Εχουμε δηλώσει και άλλες φορές - και είναι άλλωστε κοινή πεποίθηση της πλειοψηφίας της νεολαίας - ότι τα διάφορα γκάλοπ, τις περισσότερες φορές, γίνονται για να επιβεβαιώσουν συμπεράσματα που έχουν βγει πολύ νωρίτερα, διαφορετικά για να κατασκευάσουν απόψεις και αντιλήψεις, σύμφωνα με τις επιδιώξεις αυτών που τα πραγματοποιούν, γι' αυτό και η αξιοπιστία τους βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο.

Οχι άδικα άλλωστε, αφού ο καθένας γνωρίζει ότι το πιο εύκολο πράγμα είναι να "στήσεις" μια σειρά επιλεγμένων ερωτήσεων,που θα οδηγούν βήμα το βήμα στο συμπέρασμα που εσύ θέλεις να βγάλεις,παραλείποντας επιμελώς τις "δύσκολες" ή "ενοχλητικές" ερωτήσεις, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε άλλο συμπέρασμα. Και θα μπορούσαμε να πούμε ότι και η συγκεκριμένη έρευνα ακολουθεί την πεπατημένη, αφού και η διάταξη των ερωτήσεων είναι ανάλογη. Στις περισσότερες περιπτώσεις και ερωτήσεις έχουν επιμελώς παραλειφθεί, όπως για παράδειγμα η πρόθεση ψήφου.

Αξιοποιώντας τα συμπεράσματα της συγκεκριμένης έρευνας, εφημερίδες, ραδιοφωνικοί σταθμοί και τηλεοπτικά κανάλια έσπευσαν να τα ερμηνεύσουν κατά το δοκούν, προβάλλοντας τη γενική εκτίμηση ότι η νεολαία "παίρνει διαζύγιο από την πολιτική" ή ότι "οι νέοι είναι αγχωμένοι, καλομαθημένοι και αδιάφοροι",ενώ κάποιοι έσπευσαν να τους χαρακτηρίσουν σαν "οικολόγους κεντροεκσυγχρονιστές".

Χωρίς να έχουμε καμιά αυταπάτη για την ουσία της έρευνας, θα επιδιώξουμε να παρουσιάσουμε και να σχολιάσουμε ορισμένα στοιχεία της, τα οποία διάφορα ΜΜΕ φρόντισαν να υποβαθμίσουν ή να παρερμηνεύσουν, προκειμένου να οδηγηθούν στα συμπεράσματα που επιδίωκαν, αφού αν επιχειρούσαν ένα σχολιασμό, μάλλον θα ήταν αναγκασμένοι να αυτοδιαψευστούν.

Οπως φαίνεται, παρά την τεράστια προπαγάνδα για την "Ενωμένη Ευρώπη", την "Ευρωπαϊκή Προοπτική", το "Μονόδρομο της Ευρωπαϊκής Ενωσης" κτλ., μόνο μια μικρή μειοψηφία κατάφεραν να πείσουν.

Είναι η πιο φυσική απάντηση, αρκεί να ανατρέξουμε στις συνθήκες μέσα στις οποίες ζει η νεολαία σήμερα. Και αυτές οι συνθήκες είναι το άγχος και η αβεβαιότητα για το αύριο, είναι το συνεχές κυνήγι για μια αβέβαιη θέση στον ήλιο, είναι η ανυπαρξία διεξόδου, το σφράγισμα του δρόμου προς το μέλλον, που η κυρίαρχη πολιτική διαμορφώνει για τους νέους χωρίς τους νέους, αφαιρώντας δικαιώματα και κατακτήσεις.

Ετσι στην ερώτηση αποποινικοποίηση των "μαλακών" ναρκωτικών (παρόλο που δεν τίθεται ανοιχτά το ερώτημα σαν νομιμοποίηση του χασίς και ελεύθερη χορήγηση των λεγόμενων "μαλακών", όπως εννοούν στην ουσία) ένα 34,6% απάντησε θετικά, ενώ το 43,5% απάντησε με ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ.

Παραθέτουμε τις πράγματι αποκαλυπτικές απαντήσεις, στις οποίες τα διάφορα ΜΜΕ δεν αφιέρωσαν ούτε ένα σχόλιο:

- Η κοινωνία μας είναι εντάξει έτσι όπως είναι: 3,6%.

- Μπορεί να γίνει καλύτερη με μικρές αλλαγές: 29,2%.

- Χρειάζεται βαθιές αλλαγές: 54,9%.

- Πρέπει να αλλάξει ριζικά με επανάσταση: 10,7%.

Και λίγο παρακάτω αποδεικνύεται ότι η νεολαία τούς έχει πάρει χαμπάρι, ότι όσο και αν προσπαθούν να κρυφτούν, τελικά η πολιτική και η πρακτική τους τους αφήνει γυμνούς στα μάτια της νεολαίας.

