Η Αλ. Παπαρήγα ρωτήθηκε για το αν το ΚΚΕ επιθυμεί τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος για το «ευρωσύνταγμα» και για το ποια θα είναι η στάση του αν αυτό γίνει και απάντησε:

«Εγώ δεν είπα ότι είναι αχρείαστο το δημοψήφισμα ή είμαστε αντίθετοι. Απλώς λέμε το εξής πράγμα: δημοψήφισμα στο οποίο ο λαός πρέπει να ξέρει ότι κι αυτοί που το ζητάνε δεν παίζουν με καθαρά χαρτιά. Δηλαδή να μη μείνει ο ελληνικός λαός στο να πάρω μέρος με ένα δημοψήφισμα.

Θέλουμε ένα δημοψήφισμα να πούμε το ΟΧΙ και όχι ύστερα από 6 μήνες να ξανάρθουμε για δεύτερο δημοψήφισμα, γιατί το είδαμε τι έγινε και στην Ιρλανδία και αλλού.

Δηλαδή, τι θέλω να πω: Δεν αρκεί σήμερα να λες είσαι υπέρ ή κατά ενός δημοψηφίσματος, ούτε ακόμα υπέρ ή κατά ενός "ευρωσυντάγματος". Ο ελληνικός λαός πρέπει να πάρει μέρος σ' αυτήν τη διαδικασία, την οποία βεβαίως τη θέλουμε, δεν είμαστε καθόλου αντίθετοι. Πρέπει να πάρει μέρος ξέροντας γιατί πρέπει να είναι εναντίον της ιδέας του "ευρωσυντάγματος", γιατί εναντίον του συγκεκριμένου "ευρωσυντάγματος", αλλά και κάθε "ευρωσυντάγματος", γιατί πρέπει να γίνει σεβαστή η θέλησή του, τι θα γίνει μετά το ΟΧΙ.

Πρέπει να τα έχει όλα αυτά ξεκαθαρίσει, γιατί όταν όλα αυτά τα πράγματα είναι φλου, το ίδιο αυτό το όπλο της ψήφου στρέφεται εναντίον σου ή δεν είναι τόσο ισχυρό όσο πρέπει, μ' αυτήν την έννοια. Τώρα είναι και της μόδας, είσαι υπέρ ή κατά του δημοψηφίσματος. Οχι, δεν είναι έτσι. Υπάρχει ένα ολόκληρο σκεπτικό, γιατί το θέλω, πώς το θέλω, με ποιο σκοπό. Αυτό λέμε, γιατί παίζονται πολλά παιχνίδια γύρω από το δημοψήφισμα.

Θέλει και το ΠΑΣΟΚ παραδείγματος χάρη δημοψήφισμα. Γιατί το θέλει; Για να πει ΟΧΙ ή το θέλει το δημοψήφισμα επειδή ξέρει ότι η Νέα Δημοκρατία δε θα το κάνει και θα το φέρει γρήγορα γρήγορα στο Κοινοβούλιο; Γιατί εδώ δεν μπορεί να παίζουμε με τα συνθήματα. Ετσι είναι, δεν μπορεί να παίζουμε με τα συνθήματα.

Μ' αυτήν την έννοια εμείς προτιμάμε να αναπτύσσουμε ένα θέμα. Γιατί να είμαστε αντίθετοι στο δημοψήφισμα; Δεν κατάλαβα. Είναι ένα πεδίο πάλης. Ανεξαρτήτως ποιο θα είναι το αποτέλεσμα είναι ένα πεδίο κι εμείς κατά τη γνώμη μας έχουμε υπεροχή σ' αυτά τα θέματα επιχειρημάτων και συνέπεια. Δε λέμε όχι σ' αυτό το "σύνταγμα", αλλά ναι σε ένα άλλο που είναι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα. Εχουμε συγκεκριμένες θέσεις και δε φοβόμαστε να τις απλώσουμε πλατιά στο λαό».

Σε άλλη ερώτηση για το ποια είναι η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει το «ευρωσύνταγμα», το πώς μπορεί να καταλάβει ο πολίτης τις αλλαγές που γίνονται και πώς μπορεί να αμυνθεί, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε:

«Κατ' αρχήν να πούμε το εξής πράγμα. Μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και ενόψει της διαδικασίας του "ευρωσυντάγματος" και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και τα φιλελεύθερα στην Ευρώπη προχώρησαν κι έκαναν αλλαγές στα Συντάγματά τους ακριβώς για να υπάρχει η περίφημη εναρμόνιση.

Στο ελληνικό Σύνταγμα που ψηφίσαμε, πριν γίνει το "ευρωσύνταγμα", υπάρχει άρθρο που λέει ότι έχει προτεραιότητα η ευρωπαϊκή νομοθεσία. Αρα το "ευρωσύνταγμα" δεν είναι κάτι που ήρθε απ' έξω. Είναι ένα "ευρωσύνταγμα" που ετοιμάστηκε μέσα και από διαδικασίες εθνικών Συνταγμάτων ή εθνικής νομοθεσίας και βέβαια κορυφώνεται ως "ευρωσύνταγμα", που κατά τη γνώμη μας δεν είναι Σύνταγμα. Είναι μία συνθήκη στην πραγματικότητα η οποία δίνει την επίφαση της συνταγματικής νομιμότητας ενσωματώνοντας όλες τις προηγούμενες συνθήκες και αποφάσεις.

Πώς μπορεί να το αντιμετωπίσουν οι λαοί; Εγώ θα επαναλάβω αυτό που είπαμε και στις ευρωεκλογές. Παραδείγματος χάρη, οι εργαζόμενοι έχουν σήμερα μια σειρά αιτήματα που έχουν σχέση με την απασχόληση, με την ανεργία, με τους μισθούς, τα μεροκάματα, με την Παιδεία, την Υγεία και την ασφάλιση. Θα διατυπώσουν τα αιτήματα και τους στόχους πάλης, αυτά που θα αποφασίσουν μέσα από διαδικασίες κινήματος ή με την πολιτικοποίησή τους, αψηφώντας αν θέλετε τους όποιους κανονισμούς και εντολές έχει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Ετσι αλλάζουν τα δίκαια.

Αν κανείς πάει να παλέψει αποκλειστικά εντός του δικαίου που έχουν δημιουργήσει οι ισχυροί κεφαλαιοκράτες κλπ., από χέρι δεν πρόκειται να διεκδικήσει τίποτα. Αυτό που λέμε εμείς δίκαιο, είναι το δίκαιο του εργάτη και δεν εννοούμε μόνο του εργάτη, είναι και του μικρομεσαίου κ.ά.. Αυτό πρέπει να γίνει.

Οι λαοί και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και παντού να διεκδικήσουν αυτά τα ώριμα αιτήματα που καταλαβαίνουν και να διεκδικούν αλλαγές, αψηφώντας αυτά τα συντάγματα και αν θέλετε θα έρθει η στιγμή που τα συντάγματα ανατρέπονται. Γίνονται καινούρια συντάγματα και καινούρια δίκαια. Ούτε μπορείς να το παρακάμψεις. Πρέπει να το ανατρέψεις μέσα στην πάλη σου. Αλλά και από την άλλη μεριά πρέπει να έχει κανείς κι ένα αίσθημα χειραφέτησης. Δεν μπορεί να βλέπει το "ευρωσύνταγμα" όπως βλέπει ο πιστός το ευαγγέλιο».