Σήμερα που οι δολοφόνοι «παίζουν» το τρομοκρατικό τους έργο στο Ιράκ, η κυβέρνηση δηλώνει: «Η Σούδα, αλλά και η φρεγάτα διεκπεραιώνουν αποστολές που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το Ιράκ»! (Γιάννος Παπαντωνίου, 20/3/2003).

Τότε, και ενώ βομβαρδίζονταν νοσοκομεία, σανατόρια και νεκροταφεία, δολοφονούνταν άμαχοι επιβάτες λεωφορείων και άμαχοι πρόσφυγες, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δήλωνε: «Οποιοι, όπως ορισμένοι συνάδελφοι στη Βουλή, βγαίνουν και λένε ότι η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε τους βομβαρδισμούς, λένε ένα μεγάλο ψέμα»! (Ακης Τσοχατζόπουλος, 2/6/1999).

Τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού συνεχίζονται. Το ΠΑΣΟΚικό θράσος, εκδηλωμένο σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια, επίσης. Η άρχουσα τάξη της χώρας και τα κόμματά της βάφουν, όπως και τότε, τα χέρια τους με αίμα.

Ο «Ρ», με το σημερινό του αφιέρωμα στη δραματική επέτειο, θυμίζει πώς μετατράπηκαν τότε τα Βαλκάνια σε πεδίο βολής για να γραφτεί ο «πρόλογος» της πλανητικής τρομοκρατίας που βιώνει σήμερα, ολόκληρος, πια, ο κόσμος.

Η σημερινή υποκρισία του ...«δε μετέχουμε στον πόλεμο» (!), όπως λέει η κυβέρνηση για την εμπλοκή της χώρας στο μακελειό του Ιράκ, δεν είναι πρωτόγνωρη. Η πρώτη ευρεία της εφαρμογή έγινε στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Το ΠΑΣΟΚ, όπως και σήμερα, βομβάρδιζε επί μήνες τον ελληνικό λαό με την ίδια θρασύτατη υποκρισία.

Ιδού τα έργα και οι ημέρες της ...«μη συμμετοχής» της κυβέρνησης σε εκείνο το ιμπεριαλιστικό έγκλημα.

Προεκλογικά ψεύδη

Στις 12-5-99, ο Κ. Σημίτης, ενόψει των ευρωεκλογών είχε δηλώσει στα μέλη των εκλογικών επιτροπών του κόμματός του: «Εμείς ήμασταν οι μόνοι και οι πρώτοι που αντιταχτήκαμε στους τυφλούς βομβαρδισμούς και επιμείναμε από την αρχή στην ανάγκη πολιτικής λύσης»!

Την ίδια μέρα στη Βρέμη της Γερμανίας συνεδρίαζε η Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση (ΔΕΕ), όπου και υπεγράφη και εκδόθηκε από τα μέλη της ΔΕΕ ανακοινωθέν στο οποίο τονιζόταν: Οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ «είναι αναγκαίοι και επιβεβλημένοι»! Στους υπογράφοντες την παραπάνω απόφαση δέσποζε το όνομα του τότε υπουργού Εθνικής Αμυνας Α. Τσοχατζόπουλου...

«Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ»...

Η έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών επέφερε ένα παλλαϊκό κίνημα αντίστασης και καταδίκης της ΝΑΤΟικής θηριωδίας. Η αμερικάνικη πρεσβεία είχε την ...τιμητική της. Το ίδιο και τα ...ΜΑΤ. Η αγριότητα των ΜΑΤ και η χρήση δακρυγόνων και χημικών παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις κατά των διαδηλωτών.

Ωστόσο, ο πρωθυπουργός, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, στις 28-4-99, δήλωσε: «Εγώ χαιρετίζω, εμείς χαιρετίζουμε το φιλειρηνικό φρόνημα του ελληνικού λαού. Εμείς χαιρετίζουμε το αντιπολεμικό φρόνημα του ελληνικού λαού».

