Σε λίγους μήνες από τώρα η αστική μας δ-η-μ-ο-κ-ρ-α-τ-ί-α θα γιορτάζει μισό αιώνα από την μεταπολίτευση.

Θα προσπαθήσουν λοιπόν ραδιόφωνα, κανάλια, εφημερίδες και sites με ατσαλάκωτους και «σοβαρούς» δημοσιογράφους και δημοσιολόγους να μας πείσουν για το πώς μας βλέπουν οι κοινοί μας εταίροι της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Κάποιοι λοιπόν ιθαγενείς με ή χωρίς «καθρεφτάκια» θα έχουν τελείως ξεχάσει το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» που φώναζαν μαζί μας και το πως θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια και θα ευημερούσε η χώρα.

Κάποιοι άλλοι γραφικοί - οπισθοδρομικοί - γκρινιάρηδες που δεν θέλουν να κυβερνήσουν, αλλά παρ' όλα αυτά κλείνουν τους δρόμους και διαμαρτύρονται, θα καταγγέλλουν που το παιδί τους πηγαίνει σε παιδικό σταθμό που πλημμυρίζει χωρίς να τους δίνουν μπρατσάκια και βατραχοπέδιλα. Στο δημοτικό τα παιδιά θα αντιστέκονται στους σοβάδες που πέφτουν χωρίς τουλάχιστον ένα κράνος. Αργότερα τα ίδια παιδιά θα δίνουν μια σειρά από ανόητες και άχρηστες εξετάσεις κι ένα σκασμό λεφτά στα φροντιστήρια, έως ότου εισαχθούν σε κάποιο πανεπιστήμιο όπου κουμάντο δεν θα κάνουν αυτοί και οι καθηγητές τους, αλλά οι αστυνομικοί.

Οταν τελειώσουν οι σπουδές, θα στρατευτούν για να φυλάνε τα σύνορα του Κοσόβου, του Κιέβου, του Μάλι και ποιος ξέρει πού αλλού.

Στη συνέχεια θα προσπαθήσουν να περάσουν στην παραγωγή, θα μένουν αδιόριστοι ή άνεργοι, χωρίς συλλογικές συμβάσεις κι όταν βρίσκουν δουλειά θα τους μειώνουν τα ένσημα, τις παροχές υγείας, θα δουλεύουν όσο χρειάζεται η εργοδοτική γαλέρα που τους φιλοξενεί.

Πάντα πάνω απ' το κεφάλι τους θα κρέμεται ο φόβος της υπερεντατικοποίησης και του εργατικού ατυχήματος.

Αν τύχει και αρρωστήσουν ξαφνικά, θα μεταφερθούν στο πλησιέστερο νοσοκομείο με πατίνι, ποδήλατο, μοτοσικλέτα ή στην καλύτερη σε καρότσα αγροτικού, αλλά ποτέ με ασθενοφόρο, γιατί ένα που υπάρχει είναι χαλασμένο. Οταν κάποια στιγμή φτάσουν στα επείγοντα θα βρουν 4 - 5 ειδικευόμενους γιατρούς απέναντι σε 10πλάσιους ασθενείς σε μία rock κατάσταση.

Αν λέω... αν είσαι ασθενής με μακροχρόνια νοσήματα κούνια που σε κούναγε...

Δ-ι-α-λ-ο-γ-ή και πάει λέγοντας...

ΠΑΙΔΕΙΑ λοιπόν, ΥΓΕΙΑ λοιπόν, για ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ας μην ανοίξουμε κουβέντα, γιατί ο θυμός και η οργή δεν μετριούνται, αλλά όλα αυτά είναι ο καπιταλισμός.

Φτάνει πια... Σταθερά, αταλάντευτα και χωρίς αυταπάτες τρία κόκκινα γράμματα. ΚΚΕ.

Αν έχεις αποκτήσει ταξική συνείδηση.

Αν έχεις θαυμάσει την αξία του Ανθρώπου που δε μετριέται με το χρήμα.

Αν αγανακτείς για τη φτώχεια γύρω σου.

Αν διψάς για δικαιοσύνη, παιδεία, ισοτιμία, ελευθερία.

Αν θέλεις να ζήσεις, και όχι απλά να επιβιώνεις.

Αν αναζητάς μια πραγματική Δημοκρατία.

Αν ονειρεύεσαι την ευτυχία του ανθρώπου.

Αν απαιτείς σεβασμό και αξιοπρέπεια.

Αν συμμετέχεις στον πολιτισμό και τη δημιουργία.

Αν αγωνίζεσαι για έναν καλύτερο κόσμο.

Ηδη θα το κατάλαβες πως πρέπει να ψηφίσεις.

Ηδη ξέρεις ποιο κόμμα θα ψηφίσεις.

