Πρώτα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη (το πρώην Δημόσιας Τάξης) Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αναλαμβάνει καθήκοντα και ανακοινώνει ότι πρέπει να παρθούν ακόμα πιο σκληρά κατασταλτικά μέτρα στο όνομα της προστασίας του πολίτη.

Λίγες μέρες αργότερα, ο ίδιος «ανοίγει» το θέμα «17Ν» και δηλώνει σε συνέντευξή του (25.10.2009) πως «...αυτή η έρευνα θα συνεχιστεί διότι αφορά έναν αριθμό προσώπων που εμπλέκονται αλλά δεν έχουν ταυτοποιηθεί ακόμα».

Δύο μέρες (27.10) μετά γίνεται η προβοκατόρικη επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα της Αγίας Παρασκευής εναντίον έξι αστυνομικών.

Τρεις μέρες μετά την επίθεση (30.10) δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» μια «περίεργη» - όπως τη χαρακτηρίζει η ίδια η εφημερίδα - προκήρυξη κάποιας αυτοαποκαλούμενης οργάνωσης που αναλαμβάνει την ευθύνη της επίθεση στο Α.Τ. Αγ. Παρασκευής. Και που συνδέει την προβοκατόρικη δράση της με την ηρωική αντιστασιακή δράση Ο.Π.Λ.Α. την περίοδο του εθνικοαπλευθερωτικού κατά των Γερμανών καταχτητών αγώνα, το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, την Κομμουνιστική Διεθνή, τη δικτατορία του προλεταριάτου, τον κομμουνισμό κλπ. κλπ. κλπ.

Τα παραπάνω γεγονότα, έρχονται με μια χρονική αλληλουχία όπου ο υπουργός «προστασίας» ανοίγει το «μέτωπο κατά της τρομοκρατίας». Και συνδέει άμεσα την «προστασία» του πολίτη» με αυτό που διάφορα φανερά και σκοτεινά ιμπεριαλιστικά κέντρα ψάχνουν ως άλλοθι για να θωρακίζουν τη δικτατορία των μονοπωλίων κατά των λαών. Ενέργειες που θα συμβάλλουν στη δημιουργία ψυχολογίας τρόμου για να «κάθονται» στις συνειδήσεις ως ανεκτά ή και αποδεκτά τα μέτρα της εντεινόμενης κρατικής καταστολής στο όνομα της «ασφάλειας» των «απροστάτευτων» με τη δράση της κρατικής «προστασίας».

Σημασία έχει επίσης, σε ποια χρονική συγκυρία εκδηλώνονται αυτά.

Ολα τα παραπάνω λοιπόν, γίνονται μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Μέσα σε συνθήκες που το κεφάλαιο και το αστικό πολιτικό σύστημα ετοιμάζει νέα αντιλαϊκή επίθεση για να βγουν αλώβητοι από τις επιπτώσεις της κρίσης. Μέσα σε συνθήκες που οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα βρίσκονται μπροστά σε ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματά τους από την πολιτική που εφαρμόζονταν και εφαρμόζεται, από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Και με δεδομένο επίσης ότι το ταξικό συνδικαλιστικό Κίνημα εντείνει τη δράση του για να οργανωθεί μαζική εργατική λαϊκή αντίσταση στη θύελλα των αντιλαϊκών μέτρων, που γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα ενιαίο μέτωπο πάλης εργατών, μικρομεσαίων αγροτών, αυτοαπασχολούμενων με στόχο να διεκδικήσουν τη βελτίωση των όρων ζωής και δουλειάς, για να μην πληρώσουν αυτοί τα βάρη της κρίσης.

Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι: το αστικό πολιτικό σύστημα μέσα σε αυτές τις συνθήκες οφείλει να θωρακιστεί. Βλέπει στο μέλλον και σχεδιάζει. Βέβαια, επειδή βλέποντας στο μέλλον, η άρχουσα τάξη ξέρει τι την περιμένει, παίρνει τα μέτρα της. Μέτρα για να σταματήσει κάθε λαϊκή αντίδραση που γεννούν οι ίδιες αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Να τσακίσει το λαϊκό εργατικό Κίνημα. Αυτό φοβούνται. Την εξουσία τους θέλουν να διαφυλάξουν.

Εδώ ξεκινά η δράση όλων των μηχανισμών του συστήματος του αστικού κράτους, φανερών και μυστικών. Και οι προβοκατόρικοι μηχανισμοί είναι μέρος της επίθεσης στο λαό, ακόμη και στην εν δυνάμει ανάπτυξη μαζικής λαϊκής δράσης. Είναι επίσης εργαλείο για την ένταση της δράσης των δυνάμεων καταστολής, με δεδομένη την αξιοποίησή τους από την κρατική, κυβερνητική, πολιτική ηγεσία. Πειστικές αποδείξεις και πράξεις που να δείχνουν ότι η καταστολή είναι αναγκαία. Δημιουργία κοινωνικής ψυχολογίας τέτοιας που να αποδέχεται αυτά τα μέτρα. Και επιπλέον, ίσως και το σημαντικότερο: Να κάνουν το λαό να κάνει βήματα πίσω από τη ριζοσπαστικοποίησή του. Δηλαδή, να κάνει πίσω ο εργάτης που νιώθει πως πρέπει να διεκδικήσει συλλογικά και δυναμικά τα δικαιώματά του μέσα από το συνδικάτο. Να απομακρυνθεί από τη συλλογική δράση που κάποιοι ενδέχεται να την ταυτίσουν ακόμα και με τρομοκρατική πράξη ή κοινό ποινικό έγκλημα. Κι αν κάποιος θεωρεί υπερβολικό κάτι τέτοιο, καλό είναι να ανατρέξει στις διατυπώσεις του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, όταν χαρακτήριζε «έγκλήματα» τις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ στα «Τζάμπο» και ζητούσε την ποινικοποίησή τους.

