Η μεταρρύθμιση αυτή προβλήθηκε σαν μέτρο - αντιστάθμισμα στη μείωση του αριθμού των στρατευσίμων λόγω δημογραφικού προβλήματος, αλλά και ως αναγκαίο μέτρο για την επάνδρωση των νέων οπλικών συστημάτων, που ο χειρισμός τους απαιτεί εξειδικευμένο προσωπικό. Τίποτα απ' όλα αυτά, όμως, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Οι κατευθύνσεις του ΝΑΤΟ είναι σαφείς και διατυπώνονται με κάθε ευκαιρία. Η αλήθεια είναι πως η δημιουργία επαγγελματικού στρατού αποτελεί βασική προϋπόθεση για την προσαρμογή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στα νέα ΝΑΤΟικά δεδομένα, ώστε ο στρατός κάθε χώρας - μέλους του ΝΑΤΟ να μπορεί να λειτουργήσει σε ρόλους κατασταλτικού μηχανισμού και να φέρει σε πέρας αποστολές επιβολής της «νέας τάξης».

Αυτό που δρομολογείται, με τη σταδιακή κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης των νέων, είναι η πιο αντιδραστική μεταρρύθμιση, που έχει υπάρξει στον τομέα της Αμυνας, από τότε που δημιουργήθηκε ο Ελληνικός Στρατός. Με την αλλαγή αυτή, ο στρατός παύει πλέον να έχει κανάλια επικοινωνίας με το λαό, απομονώνεται και μετατρέπεται σε ένα μηχανισμό απόλυτα κλειστό και αποκομμένο από την κοινωνία, σε έναν κατασταλτικό μηχανισμό.

Η ιστορική διαδρομή των σύγχρονων εθνικών στρατών που στηρίζονται στην καθολική - υποχρεωτική στράτευση ενισχύει αυτή την πρόβλεψη. Η πορεία τους είναι συνδεδεμένη με τη δημιουργία και τη διαδρομή των εθνικών κρατών. Είχαν προηγηθεί οι ιδιωτικοί στρατοί από μισθοφόρους που συγκροτούσαν οι φεουδάρχες, για να φθάσουμε στις μέρες μας, στην εποχή της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, όπου οι ανάγκες της «νέας τάξης» απαιτούν άλλου είδους στρατούς. Απαιτούν πολυεθνικούς στρατούς με δυνατότητες ταχείας μεταφοράς και άμεσης επέμβασης ανά τον πλανήτη. Οι πολυάριθμοι παραδοσιακοί εθνικοί στρατοί, για τις χώρες τουλάχιστον του σκληρού πυρήνα της «νέας τάξης», τείνουν να ξεπεραστούν και να αντικατασταθούν από ταχυκίνητες μονάδες με πολλαπλάσια δύναμη πυρός, που θα αποτελούν τη σιδερένια γροθιά, τις δυνάμεις διεθνούς καταστολής.

Οι δυνάμεις, ένα είδος παγκόσμιου χωροφύλακα, για την επίτευξη του ρόλου τους αυτού, χρειάζεται να στελεχώνονται από άτομα, τα οποία θα συνδέονται με το αντικείμενο της αποστολής τους με επαγγελματική και μόνο σχέση. Κάτι σαν μια πολυεθνική εταιρία, που οι υπάλληλοί της θα φέρουν σε πέρας οποιαδήποτε αποστολή τούς ανατεθεί σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Εναν τέτοιο ρόλο δεν μπορούν από τη φύση τους να τον παίξουν στρατεύσιμοι νέοι, αυτοί, δηλαδή, που καλούνται να υπηρετήσουν την πατρίδα, γιατί έρχεται σε αντίθεση με την αποστολή τους και όλο το οικοδόμημα, που λέγεται υπεράσπιση πατρίδας, εθνικής ανεξαρτησίας κλπ.

Σύμφωνα με τις εξαγγελίες που έχουν γίνει, η σταδιακή πρόσληψη «επαγγελματιών στρατιωτών» θα συνοδευτεί με σταδιακή μείωση της στρατιωτικής θητείας, που, μετά από τρία χρόνια, θα είναι 12 μήνες στο Στρατό Ξηράς, 14 στην Πολεμική Αεροπορία και 15 στο Πολεμικό Ναυτικό. Η πρώτη μείωση, δύο μηνών, αναμένεται να ανακοινωθεί στις αρχές του 2001 και θα αφορά όσους θα κατατάσσονται στη συνέχεια. Ταυτόχρονα, θα γίνει και η προκήρυξη για την πρόσληψη των πρώτων περίπου 5.000 επαγγελματιών στρατιωτών με θητεία 15-20 χρόνων.

Να σημειωθεί ότι ήδη στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, κυρίως στο Στρατό Ξηράς, αλλά και στο Πολεμικό Ναυτικό και την Πολεμική Αεροπορία, υπηρετούν σήμερα περισσότεροι από 12.000 έμμισθοι οπλίτες διαφόρων κατηγοριών. Στις δε περισσότερες χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, έχει ήδη είτε καταργηθεί, είτε μειωθεί δραστικά η υποχρεωτική στράτευση των νέων και οι στρατιωτικές τους μονάδες επανδρώνονται από επαγγελματίες στρατιώτες.