ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΚΗΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟ ΚΑΛΛΙΜΑΡΜΑΡΟ

Μια συναυλία που θα μείνει αξέχαστη

Ερχονται στιγμές που κι η γλώσσα μας μοιάζει φτωχή για να περιγράψουμε μεγάλα γεγονότα, συγκλονιστικές στιγμές, όπως αυτές που ζήσαμε στην ιστορική συναυλία της ΚΕ του ΚΚΕ και της οικογένειας του Μίκη Θεοδωράκη για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του συνθέτη, την Τετάρτη, στο Καλλιμάρμαρο.

Ιστορική στιγμή, μαγική βραδιά σ' ένα κατάμεστο Στάδιο, μια μεγαλειώδης συναυλία, που πήρε τη μορφή μιας ιστορικής διαδήλωσης όπου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ένωσαν τις φωνές τους στο σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και στις αθάνατες μελωδίες του Μίκη.

Ολο το ελληνικό τραγούδι συνενώθηκε για να τιμήσει τον Μίκη, που χωρίς εκείνον... το ελληνικό τραγούδι θα ήταν αλλιώς. Στη σκηνή συναντήθηκαν εμβληματικοί πρώτοι ερμηνευτές του Μίκη, μαζί με νέους καταξιωμένους αλλά και ανερχόμενους καλλιτέχνες, που όλοι εμπνέονται και υμνούν τον Μίκη. Το δήλωσαν εξάλλου με τα λόγια τους από τη σκηνή πριν τα τραγούδια, με τις αναρτήσεις τους κατά τη διάρκεια και μετά τη συναυλία, περιγράφοντας το μεγαλείο του συνθέτη που έδεσε την τέχνη του με τους αγώνες και την Ιστορία του λαού μας, μιλώντας για τις μοναδικές στιγμές που ζήσαμε, ευχαριστώντας το ΚΚΕ για την εξαιρετική πρωτοβουλία και διοργάνωση.

Από τους «Κοινούς Θνητούς», τον Αγγελο Θεοδωράκη (εγγονό του μεγάλου μουσικοσυνθέτη), την Βιολέτα Ικαρη, την Αγγελική Τουμπανάκη, τον Παναγιώτη Πετράκη, την Ρίτα Αντωνοπούλου, την Γιώτα Νέγκα, μέχρι τον Βασίλη Λέκκα, τον Γεράσιμο Ανδρεάτο, τον Παντελή Θαλασσινό, τον Διονύση Τσακνή, τον Κώστα Τριανταφυλλίδη, τον Δημήτρη Μπάση, τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Μάριο Φραγκούλη, την Αλκηστη Πρωτοψάλτη, αλλά και τους μεγάλους Μανώλη Μητσιά, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιώργο Νταλάρα και την μοναδική Μαρία Φαραντούρη, όλοι πρόσφεραν ξεχωριστές ερμηνείες, αισθήματα, συγκίνηση, ανάταση... επικοινώνησαν κι αλληλεπίδρασαν με τον κόσμο, με ένα Στάδιο που παλλόταν σε κάθε νότα.

***

Εκατοντάδες παλαιστινιακές σημαίες υψώθηκαν στο τραγούδι «Ηταν κάποτε δυο φίλοι», που τη μουσική του παραχώρησε ο Μ. Θεοδωράκης για να γίνει ο εθνικός ύμνος της ελεύθερης, ανεξάρτητης Παλαιστίνης... «Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς» και χοροί ξεκινούν, χιλιάδες όρθιοι, ρυθμικά παλαμάκια, γροθιές υψωμένες... Η ...νύχτα μέρα έγινε στην «Ομορφη Πόλη», δημιουργώντας μια απίστευτη εικόνα όταν δεκάδες χιλιάδες φακοί άναψαν... Με το χειροκρότημα να διαρκεί, το Καλλιμάρμαρο τραγούδησε όρθιο το «Σφαγείο»... Δεκάδες χιλιάδες φωνές έγιναν μία στο «Σαββατόβραδο», στην «Αρνηση», στο «Οταν σφίγγουν το χέρι» και σε τόσα άλλα... Στις «Καμπάνες» οι παλμοί ανέβαιναν... ο κόσμος όρθιος με όρθια γροθιά να τραγουδά με πάθος «σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες» και έδιναν την εντύπωση πως περίμεναν να χτυπήσουν εκείνη τη στιγμή.