Ενα μήνα αργότερα, τα πράγματα ...ξεκαθαρίζουν και σε αυτό τον τομέα: «Δεν πρέπει να προκαλούνται τέτοιου είδους προβλήματα», γιατί «είναι παντελώς αδικαιολόγητα» και «γιατί βλάπτουν, τελικώς την εικόνα της χώρας», αφού «ασφαλώς τέτοιου είδους κινητοποιήσεις δεν προσφέρουν καλή υπηρεσία»... Αυτή ήταν η απάντηση του τότε κυβερνητικού εκπροσώπου, Δ. Ρέππα, στις 28-5-99, όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει τις λαϊκές κινητοποιήσεις εναντίον του ΝΑΤΟ και των βάσεών του στη χώρα μας.

Η «κατεχόμενη» Βόρεια Ελλάδα

Τι γινόταν στη Θεσσαλονίκη και γενικότερα με τη Βόρεια Ελλάδα τις μέρες της θηριωδίας; Εξαρτάται σε... ποιον απηύθυνες το ερώτημα! Παράδειγμα: Οταν ο τότε υπουργός Εργασίας Μ. Παπαϊωάννου, στις 17-5-99, κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στην τηλεόραση του «902», ρωτήθηκε για την υπαγωγή της Βόρειας Ελλάδας σε καθεστώς ΝΑΤΟικής κατοχής, απάντησε ως εξής: «Είδατε εσείς να κινούνται ΝΑΤΟικά στρατεύματα στη Θεσσαλονίκη; Αν έχετε εικόνες να μου τις δείξετε, γιατί δεν υπέπεσε κάτι τέτοιο στην αντίληψή μου»!

Οσο, βέβαια κι αν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ αμφισβητούσαν όλα όσα έβλεπαν τα μάτια και άκουγαν τα αυτιά όλων των Ελλήνων, όσο κι αν υποκρίνονταν ότι δεν... έβλεπαν τις εικόνες με τα ΝΑΤΟικά άρματα που μπλοκάρονταν από διαδηλωτές στα σύνορα, τα καταλάμβαναν και σχημάτιζαν στα παρ - μπριζ τον αγκυλωτό σταυρό, υπήρχαν και εκείνοι που έβλεπαν μια χαρά.

Για παράδειγμα, η Στρατιωτική Επιτροπή του ΝΑΤΟ. Οπως έγραψε και το «Βήμα» στις 30-5-99, μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν «ήδη περάσει από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης για την ΠΓΔΜ 8.500 στρατιώτες, 4.300 οχήματα και περίπου 100 άρματα μάχης»...

Οσο για τις αποκαλύψεις του "Ρ" δε χρειάζονται σχόλια. Στις 4-4-99 και στις 9-5-99, ο «Ρ» δημοσίευσε απόρρητα ΝΑΤΟικά ντοκουμέντα, όπου αποδεικνυόταν ότι - με την υπογραφή της κυβέρνησης - η Θεσσαλονίκη, ο Βόλος, η Αγχίαλος, το Λιτόχωρο αποτελούσαν ΝΑΤΟικό εξάρτημα και, ειδικά, ότι η συμπρωτεύουσα συνιστούσε το «διοικητικό κέντρο» των ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων. Οσο για τις φωτογραφίες της εποχής που απαθανάτιζαν τους πεζοναύτες, τα ΝΑΤΟικά τανκς, τα τρένα γεμάτα πολεμικό υλικό να αλωνίζουν την ελληνική επικράτεια με πορεία προς το Κοσσυφοπέδιο, είναι χιλιάδες...

Τα ...«στάδια» της εξαχρείωσης

Υποτίθεται ότι η επίθεση στη Γιουγκοσλαβία θα είχε «4 στάδια», όπως τα είχαν καθορίσει οι στρατηγοί του ΝΑΤΟ. Να τι έλεγε η κυβέρνηση για τη στάση της όσον αφορούσε σε αυτά τα «4 στάδια»: «Ομοφωνία υπάρχει μόνο σε ό,τι αφορά στα δυο πρώτα στάδια του επιχειρησιακού σχεδίου. Για το πέρασμα στο τρίτο στάδιο, δηλαδή, το μαζικό βομβαρδισμό στρατηγικών στόχων σε όλο το έδαφος της Γιουγκοσλαβίας απαιτείται νέα συζήτηση και νέα ομόφωνη απόφαση», ισχυριζόταν ο Ελληνας υφυπουργός Εξωτερικών στις 25-3-99, μια μέρα δηλαδή μετά την έναρξη της ΝΑΤΟικής εισβολής. Μάλιστα, όπως έλεγε τότε ο υφυπουργός, η κυβέρνηση είχε «δώσει εντολή στο μόνιμο αντιπρόσωπο της χώρας στο ΝΑΤΟ να διατυπώσει επιφυλάξεις» για το πέρασμα στην επόμενη φάση των επιχειρήσεων...

