Χωρίς μισόλογα ζητήσαμε από τους φοιτητές και σπουδαστές να πολιτικοποιήσουν την ψήφο τους, να κάνουν κριτήριο τη ζωή τη δική τους και των γονιών τους.

Ανοίξαμε πλατιά συζήτηση. Εκατοντάδες εκδηλώσεις, συζητήσεις στα αμφιθέατρα με στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για την καπιταλιστική κρίση με σύνθημα «καμία θυσία για την πλουτοκρατία», για την πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο, το σοσιαλισμό, για το χαρακτήρα της ΕΕ και τις ευρωεκλογές.

Μαζί με άλλους αγωνιστές φοιτητές συγκροτήσαμε δεκάδες επιτροπές αγώνα για να οργανωθεί αγώνας στις σχολές, να συμπορευτούν χιλιάδες φοιτητές με το ΠΑΜΕ στις απεργίες, την Πρωτομαγιά.

Αυτή η δουλειά είναι παρακαταθήκη για τη νέα χρονιά, για τη δημιουργία ενός διακριτού αγωνιστικού πόλου φοιτητικών συλλόγων και επιτροπών αγώνα, που θα βάλει τέλος στη διαλυτική κατάσταση του φοιτητικού κινήματος, μια κατάσταση που απογοητεύει, διώχνει τη μάζα των φοιτητών από τις συλλογικές διαδικασίες, διαπαιδαγωγεί νέους ανθρώπους στη συνδιαλλαγή, στο ρουσφέτι και τη σήψη, στην ανοχή απέναντι σε αυτά. Είναι ψέμα αυτό που σήμερα ψελλίζουν τα κόμματα του Μάαστριχτ για την ανασύνταξη του φοιτητικού κινήματος και αυταπάτη σε όποιον τα πιστεύει. Είναι δυνατόν από τη μια να συμφωνούν, να συνδιαμορφώνουν την επίθεση στο δικαίωμα των παιδιών του λαού να σπουδάζουν και να έχουν δουλειά με δικαιώματα, και από την άλλη να θέλουν κίνημα που να αντιστέκεται, που να βάζει εμπόδια; Στην καλύτερη περίπτωση θέλουν να κάνουν μια καρικατούρα με κλακαδόρους της πολιτικής τους.

Η συζήτηση και το αποτέλεσμα δείχνουν το έδαφος της οξυμένης δυσαρέσκειας απέναντι στην πολιτική των μονοπωλίων, στα κόμματα της πλουτοκρατίας, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, την αμφισβήτηση στην ΕΕ και σε όσους την υπερασπίζουν, βγάζουν την απέχθεια για το πολιτικό σύστημα που αναδίνει μπόχα από όλους του τους πόρους. Το ποσοστό της ΠΚΣ για μια ακόμα χρόνια φανερώνει ότι ένα μεγάλο κομμάτι αντιστέκεται, η επιτυχία των συγκεντρώσεών μας επίσης.

Σε συνθήκες δικομματικής πόλωσης, παραμονές πολιτικών εκλογών, τα κόμματα εξουσίας δεν μπορούσαν να μαζέψουν ούτε το σκληρό τους πυρήνα, να κινητοποιήσουν τους οπαδούς τους. Σε συλλόγους που ψηφίζουν 4.000 φοιτητές, κατάφερναν να κάνουν συγκεντρώσεις που δεν ξεπερνούσαν τα 250 άτομα, ενώ επιστράτευαν τη σκηνοθετική τέχνη για να εμφανίζουν κόσμο. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, του «κόμματος της νεολαίας», σε σχολή των 15.000 ενεργών φοιτητών είχε ακροατήριο ...30 μαζί με τη συνοδεία.

Αυτή η γενικευμένη αμφισβήτηση είναι έδαφος που μπορεί με τη δράση μας να γίνει ριζοσπαστισμός, να γίνει στήριξη του ΚΚΕ με τη ψήφο σήμερα, κοινή δράση με τους κομμουνιστές ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου μέσα στην καπιταλιστική κρίση, για να μην πληρώσουν οι άνθρωποι του μόχθου και τα παιδιά τους τα κέρδη της πλουτοκρατίας, για να ανοίξει ο δρόμος της κοινωνικής ανατροπής.

Είναι πολύ μεγαλύτερη από χτες η συμφωνία με τις θέσεις του ΚΚΕ, η εκτίμηση πως το ΚΚΕ είχε και έχει δίκιο, ακόμα και από κόσμο που η προκατάληψη και ο φόβος τον κρατούν μακριά μας. Γι' αυτό και δυναμώνει ο αντικομμουνισμός, με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να αναλαμβάνει ξανά τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του συστήματος και να αποκαλεί τρελούς το 15% των νέων σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Στόχος τους, να ορθώσουν τείχος ανάμεσα σε λαϊκά παιδιά που τους γυρνούν την πλάτη και στο ΚΚΕ. Και επειδή αυτά δεν πολυπιάνουν, ο κόσμος γνωρίζει καλά και το ΚΚΕ και τους «τρόφιμους της λέσχης Μπίλντερμπεργκ», γι' αυτό και συστηματικά και γενικευμένα καλλιεργήθηκε η αποστασιοποίηση με την απογοήτευση, η αποχή με τη μοιρολατρία, η λογική της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, η δυσφήμηση των αγώνων, η αναπαραγωγή της σκανδαλολογίας και μέσα στα ιδρύματα με κολλημένη δίπλα την ατάκα «όλοι ίδιοι είναι». Είναι χαρακτηριστική η εκπομπή σε μεγάλο κανάλι παραμονή εκλογών.