Και ξεχωριστό φυσικά ήταν και το φινάλε αυτής της φοβερής συναυλίας.

Η μοναδική ερμηνεύτρια του Μίκη Θεοδωράκη, Μαρία Φαραντούρη, θύμισε στο κοινό τα λόγια του, ότι... «πρέπει όλοι να αγωνιζόμαστε, για να μετατρέψουμε τις βιομηχανίες του πολέμου σε βιομηχανίες της ειρήνης και του πολιτισμού» και επισήμανε ότι «αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της συναυλίας που κάνει σήμερα το ΚΚΕ για τον Μίκη. Το ΚΚΕ κάνει αφιερώματα για όλους τους μεγάλους συνθέτες, ποιητές, διασώζοντας τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Ευχαριστούμε!», τόνισε από σκηνής, πριν τραγουδήσει «Το γελαστό παιδί», το «Ποιος τη ζωή μου», το «Λίγο ακόμα», τη «Λαμπρή»...

«Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά» και «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», τα συνθήματα δονούσαν την ατμόσφαιρα, πριν ανέβουν όλοι οι καλλιτέχνες στη σκηνή για το μεγάλο φινάλε και μαζί τους η Μαργαρίτα Θεοδωράκη, υψώνοντας μια παλαιστινιακή σημαία: «Της δικαιοσύνης» με ρυθμικά παλαμάκια από όλο το στάδιο, σε μια συναυλία που όπως το περιμέναμε... έγραψε ιστορία!

Την αποχώρηση των δεκάδων χιλιάδων λαού από το Στάδιο συνόδευσε η ίδια η φωνή του Μίκη σε ένα βίντεο που γέμισε τις οθόνες του Σταδίου, με τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη να τραγουδάει τον «Ταμένο» από τα «18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» κι έπειτα τη «Ρωμιοσύνη»... κι έπειτα η ορχήστρα «έκλεισε» με τον «Ζορμπά».

Επαιξε η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης»: Νίκος Τατασόπουλος (μπουζούκι), Αρης Κούκος (μπουζούκι), Ευαγγελία Μαυρίδου (πιάνο), Ξενοφών Συμβουλίδης (όμποε - φλογέρες - μπαγλαμά), Αρτέμης Σαμαράς (βιόλα), Λευτέρης Γρίβας (ακορντεόν), Νίκος Γκιόλιας (κιθάρα), Θεόδωρος Κουέλης (μπάσο), Νίκος Σκομόπουλος (ντραμς), Στέφανος Θεοδωράκης - Παπαγγελίδης (κρουστά).

Στον ήχο ήταν οι: Μιχάλης Αλεξάκης, Νίκος Ρούντος, Σάκης Καρασαρίνης, Γιώργος Αλειφέρης.

Ευχαριστίες εκφράστηκαν στους τεχνικούς, στους οπερατέρ και τον σκηνοθέτη της ΕΡΤ και σε όλους όσοι εργάστηκαν για την κάλυψη.

***

Ακόμα κι όταν η συναυλία είχε ολοκληρωθεί, η δυναμική της έμεινε σε όλους όσοι την παρακολουθήσαμε, ως «επίγευση» συμμετοχής σε ένα γεγονός που θα μείνει στην Ιστορία. Εκεί που το μεγάλο πλήθος αποχωρούσε, σχηματίζοντας «διαδρομές» προς τους σταθμούς του Μετρό, βροχή πέφταν τα σχόλια για τις μοναδικές ερμηνείες των συντελεστών, τις αναμνήσεις που ξύπνησαν στους μεγαλύτερους οι δημιουργίες του Μίκη Θεοδωράκη, τις εντυπώσεις για τη διοργάνωση που επέτρεψε, παρά το πλήθος του, ο κόσμος να απολαύσει τη συναυλία.

