Η ανυπαρξία ουσιαστικών συζητήσεων, που χαρακτήρισε τη μηνιάτικη συνεδρίαση του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομίας (ΕΚΟΦΙΝ), την περασμένη Δευτέρα στις Βρυξέλλες, ενίσχυσε την εκτίμηση ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση "κατεβάζει τα ρολά", για όλη την περίοδο μέχρι αρχές Μάη που θα ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις για την ΟΝΕ του Μάαστριχτ, ώστε να διαδραματιστούν ανενόχλητα όλες οι προβλεπόμενες και μη, "τελικές πράξεις". Η περιχαράκωση,συνοδευόμενη από ένα συνεχώς διογκούμενο εκνευρισμό, αποδίδεται σε δύο, τουλάχιστον, αιτίες: 1) το ενδεχόμενο εξωτερικών κερδοσκοπικών επιθέσεων, εξαιτίας της ανηλεότητας της "παγκοσμιοποίησης" και του εύθραυστου πολλών ευρωπαϊκών οικονομιών, που απειλεί να τινάξει στον αέρα τη "μετάβαση στο ΕΥΡΩ" και 2) την πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης στο εσωτερικό της Κοινότητας, αφού και τα βάρη του ΕΥΡΩ καλούνται να σηκώσουν στους ώμους τους αποκλειστικά οι εργαζόμενοι, ενώ υπάρχει πλέον ευρεία συνείδηση ότι "η κόλαση του Μάαστριχτ" δεν έχει τελειωμό. Τίποτα δε χαρακτηρίζει καλύτερα αυτόν τον υπόκωφο εκνευρισμό, από το γεγονός ότι το νέο "κατσαριδάκι" της "Φολκσβάγκεν", συνέχεια ενός ιστορικού "μύθου" της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, κατασκευάζεται στις ΗΠΑ, όταν η Γερμανία, έχει ιστορικό αρνητικό ρεκόρ με πέντε εκατομμύρια ανέργους. Οι πολιτικές απώλειες ανησυχούν όλους, αλλά ιδιαίτερα τη Γερμανία και την Ολλανδία, που βρίσκονται σε κρίσιμη προεκλογική περίοδο. Αλλά και η διόγκωση της κοινωνικής αγανάκτησης στη Γαλλία, καταδηλεί ότι το "ρήγμα" του Μάαστριχτ είναι περισσότερο βαθύ απ' όσο φαίνεται. Μόνο στην Ελλάδα, οι κυβερνώντες και το φιλο-μααστριχτικό "μπλοκ", δείχνουν να μην καταλαβαίνουν ούτε τι σημαίνει να είσαι "εντός" της ΟΝΕ, ούτε, τι επιπτώσεις θα υπάρξουν από την αποπομπή της χώρας "εκτός", και το κόστος επανένταξης "στο μέλλον".

Η ΟΝΕ του Μάαστριχτ, "στρατηγική" επιλογή του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου από το 1992, ως απάντηση στο "τέλος του ψυχρού πολέμου", έχει φτάσει "στο τέλος της μετάβασης", βαθιά πληγωμένη και καταπονημένη. Πλήθος από "προβλέψεις" - στόχους της μονεταριστικής θεώρησης απέτυχαν οικτρά και πολλές από τις "μεγάλες δυνάμεις" προσπαθούν απεγνωσμένα να (...) αγγίξουν με λογιστικά τεχνάσματα τα "κριτήρια" του Μάαστριχτ. Εκτός από τον πληθωρισμό, όπου μόνο η Ελλάδα αποκλίνει, τα υπόλοιπα "κριτήρια" μόνο ελάχιστοι τα πληρούν.

Για το δημόσιο χρέος μόνο τέσσερα κράτη - μέλη θα πληρούν το "κριτήριο" του 60+εε του ΑΕΠ Ώ σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις της Κομισιόν Ώ ενώ, σχετικά με το δημοσιονομικό έλλειμμα, εκτός από την Ελλάδα που αποκλίνει σταθερά, έξι (6) κράτη - μέλη προβλέπεται ότι θα έχουν το "κρίσιμο έτος" 1997, ακριβώς το ανώτατο επιτρεπτό όριο του Μάαστριχτ, δηλαδή +πν3+εε του ΑΕΠ. Τα 6 αυτά κράτη - μέλη θα είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Αυστρία και η Πορτογαλία, ενώ η Κομισιόν προβλέπει ένα +πν2,9+εε για τη Βρετανία.

