Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση - συζήτηση με θέματα το προωθούμενο «ευρωσύνταγμα» και τον «ευρωτρομονόμο», έγινε το περασμένο Σάββατο στο Ναύπλιο, με εισηγητές τον Στρατή Κόρακα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και τέως ευρωβουλευτή και τον Γιάννη Πανούση, καθηγητή Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αμφότεροι, μέλη της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη». Την εκδήλωση διοργάνωσε η Επιτροπή Ειρήνης Αργολίδας, ο Μορφωτικός Σύλλογος Νέας Κίου και ο Σύλλογος Δικαστικών Υπαλλήλων Ναυπλίου.

Στην εισηγητική του ομιλία, ο Γ. Πανούσης αναφέρθηκε στον «ευρωτρομονόμο», στις επιπτώσεις του αναφορικά με τα δικαιώματα του ανθρώπου και σημείωσε, μεταξύ άλλων, πως «ο ενιαίος χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης δεν πρέπει να μετατραπεί σε πεδίο συνεχούς παρακολούθησης, αβεβαιότητας και αυθαιρεσίας. Δεν επιτρέπεται να ενταφιάζουμε - στο όνομα της προστασίας του δυτικού πολιτισμού - όλες τις αρχές και τις αξίες του δυτικού πολιτισμού. Το αίμα των αθώων θυμάτων του χτες δε δικαιώνεται με το αίμα, το φόβο, την απειλή των αθώων θυμάτων του αύριο. Η εκ του πλαγίου υπέρβαση του Συντάγματος (λαϊκή κυριαρχία, ειρήνη κλπ.), ο νέος πολιτικός ορισμός της τρομοκρατίας ("παν ό,τι βλάπτει το σύστημα"), η τυφλή υπακοή σε μανιχαϊστικά σχήματα διαίρεσης του κόσμου (τρομοκράτες, οι άλλοι - αντιτρομοκράτες, εμείς) μας καθιστούν συνεργούς σε έγκλημα κατά της ιστορίας του ανθρώπου, ακόμα κι αν πιστεύουμε ότι την υπηρετούμε», και καταλήγοντας τόνισε: «Η ανασφάλεια στήθηκε, παραμένει και λειτουργεί ως σκιάχτρο της παγκοσμιοποίησης ακριβώς για να διώχνει τα περιστέρια της ειρήνης και να φοβίζει τους απλούς και φιλήσυχους ανθρώπους. Η τρομοκρατία ως απειλή, και το σκιάχτρο της παγκοσμιοποίησης ως φόβητρο, έχουν αρχίσει να γεμίζουν τον ουρανό με γεράκια πολέμου και κοράκια αρπακτικά των δικαιωμάτων μας. Αυτό ας μην το ξεχνάμε ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι επιστήμονες, ούτε οι δήθεν ασφαλείς πολίτες γιατί ο κίνδυνος δεν αφήνει κανέναν απ' έξω».

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Στρ. Κόρακας, ο οποίος, αποκάλυψε τον αντιδραστικό χαρακτήρα του νέου «ευρωσυντάγματος» που προωθείται αυτό το διάστημα από την ΕΕ κι έχει στόχο να θωρακίσει πιο αποτελεσματικά την εξουσία της αστικής τάξης, κάνοντας εκτενή αναφορά - με συγκεκριμένα παραδείγματα - μέσα από άρθρα αυτού του κειμένου (λ.χ. άρθρο 6, στο οποίο διευκρινίζεται ότι το Σύνταγμα και οι κανόνες δικαίου της ΕΕ υπερτερούν του δικαίου των χωρών - μελών, άρθρο 16 το οποίο κάνει λόγο για εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων). «Πρόκειται για μια συνθήκη - επεσήμανε ο ομιλητής - η οποία κωδικοποιεί σχεδόν τα βασικά στοιχεία όλων των προηγούμενων συνθηκών της ΕΕ σε ακόμα πιο αντιλαϊκή και αντιδραστική κατεύθυνση».

Καταλήγοντας, και κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, κάλεσε το λαό όχι μόνο να μην επαναπαύεται και να εφησυχάζει με αυτές τις επιλογές της ΕΕ αλλά ενεργητικά να αγωνιστεί και να αντικρούσει αυτές τις πολιτικές που στόχο έχουν την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών. «Γιατί αλλιώς - όπως εύστοχα σημείωσε - φοβάμαι πολύ, ότι θα ξυπνήσουμε μια μέρα χειροπόδαρα δεμένοι αλλά ευτυχείς γιατί θα νιώθουμε ασφαλείς».