Ενα πνεύμα ανάτασης είναι διάχυτο - εκείνο το πνεύμα που καλλιεργεί η επαφή με την πραγματική τέχνη, τη δημιουργία που πηγάζει από τους αγώνες και βρίσκεται μέσα τους, ανάλογο με εκείνο που καλλιεργεί η ίδια η συμμετοχή στους αγώνες. Η συλλογική εμπειρία η ποτισμένη με πίστη στο δίκαιο, το ξεκάθαρο βλέμμα στη σκληρή πραγματικότητα αντί για τη φυγή. Δεν έμοιαζαν «βαριές» αυτές οι κουβέντες εκείνη την προχωρημένη ώρα, καθώς ο κόσμος απλωνόταν και ζωντάνευε τους δρόμους γύρω από το Καλλιμάρμαρο για να πάρει τον δρόμο της επιστροφής, της συνέχειας. «Υπάρχει ελπίδα», μία φράση που ξεχώρισε σε αυτές τις συζητήσεις...

Eurokinissi

Μεγάλη απήχηση και προβολή από ΜΜΕ και διαδίκτυο

Δείγμα της μεγάλης απήχησης και του αποτυπώματος που άφησε η ιστορική συναυλία για τα 100 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη, αποτελεί η εκτενής κάλυψή της από τα ΜΜΕ, αρχικά στον ηλεκτρονικό Τύπο με φωτογραφίες, αναδημοσιεύσεις βίντεο και έπειτα στον έντυπο (λόγω της προχωρημένης ώρας) με σχετικά ρεπορτάζ. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν οι αναφορές το πρωί της Πέμπτης σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές.

Το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο εκ των προτέρων, με δημοσιογράφους, φωτορεπόρτερ και τηλεοπτικά συνεργεία να καλύπτουν για τα Μέσα τους στο Καλλιμάρμαρο το μεγάλο πολιτιστικό και πολιτικό γεγονός. Πολλοί από αυτούς μάλιστα, με αναρτήσεις τους, έδιναν συγχαρητήρια στο ΚΚΕ για την πρωτοβουλία και την εξαιρετική διοργάνωση.

«Λαοθάλασσα», «χιλιάδες στο Καλλιμάρμαρο», «όλες οι γενιές» και άλλοι παρόμοιοι τίτλοι περιέγραφαν τη μαζικότητα της συναυλίας, ενώ σε πρώτη προβολή ήταν και το μήνυμα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, που εξέπεμψαν οι δεκάδες χιλιάδες θεατές.

Στην προβολή της συναυλίας - λαϊκής διαδήλωσης, μεγάλη ήταν η συμβολή του «902.gr» στη ζωντανή ροή, του «Ριζοσπάστη», της Επιτροπής Προπαγάνδας του ΚΣ της ΚΝΕ. Μια ολόκληρη ομάδα δημοσιογράφων, φωτογράφων, τεχνικών, άλλων συντρόφων που βοήθησαν στην κάλυψη, βρέθηκαν στο στάδιο από νωρίς στις «επάλξεις».

Φρόντισαν με ταχύτητα και αμεσότητα στην αναμετάδοση της συναυλίας, στη μεταφορά του κλίματος που επικρατούσε και των σπουδαίων στιγμών που εκτυλίχθηκαν, δίνοντας την ευκαιρία να τα ζήσουν και όσοι για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να είναι παρόντες. Ειδικά οι πανοραμικές φωτογραφίες με κατάμεστο το Καλλιμάρμαρο, το χτεσινό πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» κ.ά. σκόρπισαν αγωνιστική αισιοδοξία και ελπίδα.

Ηταν πραγματικά χιλιάδες οι άνθρωποι που είχαν στραμμένα τα αυτιά τους και τα μάτια τους στη συναυλία, από όλες τις γωνιές της Ελλάδας, αλλά και το εξωτερικό. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν τελείωσε η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, η οποία μεταδιδόταν ζωντανά, το σχετικό βίντεο είχε ήδη 10.000 προβολές.