Η αλήθεια είναι πασίγνωστη: Το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε ό,τι κινούνταν και ό,τι δεν κινούνταν στη Γιουγκοσλαβία. Τι να υποθέσουμε, λοιπόν; Οτι η Ελλάδα υπέγραψε και τους βομβαρδισμούς νοσοκομείων, γεφυρών, νεκροταφείων (!) κλπ.; Οτι τα υπέγραψε όλα τα «στάδια» της κτηνωδίας; Δε χρειάζεται να το υποθέσουμε. Ο υπουργός ήταν σαφής: Χρειάζεται ομοφωνία, έλεγε τότε. Μια ομοφωνία που προφανώς υπήρξε χάριν της κυβέρνησης Σημίτη...

Με την ...Κάρλα Ντελ Πόντε!

Στην αρχή του μακελειού η κυβέρνηση είχε δηλώσει ότι ήταν «εσφαλμένη» η απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, με την οποία εγκαλούνταν ο Μιλόσεβιτς και η ηγεσία της Γιουγκοσλαβίας να δικαστούν ως «διεθνείς εγκληματίες». Η ευθυγράμμιση υπήρξε άμεση: Στις 25-3-99, στο Βερολίνο, κατά την έκτακτη Σύνοδο της ΕΕ, και μετά το ...τράβηγμα του αυτιού, ο κ. Σημίτης δήλωσε: «Εχουμε ήδη επισημάνει στον κ. Μιλόσεβιτς - μάλιστα ο κ. Πάγκαλος είχε πραγματοποιήσει και ειδική επίσκεψη γι' αυτό στο Βελιγράδι - ότι αν τραβήξει το σκοινί θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο...».

Να θυμίσουμε κάτι ακόμα. Η κυβέρνηση, στο πλαίσιο σχετικής απόφασης που λήφθηκε στις 10-5-99, συνυπέγραψε απόφαση σύμφωνα με την οποία απαγορευόταν η είσοδος του Μιλόσεβιτς και μελών της οικογένειάς του στην Ελλάδα, ενώ επίσης υπέγραψε την απόφαση για δήμευση των περιουσιών του Προέδρου και των αξιωματούχων της Γιουγκοσλαβίας. Μετά τον πόλεμο ήταν η ίδια η κυβέρνηση του κ. Σημίτη, που, αφού συνέβαλε στη σύλληψη του Μιλόσεβιτς, πλήρωσε και μέρος των «λύτρων» με τη μορφή οικονομικής βοήθειας προς τους «απαγωγείς» του...

Το «αντίπαλο δέος» της ΕΕ!

Ο κ. Σημίτης στις προεκλογικές του συγκεντρώσεις, και ενώ το μακελειό συνεχιζόταν, έκανε το παν για να αθωώσει την ΕΕ, επαναλαμβάνοντας συνεχώς ότι έπρεπε η ΕΕ να γίνει το «αντίπαλο δέος» απέναντι στις ΗΠΑ για να ακούγεται περισσότερο η «φωνή της Ευρώπης» απέναντι στη φωνή του ΝΑΤΟ...