Η προβοκατόρικη προκήρυξη υπηρετεί αντιδραστικούς σχεδιασμούς και επιχειρεί να ταυτίσει τη μαζική λαϊκή πολιτική δράση με την ατομική τρομοκρατία, καταδικασμένη ως μορφή δράσης από τους κομμουνιστές και τα εργατικά κινήματα από την εποχή του Μαρξ το 19ο αιώνα. Αλλωστε, ο Μαρξισμός - Λενινισμός είναι ο χειρότερος εχθρός αυτής της δράσης. Στην προκήρυξη καταβάλλεται προσπάθεια να ταυτιστούν η Κομμουνιστική Διεθνής, οργανώσεις αντίστασης στο ναζιστικό ζυγό και ο ΔΣΕ με προβοκατόρικους μηχανισμούς στημένους από ιμπεριαλιστικές υπηρεσίες ή μηχανισμούς που χρησιμοποιούνται απ' αυτές και που η δράση τους υπηρετεί τους σκοπούς των μονοπωλίων για ενίσχυση του κατασταλτικού μηχανισμού του αστικού κράτους προκειμένου να χτυπηθεί το λαϊκό κίνημα. Αλλωστε, πολιτικοί παράγοντες του ιμπεριαλισμού, αλλά και των αστικών κρατών έχουν ομολογήσει παρόμοιο έργο. Να θυμίσουμε ότι ο ίδιος ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους (πατέρας), έχει δηλώσει επίσημα ότι οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν τρομοκρατικές ομάδες, είτε φτιάχνοντάς τες, είτε διεισδύοντας σε αυτές. Είχε μιλήσει για άμεσες σχέσεις της CIA με την «Αλ Κάιντα». Υποτίθεται βεβαίως πως μηχανισμοί αυτού του τύπου είναι «άφαντοι» και κινούνται - δήθεν αόρατα - κάτω από τη μύτη των διωκτικών αρχών και των μυστικών υπηρεσιών. Στην περίπτωση που η δράση τους «πυκνώσει», τότε εμφανίζονται οι ...σωτήρες των μηχανισμών του κράτους και τις «εξαρθρώνουν», αφήνοντας πίσω την απαραίτητη «ουρά» για την αναζωπύρωση του φαινομένου.

Μπαίνουν λοιπόν σε εφαρμογή σκοτεινοί μηχανισμοί που δημιουργούνται ή χρησιμοποιούνται από διάφορες κρατικές ή ιμπεριαλιστικές υπηρεσίες. Για να συκοφαντήσουν το επαναστατικό λαϊκό Κίνημα.

Η προκήρυξη που δημοσιεύτηκε την περασμένη Παρασκευή παίζει αυτόν ακριβώς το ρόλο. Θυμίζουμε ότι με αφορμή την υπόθεση της «17Ν», έγινε απόπειρα ενοχοποίησης των λαϊκών αγώνων. Τότε, δεν έλεγαν ξεκάθαρα ότι η συγκεκριμένη οργάνωση ήταν η «δολοφονούσα αριστερά»; Τότε δεν ξεστομίζονταν άθλια τσιτάτα από κατηγορούμενους του τύπου «είμαι λαϊκός αγωνιστής, πάλευα για το επαναστατικό κίνημα και για μια άλλη κοινωνία σοσιαλιστική». Είναι οι ίδιοι που είναι οι εκλεκτοί των αστικών ΜΜΕ και φιγουράρουν κάθε λίγο και λιγάκι με «σεντόνια» και συνεντεύξεις, παραδίδοντας μαθήματα «επανάστασης». (Μετά το χτύπημα, ο Ξηρός έδινε πάλι συνέντευξη σε τηλεοπτικό κανάλι. Να θυμίσουμε επίσης ότι με αφορμή τα προβοκατόρικα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη, ο Κουφοντίνας φιγουράρισε σε εφημερίδα μεγάλου συγκροτήματος να δίνει οδηγίες για την «επαναστατική πάλη»).

Η δράση τέτοιων ομάδων είναι προβοκατόρικη. Ενισχύει τις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης και του κράτους της να επιβάλλουν πιο εύκολα μέτρα καταστολής σε βάρος του λαού. Βοηθά να υλοποιηθούν αντιλαϊκοί σχεδιασμοί. Τα τελευταία γεγονότα το επιβεβαιώνουν. Αλλωστε, πόσο πιο πρόσφορες συνθήκες θα μπορούσε να δημιουργήσει η προβοκατόρικη δράση οργανώσεων και η προβοκατόρικη προκήρυξη με την οποία υπήρξε ανάληψη της ευθύνης της επίθεσης στο Αστυνομικό Τμήμα ώστε να στηθεί ένας κατασταλτικός κλοιός αλλά και να δημιουργηθούν περίεργοι συνειρμοί σε βάρος του επαναστατικού λαϊκού Κινήματος;