Αντίστοιχα το συγκινητικό βίντεο που προβλήθηκε στο πλαίσιο της συναυλίας έχει ξεπεράσει τις 23.000 προβολές. Πλήθος μηνυμάτων δέχτηκαν το «902.gr» και οι σελίδες του «Οδηγητή» και του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στα social media, ανάμεσά τους και πολλά από το εξωτερικό τόσο από Ελληνες που ζουν εκεί όσο και ξένων που έγραφαν στη δική τους γλώσσα.

Χιλιάδες θεατές επίσης θέλησαν να μοιραστούν τη συγκίνησή τους, τον παλμό, τον ενθουσιασμό, την αγωνιστική ανάταση που ένιωσαν τραγουδώντας τον αιώνα του Μίκη. Το διαδίκτυο γέμισε βίντεο, φωτογραφίες, σκέψεις και αναμνήσεις από τη συναυλία, με εκατομμύρια. Διόλου τυχαία, η στιγμή που υψώθηκαν οι παλαιστινιακές σημαίες και ακούστηκε ο εθνικός ύμνος της Παλαιστίνης ήταν από τις πιο δυνατές και τις πιο «διαμοιρασμένες» στο διαδίκτυο.

Δεν ήταν απλώς τα διαχρονικά τραγούδια του Μίκη που σκαρφάλωσαν ψηλά σε δημοφιλία, αλλά το περιεχόμενό τους, τα συνθήματα για «λευτεριά στην Παλαιστίνη», αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, που αποτύπωναν το πολιτικό περιεχόμενο της συναυλίας. Στην επίσημη σελίδα όπου προβαλλόταν η συναυλία στο instagram, την ώρα που βρίσκονταν σε εξέλιξη οι προβολές έφτασαν το 1.000.000.

Ηταν μια υπερκόσμια συναυλία!

Ενας αιώνας μαγεία. Μία συναυλία μαμούθ. Μία συνάντηση από γίγαντες της τέχνης με παγκόσμιο τον Μίκη Θεοδωράκη.

Ηταν μια ζεστή, ηλιόλουστη μέρα, η 25η Ιούνη, αλλά αστραφτερή με διαμαντένια λάμψη. Μόνο το ιστορικό ΚΚΕ θα μπορούσε να οργανώσει αυτήν την τελετουργία. Να σμίξει φωνές, ανθρώπους, ταλέντα, γενιές.

Να γεμίσει με 50.000 κόσμο το Καλλιμάρμαρο. Δεν ήταν τελετή αποχαιρετισμού τιμώντας έναν αθάνατο, αλλά βραδιά ελπίδας. Μας το μετέδωσαν ο εμπνευσμένος και ουσιαστικός λόγος του Γραμματέα Δημήτρη Κουτσούμπα που υποδέχτηκε το πλήθος. Ο ενθουσιασμός, ο παλμός, η συμμετοχή των ανθρώπων. Οι εξαίσιες φωνές μιας μουσικής περιπλάνησης στο έργο του. Ηταν και οι σημαίες της Παλαιστίνης που έσταζαν πόνο και αίμα.

Δύο μεγάλες οθόνες μπροστά στη σκηνή απεικόνιζαν σκηνές από τη διαδρομή του συνθέτη. Η πιο συγκινητική γραμμένη σε μία κάρτα: «Δεκέμβρης 1955. Μάνα, ο γιος σου Μίκης». Ξαφνικά ο ζεστός ήλιος πρόσφερε ίσκιο δροσιάς. Νιώσαμε ένα ηλιόλουστο αεράκι, ενώ οι εικόνες ήταν ένα θέαμα μοναδικό. Κάτι σαν αιώνια ανακύκλωση της μουσικής και ιστορίας.

Φράσεις, ήχοι, λέξεις, νοήματα, στίχοι, αποδόθηκαν με ένα εικαστικό περίγραμμα. Σ' αυτό βοήθησε και το σούρουπο, που φώτιζε την Αθήνα με μια σύνθεση ξεχωριστή. Τα φωτάκια από τα κινητά που είχαν ανάψει σε όλο το στάδιο, θύμιζαν αστεράκια στον ουράνιο θόλο μέσα στον πλανήτη του ΚΚΕ.