Μια γεύση αυτού του ...«αντίπαλου δέους» δίνουν τα κάτωθι:

• Απόφαση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, στις 8-4-99 - την υπέγραψε κι αυτή η ελληνική κυβέρνηση - και όπου τονιζόταν ότι «η χρήση σφοδρότερων μέτρων (σ.σ.: κατά της Γιουγκοσλαβίας), συμπεριλαμβανομένων και της στρατιωτικής δράσης έχει καταστεί τόσο αναγκαία όσο και εγγυημένη»!
• Απόφαση της 21-4-99 - την οποία επίσης υπέγραψε η κυβέρνησή του - όπου επικύρωσαν ομόφωνα οι υπουργοί των «15» το εμπάργκο κατά της Γιουγκοσλαβίας.
• Το πόσο κοινή ήταν η φωνή του ΝΑΤΟ με τη φωνή της ΕΕ φάνηκε και στις 23-4-99, όταν κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, οι Ευρωπαίοι, υπέγραψαν (ως ΝΑΤΟικοί σύμμαχοι, πλέον) την απόφαση διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας.

ΝΑΤΟ: Ενας «ειρηνικός» οργανισμός!

«Το ΝΑΤΟ έδινε πάντα προτεραιότητα στην ειρηνική επίλυση των διαφορών», είπε στις 23-4-99, ο κ. πρωθυπουργός.

Αναγκαία σημείωση: Εκείνη ακριβώς την ημέρα που ο κ. Σημίτης έκανε την παραπάνω δήλωση, το ΝΑΤΟ δολοφόνησε τους δημοσιογράφους στο κτίριο της γιουγκοσλαβικής τηλεόρασης... Ισως γι' αυτό η κυβέρνηση, ένα μήνα αργότερα, στις 25-5-99, όταν τέθηκε σε ευρωπαϊκό επίπεδο το θέμα να κατέβει η σερβική τηλεόραση από τον ευρωπαϊκό δορυφόρο και να «φιμωθεί», ούτε εκεί ψήφισε «κατά»! Θα σκέφτηκαν πρακτικά οι άνθρωποι: Τι να την κάνει τη δυνατότητα δορυφορικής εκπομπής μια βομβαρδισμένη τηλεόραση...

Χέρια βαμμένα στο αίμα

Η κυβέρνηση δε συμμετέχει στον πόλεμο! Η Ελλάδα δεν εμπλέκεται στον πόλεμο, έλεγαν και τότε. Ιδού η...«μη συμμετοχή»:

• Στις 25-5-99, η κυβέρνηση υπέγραψε την αποστολή 50.000 στρατιωτών του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο.
• Στις 10-5-99 ο τότε υφυπουργός Αμυνας Δ. Αποστολάκης ομολόγησε, στη Βουλή, ότι συμμετείχαν και ελληνικά πληρώματα στις πτήσεις των ΑΒΑΚΣ κατά της Γιουγκοσλαβίας.
• Στις 26-5-99 η βάση του Ακτιου τέθηκε και επισήμως σε ενεργοποίηση, ώστε να πετούν τα ΑΒΑΚΣ όχι μόνο από γερμανικό και ιταλικό, αλλά και από ελληνικό έδαφος.
• Η κυβέρνηση τόσο πολύ ...«δε συμμετείχε», που μόλις οι ναύτες του αντιτορπιλικού «Θεμιστοκλής» αντιτάχθηκαν στην υπαγωγή τους στις εντολές του ΝΑΤΟ, τα στελέχη της κυβέρνησης ωρύονταν, λέγοντας «όποιος υπηρετεί στον Ελληνικό Στρατό, υπηρετεί σε στρατό κράτους - μέλους του ΝΑΤΟ, και αυτό πρέπει να το γνωρίζει, τελεία και παύλα» (!).
• Στις 26-5-99 ο κ. Τσοχατζόπουλος είπε ότι «καμία συμμετοχή ελληνικού πλοίου δεν υπάρχει σε καμία δραστηριότητα του ΝΑΤΟ που σχετίζεται με τη Γιουγκοσλαβία»! Κι όμως η διαταγή της Μόνιμης Ναυτικής Δύναμης Μεσογείου του ΝΑΤΟ ήταν σαφής: «Να μεταπέσετε από 20-4-99 υπό την επιχειρησιακή διοίκηση του SACEUR (σ. σ.: SACEUR είναι ο Κλαρκ, ο τότε αρχηγός των δυνάμεων του ΝΑΤΟ)», έλεγε το σχετικό σήμα προς το ελληνικό πλοίο...