Για ορισμένα από αυτά τα επίδοξα μέλη της ΟΝΕ, ειδικά για την Ιταλία και την Ισπανία, η οικονομική κατάσταση είναι ιδιαίτερα ρευστή, αφού η πλήρωση κάποιων "κριτηρίων" του Μάαστριχτ επετεύχθη μόλις (...) την τελευταία στιγμή. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις το 1996 το δημοσιονομικό έλλειμμα των δύο ανωτέρω κρατών - μελών ήταν +πν6,7+εε του ΑΕΠ και +πν4,4+εε του ΑΕΠ αντίστοιχα, και κατρακύλησε με "κόλπα" εφ' άπαξ και έκτακτη φορομπηχτική πολιτική. Οι ευρωπαϊκές καγκελαρίες ανησυχούν δικαιολογημένα, ότι η αστάθεια και η ευθραυστότητα κάποιων από αυτά τα νομίσματα, μπορεί να αποτελέσει την "κερκόπορτα" σε ισχυρές κερδοσκοπικές επιθέσεις, κυρίως από το εξωτερικό. Οι κερδοσκοπικές επιθέσεις μπορεί να γίνουν ανά πάσα στιγμή μέχρι την "τελική κρίση" της Πρωτομαγιάς Ώ αλλά και μετά, μέχρι την 1/1/1999 που θα τεθεί σε ισχύ η ΟΝΕ, και καθ' όλη τη "μεταβατική περίοδο" μέχρι τις αρχές του 2002, όταν τα "εθνικά" νομίσματα των "εντός" θα εξαφανιστούν οριστικά και το ΕΥΡΩ θα είναι το μόνο νόμιμο χρήμα που θα κυκλοφορεί. Ενισχυτικό της ανησυχίας που επικρατεί είναι και το γεγονός, ότι οι διμερείς συναλλαγματικές ισοτιμίες μεταξύ των νομισμάτων των κρατών - μελών που θα συμμετάσχουν στην ΟΝΕ θα ανακοινωθούν ήδη από την 3η Μάη 1998, αλλά η έναρξη του ΕΥΡΩ θα γίνει οχτώ μήνες αργότερα δηλαδή την 1/1/1999, όταν θα υπάρξουν "αμετάκλητες" ισοτιμίες των επιμέρους νομισμάτων με το ΕΥΡΩ.

Είναι μια παράξενη διαδικασία, αφού, αρχές Μάη, καθορίζονται οι "σταθερές" διμερείς ισοτιμίες, επί οχτώ μήνες οι αγορές λειτουργούν "ελεύθερα", και την 31η Δεκέμβρη 1998, σύμφωνα με τον αρμόδιο επίτροπο Ιβ ντε Σιλγκί, "οι νομισματικές αρχές θα φροντίσουν ώστε οι ισοτιμίες να αντιστοιχούν σε αυτές που ανακοινώθηκαν εκ των προτέρων το Μάη" (!!!). Εχει επίσης ενδιαφέρον, όχι μόνο το ασφυκτικό αγκάλιασμα παραγωγικού και χρηματιστικού κεφαλαίου, αλλά και η έντονη εξάρτησή τους από την παγκόσμια χρηματιστική ολιγαρχία, ιδιαίτερα κερδοσκοπικού - παρασιτικού χαρακτήρα.

Οι σαρκοβόρες διαθέσεις του παγκόσμιου κεφαλαίου δεν πρέπει, βέβαια, να εκπλήσσουν τους κοινοτικούς, όταν οι ίδιοι, που υποτίθεται ότι είναι "εταίροι" αποφάσισαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Αμστερνταμ (Ιούνης 1997) ότι στα πλαίσια του "συμφώνου σταθερότητας" για μετά την 1.1.1999, προβλέπονται χρηματικές ποινές για τα κράτη - μέλη που θα παρουσιάζουν "υπερβολικό έλλειμμα", και το εντυπωσιακό, "προβλέπεται μηχανισμός αναδιανομής του προϊόντος των κυρώσεων στα κράτη - μέλη που συμμετέχουν στη ζώνη του ΕΥΡΩ και που δεν εμφανίζουν υπερβολικό έλλειμμα" (!). Ούτε πετροπόλεμος της γειτονιάς να 'ταν (...).