Είναι χαρακτηριστικές άλλες δύο απαντήσεις που αφορούν την κοινωνία:- Δε δίνει ευκαιρίες στους νέους: 70,3%

- Χωρίς μέσον δεν μπορεί κανείς να πετύχει: 84%.

Στην ερώτηση αυτή απάντησε πως δεν ενδιαφέρεται το 45,6% των ερωτηθέντων. Οι υπόλοιποι λίγο ως πολύ ενδιαφέρονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο για την πολιτική, ενώ πολιτικά δε συζητάει ποτέ μόνο το 27,3%.Ολοι οι υπόλοιποι συζητούν πολιτικά.Πώς από αυτές τις απαντήσεις έφτασαν στο συμπέρασμα ότι η νεολαία έχει πάρει διαζύγιο από την πολιτική, μόνο μια απάντηση υπάρχει. "Οταν η πραγματικότητα δε συμφωνεί μαζί μας - ακόμη και των γκάλοπ - τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα".

- Απογοήτευση δηλώνει το 20,1%.

- Δυσπιστία δηλώνει το 18,6%.

Κανείς όμως από τους έμπειρους αναλυτές δεν μπήκε στον κόπο να ερμηνεύσει αυτή τη στάση των νέων. Απέναντι σε ποια πολιτική στέκονται οι νέοι απογοητευμένοι και δύσπιστοι; Απέναντι στην πολιτική που γνωρίζουν καθημερινά. Την πολιτική των προεκλογικών υποσχέσεων και των μετεκλογικών "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε". Την πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, του Μάαστριχτ και του "ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ", την πολιτική του λεγόμενου "εκσυγχρονισμού", που πιστά υπηρετούν όλα τα κόμματα πλην του ΚΚΕ. Αυτή η πολιτική είναι που δεν έχει την έγκριση της νεολαίας, αυτή την πολιτική σιχαίνεται η νέα γενιά, σε αυτή την πολιτική γυρίζει την πλάτη και όχι στην πολιτική γενικά.

Ας ρίξουμε μια ματιά στα ιδανικά της νεολαίας, όπως παρουσιάζονται στη συγκεκριμένη έρευνα:

- Προστασία του περιβάλλοντος: 15,3%.

- Ειρήνη στον κόσμο: 21,7%.

- Καταπολέμηση της φτώχειας: 12,9%.

- Ενωμένη Ευρώπη: 1,2%.

- Ορθοδοξία: 3,8%.

- Ανθρώπινα δικαιώματα: 13,6%.

Και σε αυτό το σημείο, η ίδια έρευνά τους έρχεται να τους διαψεύσει. Οι σημερινοί νέοι και ιδανικά έχουν, και διαφορετικά είναι αυτά τα ιδανικά από τα ιδανικά του συστήματός τους, και διατεθειμένοι να παλέψουν για αυτά τα ιδανικά είναι, όπως παρουσιάζονται από τις απόψεις τους για την κοινωνία.

Την ιδιωτική τηλεόραση την εμπιστεύεται το 30,1%,ενώ δεν την εμπιστεύεται το 67,1%.Την κυβέρνηση την εμπιστεύεται το 26,2%,ενώ δεν την εμπιστεύεται το 67,9%.

- ΟΝΝΕΔ - ΔΑΠ - ΜΑΚΙ - ΔΑΚΕ: 23%

- ΠΑΣΠ - Ν. ΠΑΣΟΚ: 22,9%

- ΚΝΕ: 17,3%

- Ν. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ: 1%

Στα παραπάνω φυσικά θα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας δύο πράγματα:

α. Δεν αναφέρονται καθόλου στην ΠΚΣ, την παράταξη που υποστηρίζει η ΚΝΕ στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ και ο καθένας καταλαβαίνει το γιατί.

β. Το πώς γνωρίζουν οι νέοι σήμερα τις πολιτικές νεολαίες. Και είναι διαφορετικό πράγμα να σε γνωρίζουν από την τηλεόραση και τις εφημερίδες, από όπου το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είναι μόνιμα "κομμένοι" και διαφορετικό να σε γνωρίζουν από την ίδια, την καθημερινή σου δράση, από την πρόσωπο με πρόσωπο επαφή, από τους αγώνες.

Από ό,τι φαίνεται και αυτή η έρευνα εκείνο που επιβεβαιώνει είναι τις μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, ώστε η δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, που συναντάμε στη νέα γενιά, με τη δική μας παρέμβαση, να μετατρέπεται σε αγωνιστική διεκδίκηση και δράση. Φαίνεται για άλλη μια φορά η ρεαλιστικότητα του στόχου της Νεανικής Αντεπίθεσης, που καθόρισε το 7ο Συνέδριό μας, ώστε η νεολαία και το κίνημά της να συμβάλλουν αποφασιστικά στη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου, στη σύγκρουση με την εξουσία του ιμπεριαλισμού, που θα ανοίξει το δρόμο για το σοσιαλισμό.

Λάζαρος ΣΟΡΟΠΟΥΛΟΣ

Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