Η απεργία στις 14 Δεκέμβρη και οι συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ αποτέλεσαν συνέχεια και κλιμάκωση μετά το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 12 Νοέμβρη, της προηγούμενης δράσης που έδωσε ελπίδα και αποφασιστικότητα σε όλους τους εργαζόμενους για να συνεχίσουμε από καλύτερες θέσεις τη δράση μας. Το αμέσως επόμενο διάστημα πρέπει να κλιμακώσουμε τον αγώνα, τη δράση μας παντού, ιδιαίτερα μπροστά στη μάχη των συλλογικών συμβάσεων, μπροστά στη μάχη της διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης. Δεν πρέπει να υπάρξει κανένας εφησυχασμός, ούτε μια ώρα χαμένη.

Να ανοίξουμε ακόμα πιο αποφασιστικά το μέτωπο της αντιπαράθεσης:

• Με τους καπιταλιστές, την κυβέρνηση της ΝΔ, με το ΠΑΣΟΚ, που κάνει προσπάθεια να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων από την πολιτική της κυβέρνησης, του κεφαλαίου, της ΕΕ, ενώ την ίδια ώρα προβάλλει την ίδια αντεργατική πολιτική.
• Με όλους όσοι ισχυρίζονται ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη, το επιχειρηματικό κέρδος είναι μονόδρομος και η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ο δρόμος για τους λαούς.
• Να οξύνουμε την αντιπαράθεση με ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, γιατί το περιεχόμενο των διεκδικήσεών τους διευκολύνει τους εργοδότες και την κυβέρνηση. Εχουν τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση της εργατικής τάξης. Να θυμηθούμε την προχτεσινή συγγνώμη του προέδρου της ΓΣΕΕ στον πρωθυπουργό. «Δεν ήθελα να σας στενοχωρήσω, κε Πρωθυπουργέ, με αυτά που είπα».
• Να πάρουμε πρωτοβουλίες για την οργάνωση της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα στη νεολαία, στις γυναίκες και τους μετανάστες. Να εναντιωθούμε στις αντιδραστικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στον ΟΤΕ με την κατάπτυστη συμφωνία, στην αντεργατική απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων, στην ιδιωτικοποίηση της ΟΑ, στην κατάργηση δικαιωμάτων σε όλες τις πρώην ΔΕΚΟ.
• Να οργανώσουμε την αντίσταση ενάντια στο κλείσιμο των εργοστασίων, τις απολύσεις. Εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο. Οι απολύσεις κλείνουν σπίτια. Να αναπτύξουμε την πάλη μας ενάντια στα ελαστικά ωράρια εργασίας και τις ελαστικές συμβάσεις εργασίας. Για αυξήσεις στο μεροκάματο, το μισθό κλπ. Για κατώτερο μισθό 1.300 ευρώ, σύνταξη 1.050 ευρώ, ουσιαστική προστασία των ανέργων, 7ωρο - 35ωρο -πενθήμερο, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία και Παιδεία.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να έχουν καμιά ψευδαίσθηση, δεν πρέπει να δείχνουν καμία ανοχή στην αντιλαϊκή πολιτική. Διαφορετικά η κυβέρνηση, το κεφάλαιο θα περνάνε πιο εύκολα τα αντεργατικά μέτρα. Ο κάθε εργαζόμενος, ο νέος, οι γυναίκες να σκεφτούν καλά, να ζυγίσουν την κατάσταση και να δώσουν απάντηση μαζί με το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα. Ολοι μαζί για να συγκεντρώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ. Καμιά εμπιστοσύνη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, το οποίο δημαγωγεί ότι θα καταργήσει δήθεν τους νόμους, όταν έρθει στην κυβέρνηση, όσο κατάργησε και τους προηγούμενους της ΝΔ για το ασφαλιστικό, τις εργασιακές σχέσεις κλπ.

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινος είτε τον διαχειρίζεται το ΠΑΣΟΚ, είτε η ΝΔ, είτε κάποιο συμμαχικό σχήμα από αυτά τα κόμματα. Θα γίνεται συνεχώς επιθετικότερος. Η επιθετικότητά του αυτή θα εκφραστεί με ακόμη πιο σκληρά αντεργατικά μέτρα ενάντια στο σύνολο των δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων που έχουν απομείνει.