Η αποπομπή της χώρας από την ΟΝΕ, με αυξημένες τις υποχρεώσεις του Μάαστριχτ και περαιτέρω μείωση των περιορισμένων δικαιωμάτων, είναι διαφανής, αφού το ελληνικό κεφάλαιο, παρά την χρόνια πολιτική λιτότητας, δεν κατάφερε να εκπληρώσει ούτε ένα από τα "κριτήρια" του Μάαστριχτ, παρ' όλο που το επικύρωσε με τυμπανοκρουσίες. Περισσότερο από τους οικονομικούς δείχτες είναι χαρακτηριστική η αποτίμηση της Κομισιόν, στην τελευταία έκθεση για την ΟΝΕ και την "οικονομική και κοινωνική συνοχή", την 8.4.1997 όπου αναγράφεται ότι "η ελληνική οικονομία συνεχίζει να χαρακτηρίζεται από στενές σχέσεις μεταξύ της κυβέρνησης, του ευρύτερου δημόσιου τομέα, των τραπεζών και ενός επιλεγμένου αριθμού μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων. Ενώ τέτοιες διασυνδέσεις είναι χρήσιμες για τη διαμόρφωση συναίνεσης ως προς τους στόχους οικονομικής πολιτικής, ένα λιγότερο επιθυμητό αποτέλεσμα είναι ότι η οικονομία υπόκειται λιγότερο στην πειθαρχία της αγοράς". Αυτά τα "διαπλεκόμενα συμφέροντα" ενοχλούν, βέβαια, λιγότερο τις Βρυξέλλες όταν είναι να δοθούν τα Σπάτα ή η "Ολυμπιακή" στο γερμανικό κεφάλαιο (...). Μπορούν όμως να εξηγήσουν κάπως, π.χ. για τους τίτλους κάποιων ελληνικών εφημερίδων το περασμένο Σαββατοκύριακο, ότι το ΕΚΟΦΙΝ θα συζητούσε δήθεν τις διμερείς ισοτιμίες και ότι θα γινόταν "με δυσκολίες η ένταξη της δραχμής στο ενιαίο νόμισμα". Ο Γ. Παπαντωνίου ερωτηθείς σχετικά στις Βρυξέλλες μετά το ΕΚΟΦΙΝ της Δευτέρας, διέψευσε κατηγορηματικά τόσο τις πληροφορίες όσο και το γεγονός ότι μπορεί να διέρρευσαν από το υπουργείο Οικονομικών. Αλλά είναι φανερό ότι το πρόβλημα της Αθήνας δε βρίσκεται στο να "εξηγήσει", αλλά στο να "δικαιολογήσει". Αν είναι δύσκολο για τη Βόννη και το Παρίσι να "πείσουν" τους Γερμανούς και τους Γάλλους εργαζόμενους ότι η "κόλαση του Μάαστριχτ" δεν έχει τελειωμό, γίνεται ακόμη πιο δύσκολο για την Αθήνα που πρέπει να "πείσει" ότι εξορίστηκε παρά την άγρια εκμετάλλευση του ελληνικού λαού, ότι πρέπει να επιβληθεί επιπλέον τίμημα και ότι ενδεχόμενη επανένταξη δεν πρόκειται να απαλύνει κάπως τις επιταγές του Μάαστριχτ, αλλά να τις εφαρμόσει αμείλικτα και "επιστημονικά" στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Ετσι προτάσσουν τι κάνουν οι "μεγάλοι", διαστρέφοντάς το σύμφωνα με τις ελληνικές "ευαισθησίες", κολλάν και ένα "δυσκολίες και για τη δραχμή" και (...) νομίζουν ότι "καθάρισαν", οι κακομοιραίοι.

Βησσαρίων ΓΚΙΝΙΑΣ

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ η 1η Μάη και οι κυβερνήσεις των δεκαπέντε κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης ετοιμάζονται πυρετωδώς για την τελική κρίση. Ποιες απ' αυτές θα προβιβαστούν στην επόμενη τάξη (στο επόμενο στάδιο της ΟΝΕ από 1/1/99), ποιες θα μείνουν στάσιμες; Το αποτέλεσμα, βέβαια, είναι γνωστό, αλλά το θέμα είναι ότι μερικοί προβιβάζονται επειδή "έκλεψαν", όπως, π.χ., η Ιταλία. Ψάχνουν, λοιπόν, τώρα να βρουν τα δικαιολογητικά. Οσο για την ελληνική κυβέρνηση, γνωρίζει ότι θα μείνει ανεξεταστέα. Θέλει, όμως, να πείσει τους εξεταστές ότι θα κάνει κάθε προσπάθεια για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τους.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ στους "εταίρους" το πρόγραμμα της επόμενης τριετίας, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να πείσει ότι είναι διατεθειμένη να κάνει ό,τι της έχει ζητηθεί, ό,τι της ζητούν και ό,τι θα της ζητήσουν. Οι βασικές προτεραιότητες τις οποίες θα ακολουθήσει είναι: "Η προσαρμογή της αγοράς εργασίας" (κατάργηση του 8ωρου, μερική απασχόληση, κλπ.), η "ριζική αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος" (απαλλαγή των εργοδοτών από εισφορές, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης...), "άμεση υλοποίηση του προγράμματος εξυγίανσης των ΔΕΚΟ" (ιδιωτικοποίηση, απολύσεις, συρρίκνωση...). Αν, όπως είδατε, όλα τα παραπάνω έχουν να κάνουν με αφαίρεση πόρων και δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους και μεταφορά τους στο μεγάλο κεφάλαιο, δεν είναι σύμπτωση...