Το «ήρεμο πολιτικό κλίμα» που ήθελαν οι παρατάξεις του δικομματισμού να γίνουν οι εκλογές σήμαινε άδειες σχολές, σιγή νεκροταφείου, καμία συζήτηση, αποχή, μαζί με ένταση των εκβιασμών, των μεταγραφών, των ρουσφετιών ώστε αυτοί που θα έρθουν να είναι «σιγουρευμένοι».

Εγραφαν οι εφημερίδες, έπαιζαν τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις: «Η εκτόνωση των κινητοποιήσεων των δύο προηγούμενων ετών έχει οδηγήσει σε κόπωση - αποστασιοποίηση - παγωμένο φραπέ». Αλλος δήλωνε τυχαία εκεί που γίνονταν οι εκλογές: «Παλαιότερα θεωρούσα ότι η αποχή δεν ήταν επιλογή. Σήμερα, όμως, είναι ο μόνος τρόπος για να εκφράσω στους αποδέκτες των ψήφων ότι κανείς δε με εκφράζει».

Η συμμετοχή φοιτητών - σπουδαστών μειώθηκε κατά 14% σε σχέση με πέρσι. Αυτή η μείωση επηρέασε και νέους που είναι δίπλα μας. Συμφωνούν, μας στηρίζουν, αλλά υποτίμησαν αυτή τη μάχη. Η συμμετοχή τους θα είχε συμβάλει σε μια πολύ μεγάλη άνοδο της ΠΚΣ, σε σοβαρή αλλαγή των συσχετισμών στις σχολές.

Από τη μια η κατάσταση του φοιτητικού κινήματος, από την άλλη η γενικευμένη προπαγάνδα να υιοθετήσει κόσμος με δυσαρέσκεια τη στάση της στρουθοκαμήλου, κυρίως η απαξίωση να πάρει πολιτική θέση, «δεν έχει αποτέλεσμα», είχαν αποτέλεσμα για τις παρατάξεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οι συσχετισμοί έμειναν αναλλοίωτοι. Η ΝΔ στους φοιτητές έχασε σε ψήφους, διατήρησε λίγο κάτω τα ποσοστά της, το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε λίγο σε ποσοστό, χάνοντας όμως κι εκείνο σε ψήφους και όντας με διαλυμένη νεολαία. Για μια ακόμη χρονιά οι πολιτικές ευθύνες παραγράφηκαν και την επόμενη μέρα το «Βήμα» είχε τίτλο: Νίκησε το ΠΑΣΟΚ και η αποχή, με συνοδευτική φωτογραφία ένα φοιτητή να ψήνει σουβλάκια και η «Καθημερινή» είχε τίτλο: Νίκησε η ΝΔ και η αποχή ...με την ίδια φωτογραφία. Συμπέρασμα φοιτητικών εκλογών: Η αποχή σε συνθήκες γενικευμένης δυσαρέσκειας και διαλυτικής κατάστασης στο κίνημα αφήνει αλώβητους τους υπεύθυνους της αντιλαϊκής επίθεσης και τους αναβαπτίζει, δεν είναι απλά ανοχή, είναι στήριξη.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτό το κλίμα επιδιώκουν να διογκώσουν μπροστά στις ευρωεκλογές. Νεανικές εκπομπές στα ραδιόφωνα μοιράζουν εισιτήρια για το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος, εμφανίζονται απολιτικές δυνάμεις, γνωστοί «σημιτικοί» μεταμορφώνονται σε οικολόγους, προβάλλεται ξανά η ψήφος του χαβαλέ.

Ο στόχος σαφής: Να διοχετευτούν η δυσφορία, η αγανάκτηση, η αμφισβήτηση σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια. Να μη γίνει η ψήφος ριζοσπαστική ανατρεπτική επιλογή, επιλογή τέτοια που να δίνει ώθηση στο εργατικό λαϊκό κίνημα, με καλύτερους όρους να παλέψει στην κρίση.

Θα είναι ηχηρό χαστούκι, αποτέλεσμα που θα τρομοκρατήσει το σύστημα, αν ισχυροποιηθεί πολύ το ΚΚΕ μπροστά στην καπιταλιστική κρίση. Θα είναι αποτέλεσμα που θα γεμίσει αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία όχι μόνο το λαό μας αλλά και τους αγωνιστές, τους κομμουνιστές, τους ριζοσπάστες στην Ευρώπη, που βλέπουν με εκτίμηση και νιώθουν αποκούμπι την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ.

Αυτό φοβούνται οι «τρόφιμοι της Μπίλντερμπεργκ», αυτό θέλουν να αποφύγουν, γι' αυτό το ενδεχόμενο παίρνουν μέτρα. Γι' αυτό το λόγο πρέπει να πάρει τα μέτρα της και η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τα παιδιά τους, γι' αυτό το λόγο πρέπει να πάρουν μέτρα πρώτα οι κομμουνιστές. Καμία ψήφος νέου και νέας που προβληματίζεται, νιώθει ασφυξία, δε βολεύεται με την πολιτική που έχει ιερά τα κέρδη του κεφαλαίου δεν πρέπει να πάει χαμένη. Κανένας αγωνιστής στο γενικό προσκλητήριο του Κόμματος δεν πρέπει να μείνει στη θέση του. Δίνουμε με πείσμα όλες μας τις δυνάμεις να σπάσει η μοιρολατρία, η γενική δυσαρέσκεια να γίνει κόκκινη γροθιά, η μεγάλη δυνατότητα που έχουμε διαπιστώσει για άνοδο του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές να γίνει πράξη.