Τους λόγους για τους οποίους ο ΣΥΝ αιτείται τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το λεγόμενο ευρωσύνταγμα και το απορρίπτει, παρέθεσε χτες σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του κόμματος Αλ. Αλαβάνος, συνεπικουρούμενος από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Λόγους τους οποίους τορπίλισαν οι ίδιοι, δηλώνοντας ευθύς εξαρχής πως το «ΟΧΙ» που διατυπώνουν «δεν είναι ΟΧΙ στο κοινό ευρωπαϊκό εγχείρημα», ούτε έκφραση εναντίωσης «με ένα δαιμονικό τρόπο στην Ευρωπαϊκή Ενωση», ούτε φυσικά επειδή συμμερίζονται την άποψη ότι «πρέπει να σταματήσει η διαδικασία ευρωσυντάγματος και να τελειώσει η υπόθεση, γιατί ενδιαφερόμαστε πραγματικά να υπάρξει μια συνέχεια στο ευρωπαϊκό εγχείρημα».

Κανείς εκ των ομιλητών δεν είδε το «ευρωσύνταγμα» ως έκφραση του ίδιου του βαθιά αντιλαϊκού χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ως εκ τούτου οι παρεμβάσεις τους κινήθηκαν στα πλαίσια της αυταπάτης πως αν απορριφθεί το συγκεκριμένο, ανοίγει ο δρόμος για τη διαμόρφωση ενός καλύτερου. Αθελά τους, ωστόσο, ομολόγησαν την αλήθεια, καθώς παραδέχτηκαν πως η συνταγματική συνθήκη ενσωματώνει όλες τις μέχρι τώρα αντιλαϊκές συνθήκες της ΕΕ, θυμίζουμε εδώ ότι τις βασικότερες εξ αυτών ο ΣΥΝ τις έχει υπερψηφίσει, π.χ. Μάαστριχτ. Ακόμα, παραδέχτηκαν πως μέσω αυτού συνταγματοποιείται η οικονομία της αγοράς, τορπιλίζονται τα εναπομείναντα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα των λαών κλπ. Το παράδοξο είναι πως δεν έδωσαν καμία απάντηση στο ερώτημα πώς γίνεται να στήνεται στο απόσπασμα η Συνταγματική Συνθήκη, αλλά να μην ενοχοποιείται στο παραμικρό η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση. Ούτε, φυσικά, έθιξαν καθόλου το ζήτημα του τι προτίθενται να πράξουν αν αυτή η Συνθήκη, που εκτρέπει σε ακόμα αντιδραστικότερα μονοπάτια το ευρωοικοδόμημα των μονοπωλίων, κυρωθεί. Ερώτημα που το επόμενο διάστημα θα τεθεί επιτακτικά εκ των πραγμάτων, καθώς μια Ευρωπαϊκή Ενωση που πλέον θα έχει «συνταγματοποιήσει το νεοφιλελευθερισμό για τα επόμενα 50 χρόνια», κατά τα λεγόμενά τους, αφαιρεί από δυνάμεις όπως ο ΣΥΝ και το τελευταίο «επιχείρημά» τους υπέρ του «ευρωμονόδρομου».

Ο Αλ. Αλαβάνος επιχείρησε να υποδαυλίσει και τις «δημοκρατικές ευαισθησίες» των πολιτικών δυνάμεων της χώρας μας, λέγοντας πως δεν είναι δυνατόν άλλες χώρες να προχωρούν σε δημοψηφίσματα και η Ελλάδα να μην το κάνει, ενώ ζήτησε ισότιμη μεταχείριση και από πλευράς οικονομικής στήριξης και από πλευράς παρουσίας στα ΜΜΕ.

• Το περασμένο Σάββατο πραγματοποιήθηκε συνάντηση αυτοδιοικητικών στελεχών του ΣΥΝ. Εκεί, ο πρόεδρος του κόμματος Αλ. Αλαβάνος απέκλεισε τις κεντρικές πολιτικές συμφωνίες με άλλα κόμματα για συνεργασία στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, αλλά δε διαφοροποιήθηκε από τη μέχρι σήμερα τακτική του ΣΥΝ, πετώντας το μπαλάκι στις τοπικές κοινωνίες, τακτική που ως τα τώρα έχει εκφραστεί με ευρύτατες συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ.

Η παραπάνω είδηση - την αλιεύσαμε στο ρωσικό περιοδικό «Finans», που δημοσιεύει κάθε χρόνο τον κατάλογο με τους δισεκατομμυριούχους της Ρωσίας - έκανε χτες το γύρο του κόσμου και πέρασε στα «ψιλά». Την ξεχωρίσαμε, όμως, επειδή θεωρούμε πως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους εργαζόμενους, τόσο της Ρωσίας, όσο και κάθε άλλης χώρας του κόσμου.