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ,βέβαια, εξετάσεις, που δίνει η κυβέρνηση στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών, είναι για το τι θα κάνει, προκειμένου να κατατροπώσει τους εχθρούς της πολιτικής της. Σ' αυτό το "μάθημα", ιδιαίτερα καλές επιδόσεις σημειώνει ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου, ο οποίος δε χάνει ευκαιρία να διαβεβαιώνει τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη σκληρότητα με την οποία η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει τις αναμενόμενες αντιδράσεις στα σχέδιά της. Προ ημερών είχε δηλώσει στους "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" ότι η κυβέρνηση περιμένει πολυήμερες απεργίες των εργαζομένων στην "Ολυμπιακή", αλλά αν τις αντιμετωπίσει τότε η "νίκη" της θα ισοδυναμεί με τη "νίκη" της Μ. Θάτσερ κατά των ανθρακωρύχων το 1985...

ΤΑ ΙΔΙΑ επανέλαβε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών στους συναδέλφους του υπουργούς Οικονομικών την περασμένη Δευτέρα, στη συνεδρίαση του ΕΚΟΦΙΝ. "Πήραμε το κόστος, είπε ο κ. Παπαντωνίου, και θίξαμε ορισμένες κοινωνικές ομάδες, αν και εμείς πιστεύουμε ότι θα είναι προς όφελός τους στο τέλος", για να καταλήξει, λέγοντας ότι "η Ελλάδα θα είναι έτοιμη για να μπει στην ΟΝΕ το 2001". Τι άλλο περιμένουν αυτοί εκεί στις Βρυξέλλες για βάλουν έναν καλό βαθμό στο Γιάννο, στον πρωθυπουργό, στην κυβέρνηση; Εδώ οι άνθρωποι υπόσχονται ότι θα τους πάνε τους Ελληνες εργαζόμενους χειροπόδαρα δεμένους και αυτοί θέλουν κι άλλα...

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΙ παράγοντες βρίσκονται από χτες στην Αθήνα, με βασικό αντικείμενο το θέμα της "Ολυμπιακής Αεροπορίας". Η κοινοτική αντιπροσωπεία - επιπέδου εμπειρογνωμόνων - θα έχει την ευκαιρία να εκθέσει τις γνωστές απόψεις της Επιτροπής για το ζήτημα της εξυγίανσης της "Ολυμπιακής", με βάση τις οποίες διεκόπη πριν από έναν περίπου χρόνο η κρατική ενίσχυση του ελληνικού αερομεταφορέα. Εκπρόσωπος του αρμοδίου για θέματα Μεταφορών επιτρόπου Νιλ Κίνοκ ανέφερε ότι η Επιτροπή έχει εκφράσει τις ανησυχίες της για την πορεία της εξυγίανσης της "Ολυμπιακής", επισημαίνοντας όμως, παράλληλα, ότι οι πρόσφατες δηλώσεις του Ελληνα πρωθυπουργού Κ. Σημίτη για το ζήτημα της ΟΑ δημιουργούν βάσιμες ελπίδες πως υπάρχει πλαίσιο συνεννόησης για τη συνέχιση του προγράμματος εξυγίανσης της εταιρίας.

ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ στις Βρυξέλλες ενός Πρακτορείου Ειδήσεων, που θα ασχολείται και θα καλύπτει θέματα που αφορούν και απασχολούν τις γλωσσικές μειονότητες, οι οποίες ζουν στις χώρες - μέλη της Κοινότητας, στην Ελλάδα, Τουρκόφωνοι, Πομάκοι, Αλβανοί κλπ., αποφάσισε στη γενική του συνέλευση στο Μπολζάνο (Μποζέν) του Νότιου Τιρόλου το Ευρωπαϊκό Γραφείο των λιγότερο ομιλουμένων Γλωσσών (ΕΛΓΟΛ - EUROPEAN BUREAU FOR LESSER USED LANGUAGES) που χρηματοδοτείται από την Κοινότητα και μεταφέρει σύντομα την έδρα του από το Δουβλίνο στη βελγική πρωτεύουσα. Το ΕΛΓΟΛ σχεδιάζει επίσης να επεκτείνει τις δραστηριότητές του και στις υποψήφιες για ένταξη στην Κοινότητα χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, στις οποίες ζουν πολλές μειονότητες που μιλούν γλώσσες διαφορετικές από την επίσημη γλώσσα του κράτους τους.