θανατηφόρα ατιμώρητες.

Η σπέκουλα της πανδημίας έγινε και σπέκουλα της κρατικής αυθαιρεσίας και το στοίχημα μετατοπίστηκε. Το ζητούμενο πλέον είναι η χειραγώγηση των μαζών, και με φόβο και με ψυχρό υπολογισμό και σχεδιασμό, όπως ακριβώς απαιτείται στο προμελετημένο τέλειο έγκλημα.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