Ηταν μια υπερκόσμια συναυλία. Τα μάτια όλων δάκρυσαν όταν ακούστηκε το σύνθημα: «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Αυτό το κάλεσμα ήταν τα 100χρονα του Μίκη πάνω στους δρόμους που διάνυσαν μαζί του εκατομμύρια άνθρωποι. Ολα ήταν οργανωμένα τέλεια. Η ορχήστρα με αξιοθαύμαστο τρόπο έπαιζε τρεις ώρες ασταμάτητα. Η Μαργαρίτα, τα εγγόνια ήταν εκεί χαρούμενοι, συγκινημένοι.

Η μεγάλη έκπληξη ήταν ο Γιώργος Νταλάρας, όταν εμφάνισε στην σκηνή έξι νεαρά αγόρια με μπουζούκια, κιθάρες και λαούτο, που έπαιξαν υπέροχα ένα τραγούδι του Μίκη. Το τραγούδησε ο Αχιλλέας. Ηταν σπουδαστές στο Μουσικό Λύκειο Αλίμου. Φαίνεται πως μεταλαμπαδεύεται η μουσική του στις νέες γενιές.

Από την Ελένη Γερασιμίδου δεν σταμάτησαν τα δάκρυα ούτε ένα λεπτό. Ηταν τόσο σωστή η οργάνωση που μέχρι και ο «Ριζοσπάστης» μοιράστηκε με το πρόγραμμα των συντελεστών της συναυλίας.

Τίποτα πιο αιώνιο, αληθινό, από αυτό το προσκύνημα στον μουσικό κόσμο του Μίκη. Κάποια στιγμή είδα τον Δημήτρη Κουτσούμπα συγκινημένο και μου ψιθύρισε: «Είδες τι ωραία συναυλία!».

Ευχαριστούμε ΚΚΕ για την ιστορική αυτή μέρα.

Καλημέρα Μίκη, ο λαός σου σε χαιρετά.

25 Ιούνη 2025, Καλλιμάρμαρο

Της
Εύας ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ

Μέσα στις απέραντες φτερούγες του Μίκη αντλήσαμε δύναμη να ξεπεταρίσουμε στον κόσμο με περισσότερο θάρρος και φως...

Μέσα στις απέραντες φτερούγες του Μίκη μας φωλιάσαμε χθες... αμέτρητες χιλιάδες... τα μικρά - μεγάλα ανθρώπινα «εμείς» για ν' αντλήσουμε δύναμη, να ξεπεταρίσουμε στον κόσμο με περισσότερο θάρρος και φως.

Γιατί ο Μίκης μας ανήκει στην Ιστορική Μνήμη της Ανθρωπότητας και ως καλλιτέχνης - φάρος εκπέμπει την Αλήθεια μας, των κατατρεγμένων της Γης, των ηττημένων του παρελθόντος, των ατέρμονα ερωτευμένων με τη ζωή, των πεισματάρηδων νικητών του μέλλοντος.

Το μεγαλείο του έργου και της προσωπικότητάς του γεμίζει κάθε μας κύτταρο. Η μουσική του λειτουργεί τόσο συναισθητικά που κανένας νευρώνας, καμία ίνα του σώματος δεν μπορεί ν' αντισταθεί στο κάλεσμά της για καθολική ανάταση και απελευθέρωση.

Ο τεράστιος Μίκης χώρεσε μέσα του όλα τα πανανθρώπινα «εμείς», τα μετουσίωσε σε Τέχνη σπουδαία και μας τα πρόσφερε ως αντίδωρο στους συνταρακτικούς αγώνες μας να τ' αφουγκραζόμαστε ες αεί.., γι' αυτό κι εμείς τον χωράμε συλλογικά στο DNA μας, ως κληρονομιά στις επόμενες γενιές για να στεριώσουν τον Νέο Ανθρωπο που έχουμε ανάγκη...

Μ' ευγνωμοσύνη στην οικογένειά του και στο Κόμμα ένα από τα ξεπεταρούδια της χθεσινής λαοθάλασσας.

Αγγελική Ξ.