Η επιθετικότητα θα εκφραστεί:

• Με μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και των ημερομισθίων. Ο προϋπολογισμός προβλέπει πάγωμα των μισθών, αυξήσεις στη φορολογία, αυξήσεις των τιμολογίων και μείωση μισθών.
• Με μεγαλύτερη ελαστικοποίηση στα ωράρια εργασίας, στις συμβάσεις εργασίας. Ο νόμος για τη διευθέτηση ήδη γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστεί γενικευμένα. Με γενίκευση των «λουκέτων», των απολύσεων, της τρομοκρατίας και του αυταρχισμού, όπως στη «ΣΕΞ ΦΟΡΜ», στη «ΣΟΦΤΕΞ» και σε άλλες επιχειρήσεις.
• Με πλήρη παράδοση των δημόσιων επιχειρήσεων στους ιδιώτες (ΔΕΚΟ - Δρόμοι - Λιμάνια κλπ.). Η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο επιχειρεί να ολοκληρώσει τις ιδιωτικοποιήσεις και την ανατροπή των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων που είχε ξεκινήσει και εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ. Είναι ψεύτικοι οι ισχυρισμοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ότι οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται για να μειωθούν τα ελλείμματα και οι τιμές των προϊόντων. Στόχο έχουν να μεγαλώσει η κερδοφορία των επιχειρήσεων για λογαριασμό των επιχειρηματιών. Να ανατραπούν οι εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων, ιδιαίτερα των νέων και αυτό να αποτελεί μοντέλο για όλους τους εργαζόμενους και στο δημόσιο.
• Με νέα μέτρα που θα κάνουν το κράτος και τη δημόσια διοίκηση πιο εχθρική για τον εργαζόμενο. Πιο φιλικά, αποτελεσματικά στο κεφάλαιο και τις απαιτήσεις του. Αποτελεί πρόκληση προς τους εργαζόμενους και τη νεολαία, την εργατική οικογένεια το θέατρο που έστησαν πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ για την υγεία. Είναι επικίνδυνοι για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, γιατί μαζί υποστηρίζουν και προωθούν την πολιτική της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της υγείας. Είναι δικά τους δημιουργήματα η πληρωμή στα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία, τα νοσοκομειακά διόδια, η έλλειψη κλινών και εργαζομένων, η ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, η αύξηση του τζίρου των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
• Με τον προϋπολογισμό, που είναι κλιμάκωση της επίθεσης, άλλοι θα πληρώνουν και άλλοι θα θησαυρίζουν. Το 2006 ακόμα πιο βαθιά θα βάλουν το χέρι στην τσέπη οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι θα κληθούν να πληρώσουν, εκτός από τις περικοπές κοινωνικού χαρακτήρα, τις ανατιμήσεις, την αύξηση των φορολογικών βαρών.
• Με την επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης να διαβρωθεί η συνείδηση των μαθητών με τα ιδεολογήματα της αγοράς και της επιχειρηματικότητας, με την εισβολή των επιχειρηματιών στα σχολεία, με την πολιτική της εμπορευματοποίησης, της υποβάθμισης της μόρφωσης των παιδιών των εργαζομένων, της λαϊκής οικογένειας.

Για όλα αυτά οι ευθύνες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι βαριές. Η αποδυνάμωσή του δυναμώνει την αντίσταση, τη διεκδίκηση της εργατικής τάξης απέναντι στους καπιταλιστές, στις καπιταλιστικές ενώσεις τους, π.χ. ΕΕ, την κυβέρνηση.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ

• Θέλει το μεροκάματο 26,4 ευρώ, το μισθό - μισθό πείνας - στα 640 ευρώ από τα 590 που είναι σήμερα. Μακριά από τις σύγχρονες ανάγκες και τις δυνατότητες. Στη λογική του εφικτού απαιτήσεων, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, που λέει ο ΣΕΒ, η κυβέρνηση και η ΕΕ.
• Αυτές οι δυνάμεις θέλουν τη λειτουργία των ΔΕΚΟ και των υπηρεσιών του δημοσίου με κριτήρια ανταγωνιστικότητας, κερδοφορίας, ιδιωτικοποίησης, σπέρνοντας αυταπάτες και για την πίτα ολόκληρη (ιδιωτικοποίηση) και τον σκύλο χορτάτο (κατάργηση δικαιωμάτων).
• Στηρίζουν τους μέχρι σήμερα ψηφισμένους αντιασφαλιστικούς νόμους που ανέτρεψαν ασφαλιστικά δικαιώματα. Παίρνουν μέρος στον Δούρειο Ιππο του κοινωνικού διαλόγου για την ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων (πρόσφατα συμμετείχαν στη συζήτηση στη διοίκηση του ΙΚΑ με θέμα τον υπολογισμό των συντάξεων στο σύνολο του εργασιακού βίου και όχι τα τελευταία χρόνια).
• Γιατί συμμετέχουν στις επιτροπές διαλόγου, δίνοντας το αναγκαίο άλλοθι σε εργοδότες και κυβέρνηση για να υλοποιήσουν τον αντεργατικό νόμο που ψήφισαν για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
• Πρωτοστατούν στην ιδιωτικοποίηση τομέων όπως η Παιδεία (π.χ. Ακαδημία ΓΣΕΕ), η Υγεία, η Πρόνοια κλπ.
• Είναι παντελώς αναξιόπιστοι - οι κινητοποιήσεις τους έχουν το χαρακτήρα της «αντιπολιτευτικής» τουφεκιάς και δεν υπάρχει στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου που να μην τη στήριξαν ενεργά, όπως π.χ τον πυρήνα του νομοσχεδίου για τις ΔΕΚΟ, που είναι η απελευθέρωσή τους, η λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
• Σε τέτοια κατεύθυνση κινείται και ο ΣΥΝ που προτείνει το λεγόμενο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, δηλαδή την εγγυημένη σίγουρα φτώχεια και εξαθλίωση, δίνοντας έτσι ένα ακόμη χτύπημα στις συλλογικές συμβάσεις, στις ανάγκες των εργαζομένων, ενισχύοντας τα κέρδη του κεφαλαίου, αφοπλίζοντας έτσι το συνδικαλιστικό κίνημα. Οι αυταπάτες ότι με κάποια μπαλώματα διορθώνεται η κατάσταση είναι βούτυρο στο ψωμί της πλουτοκρατίας. Παρά τους όποιους ελιγμούς που εμφανίζεται να κάνει, το βασικό του γνώρισμα κινείται στην ίδια λογική των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και εξακολουθεί να αποτελεί για το εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό ΣΥΝεταιράκι και το αναγκαίο ιδεολογικοπολιτικό του άλλοθι.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, απέναντι στην αντεργατική επίθεση, διαμορφώνουμε τις προϋποθέσεις για το δυνάμωμα της ταξικής ενότητας, για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;

• Δίνουμε τη μάχη εκλαΐκευσης του πλαισίου του ΠΑΜΕ, των αιτημάτων του, για να υιοθετηθούν από περισσότερους εργαζόμενους. Να συνδιαμορφώσουμε τα αιτήματα με τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα με τους νέους, τις γυναίκες, τους μετανάστες.
• Οργανώνουμε την πάλη κάνοντας προσπάθεια να γίνει κατανοητό το γιατί είναι ρεαλιστικά τα αιτήματα του ΠΑΜΕ, ότι στηρίζονται στις σημερινές δυνατότητες, όπου ο πλούτος, τα κέρδη είναι τεράστια. Πώς και με ποιο τρόπο θα μπορέσουμε να τα επιβάλουμε.
• Οργανώνουμε τη μάχη των συλλογικών συμβάσεων. Βάζουμε στη μάχη όλες τις ζωντανές δυνάμεις, τους εργαζόμενους.
• Εντάσσουμε νέες οργανώσεις, νέα συνδικάτα στις γραμμές του ΠΑΜΕ, βελτιώνουμε τη λειτουργία, τη δράση των συνδικάτων. Να κάνουμε τα συνδικάτα πιο μαζικά, πιο δυνατά και ικανά να παλεύουν για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Να δυναμώσουν οι δεσμοί τους με τους εργαζόμενους, να δημιουργήσουμε σωματειακές επιτροπές, επιτροπές αγώνα. Οργανώνουμε την πάλη ενάντια στην τρομοκρατία της εργοδοσίας. Παρεμβαίνουμε στις περιπτώσεις απολύσεων, τρομοκρατικών διώξεων.
• Συγκροτούμε επιτροπές του ΠΑΜΕ κατά κλάδο, οργανώνουμε τους εργαζόμενους πολύμορφα.

Συνεχίζουμε πιο αποφασιστικά, με αισιοδοξία, κλιμακώνοντας την πάλη μας. Για να γίνει το ΠΑΜΕ ο πραγματικός εκφραστής των συμφερόντων της εργατικής τάξης, να συμβάλει αποφασιστικά στην οργάνωση, τη συσπείρωση, την κινητοποίηση των εργαζομένων. Να διεκδικήσουμε με περισσότερες δυνάμεις τον πλούτο που δημιουργεί η εργατική τάξη.