Ψηφίζω και σ' αυτές τις εκλογές ΚΚΕ, γιατί είναι το μόνο κόμμα που μεταφέρει τις αγωνίες και τις προσδοκίες μου μαχητικά τόσο στη Βουλή όσο και στον δρόμο. Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί η ιστορία και η παρουσία του είναι άρρηκτα δεμένες με τον Πολιτισμό. Ψηφίζω ΚΚΕ για ν' απαντήσω και σ' αυτούς που λένε πως δεν θέλει να κυβερνήσει. Την επομένη των εκλογών ποιος θα είναι μαζί μας; Εν τέλει όσο πιο ισχυρό αναδείξουμε το ΚΚΕ, τόσο πιο πολύ δυναμώνει ο λαός και οι διεκδικήσεις του.

Στις εκλογές της 21ης Μάη, διευρυνόμενα στρώματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων έβγαλαν συμπεράσματα από την πολιτική που εφάρμοσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και αυτό αποτυπώθηκε εκλογικά με την ενίσχυση του ΚΚΕ. Στον προεκλογικό τους λόγο, τα άλλα πολιτικά κόμματα αποσιωπούν το γεγονός ότι μία νέα καπιταλιστική κρίση είναι προ των πυλών, ωστόσο προετοιμάζονται εντατικά για το πώς θα φορτώσουν νέα βάρη στις πλάτες μας. Αναντίρρητα, ο αρνητικός συσχετισμός παραμένει, ωστόσο η άνοδος του ΚΚΕ γέμισε με ελπίδα και αισιοδοξία τις καρδιές των εργαζομένων, των βιοπαλαιστών της πόλης και της υπαίθρου, κάθε δημοκρατικού πολίτη. Προερχόμενος από τον χώρο της Αριστεράς, συναντήθηκα με το ΚΚΕ στην Ενωση Λογιστών Ελεγκτών Περιφέρειας Αττικής και στη δράση για τα προβλήματα του κλάδου. Και αν πρέπει να συμπυκνώσω σε μία φράση αυτή τη συνάντηση στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο, θα δανειστώ το απόφθεγμα του μεγάλου Μαξίμ Γκόρκι «δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται». Γιατί το ΚΚΕ κάνει αυτό το σύνθημα πράξη καθημερινά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολή, απέναντι σε κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα. Μπροστά, λοιπόν, και στις εκλογές της 25ης Ιούνη, η αποφασιστική ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει ακόμα πιο μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση!

Στις εκλογές της 25ης Ιούνη συντάσσομαι και υποστηρίζω το ΚΚΕ, γιατί αποτελεί τον μοναδικό πολιτικό φορέα ο οποίος μπορεί με συνέπεια και αγωνιστικότητα να υποστηρίξει τους εργαζόμενους και να προωθήσει την κοινωνική αλλαγή.

Γιατί το ΚΚΕ δεν αποτελεί μόνο ένα μαχητικό κόμμα ρήξης και ανατροπής, αλλά χαρακτηρίζεται διαχρονικά από την πολιτική του ηθική και συνέπεια.

Οι προοδευτικοί πολίτες πρέπει να στοιχηθούν μαζί του στους κοινωνικούς αγώνες και να υποστηρίξουν με την ψήφο τους το ΚΚΕ, προκειμένου να αυξήσει κι άλλο την κοινοβουλευτική του δύναμη και να ασκήσει γνήσια λαϊκή αντιπολίτευση στην επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ και στην αντιλαϊκή της πολιτική.

ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΨΗΛΟΤΕΡΑ ΜΕ ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ.

Εχω ένα όραμα: Να ζω σε μια χώρα με παραγωγή αγαθών, δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία, κοινωνική δικαιοσύνη, υπεράσπιση των εθνικών δικαίων και διαχείριση του εθνικού πλούτου προς όφελος του λαού και για τον λαό.

Τα κόμματα που διαχειρίζονται την αστική δημοκρατία έχουν ήδη παραχωρήσει πολλά δικαιώματα στη διαχείριση και εμπορία αγαθών, όπως η Ενέργεια, η Παιδεία, η Υγεία, ο εθνικός πλούτος (τόσο σε επίπεδο υπεδάφους, όσο και σε επίπεδο αλιείας, γεωργίας, συγκοινωνιών κ.λπ.) σε ιδιώτες. Οι ιδιώτες αυτοί ποτέ δεν εργάστηκαν για τη δημιουργία αυτών των υποδομών, αλλά με δάνεια από τράπεζες που διαχειρίζονται τις οικονομίες των πολιτών αγόρασαν την χρήση ή την κυριότητα όλων των υποδομών της χώρας, καθιστάμενοι οι «πρίγκιπες» της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. (...)

Απέναντι σε όλες αυτές τις πρακτικές των κομμάτων της αστικής δημοκρατίας υπάρχει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δεν «τάζει» «τακτοποίηση» των λαϊκών προβλημάτων ερήμην του λαού, αλλά τον καλεί να διαχειριστεί ο ίδιος τις τύχες του. Είναι το μόνο κόμμα που αποσκοπεί όχι απλά στη διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης, αλλά στην αλλαγή της δομικά και λειτουργικά. (...)

Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συμμετοχή του λαού και τη συστράτευσή του με το ΚΚΕ. Για τον λόγο αυτό η ψήφος στο ΚΚΕ είναι πατριωτικό καθήκον.

(Ολόκληρη η δήλωση στο «902.gr»)